Kamp

Vandaag is hij op kamp vertrokken. Voor de tweede keer al, en met ongelofelijk veel goesting. Zijn gerief was dinsdag al mee met de camion (minus het gerief dat Merel op het laatste moment nog uit zijn sportzak had gesleept), vandaag had hij enkel nog een rugzakje mee met een koekje en een drankje, en zijn boerenkleren. Ha ja, want het thema dit jaar was boer.

Ik had woensdag in de Wibra zijn gerief gekocht, en hij was er eigenlijk wel blij mee: het gaf het gewenste effect. Kijk zelf maar, een cliché-boer.

boerwolf

Ik hoop alleen voor hem dat het weer wat beter wordt, want er zijn weinig dingen zo ellendig als op kamp gaan in de gietende regen. En zo hoopvol ziet het er eigenlijk niet uit.

Kobe mist hem nu al. Hij loopt wat verloren, speelt op zijn eentje, en verveelt zich al bijna. Het is toch leuker mét zijn broer, zegt hij. En ik, ik geloof hem grif. We hebben nu al een briefje op de post gedaan voor hem, dat hij hopelijk dan maandag krijgt. Want dinsdag, dinsdag is hij terug, mijn Wolf.

Vis onder een korstje

Dat nieuwe kookboek van de Weight Watchers, Gezond Gezin, is toch wel een van de beste die ik al gehad heb! Ik heb me vandaag geriskeerd om een recept te maken met vis, en de jongens waren er zot van! Serieus, Wolf vroeg om dat vaker te maken, zo lekker vond hij het.

viskorst

Op zich is het niet moeilijk (al ben ik, zoals altijd, wel afgeweken van het originele recept): ik heb verse pangasiusfilet geblancheerd in visbouillon, en dan in een ovenschotel gelegd, met daarop geblancheerde wortel, erwtjes, paprika en een klein beetje courgette, en dan daarop geprakte aardappelen waar olijfolie, paneermeel en kaas door geroerd waren. Oh, en op de vis was nog een melksausje met peterselie. Bijzonder smakelijk, 9 pp per persoon, en op pagina 159 van Gezond Gezin.

viskorst2

365 – 5 juli

365-186

En toen begonnen de drukke dagen hun tol te eisen: dit was om elf uur in de voormiddag, en niet geposeerd.

Kinesie, logopedie en andere onzin.

Om negen uur had ik kinesitherapie in het Jan Palfijn (site 1) voor mijn stem. Jawel, dat kan dus: bij de logopedie had Dick vastgesteld dat mijn strottenhoofd voortdurend onder spanning staat, en er kon wel eens een link zijn met de voortdurende spanning in mijn schouders en trapezius. Gewone kinesitherapie en manuele therapie helpen niet, maar hij stuurde me door naar een dame die met minieme bewegingen werkt op het bindweefsel. Ik geef het je op een briefje: nog nooit zo’n bizarre kinesitherapie gehad. Dat van die minieme bewegingen is niet overdreven: soms voel je ze nauwelijks. Maar plots begon wel mijn onderrug pijn te doen en voelde ik rare spieren. Bizar, bizar. Hopelijk zal het effect geven.

Omdat er een half uur tussen kinesie en logopedie zat (en ook wel een paar kilometer, aangezien de logo nu noodgedwongen een tijdje op site twee zit) zijn we eventjes gestopt aan de speeltuin van het eiland Malem. Wil je nu geloven dat ik daar nog nooit was geweest? Enfin, de jongens vonden het wel fijn 🙂

