Zwemmen
Als je me had gezegd dat ik vandaag ging zwemmen in de Blaarmeersen, ik had je zot verklaard. Edoch…
Woensdag waren Wolf en Merel er al fluks ingesprongen en hadden duidelijk genoten, vandaag had ik me voorzien en echt zwembroeken en handdoeken meegenomen, voor na de strandtraining. Oh, en een dekentje, een ligmat, de picknick, drinken, een zwemband… Voor het zekerste had ik dus ook mijn eigen zwemgerief mee, en jawel: de jongens waren aan het trainen, en Merel wilde zo graag zwemmen, maar durfde niet alleen.
Ik heb dan maar temidden van de andere rugby-ouders mijn zwemspullen aangetrokken, en lo and behold, het was niet eens koud! Echt serieus! Ik denk dat Merel en ik toch ongeveer een uur in dat water hebben gezeten, voor ze te veel honger kreeg. Intussen waren ook de jongens en de andere spelertjes het water ingeplonst, en dat vond ze een pak minder, al dat gespat.
In elk geval heb ik er van genoten, van dat juniwater. Een aanrader, echt!
365 – 13 juni 2014 – diva
Heftig dagje
De voormiddag begon rustig, met koffie en wat verbeterwerk. Maar tegen elf uur – ik stond zelfs nog in de winkel – arriveerde Vallery, om gezellig te kletsen en samen te koken.
Om kwart voor één konden we allemaal samen aan tafel, buiten in de zon.
Het witbord had op beide meisjes een ongelofelijke aantrekkingskracht:
Tegen vier uur – en een zangexamen van Wolf later – gooide ik beide dames buiten, want om vijf uur moesten we bij de tandarts staan. Wolfs bovenste melkhoektanden hebben namelijk geen zin om plaats te ruimen voor de definitieve versies, en moesten dus een handje geholpen worden. Een kwartier later stonden we alweer buiten, met twee proppen in Wolfs mond. Die er al vrij snel serieus bloederig uitzagen.
Enfin, veel last had hij er niet van, maar hij mocht wel niet gaan rugbyen van de tandarts: het zou opnieuw kunnen beginnen bloeden.
Omdat het prachtig weer was, en ik eigenlijk wel zin had in picknicken en Kobe toch moest gaan trainen, reden we alsnog naar de Blaarmeersen. Kobe werd afgedropt op het veld, en wij wandelden verder naar het grasveld/strand.
Ik had, om eerlijk te zijn, niet gedacht dat het water zo warm ging zijn. Ik had dus wel een handdoek bij om voeten en zo af te drogen, maar geen echt zwemgerief. Geen nood, Wolf kon in zijn boxersshort zwemmen, en Merel had heel toevallig een pop bij, die ze zelf een onderbroekje had aangetrokken. Reserve-onderbroek dus ^^
Er was ook strandspeelgoed mee, en ze hebben zich de max geamuseerd, heb ik de indruk. Alleen ging Merel kopje onder op een bepaald moment, en was het gedaan met zwemmen voor haar.
Enfin, tegen zeven uur ging ik Kobe halen op het veld, en kon hij mee zijn boterhammetjes opeten. Ik had speciaal van die zachte broodjes gekocht zodat Wolf geen probleem zou hebben om te eten.
Door het gras sleften we terug naar de auto, en Merel viel in slaap op de achterbank. Het was misschien al na bedtijd, maar het was wél een heerlijke dag!
365 – 14 mei 2014 – zon
Jeugdfinales rugby
Dat het een hectische dag was vandaag, en dat mijn voeten pijn doen. En vooral: dat het toch echt wel serieus veel geregend heeft vandaag. Serieus jong, moest dat nu?
Het waren namelijk jeugdfinales van de rugby: 1800 spelertjes van gans België, tussen vijf en vijftien jaar oud, mét ouders/trainers/begeleiders. We mogen dan wel een superdeluxe clubhuis hebben, zoveel volk kunnen we écht niet accommoderen, zeker niet in de regen. Gelukkig waren er zeer veel tentjes en luifels, en zat de sfeer er toch in. Ik ben toegekomen met de kinderen iets na negen, en ben dadelijk beginnen werken. Zelfs mijn eten – een pakje frieten en een croque – heb ik opgegeten terwijl ik aan de kassa zat, en ik ben pas gestopt toen ook de jongens hun medaille hadden gekregen, zo rond een uur of vijf. Ik was compleet pompaf zeg.
Maar ik denk dat het goed was. Nee, ik weet eigenlijk wel zeker dat het goed was.
Een zicht op het zenuwcentrum: het secretariaat van de rugbybond, dat alle scores bijhield en het wedstrijdschema opstelde.
Er was zelfs een verkoopsstand. Wolf kon niet weerstaan aan een schattig mini rugbyballetje van Gilbert.
Twee mensen van de rugbybond, vrolijk aan het afzien in de striemende wind.
Matchke van onze U7s.
Een overzicht van de paraplu’s
Gelukkig hadden veel clubs hun eigen luifeltjes mee.
Zicht op ons mooie, maar natte clubhuis
En dan het omgekeerde zicht: vanuit datzelfde clubhuis dus.
Strand
Omdat ik vier/vijfde werk, hoefde ik vandaag niet mee met het fotoproject naar Rijsel. Ik vind het super dat mijn collega’s daar rekening mee houden, want op woensdag kan ik moeilijk de kinderen aan een haakje hangen.
Ik had dus tijd om vanalles te regelen en te doen, en ’s avonds de jongens naar de rugby te brengen. Heerlijk weertje, en dus ging ik met Merel en een volle boterhamdoos richting Blaarmeersen strand terwijl de jongens trainden. Merel genoot er met volle teugen van, en ik eigenlijk ook. Zen, weetuwel.
Na een uurtje kwam ook Kobe meespelen, voor even toch.
365 – 02 april 2014 – danseresje
Nog maar eens Blaarmeersen
Ik beloof het, ik ga niet elke keer dat ik met Merel tijdens de rugbytraining naar de speeltuin ga, mijn fototoestel meenemen. Maar vandaag was dat dus wel nog eens het geval, en dit zijn de foto’s.
Aan de Leiearm die net naast de Blaarmeersen loopt.
Merel wou per se met haar vlechtjes op de foto.
En dit zou bijna kunnen dienen als een communiefoto…
Intussen was het al iets frisser geworden, en had ze haar jasje aan.
Maar ik hoef gelukkig haar handje niet vast te houden bij het spelen: ik kan zitten lezen.
Tegen half zeven gingen we naar het water, om daar op het boordje onze boterhammen op te eten. Er kwam een eendenkoppel aangelopen, die dat blijkbaar kennen. Hij hield gereserveerd afstand, maar zij had blijkbaar honger, en kwam de broodkorstjes uit mijn handen eten. Grappig gevoel, overigens, zo’n snavel aan je vingers.
Daarna moest er duidelijk verder gespeeld worden.
En toen ging langzaam de zon onder, en werd het donker. Met een klein kwebbelend meisje aan mijn hand.
365 – 14 maart 2014 – Blaarmeersen
