Project geschiedenis

Ik had al een tijdje contact met Fluxlab, en we hadden al een demodagje gehad, maar vandaag stonden er dus mensen van Fluxlab in alle vroegte op school, beladen met allerhande materiaal.

Wat echter een hele fijne oefening beloofde te worden, liep toch een beetje uit op een sisser: we hadden een demo gekregen en een afspraak opgesteld voor per twee leerlingen een lesuur Assassin’s Creed Odyssey: Discovery, waarbij ze met een gamecomputer door de Akropolis liepen en vraagjes oplosten. De andere helft van de groep kreeg voor een lesuur een VR-bril om daarmee door Pompeii te lopen of een vlucht te maken over het Antieke Rome.

Toen puntje echter bij paaltje kwam, hadden we maar de helft van dat materiaal en werd dat aangevuld met een reeks Nintendo Switches en tablets met een geschiedenisquiz op. Op de switches moesten ze Civ IV spelen, maar dat doe je niet snelsnel, en doordat het vier toestellen ipv twee waren, hadden ze per duo maar een half lesuur, ergo tien minuten per leerling per toestel.

Een deel toestellen bleek dan ook nog niet te werken door technische problemen – dat kan al eens gebeuren – maar het resultaat was niet zo fijn.

Voor herhaling vatbaar? Meh. Onder andere voorwaarden wel, ja, maar niet zo.

Jammer. Zeer jammer.

BTW, het officiële verslag met foto’s kan je hier lezen.

Demootje

Een tijdje geleden contacteerde Pascal van Fluxlab me: dat ze iets wijs hadden ontwikkeld voor de Klassieke Talen en geschiedenis binnen de scholengroep. Ik luisterde even, werd meteen enthousiast en nodigde hen uit voor een demootje hier op school voor beide vakgroepen.

En dus zaten de collega’s Latijn en geschiedenis vandaag na de schooluren in een lokaal te experimenteren met VR-brillen en gamecomputers. De bedoeling is dat de leerlingen een lesuur lang rondlopen in hedendaags Pompeii – zoals je zou rondlopen via Google Street View, beter kan ik het niet uitleggen – en daar opdrachtjes doen, via de VR-brillen. Een tweede lesuur mogen ze dan met de gamecomputers rondlopen in de Discovery mode van Assassin’s Creed Odyssey: oud Griekenland dus, tijdens de Gouden Eeuw, waar ik het al eerder over had.

Ik heb het gevoel dat de leerlingen dat echt wel leuk gaan vinden, zeker mijn Latijnse groep. Wij waren in elk geval enthousiast, nu de leerlingen nog.

Artikeltje voor de Prora over Assassins’ Creed Odyssey

De Prora is het driemaandelijkse tijdschrift van de vakvereniging voor leraars oude talen (VLOT). Eigenlijk lees ik het zelden, hoewel het best wel interessant is.

Ik had in het begin van de vakantie even op de facebookgroep van leerkrachten Latijn en Grieks gezet dat de Discovery Tour van Assassins’ Creed Odyssey tijdelijk gratis was, en dat ik het zelf echt wel de moeite waard vond. Meteen werd ik door de redactie van de Prora gecontacteerd met de vraag of ik het zag zitten een recensie te schrijven. Goh, ja zeker? Ik had het er hier al even over.

Het artikeltje komt begin september uit, maar ik kan me niet voorstellen dat het merendeel van mijn lezers hier standaard de Prora leest, dus ga ik het hier even delen. In de Prora staan de afbeeldingen er in het klein in het zwartwit in, jammer genoeg. Maar verder is de tekst niet of nauwelijks geredigeerd, heb ik de indruk.

Assassins’ Creed Odyssey: een memorabele trip doorheen het antieke Griekenland

Assassins’ Creed: in de gamewereld is de franchise een vaste waarde geworden. In het spel verplaatst een hedendaags personage zich bij wijze van een soort teletijdsmachine in het lichaam van een huurmoordenaar van vroeger. Het originele spel uit 2007 richtte zich op de renaissancewereld, maar intussen zijn er tientallen spellen uitgebracht met daarnaast ook talloze boeken en comics, zelfs een kortfilm, anime’s en een heuse bioscoopfilm.

Het was dan ook een kwestie van tijd voor een van de games zich zou afspelen in het oude Griekenland. Odyssey uit 2018 doet dat dan ook met verve. Terwijl je als speler allerlei moeilijkheden oplost en je je al moordend een weg baant door het verhaal, maak je ook kennis met het vakkundig nagebouwde Griekenland. Je kan een wandeling maken op de Akropolis, de renbaan in Olympia bekijken of het theater van Dionysos doorwandelen. Je slaat een praatje met Socrates – of liever: hij geeft jou een filosofische uitleg – ontmoet Perikles, redt de Pythia uit de klauwen van de vijand, doodt degenen die de hetaeren bedreigen, of voert een ware zeeslag met een tiental verschillende types Griekse schepen. Maar het blijft natuurlijk een spel waarin je zo veel mogelijk tegenstanders doodt en de vijand probeert te vernietigen.

