Geplaatst op

Lectuur: “The Rithmatist” van Brandon Sanderson

Waar Sanderson de inspiratie blijft halen om steeds weer nieuwe werelden, nieuwe vormen van magie te bedenken, het blijft me een raadsel.

Deze keer neemt hij ons mee in een redelijk hedendaagse, moderne setting waarin wel rithmatics bestaan: een soort magie waarbij de begiftigde – niet iedereen kan het, je moet de gave bezitten – krijttekeningen tot leven kan wekken: verdediging, aanval, alles wordt bepaald door geometrische figuren. Alleen blijkt er ergens een gebied te zijn waar wilde tekeningen leven die mensen aanvallen, maar die vakkundig bewaakt worden. Tot er wilde tekeningen opduiken op het internaat waar Joel zelf school loopt en de jongeren die een magische opleiding krijgen, gedood worden. Joel heeft de gave zelf niet, maar is erdoor geobsedeerd en weet er alles van…

Sanderson heeft andermaal een boeiend verhaal geschreven, maar dan wel echt gericht op jongeren, een young adult dus. Niet dat je er niet van kan genieten als volwassene, maar waar pakweg Skyward ook wel over jongeren gaat, is dit toch iets eenvoudiger geschreven, iets meer naar een jonger publiek. Nog steeds echt goed en meeslepend, maar toch. Het is een pak minder volwassen dan veel van zijn andere reeksen, en toch kijk ik uit naar een vervolg. Het hoeft ook niet altijd ingewikkeld te zijn, toch?

Geplaatst op

Lectuur: “The Emperor’s Soul” van Brandon Sanderson

Nog een Sanderson? Jawel, die mens moet maar niet zo right up my alley schrijven. Aangezien ik door de meeste reeksen heen ben, neem ik nu zo’n beetje de stand alone boeken, zoals dit. Opnieuw is het een heel aparte insteek, zoals bij elk van zijn reeksen/boeken: Sanderson heeft een ongebreidelde fantasie én het vermogen daar iets heel samenhangends van te maken.

In dit boek bestaat er zoiets als ‘vervalsen’: een echte Vervalser kan om het even welk object ervan overtuigen, zolang het niet al te ver van het origineel af ligt, om iets anders te worden. Zo kan een simpele ordinaire vaas uit klei een prachtig versierd stuk worden, met de juiste Vervalsing. Op het moment dat Shai, een Meester-Vervalser, in het koninklijk Paleis een topstuk wil vervangen door een vervalsing, wordt ze gesnapt en krijgt – als gevangene – de meest vreemde opdracht ooit: ze moet de ziel van de keizer vervalsen. Die is namelijk neergestoken en enkel zijn lichaam overleeft nog. Ze krijgt exact 100 dagen – de rouwperiode van de keizer voor zijn vrouw, waarin hij zich opsluit in zijn paleis.

Opnieuw weet Sanderson hier een pareltje uit te puren, niet met de meest ingenieuze plottwists deze keer, maar wel met verfijnde karaktertekening. Ook deze heb ik dus zeer graag gelezen, omdat hij er als geen ander in slaagt je mee te voeren in zijn fantasiewereld waar alles zeer plausibel lijkt.

 

Geplaatst op

Lectuur: “Mitosis (The Reckoners #1.5)” van Brandon Sanderson

Blijkbaar is niet alles wat Sanderson schrijft van even hoog niveau: dit kortverhaal vond ik maar matig. Het speelt zich af in de wereld van de Reckoners, waar Epics de wereld hebben overgenomen. David en de Reckoners hebben NewCago kunnen bevrijden van Steelheart, maar in het machtsvacuüm dat daarop ontstaat, probeert onder andere Mitosis de controle naar zich toe te trekken.

Het enige interessante aan het hele verhaal is dat David er eigenlijk per toeval het geheim van de zwakke plekken van elke Epic ontdekt, een gegeven waar Sanderson nu uiteraard vrolijk verder kan op borduren.

Verder is het niet echt geïnspireerd, vond ik. Tsja. Het kan niet altijd feest zijn, zeker?

Geplaatst op

Lectuur: “Evershore (Skyward #3.1)” van Brandon Sanderson

Na de twee vorige novelles uit Skyward Flight wordt deze keer Jorgen als hoofdpersonage uitgelicht. Hij was de vluchtleider van Skyward Flight, maar ook de zoon van twee belangrijke politici op Detritus.  SPOILER ALERT: was, want de Superiority heeft hen verraden en zijn ouders gedood. Jorgen worstelt met zijn eigen beginnende cytonic krachten, maar Spensa is nog steeds spoorloos en kan hem niet helpen.

