Ik moest u nog een fotootje van Merels nieuwe gordijnen, gemaakt van tafellakens. Oordeel zelf: ze zien er toch goed uit zeker? En tot mijn grote verbazing zijn ze nog serieus verduisterend ook! Mooi meegenomen dus.
Faust
Vandaag ben ik gaan eten met mijn vroegere beste vriend. Op zich niks speciaals natuurlijk, ware het niet dat we elkaar al meer dan een jaar niet meer gezien hadden. Of gehoord of gesproken.
Tot 2004 zagen we elkaar minstens een keer per week, in de jaren daarvoor zelfs nog vaker. Hij woonde niet zo ver van me vandaan, op een route die ik regelmatig rijd, en hij werkte als conducteur, waardoor hij vaak op de meest rare uren thuis was. Ik vond in hem een zielsgenoot, en dat was blijkbaar wederkerig. Gelukkig gunde Bart me dat, al zal het feit dat hij nogal overtuigd homo is daar wel voor iets tussen zitten.
En toen werd Wolf geboren, en werd mijn tijdsbesteding een stuk minder vrijblijvend. Ik kon niet zomaar binnenspringen in ’t passeren en oeverloos blijven hangen, ik moest wel degelijk op tijd thuis zijn voor de kinderen. Ook onze belevingswereld groeide wat uit elkaar: ik werd minder en minder gothisch, en meer en meer een mama.
En toen verhuisde hij naar de andere kant van Gent, waar ik nooit zomaar passeer. En veranderde hij van werk, waardoor hij nine-to-five in Antwerpen zit, en ik dus ook niet meer overdag kan binnenwaaien. Mja.
Maar plots zag ik hem op MSN, en zei ik hallo. Waarop ik de telefoon nam, en we anderhalf uur bleven kletsen alsof we elkaar de week voordien nog hadden gezien.
En dus hebben we vandaag afgesproken om iets te eten, en daarna nog bij hem thuis koffie te drinken. Dat deed gewoon deugd, en het leek effectief alsof we elkaar nooit gemist hadden. We konden naadloos de draad weer oppikken.
Ik hoop alleen dat we elkaar nu niet meer zo lang uit het oog verliezen. Daarvoor heb ik hem nog steeds veel te graag.
Nieuwjaar
De dag begon heel rustig en gezellig: lang (nu ja) uitslapen, ontbijten met de kinderen, douche nemen, Merel in bad steken…
Tegen drie uur waren we bij mijn grootmoeder, die, van zodra ze mijn dochter in haar armen had, oog noch oor had voor de rest van het gezelschap.
Tegen vier uur waren we bij mijn ma, waar nieuwjaarsbrieven werden voorgelezen, versjes werden opgezegd en taart werd gegeten.
Er werden ook metekindjes geknuffeld, baby’s getroost en lampionnen opgelaten, dit laatste tot grote vreugde van de kleinkinderen.
Yup, het nieuwe jaar is goed ingezet.
Oudejaarsavond
Net zoals vorige week hebben we deze dag ook eenvoudig met de kinderen gevierd. Ik zag het niet zitten om zelf ergens met hen naartoe te gaan, en een babysitter lukt ook niet omdat Merel nog borstvoeding krijgt.
’s Middags hebben we eerst croque monsieurs gemaakt, met het nieuwe wafelijzer (dat, maar dat had u wellicht al door, ook een set croqueplaten bevat). Wolf en Kobe hebben ijverig geholpen met het snijden en beleggen van het brood 🙂
Rond vier uur hebben we aperitiefhapjes gemaakt, zoals kaasjes met vanalles bij, en toostjes met paté en zo. Daarna hebben we de woonkamer gezellig gemaakt met gedempt licht, veel kaarsjes, en de film Mulan, en een grote fles kinderchampagne 🙂 Vervolgens werd de gourmet op tafel gezet en is er behoorlijk gegeten, maar vooral de chocoladefondue daarna had succes bij onze jongens.
En toen zaten ze tegen acht uur in bed, en hadden Bart en ik de rest van de avond voor ons. Die we doorgebracht hebben voor de tv, en waarbij ik halverwege al vredig lag te slapen in de zetel. Tsja, het doet wat met ne mens, nog een baby op je oude dag…
GELUKKIG NIEUWJAAR ALLEMAAL!
Vis
Ik lees nogal wat blogs, en toen kwam ik bij Schrijfselkes een visrecept tegen dat er niet alleen bijzonder smakelijk, maar ook nog eens poepsimpel uitzag.
Ik heb het meteen naar mijn hand gezet (wegens geen selder lustend en geen pompoen bij de hand), uitgeprobeerd en goed bevonden. Hieronder dus het recept en de foto’s. Oh, en voor de calorieën moet ge het niet laten!
Nodig:
– koolvis (of andere witte vis)
– 1 ajuin, 1 rode en 1 gele paprika, 2 wortelen, een paar roosjes broccoli (of andere groenten naar keuze)
– visbouillonblokje opgelost in glaasje water
– peper en zout
Men doet van:
– groenten fijn snijden en stoven (met kruiden) in olijfolie
– ovenschotel invetten met olijfolie
– koolvisfilets erin gooien, daarboven de groentjes, glaasje met visbouillon erbij gieten
– afdekken met aluminiumfolie
– In voorverwarmde oven op 200°C laten gaarkoken. +- 20min
Serveren met rijst, zelfs de kinderen vonden het lekker!
