Geplaatst op

Solden, deel 1

Aangezien ik vrijdag de auto niet had kunnen binnendoen, stond dat vandaag op de agenda. De kinderen zaten in de schoolopvang om de verveling tegen te gaan (die begon al toe te slaan bij Wolf), en ik had dus het rijk voor mij alleen.

Tegen half tien stond ik aan de garage, en nam ik vervolgens de tram richting Zuid. De garage ging me bellen zodra de auto klaar was. Fijne service, nee?

Het shoppingcentrum van de Zuid is niet meteen mijn favoriete winkelplek (dat doe ik eigenlijk sowieso niet graag) maar het is eens wat anders, en ik had geen zin om vandaag tot in het centrum te kletsen.

Ik had eigenlijk zes soldendoelen dit jaar:
1. kijken wat er nog bij Cora Kemperman lag
2. een zwarte chiquere handtas ipv mijn dagelijkse bak, voor feestelijke gelegenheden
3. een zwangerschapsbroek (of twee)
4. schoenen voor Bart
5. een paar Tshirts voor Wolf
6. schoenen voor Kobe, want de vorige zijn al versleten, op een paar maanden tijd. Ook nieuwe, stevige voor Wolf.

Zwanger zijnde, koos ik ervoor om eerst in het koele winkelcentrum te blijven, daar eventueel een broodje te eten, en dan desnoods alsnog richting centrum te trekken.

Het begon bij de Veritas, waar ik een hele mooie paarse sjaal heb gekocht (helaas niet in solden). In de H&M kocht ik drie Tshirts voor Wolf, voor het grandioze totaal van 13 euro. Vooral de zilvergrijze Darth Vader op zwarte achtergrond viel in de smaak :-p Zwangerschapsbroeken waren er helaas niet in mijn maat, ook niet in de nieuwe collectie. Blijkbaar worden dikke mensen niet veondersteld zwanger te worden.

Ik meanderde verder, winkel in, winkel uit, en verzeilde bij de Hema. Daar vond ik twee pyama’s voor Wolf en een voedingsbeha voor mezelf, helaas ook niet in de solden, maar sowieso kleine prijsjes. Ook bij Lola & Liza bleef ik hangen, en kocht er twee mooie grijze Tshirts voor mezelf, helaas amper 10%. Tsja.

En toen dronk ik beneden een caffè latte van Illy, en ging de telefoon: mijn auto was klaar.

Amper één soldendoel gehaald, maar wel een goed gevoel en een paar leuke dingen rijker. Meer moet dat niet zijn.

Geplaatst op

Paars

Paars is eigenlijk al altijd mijn lievelingskleur geweest, zeker in bloemen, bij voorkeur gecombineerd met wit of geel.

De tuin is dan ook zo opgevat, en naast lavendel staan er ook nog een aantal andere paarse plantjes in. Een aantal van mijn bloembakken heeft te lijden onder de warmte (ook al krijgen ze elke avond water), maar de surfinia’s zijn nog steeds enthousiast.

bloembakken

Ook de clematis houdt wel van de warmte:

clematis

En de blauwe regen bloeit hier en daar voor de tweede keer, terwijl de vlinderstruik die het zicht vanop straat moet belemmeren, zich uitleeft.

vlinderstruik

Paars, iemand?

Geplaatst op

Kamerwoede

Ik zat het al een hele tijd te denken: de kamer van de jongens kon praktischer ingericht worden. Het is een grote kamer, met meer dan genoeg plaats voor twee bedden, een bureau, twee grote kasten, en een hoop speelgoed. Alleen had ik beide bedden nogal in het midden gezet, zodat er niet veel plaats meer was om te spelen. Een echte speelkamer hebben de jongens niet, en eigenlijk is daar wel plaats genoeg.