De makers, het bedrijf Ubisoft, vonden het eigenlijk zelf jammer dat ze een hele wereld hadden nagebouwd – ik heb zelf nog nooit zó goed alle verschillende Griekse eilanden weten liggen – die een ongelofelijk groot impact heeft gehad op de geschiedenis, en dat daar verder niks mee werd gedaan. Net zoals eerder al in Assassins’ Creed Origins (de Egyptische versie) heeft Discovery Mode director Maxime Durand daarom een educatieve modus opgestart, waarbij je door een in-game personage een rondleiding krijgt over een bepaald onderwerp. In Odyssey zitten er maar liefst 30 discovery tours, elk met een eigen rondleiding en link naar de hedendaagse tijd, maar ook met massa’s extra, zelf te ontdekken locaties. Zo is er een in-game kunstenaar die uitleg geeft hoe een beeldhouwwerk werd gemaakt, maar dan krijg je ook een voorwerp uit een museum te zien dat je de techniek toont in real life. De vijf grote thema’s zijn filosofie, beroemde steden, het dagelijkse leven, oorlog en mythologie.

Uiteraard is dit niet het eerste educatieve spel op de markt. Maar geef toe: vaak zijn die gemaakt met een klein budget en niet echt… entertainend. Het grote verschil met deze Discovery Tour is dat dit gebaseerd is op het enorme budget van een populair videospel, waarbij ongelofelijk veel tijd is gestoken in research van het antieke Griekenland, maar dat ook uitstekend is geschreven, getekend, geanimeerd en bevolkt. Dit spel is niet gewoon een setje beelden met commentaarstem, het is een échte wereld waarin honden blaffen, kinderen spelen, de was hangt te wapperen, mensen rondlopen, handelaars hun waren proberen te verkopen en de golven aanspoelen op prachtige stranden. De tempels zijn gekleurd, de wegen vaak van aarde en met plassen en stukken kapot aardewerk. Je krijgt ook uitgelegd wat niet helemaal historisch correct is en ook waarom ze het aangepast hebben (vaak gebouwen die anders zijn omdat er niet genoeg documentatie meer was).

Concreet loop je rond als een van de personages en sturen ze je van locatie naar locatie, waar je telkens via een commentaarstem extra uitleg krijgt over zowel geschiedenis als cultuur. Je kan zelf kiezen of je een item gewoon overslaat of er zelfs dieper op wil ingaan. Je unlockt ook extra personages, ziet hoeveel je al gezien hebt, hoeveel dingen je blijkbaar nog moet ontdekken, en dat geeft een extra speldimensie voor leerlingen. Moet je de rondleiding slaafs volgen? Zeker niet, je kan ook naar eigen goeddunken rondlopen en dingen laten zien in de volgorde die jij zelf belangrijk vindt of naargelang het thema dat je in de les behandelt.
Jammer genoeg bestaat er geen Nederlandstalige versie, maar de Engelstalige stem spreekt zeer duidelijk en het wordt meteen ook nog ondertiteld in het Engels.

Is dit een meerwaarde in de les? Ik vind van wel, aangezien je echt gewoon rondloopt en het 3D-gevoel krijgt dat je niet krijgt met boeken. Het appelleert ook meteen aan de leefwereld van de leerlingen, zeker als je hen gewoon zélf laat rondlopen en dingen aanklikken. Een vriendin van me formuleerde het als volgt: “Als mama van dyslectische kinderen kan ik wel zeggen dat die game ervoor gezorgd heeft dat ze al die moeilijke woorden, goden en dergelijke voor geschiedenis vlotjes hebben kunnen studeren”. Ook voor het vak Grieks kan je het als basis gebruiken of hen zelf over de middag het spel laten ontdekken. Na elke discovery tour is er trouwens een fijn quizje dat ze kunnen afleggen.

En ik geef het eerlijk toe: ik heb zelf ook dingen bijgeleerd, details die ik absoluut niet kende.

Discovery Tour: Ancient Greece is gratis voor wie het basisspel Odyssey heeft, maar is ook voor 19.99 euro apart te downloaden op PC – en dus voor klasgebruik, bijvoorbeeld – via https://store.ubi.com/upc/nl/discovery-tour–ancient-greece-by-ubisoft/5d4040cd5cdf9a07d09464ac.html

Bronnen:

https://www.polygon.com/reviews/2019/9/10/20859403/assassins-creed-odysseys-discovery-tour-review-ancient-greece-education-game

https://techcrunch.com/2019/09/10/assassins-creed-odyssey-gets-an-educational-mode-complete-with-quizzes/

https://www.theverge.com/2020/5/14/21259446/ubisoft-assassins-creed-odyssey-origins-greece-egypt-free-discovery-tours

 

Gudrun Rombaut
Licentiaat Klassieke Filologie
GO! atheneum Mariakerke

Assassins’ Creed Odyssey: Discovery Tour

Ik had er het al eerder over, over dit fijne spel van Ubisoft.  De wereld is bijzonder goed nagemaakt en zeer aangenaam om te spelen. Het is vooral ook echt realistisch: zo liep ik zonder aarzelen de Akropolis op, wat Kobe – die toevallig aan het kijken was – de opmerking ontlokte: “Hey mama, hoe weet jij zomaar de weg naar boven?” Awel, ik ben er al geweest en weet toevallig ook gewoon de weg via de Propyleeën en dergelijke, en dat klopt ook helemaal.

