Geplaatst op

Woensdag

Vandaag naar Eeklo gereden, op halfjaarlijkse controle bij de oogarts. Merel was nog diep aan het slapen, en ik heb haar wakker moeten maken om haar te verversen, in de maxicosi te leggen en te vertrekken. In de auto lag ze netjes rond te kijken, maar bij de dokter besloot ze dat het etenstijd was, en dat ze absoluut geen zin had om te wachten.
Ik heb haar na de consultatie – alles in orde, trouwens – dan maar in de wachtzaal eten gegeven, kwestie van het gebrul te stoppen.

omoesmile

Daarna ben ik naar mijn oma gereden, heb daar een dik half uur fijn gekletst, ben nog even binnengesprongen bij mijn ouders (ik passeerde op 100 m van hun deur), heb de baby geshowd op het kantoor van mijn broer, ben naar de Suprabazar gereden om cadeautjes, en daarna naar huis gesprint. Net op tijd voor de jongens die van school kwamen. Viskroketjes gebakken (je had hun verlekkerde gezichtjes moeten zien), cadeautje ingepakt, mezelf en de kinderen ingepakt, en een paar straten verderop Wolf naar een verjaardagsfeestje gebracht. Mooi meegenomen: Kobe mocht ook blijven! En nee, daar was geen voorbedachten rade in het spel, ik wist niet dat Ralph een jonger broertje had, en ik kon Kobe toch moeilijk thuis laten? Weer naar huis gewandeld (met een paar perikelen met een sleutel die op geen van beide deuren paste, geen idee waar die dan wel van is), her en der blijven kletsen, baby gevoed, kinderen opnieuw opgehaald, en toen was plots de dag al voorbij. Môh!

En ik was moe! Nog meer môh! Of toch niet?

Geplaatst op

Weight Watchers online

Weight Watchers heeft nu ook een online toepassing. Je betaalt er natuurlijk wel voor, maar je krijgt ook waar voor je geld.

Er is vooral de online weekplanner. Mja, kan je zeggen, een papieren versie is toch snel zelf gemaakt? Ja, maar hier heb je nog veel meer voedingsmiddelen die je kan toevoegen dan in de voedingsmiddelengids staat. Er zit een geïntegreerde propointscalculator in, waardoor je zelf ook voedingsmiddelen kan ingeven, en die dan bewaren in je favorieten. Wel zo gemakkelijk, heb ik de indruk.

Het programma berekent ook zelf je aantal punten van de dag, wat je verbruikt, wat je ingeeft aan sport enz. enz. Je gewicht kan je ook netjes in statistieken gieten, en mooi opvolgen.

Ik mis wel een beetje het feit dat je geen ‘historie’ kan toevoegen: ik ben al een hoop kilo’s kwijt op cursus, en hier moet je vanaf nul herbeginnen, met nieuwe doelen en zo, en da’s wel wat demotiverend.

Maar wat wél een gemiste kans is, is het volgende: de papieren weekplanner lag altijd naast me aan tafel, en ik woog netjes af wat ik wilde eten en vulde dat dan in, zodat ik zeker niks vergat. Nu wilde ik hetzelfde doen met de iPad: ideaal toch? Alleen is die planner in Flash geschreven… Stom stom stom!

Nu ja… Voorlopig ben ik er wel enthousiast over, over dit online luik. Ik ben wel benieuwd of dat ook zo zal blijven. En voor wie niet voortdurend zijn PC aanstaan heeft, is de papieren planner misschien wel nog steeds handiger. Ik hou u op de hoogte.

Geplaatst op

Kobes klasje

In de kleuterklas leert Kobe momenteel over baby’s, en alles wat daarbij komt kijken. Die kleintjes vinden dat mateloos intrigerend, zo’n kleine baby. Ze hebben een babyhoek ingericht in de klas, met buggy’s en ververskussens en flesjes en slabbetjes en zowat alles wat met baby’s te maken heeft.

Deze voormiddag ben ik dan met Merel langsgeweest. Dat is al eerder even gebeurd, maar nu dus wat uitgebreider. Ik heb haar gevoed in de klas, en dan ook een verse luier gegeven. Ze huilde, ze lachte, en ze zat met grote ogen te kijken: de kleuters hebben het dus allemaal gezien 🙂

En Kobe, wel, die was gewoon megatrots op zijn kleine zusje 🙂

Geplaatst op

Peter Dirk

Dirk, Barts compagnon en vooral ook Kobes peter, was nog niet komen nieuwjaren. Drukke agenda’s, weetuwel. En vandaag hingen Ilse en hij er dus aan voor de moeite. Kobe keek er echt naar uit: niet alleen naar het cadeautje dat hij ongetwijfeld ging krijgen, maar vooral ook naar alle aandacht vanwege zijn peter. En de gekke uitspraken en het gespeel 🙂

rodehoeden

Het werd een fijne namiddag, met een prachtige bos tulpen, mascarponetaart en brikdeeggebakjes, veel gepraat en veel gespeel.