Vandaag heb ik dus samen met Shura de kamer onder handen genomen, alles van plaats veranderd, schoongemaakt, en vooral geëconomiseerd. Er is veel meer ruimte nu, en ik heb ook eindelijk de ongelofelijk toffe dinostickers opgehangen. De kinderen zijn alvast enthousiast 🙂

kamer1

kamer2

kamer3

Geplaatst op

Kermis

Jullie hebben nog een paar fotootjes van me tegoed. Vorige week zondag was er namelijk kermis in Zomergem, waar mijn ouders wonen. Op zich niks speciaals, maar er is wel altijd vanalles te doen op zo’n moment. De reuzen van Oostwinkel liepen rond, er was een ballondiertjesclown, een orgelspeler met stokoud aapje, verschillende soorten andere animatie, kraampjes van de lokale middenstanders die iets te drinken of te knabbelen aanboden, enzoverder.

Wolf was ongelofelijk blij met zijn mooie roze Pink Panther

pinkpanther

Wat later mochten ze in de autootjes.

autootjes1

autootjes2

En toen was het gedaan met foto’s trekken, want… Bart, Wolf en oma wilden in het Fun House. Binnen beweegt er vanalles, en ons ma was nog niet goed binnen, of ze verloor toch wel haar evenwicht zeker, waardoor ze keihard met haar hoofd tegen een metalen bar vloog: een grote gapende diepe gap in haar hoofd, op de haarlijn. Bart kwam me onmiddellijk roepen, maar het duurde nog wel even voor gans dat spel stil lag en ze weer naar buiten kon. En inderdaad, drie cm lang, en diep tot op het bot. Ze had gelukkig het verstand gehad om het dadelijk stevig dicht te drukken, en nog iets later waren ma en ik op weg naar de dokter die letterlijk om de hoek woonde, en er wel een kijkje naar wilde nemen. Een half uurtje en vijf hechtingen later dweilden we de rest van de kraampjes af, terwijl papa al met opa en de jongens teruggekeerd was.

Zo’n ouwe doos, da’s blijkbaar nog zo rap niet kapot te krijgen :-p

Geplaatst op

Dokter

Yup, ik heb deze morgen toch maar de dokter laten komen voor Wolf. De hele nacht had hij serieuze koorts gehad, ondanks de lepel Nurofen, en zelfs ondanks de suppo Perdolan. Nog steeds was er geen aanwijsbare reden, en dus vertrouwde ik het niet meer. De dokter was er bijzonder snel (voordeel van een groepspraktijk) en het verdict luidde dat hij een zware sinusinfectie heeft, waardoor er etter in zijn keel loopt en hij dus moet hoesten. Wolf hing er trouwens bij als een schotelvod, er zat geen leven meer in.

Hoewel de dokter geen voorstander is van antibiotica, kreeg Wolf deze keer een zeer stevige dosis penicilline (amoxicilline) voorgeschreven, omdat de man schrik had dat het anders chronisch zou worden. In combinatie met koortswerende middelen zou het toch behoorlijk moeten helpen.

Ik heb mijn plannen voor vandaag ( ’t was trouwens toch veel te heet met die 34°) dan maar omgegooid, en ben netjes thuisgebleven. Ik ging eigenlijk de auto binnendoen in de garage voor onderhoud, en per tram met de kinderen naar de Zuid rijden, om daar hun KidsID te laten aanmaken. Zal voor volgende week zijn dan.

Bart heeft nog snel boodschappen gedaan zodat ik voor eten kon zorgen en vooral de kinderen niet alleen hoefde te laten of mee te slepen door de warmte. Toch schitterend, die man van me?

Geplaatst op

Ziek

Nee, niet ikzelf, wel Wolf.