En dan komt er een bericht binnen van Evershore, de planeet van de Kitsen, kleine vosachtige wezens die ook tegen de Superiority vechten. Ze zouden enkele van Jorgens mensen als gijzelaars hebben. Maar zijn de Kitsen wel te vertrouwen? Wat willen ze precies? En wat kan Jorgen daaraan doen?

Opnieuw een amusant en deze keer ook veel evenwichtiger kortverhaal van Sanderson in de Skyward wereld. Ik kijk echt uit naar meer, en dat meen ik.

Geplaatst op

Lectuur: “ReDawn (Skyward #2.2)” van Brandon Sanderson

Deze tweede novelle van Sanderson rond Skyward Flight focust deze keer op Alanik, een ‘alien’ van de boomplaneet ReDawn. Nadat ze per ongeluk verschenen was op Detritus, de planeet waar de hoofdreeks om draait, zoekt ze nu daar weer haar toevlucht wanneer de politiek op haar thuisplaneet helemaal fout loopt. Spensa is er niet, maar Jorgen, FM en Rig wel, en samen met hen zal ze tegen de Superiority ingaan, zowel op Detritus als op ReDawn.

Meer hoef ik hier niet te vertellen, dat zou enerzijds toch tot spoilers leiden, en anderzijds snap je er toch geen barst van als je de rest van de reeks nog niet hebt gelezen. Deze ‘aflevering’ is wel wat volwassener, vond ik: minder romantisch tienerdrama, meer politiek gekonkel, en zo heb ik het wel graag, ja. En zoals altijd bij Sanderson zit het weer zeer goed in elkaar, netjes gelaagd en met verrassende maar niet ongeloofwaardige wendingen.

Alweer een fijn tussendoortje, ja.

Geplaatst op

Lectuur: “Sunreach (Skyward #2.1)” van Brandon Sanderson

Eerst ging ik de drie novelles in de reeks Skyward samen bespreken, maar toen dacht ik dat ik hier nog een maand in de zetel lig te niksen en wellicht niet zo veel stof ga hebben om te schrijven, zodat ik ze nu toch maar apart neem. Het is ook niet alsof ze zo kort zijn, deze had toch ook 208 pagina’s.

Deze drie novelles worden ook wel ‘Skyward Flight’ genoemd, omdat ze niet over Spensa gaan, het hoofdpersonage van de Skyward reeks, maar over leden van haar flight team die op zich ook wel een belangrijke rol spelen in de verhalen, maar toch in de achtergrond blijven.

Het eerste van de drie focust op FM: een van de pilotes uit Spensa’s team die aan de slag gaat met de Taynix, de slakachtige wezens die instaan voor de hyperdrive. Samen met Rig probeert ze uit te vissen hoe ze ze dingen kan laten doen, zoals hyperjumpen. Ondanks alles moeten ze toch Alanik, de alien die bij hen hulp kwam zoeken, wakker maken uit haar coma omdat ze er niet in slagen de hyperdrive te beheersen.

Samen gaan ze minister Cuna redden van Sunreach, een wetenschappelijk onderzoeksstation bij een gigantische starpod, nog een ander alien wezen.

Klinkt deze plot wat jong? Klopt. Er zit ook een ontluikende romance in, wat de novelle al helemaal young adult maakt, maar het blijft vlot geschreven en is een leuk tussendoortje, maar meer ook niet.

Geplaatst op

Lectuur: “Cytonic (Skyward #3)” van Brandon Sanderson

Bon, na boek één en twee kon ik natuurlijk niet anders dan ook de derde in de reeks Skyward te lezen. Niet dat ik het erg vond: dit is echt een laagdrempelige, bijzonder vlot geschreven en toch meeslepende science fiction.

Spensa heeft haar avontuur in de Superiority ternauwernood overleefd, weet intussen wat de hyperdrives zijn, en is vooral ook te weten gekomen dat de Superiority van plan is een ultiem wapen in te zetten dat ze onmogelijk kunnen controleren. Zelf heeft ze wel enige noties van wat dat geheime wapen precies betekent en vermoedt dat haar cytonics daar op een of andere manier mee verwant is. En dus kan ze niet anders dan zich alweer in een onmogelijk avontuur storten…

Zoals eerder al gezegd: compromisloze science fiction zoals die hoort te zijn, niet te ingewikkeld maar ook weer niet simplistisch, en met een fijn verhaaltje.

Yup. Laat maar komen, die kortverhalen.