Nu vonden de makers van Ubisoft dat ze, als ze dan toch de hele Antieke Griekse wereld hadden nagebouwd, er evengoed ook nog iets nuttigs mee konden doen. Als in: een uitgebreide gidsbeurt door datzelfde Griekenland. In de Discovery Tour – gratis voor wie het spel heeft, en anders 20 euro voor een PC-download – kan je dus als personage gaan rondlopen en gidsbeurten volgen, een dertigtal in totaal, over gebouwen, dagelijks leven, filosofie, …

En in mei had Ubisoft de Discovery Tour zelfs een tijdje helemaal gratis aangeboden, iets wat ik meteen ook met beide handen aangreep. Ha ja, want als ik dat in de les wil gebruiken, dan had ik mijn Playstation mee moeten nemen naar de klas, en nu volstaat mijn laptop. Bon, ik had dat dan ook, enthousiast als altijd, op de facebookgroep van de leerkrachten Latijn en Grieks gezet.

Een paar weken later werd ik gecontacteerd door iemand van Prora, het vaktijdschrift voor classici: of ik er geen artikeltje over wilde schrijven.

Wel euh… Ja zeker?

Ik ben dus de afgelopen dagen even in die Discovery Tour gedoken, want ik speelde het spel wel, maar had dit nog niet bekeken. Enfin, het is in elk geval een aanrader, geloof me. En over een paar maanden krijgt u van mij het artikel zoals het in de Prora komt, oké?

A propos, ze hebben het ook gedaan voor het Oude Egypte, want daarin speelt Assassins’ Creed Origins zich af. De max, toch?

Extra gadgets in de game room

Nu we dus al een week of drie die game room hebben boven en we ook merken dat die veel gebruikt wordt, bracht Bart een beamer mee van kantoor. Het ding is daar niet meer bruikbaar: te klein projectie-oppervlak en vooral ook te weinig lumen voor daar op kantoor. Maar die game room is perfect te verduisteren en zo heel groot is de muur daar ook niet, dus…

Alleen… Hoe hang je zo’n ding op aan je plafond? We konden, zoals op school, een speciale beugel bestellen, maar dat blijkt niet goedkoop te zijn én vooral ook wel eventjes wachten, dus liever niet. Bon, ik gaf instructies aan mijn oudste en die toog aan het werk: een plank zoeken die net wat groter is dan het oppervlak van de beamer. Zelf zocht ik vier stevige vijzen en vooral vier bijhorende gyprocpluggen, twee stevige linten (verpakking van gordijnen geweest) en vier stevige houtvijsjes met bijhorende rondellekes (zat ooit bij Ikea kastjes, om ze aan de muur vast te zetten). Al een chance dat ik zo’n hamsteraar ben die nooit vijzen weggooit maar ze in een rommelbak keilt.

Wolf haalde de knutseltuintafel uit de hoek, zette de plank vast met een paar sergeanten en boorde vier gaatjes. Daarna zette hij de beamer vast met de linten en de vijsjes. Netjes! En dan sleepte hij een ladder en zijn broer naar boven, werden de vier plafondgaten afgetekend en geboord, en kwam papa eventjes een handje toesteken want Kobe was eigenlijk net te klein. Enfin, met enige moeite hing daar dus een perfect geplaatste beamer! De juiste kabels werden gezocht en bevestigd, en de game room was dus een extra feature rijker. En de kwaliteit, die was verbazingwekkend goed, vonden we.

Klaar voor filmavondjes en slaapfeestjes, me dunkt…

Assassins’ Creed: Odyssey

Ik had – ik geloof zelfs ergens deze zomer – het spel Assassin’s Creed: Odyssey gekocht, tweedehands in de Game Mania. Het spel was me al langs alle kanten aangeraden omdat het zich in het Oude Griekenland afspeelt, meer bepaald tijdens de Pelopponesische Oorlog – da’s die tussen Sparta en Athene – met volledig correcte landkaarten, aankleding, vaak ook historische locaties en nagebouwde steden. Enfin, een echte aanrader voor de hellenofiel dus. Alleen was het er nog niet van gekomen om het te beginnen spelen, en met recht en reden: ik ken mezelf, als ik begin te gamen, stop ik niet.

Zo geschiedde… Ik heb me gisteren in de game room geïnstalleerd met dat spel, en intussen heb ik al twee hoofdstukken uitgespeeld en amuseer ik me rot met het vermoorden van vuige Atheners en het rammen van piratenschepen.

Het is echt prachtig getekend: vaak zit ik met open mond te kijken naar de graphics, en ook de game play is dik in orde.

Met andere woorden: game je graag en heb je het wel voor het oude Griekenland? Kopen die handel!