Ik weet wel zeker dat we een goede peter gekozen hebben voor onze Kobe 🙂

Geplaatst op

Schattig

Mocht u zich afvragen wat eigenlijk het schattigste geluidje is dat een baby kan voortbrengen, wel, het is niét haar lachje. Het is ook niet het geluidje van de hik, dat klinkt alsof je op een badeendje duwt. En dat is echt wel behoorlijk schattig. Of ook niet het zacht snurkende geluidje als ze slaapt, of de kreunende geluidjes bij het drinken.

De winnaar, mét stip, is het geluidje dat ze maakt als er een nies opkomt, ze een paar keer naar adem hapt en een gekke bek trekt, en dat die nies dan toch weggaat. Het zachte ‘aah’ dat dan volgt, wel, ge kunt het u gewoon niet voorstellen hoe schattig dat wel niet is!

Geplaatst op

Week

Het was me het weekje wel! Eigenlijk is zorgen voor een baby, zeker als je borstvoeding geeft, een dagtaak, samen met je huishouden en zo. Op voorhand plant elke zwangere vrouw vanalles en nog wat om te doen tijdens het moederschapsverlof, maar daar komt dus bitter weinig van. Bij een tweede baby ben je al blij dat alles op rolletjes loopt :-p

Deze week had ik wél vanalles ingepland, en dat is nog gelukt ook 🙂

* Maandag: kwam Mong Rosseel, van Vuile Mong en de Vieze Gasten, langs voor een interview. Hij woont in hetzelfde dorp als mijn ouders, en we kennen elkaar dus al lang. Nu hij met pensioen gaat, vond ik het wel eens tijd om een deftig interview te doen voor Gentblogt. Alleen moet ik het nog uitschrijven.

* Dinsdag: kwam Gwen eten met haar Lena-Mare. Ik heb daar echt van genoten, gewoon wij tweeën in quasi exact dezelfde situatie: een dochter met tien dagen verschil, en we hebben allebei hetzelfde beroep, alleen een andere school. Het betekent dat we heerlijk ongegeneerd kunnen kletsen.

Lena-Mare

Oh, en ’s avonds salsa. Met dank aan mijn ventje, die dan Merel overneemt en desnoods een flesje geeft.

*Woensdag: naar de gynaecoloog. Een vierde kind zien we écht écht écht niet zitten :-p

* Donderdag: in de voormiddag samen met mijn kuisvrouw het huis op orde gekregen, en in de namiddag naar de kapper. Oh, en naar de dokter, want er was weer een dreigende borstontsteking.

* Vrijdag (vandaag dus): tandarts. Ho-hum. Ligt het nu aan het feit dat mijn ma tandarts is, of aan het feit dat ik eigenlijk gewoon van nature een broekschijter ben, maar ik ben dus echt bang van de tandarts he. Ik heb een bloedhekel aan die boren, en de trillingen daarvan die door elk beentje gaan en te voelen zijn tot in je kleinste teentje. En aangezien mijn ma officieel met pensioen is, heb ik een andere tandarts moeten zoeken, en eentje gevonden hier in Wondelgem die goeie kritieken kreeg. Ik moet zeggen: ze doet dat goed! Snel, efficiënt, zonder blabla, en pijnloos. Al zal die spuit daar ook wel voor iets tussengezeten hebben. Maar de tand waar een stukje van afgebroken was, is weer zo goed als nieuw. Ikke blij, en vooral opgelucht. Oef!

Geplaatst op

Gedichtendag

SL_GEDICHTDG10_AFF_SEP10_DEF.indd

In 2006 was het een Latijns gedicht van mijn favoriete dichter Catullus, in 2007 alweer eentje van Catullus, maar dan wel mijn lijfgedicht (vraag maar aan mijn leerlingen), in 2008 ging ik de Nederlandstalige toer op met Hans Andreus, in 2009 kwam Van Ostaijen aan de beurt met zijn Melopee, en vorig jaar mocht het absurd zijn met de Blauwbilgorgel van Cees Buddingh.

Medunkt dat het nu eens tijd is voor een Grieks gedichtje. Soms wordt het toegeschreven aan Sappho, maar doorgaans wordt er ‘anoniem’ bij gezet. Ik vind het in elk geval bijzonder treffend, voor amper twee regels te zijn. Als u Grieks kan lezen: het klinkt ook heel mooi. En moest ik weten hoe ik makkelijk een audiofile kan overzetten van de dictafoon naar mijn PC, ik zou het voor u voorlezen (en moest dat stomme blog ook nog deftige Griekse lettertypes aanvaarden, was het nóg beter).

Eithe rodon genomèn hupoporfuron, ofra me chersin
arsamenè charisei stèthesi chioneois.

Ik wou dat ik een roos was, rood als vuur…
Jij plukte me, en stak me tussen je borsten, wit als sneeuw.