Gisteren, toen mijn ma de jongens weer kwam afzetten, waren ze nog allebei uitbundig, moegespeeld, en vuil. Daar had ze trouwens voor gewaarschuwd: ze had ze uit de zandbak geplukt, ontzand, en meegenomen. Een stevig bad later was daar niks meer van te merken, maar ze waren wel allebei behoorlijk moe, en lagen rustig in de zetel tv te kijken. Voor Kobe is dat niet verwonderlijk, aangezien hij nog heel vaak slaapt in de namiddag. Maar Wolf? En jawel, een stevige koorts. Eten hoefde voor hem zelfs niet meer, en met een goeie lepel Nurofen vloog hij zijn bed in.

’s Nachts viel de koorts wel mee, had ik de indruk, maar deze morgen gloeide hij weer enorm, en wilde hij geen ontbijt. Opnieuw een goeie lepel siroop later leek het leed geleden te zijn. Hij speelde, amuseerde zich, bleef binnen tegen de hitte, en at een stevig bord spaghetti, zijn lievelingskostje. Toch kwam tegen de avond de koorts terug, en begon hij zich slecht te voelen. Hmmm. Tot zover zijn eerste vakantiedag.

Ik heb hem opnieuw een goeie lepel siroop gegeven tegen de koorts, en in bed gestoken. Het gekke is dat ik geen oorzaak zie: het doet nergens pijn, en hij hoest niet of heeft geen loopneus of zo.

Ik ben benieuwd voor vannacht.

Geplaatst op

Laatste dag

Een maat voor niks. Meer dan dat kan ik deze laatste schooldag niet noemen.

Ik heb heerlijk geslapen tot acht uur, jawel, met dank aan oma die de kinderen voor haar rekening nam.  Tegen negen uur was ik op school, zoals de meeste collega’s. Er waren vier klachten tegen de deliberaties binnengekomen, en die leerlingen moesten dus geherdelibereerd worden. Geen van de mijne, gelukkig. Er konden ook vakantietaken afgehaald worden, en boeken en leerstof voor herexamens. Ook hier weer niks voor mij bij. Tsja, meestal, als ze al zo ver geraakt zijn voor Latijn, kunnen ze het wel, ofwel buizen ze faliekant.

Ik heb dus maar mijn toetsen gesorteerd, gebundeld en binnengebracht in het archief. Mijn planten zijn netjes van de dood gered door ze mee te nemen naar huis. Tsja…

En toen liep ik de adjuncte tegen het lijf, en vroeg haar tot wanneer we eigenlijk moesten blijven. Het antwoord was duidelijk: er ging geen receptie meer zijn omdat er iemand van de keuken ziek was, en als we klaar waren, mochten we dus doorgaan.

Ah bon? Ik was eigenlijk al klaar voordat ik toegekomen was, maar soit. Ik heb het heuglijke nieuws aan de wachtende collega’s in de leraarszaal gebracht, heb hen een goeie vakantie gewenst, en ben naar huis vertrokken. En weet je? Ik heb me rustig op mijn terras gezet, in de zon, en genoten van de rust en stilte.

Laat ze maar komen, die vakantie!

Geplaatst op

Laatste dagen

Die laatste dagen op school zijn altijd zeer bizar. Er zit geen ritme in, en iedereen moet voortdurend nakijken wanneer hij waar moet zijn.

Neem nu vandaag: tussen half tien en één op school, om de examens te laten inkijken door de leerlingen. Ik heb ze toch wel voor tachtig procent gezien, mijn pappenheimers, zelfs een groot aantal van mijn zesdejaars die hun diploma al hebben.

Daarna zijn we met een tiental collega’s iets gaan eten/drinken op een terras, zalig gewoon. Ik heb me bij een ice tea gehouden en ben daarna naar huis gegaan, want mijn ma kwam de kinderen halen. Bart zat namelijk op een of ander event, en ik had oudercontact en daarna personeelsetentje op school. En vooral: morgen moeten de kinderen niet naar school, maar ikke wel. Ik kan ze moeilijk aan een haakje hangen, dus blijven ze bij oma slapen. Dat vinden ze trouwens de max.