Malem

Daarna dus logopedie, en dan eens gaan zoeken naar een boerenoutfit voor Wolf voor zijn kamp. En waar kan je dan beter terecht dan in de Wibra en de Zeeman? Ik heb voor hem een geruit overhemd gekocht voor zeven euro, en een rode halsdoek voor 89 cent. Samen met een oude pet van mij moet dat wel iets geven, ja. De jongens hebben ook elk nog een nieuw simpel waterkanon gekregen (1,49 eur ’t stuk) en ik heb me een zomers rokje gekocht. Iets heel fris en vrolijk en kleurig, en ik vind het gewoon de max, voor zijn vier euro :-p

rokje

En dan weer zwemles om half drie: ze hebben beiden 25 meter gezwommen (Kobe nog met drie blokjes om zijn middel) en zijn vrolijk van de springplank gesprongen en zo: het resultaat is er dus! En zelf heb ik 24 lengtes gezwommen deze keer :-p Daarna hebben we rustig in de zon iets gegeten en gedronken (al een chance dat ik af en toe voorzienig ben) en zijn dan naar de Suprabazar gereden voor nog een extra zwemworst en van die blokjes, zodat Kobe ook in Tunesië zonder problemen kan rondzwemmen. Van die opblaasbandjes geven een vals gevoel van veiligheid…

En toen was de dag alweer bijna om. Ik heb dus echt niet het gevoel dat ik veel doe, en toch zit ik quasi geen moment stil. Het zal nog wel komen, zeker?

366 – 4 juli

365-185

Veel lekkerder dan dat wordt het niet: verse fruitsla van abrikoos, appel, aardbei en kers, met een bolletje (nu ja) vanille erbij.

Bezigheden

Het begin van de vakantie, dat is eigenlijk altijd best een drukke bedoening. Er moet vanalles geregeld worden, gedaan worden, gepland worden…

Neem nu gisteren.

Klokslag tien uur zijn we naar Mariakerke, naar de Art & Craft gereden om pasfotootjes voor Merel te laten maken. Ha ja, want voor Tunesië heeft ze een kinderidentiteitskaart nodig, en dat heeft ze nog niet. Het kind werkte gelukkig goed mee, al was ze nogal onder de indruk van de camera.

Ik heb er nog even inlichtingen ingewonnen over een telelens voor de Canon, maar ik vond het nogal duur. Intussen heb ik eens rondgevraagd op twitter en FB, en heb ik dezelfde lens die ik op het oog had, gevonden voor een pak minder geld: een vriend van me gebruikt ze weinig, en verkoopt ze dus. Go me!

In de lingeriewinkel een paar huizen verderop wilde ik nog eens kijken voor een Marlies Dekkers, maar ze hadden niks meer in mijn maat. We hebben dan Merel maar afgezet in de crèche, en zijn doorgereden naar Evergem, voor een ander filiaal van diezelfde lingeriewinkel. En jawel, een mooie paarse Marlies voor 30% korting, niet slecht. Nog even langs de schoenwinkel gepasseerd, waar ze niks hadden dat mijn goedkeuring kon wegdragen, en dan boodschappen gedaan. De dag was alweer half voorbij. Dan gekookt, drie machines was opgehangen, brood gebakken, en richting zwemles. Tot zover het vakantiegevoel :-p

Vandaag was eigenlijk niet veel beter: kwart na acht uit mijn bed gerold (in plaats van de voorziene half acht), en dus iets na negenen in het dienstencentrum van de Zuid. Er stond geen volk aan de balie van het bevolkingsregister, maar de vriendelijke dame wist me te melden dat de leveringstijd van het KidsID wat krap was: het hing eigenlijk af van de diensten van de post: die moesten de code afleveren waarmee ik het pasje dan kon ophalen. Hmm. Aangezien de post hier zo betrouwbaar is (ze hebben me een pakje laten afhalen op een postpunt dat al een maand gesloten is) wilde ik het risico niet nemen. Ik kon een KidsID krijgen in spoedprocedure (106 euro) of meteen voor een echte reispas gaan (41 euro). Wij dus naar boven, naar de reispassenbalie. Daar moesten we eventjes wachten, en hebben de kinderen zich geamuseerd met mijn fototoestelletje :-p

zuid1

zuid2

zuid3

zuid4

zuid5

Daarna zijn we iets gaan drinken in de cafetaria van het winkelcomplex van de Zuid, in afwachting dat de winkels opengingen om tien uur. De jongens kregen een chocomelk waarvan Merel ook mocht nippen, en ik dronk een koffie. En zij deden verder idioot met het fototoestel en een paar speeldingen die er stonden.