Geplaatst op

6 jaar

Jawel, mijn blogje bestaat sinds zondag 6 jaar. Aan de ene kant had ik niet gedacht dat ik het zolang ging volhouden, aan de andere kant ben ik altijd al een babbelaar, aandachtshoer en kletskont geweest, dus waarom ook niet?
En ik hou het nu ook al sinds januari 2009 vol om elke dag één postje te hebben, ook al verschijnt die soms pas iets later.

Mja. Blogging is dead? I don’t think so.

Geplaatst op

Lasagne

Eigenlijk kan je met lasagne zowat alle kanten uit, zolang je maar pastavellen en saus gebruikt. Persoonlijk eet ik zeer graag lasagne (for the record: het is lasagnE, niet lasagna), maar de gekochte zijn meestal te zwaar, te vet, en liggen op mijn maag. Ik maak hem dus liever zelf. Reken op een klein uur werk (+ half uurtje oven), maar daarvoor heb je dan ook eten voor acht man, wat perfect in te vriezen valt. Alle hoeveelheden zijn variabel, in te vullen naar eigen smaak, net zoals de keuze van de groenten.

Ingrediënten:

– gehakt. Afhankelijk van hoe grote vleeseters jullie zijn: varierend tussen een halve en een hele kilo.
– een dikke ajuin
– olijfolie
– een viertal wortels
– twee of drie grote paprika’s
– een halve kilo champignons
– een doosje tomatenpuree
– eventueel wat bindmiddel
– eventueel wat room
– 100 gr bakboter
– melk
– bloem
– 200 gr. geraspte kaas
– lasagnevellen, van dedie die je niet meer moet voorkoken. Ik neem altijd gewone en groene.
– Italiaanse kruiden

Werkwijze:

– neem een diepe pan of pot met deksel, giet er een scheut olijfolie in, en bak de gesnipperde ajuin tot hij glazig wordt.
– doe het gehakt erbij, en laat het bakken. Ga het te lijf met een vork tot het rul wordt en overal mooi bruin is.
– snij de wortels in schijfjes, de paprika’s in stukjes en de champignons in partjes, en kieper dat ook in de pan.
– doe een stevige snuif Italiaanse kruiden erbij, samen met het doosje tomatenpuree, meng goed door elkaar, en giet er een half glaasje water bij. Doe het deksel op de pan en laat kwartiertje stoven, tot de wortels beetgaar zijn.
– maak intussen uw kaassaus: laat de boter smelten, neem de pan van het vuur en roer er een paar scheppen bloem doorheen tot je een mooie korrelige structuur krijgt, zet de pan weer op het vuur en giet er melk en water bij, terwijl je blijft roeren, tot je een mooie gladde saus krijgt. Laat dan even goed doorkoken (terwijl je blijft roeren of het brandt aan) om de bloemige smaak weg te krijgen. Kruid met peper en zout, en giet de helft van de kaas erbij, roer om. Voilà.
– ga terug naar de vleessaus, en bind ze indien nodig met de maizena. De saus mag niet te slap zijn. Naar smaak kan je er ook wat room bij gieten.
– neem een ovenschotel, en bedek de bodem met vleessaus. Schik er  lasagnevellen op, en bedek die met kaassaus. Opnieuw pasta, opnieuw vlees, pasta, kaas. Zorg dat de bovenste laag kaassaus is, bestrooi met de overschot van de kaas, en zet dit in een voorverwarmde oven (180°) voor een half uurtje.

Smakelijk!

(en de lasagne was op/zat in de diepvries voor ik eraan dacht om foto’s te nemen)

Geplaatst op

Mong

Ik zit nu al een tijdje in de redactie van Gentblogt. Feitelijk doe ik daar niet zoveel: ik schrijf af en toe een artikeltje, en als de nood aan artikels hoog is, durf ik al eens een tandje bijsteken. Soit. Ik ging al lang eens leren de planning doen, maar dat lijkt er maar niet van te komen.

Nu zagen we in een persbericht op de mailinglijst (wat in feite de redactie is, wij hebben nauwelijks vergaderingen) dat Mong Rosseel, van Vuile Mong en zijn Vieze Gasten, eind dit jaar 65 wordt, en met pensioen gaat. Waarop ik zei dat ik die kende, en dat ik eventueel wel een interview met hem wilde doen.

Vandaag tegen twee uur stond Mong dus aan mijn deur: met een baby in huis is het niet zo gemakkelijk om op een ander te gaan. Ik had een paar vragen voorbereid, maar wist dat dat niet zo heel erg nodig ging zijn: Mong is een spraakwaterval met zeer uitgesproken meningen. Hij heeft bijna anderhalf uur zitten vertellen, we hadden een schitterend gesprek. Alleen moet ik het nu nog even laten bezinken voordat ik het kan verwerken tot een artikel: ik kan moeilijk alles letterlijk overnemen of het zou nogal een tekst worden!

Je zal dat interview dus nog wel zien verschijnen op Gentblogt, en later ook nog hier. Poeh. Als ik erdoor geraak :-p