Het oudercontact zelf was rustig: amper zes mensen gezien. Twee waarmee ik echt wel een goed gesprek had en advies heb gegeven, eentje die altijd komt en deze keer bijzonder blij was met de resultaten van haar dochter (die enkel maar verbetert doorheen de jaren) en dan drie die afscheid kwamen nemen en bedankt zeggen. Eén moeder van een zesdejaar, die ook steevast al die jaren is langsgeweest, en dan nog twee ouders van vierdejaars, die helaas moeten stoppen met Latijn omdat het gewoon niet langer gaat, maar die wel bijzonder enthousiast waren en het vak graag deden. Doodjammer eigenlijk. Maar ik verzeker je: zo’n bedankjes doen deugd. Echt wel.

Geplaatst op

Orthopedist

Toen Wolf op 2.5 naar school ging, merkte zowel zijn gewone juf als de turnjuf op dat hij een wankel evenwicht had, en dat zijn voetjes wat scheef naar binnen stonden. De huisarts stuurde me door naar een podoloog, die hem voorzag van prima harde steunzooltjes. Ondanks de raad van de podoloog om ze geleidelijk aan in te lopen, wilde hij ze al na de eerste dag niet meer uitdoen: hij liep veel steviger en viel minder.

Sindsdien draagt Wolf dus steunzolen, die al een paar keer vernieuwd zijn. Nu waren ze echter alweer veel te klein – Wolf zit in een groeispurt – maar aangezien ik de indruk had dat het minder erg was dan vroeger, ben ik deze keer naar mijn vaste orthopedist geweest met hem. Conclusie: juveniele platvoet, en nog steeds steunzolen. De podoloog heeft het prima gedaan tot hiertoe, maar bij een orthopedist zijn de steunzolen terugbetaald, bij een podoloog helaas niet.

Hij heeft meteen ook eens gekeken naar mijn linker elleboog die behoorlijk lastig doet. Tenniselleboog, dat wist ik al want rechts had ik dat ook al eens serieus gehad. Helaas kan hij door mijn zwangerschap daar niet veel aan verhelpen. Symptomatisch, dat wel: ijsfrictie, zalf, en stretchoefeningen.

Moest ik nu nog weten wat de oorzaak was, het zou ook al veel helpen. Maar met mijn linkerarm doe ik echt geen chronische repetitieve bewegingen, ik heb er dus geen flauw idee van. Tsja.

Geplaatst op

Koude pastasalade

In weer als dit is het veel te warm om warm eten te maken, vind ik. Kan je je voorstellen dat je nu stoverij met frieten eet? Of hutsepot of zo?

Ideaal is een pastasalade: fris, voedzaam, weinig calorieën, en gewoon lekker.

pastasalade

Ik vind altijd maar wat uit op het moment zelf, maar die van deze middag was wel bijzonder goed geslaagd, vond ik. De hoeveelheden moet je zelf maar zien, dat is bij mij nattevingerwerk. De werkwijze:

– Kook spirelli’s beetgaar (zeker niet te lang), spoel ze ruim af met koud water, en laat ze uitlekken.

– Snij kipfilet in kleine stukjes, en bak ze mooi bruin in olijfolie. Kruid ze rijkelijk met peper en zout, tijm, oregano, basilicum en rozemarijn. Laat afkoelen. Tip: doe een schort aan als je in je bikini staat, want het spat :-p

– Bak in dezelfde pan een fijngesneden gele paprika gaar.

– Snij een bakje champignons fijn, en stoof ze gaar in een steelpannetje. Laat afkoelen.

– Snij de inhoud van een blik perziken op sap (de verse zijn nog net niet goed genoeg nu) in kleine stukjes.

Meng alles door elkaar, voeg eventueel wat zwanworstjes toe (de kinderen zijn daar nogal gek op, voor mij hoeft het niet), en werk af met ene eetlepel of twee mayonaise. Laat goed koud worden in de ijskast.

Smakelijk!