zuid6

zuid7

zuid8

zuid9

Toen zijn we maar wat gaan spelen met de glazen liften – Merels gezichtje was ’t ziens waard – en even langsgegaan in de Hema voor wat extra zomerse bodytjes voor Merel. De schoenwinkel had niks te bieden, en dus reden we maar naar huis. Merel mocht opnieuw naar de creche, ik deed boodschappen (waaronder pakje afhalen en nieuwe zonnebril kopen wegens de andere alweer eens kwijt) maakte macaroni met hesp, kaas en champignons – op uitdrukkelijke vraag van de jongens – deed van administratie, en trok alweer naar de zwemles. Wolf zwom er 25 meter alleen, Kobe maakte vorderingen, en ik zwom 18 baantjes.

We haalden Merel op, aten, maakten scoutskampvaliezen en gingen die afzetten aan de scouts, zodat die meekon met de vrachtwagen. En toen zaten de kinderen veel te laat in bed.

Oh, en maakte ik me druk over de handdoeken die plots verspreid lagen in de woonkamer. Tot ik plots besefte waar die vandaan kwamen: Merel heeft die achter mijn rug uit Wolfs valies gepikt. Het ventje heeft dus geen handdoeken mee, en zal die vrijdag zelf in zijn rugzakje moeten meenemen. Merel, da’s gewoon een klein varken, ik zeg het u!

Zwemles

Een jaar of vier geleden heeft Wolf al eens zwemles gevolgd, bij de zwemclub in Evergem. Die hebben hem in drie lessenreeksen schoolslag aangeleerd, maar de laatste lessenreeks is nooit afgewerkt, wegens onverwachte sluiting van het zwembad. Het geld hebben we nooit teruggezien, ook geen verdere uitleg, en als ik zelf belde, gaven ze niet thuis. Bon, op zich zo erg niet, ware het niet dat Wolf nog steeds niet kan zwemmen. Enfin, hij plonst wat rond, maar het ontbreekt hem aan zelfvertrouwen om verder dan een paar meter te zwemmen.

Ik heb de koe bij de horens gevat, en in Zomergem om privé zwemlessen gevraagd. Evergem hoeft voor mij niet meer. Voor beide jongens samen, omdat we deze zomer naar Tunesië gaan, en ik toch graag zou hebben dat ze zich allebei weten te redden in een zwembad.
De eerste vraag die de lesgeefster me stelde, was heel pertinent: wilde ik dat ze een perfecte competitieschoolslag leerden, of wilde ik dat ze konden overleven in een zwembad? (In feite de discussie die nu gevoerd wordt over het zwemonderwijs in de lagere school). Voor mij was er zelfs geen twijfel: als ze in het water terechtkomen, moeten ze zichzelf kunnen redden.

zwembad1

zwembad2

zwembad3

Wolf deed het bijzonder goed, en kon echt wel al een aantal meter zwemmen zonder enige hulp. Kobe kreeg zwemblokjes rond zijn middel, en peddelde er vrolijk op los, proestend en blazend als een hondje. Ook hij doet het behoorlijk. De rest van de week is er ook nog les, en eens zien hoever ze dan geraken.

zwembad4

zwembad5

zwembad6

En ik? Ik heb het eerste kwartier meegevolgd, en heb daarna zelf twaalf baantjes gezwommen. 300 meter, het is absoluut niet veel, maar wel voor iemand die geen sport doet en zelden zwemt. Ik was er eigenlijk zelfs tevreden over :-p