Geplaatst op

Lectuur: “Starsight (Skyward #2)” van Brandon Sanderson

Deel één van Skyward was me zodanig goed bevallen, dat ik daar meteen ook deel twee achter plakte, zoals ik wel vaker doe met reeksen.

Let op: minor spoilers! Spensa blijft het hoofdpersonage, en intussen is ze erin geslaagd om effectief piloot te worden, alle problemen ten spijt. Ze heeft haar schip, M-Bot, wat voor de nodige bizarre plotwendingen zorgt, maar vooral: ze gaat op zoek naar de geheim van de  hyperdrive in het centrum van het heelal, enfin, toch hetgeen dat bestuurd wordt door diezelfde Superiority die haar eigen planeet aanvalt.

Sanderson blijft op hoog niveau qua world building: ook hier blijft alles bijzonder aannemelijk en geloofwaardig. Een fijn puntje vond ik dat er een soort aliens tussen zit die niet echt een bepaald gender hebben – tenzij ze klaar zijn om voor nageslacht te zorgen – zodat naar hen verwezen wordt als they/them, en dat werk bijzonder verfrissend.

Het hoofdpersonage groeit uiteraard, wordt volwassener, leert uit haar fouten en ervaringen en evolueert, zoals het in een goede young adult hoort.

Blijft steengoeie science fiction, dus.

Geplaatst op

Lectuur: “Skyward (Skyward #1)” van Brandon Sanderson

Jawel, alweer een reeks van Sanderson, maar ik ben dan ook echt wel fan, zowel van zijn schrijfstijl als van zijn ongebreidelde fantasie.

Deze keer brengt Sanderson ons niet in een fantasysetting zoals zijn Cosmere, maar wel in onvervalste science fiction met ruimtereizen en aliens en andere planeten en al.

Spensa leeft ondergronds op een planeet die al jarenlang belegerd wordt door de Krell. Ze droomt ervan om zelf piloot te kunnen worden en op die manier de Krell te bevechten, maar… haar vader was ooit een beroemde piloot die op een bepaald moment om onbegrijpelijke redenen zijn eigen team heeft aangevallen. Dat zorgt ervoor dat ze zo goed als geen enkele kans heeft om zelf ooit piloot te worden. Maar wanneer de Krell hun aanvallen verdubbelen, verandert de situatie, zeker als ze zelf een in van de grotten een grote ontdekking doet…

Sanderson schrijft hier bijna young adult aangezien de hoofdpersonages, goh, een jaar of 16 zijn? Maar terwijl de focus natuurlijk ligt op wat Spensa meemaakt en je daardoor ook haar persoonlijke evolutie krijgt, is het echt wel meer dan dat. Opnieuw zit de wereld bijzonder goed in elkaar, lijkt alles zeer logisch en vallen er zeker geen duidelijke gaten te bespeuren.

Een snel maar zeer fijn tussendoortje.

Geplaatst op

Lectuur: “Dawnshard (The Stormlight Archive #3.5)” van Brandon Sanderson

Nu ik wist dat er novella’s waren verschenen in The Stormlight Archive reeks van Sanderson, kon ik daar maar beter verder mee doen, toch? Dit kortverhaal – amper 171 pagina’s – gaat over een van de meer intrigerende nevenpersonages, omdat het tot hier toe nog geen enkel verband heeft met het hoofdverhaal. De hoofdstukken in de hoofdboeken lopen vooralsnog wat verloren. Dit verhaal geeft al iets meer inzicht en legt al een paar knoopjes vast.

Rysn Ftori, die in de leer was bij een handelaar, heeft op een van de handelsmissies het gebruik van haar benen verloren. Dat heeft haar echter niet belet, nu haar leermeester dood is, om zijn werk verder te zetten als scheepseigenaar. En wanneer Navani Kholin een missie wil opzetten naar het eiland Akinah omdat daar rare dingen gebeuren met Stormlicht, en wanneer het zeer speciale en unieke huisdiertje van Rysn, de Stormlicht absorberende Chiri-Chiri ziek wordt en wellicht enkel een remedie kan gevonden worden op datzelfde eiland, tsja, dan heb je een verhaal, toch? En uiteraard hangt het voortbestaan van de hele wereld ervan af, zo hoort dat.

Klinkt clichématig, ik weet het, en toch weet Sanderson dat alweer zo magistraal te brengen en te verpakken, dat het helemaal zo niet aanvoelt. Zijn wereld zit zo knap in elkaar dat alles toch weer een invloed op alles anders heeft.

En ja, alweer een gelukkige lezer hier.