Kapperspraktijken
Onze jongens zien er het best uit als hun haar gewoon kortgeschoren is. Ja, ik ben nog met Wolf bij de kapper geweest, en die deed in feite ook niks anders dan het afscheren met de tondeuze op 15 mm, misschien met hier en daar een extraatje. En dat kostte me dan 15 euro en heel veel moeite om hem stil te laten zitten. Sindsdien doe ik het zelf, wat me een hoop geld, tijd en gedoe scheelt. Deze keer was hun haar nog niet zo erg lang – het is al erger geweest – maar het mocht toch wel eens. Kijk maar.
Foto’s
Gewoon een paar fotootjes van mijn lieverdjes. Ha ja, in de vakantie is daar tijd voor.
Tweede kerstdag
Gisteren was het dan de beurt aan mijn ouders om ons een kerstdis voor te schotelen. Mijn ma had een hoop hapjes voorzien, en daarna gourmet 🙂 De kinderen hadden al op voorhand in de keuken gegeten, volauvent met kroketjes, en konden in een belendende kamer spelen, gelukkig maar. Ik verzeker je, de combinatie van een uitgelaten 6, 5 en 3-jarige is de moeite! Gelukkig lag Nand (1,5) het grootste deel van de namiddag te slapen, of het was nog beter geweest! Alexander had zijn Mega Toby-kostuum aan, en had gevraagd of Kobe dan zijn Mega Mindy-kleren mocht aandoen. Hilarisch gewoon!
Met Wolf erbij hebben ze dan ook bovenaan het kleine trapje show staan geven en liedjes gezongen.
En wij, wij bakten ons vlees vrolijk verder, en genoten van elkaars gezelschap. Chaotisch en luidruchtig als altijd, maar des te gezelliger en typisch voor mijn familie.
Fijne dag, jawel.
Secret Santa
Op de valreep (eigenlijk net te laat) besloot ik om nog mee te doen met Tess’ Secret Santa-actie, voor bloggers en twitteraars. Je stuurt een mailtje naar Tess met je adres en wat je leuk en niet leuk vindt, en zij koppelt je aan een onbekende blog(st)er met zijn/haar verlanglijstje. De bedoeling is dat je een cadeautje van om en bij de tien euro opstuurt naar je Secret Santa, en zelf krijg je dan ook zoiets in de bus.
Ik had opgegeven dat ik hou van paars, van zachte dingen, en dat ik een kleine baby heb. En dat ze voor de rest maar op mijn blog moesten kijken om me te leren kennen. En toen werd er hier aangebeld en gaf er een charmante dame een pakket af. Ik heb het onder de kerstboom gezet, maar moest toch moeite doen om het niet te openen voor de 25ste :-p
En dus heb ik het gisteren geopend, en was er eigenlijk serieus blij mee. Er zat een rode zak in, en daarin allemaal apart verpakte cadeautjes, in mooi zwart-met-gouden-sterren-pakpapier, en overal een rendierkopje op (wat Kobe al snel in beslag heeft genomen). Ik vond een heel leuk, wellicht zelfgemaakt zakje in zwart-wit met een allerschattigste paddenstoel op en een retro pin als sluiting, een doosje met drie rode ijssterkaarsjes, een glaasje met badzout, een chocolade sneeuwman van Leonidas, een retrokerstkaartje, een pakje Hey Baby-zakdoekjes, een rode metalen kerstengel. Bedankt, Katleen! Laat je even je blog of twitter weten, dat ik je kan volgen?
En dan schaam ik me eigenlijk een beetje voor wat ik zelf maar verstuurd heb: het is een beetje magertjes uitgevallen, vrees ik. Sorry, Anja! Ik heb er nochtans behoorlijk wat werk ingestoken: een zelfgebreid wit sjaaltje met mohair en blinkwol, en een paarse Zsa Mask. Ik had er inderdaad nog wat snoep of zo kunnen bijsteken, maar met een baby in huis ga je zeker niet door de sneeuw en vrieskou op cadeautjesjacht. Volgend jaar beter.
En bedankt voor alle moeite, Tess!
Kerstdag
Traditioneel vieren wij kerstdag met Barts familie, en vandaag was dat niet anders. Gelukkig lagen de banen er vrij goed berijdbaar bij, want Ronse is toch wel een eindje rijden. Barts moeder had zoals altijd een bijzonder uitgebreid feestmenu voorzien: een vijftal hapjes bij de champagne, dan paté, soep, coquilles, parelhoen, en kerststronk. En dan nog pralines en fijne koekjes bij de koffie, uiteraard. Maar het was ook bijzonder gezellig, zoals altijd.
Fijn was ook dat er deze keer twee nieuwe baby’s bij waren, en dat die zich alletwee voorbeeldig hebben gedragen. Merel had trouwens de kleertjes aan die ze van haar meter heeft gekregen.
De familie wordt groot, straks kunnen we gewoon niet allemaal meer aan de tafel. En zal het nog een pak drukker worden, als die twee kleine meisjes ook hun klep beginnen open te zetten.
En toch kijk ik daar al naar uit.
Zalig kerstfeest, iedereen!