Geplaatst op

Zwarte botjes

Yup, ik heb er nu toch echt wel eindelijk gevonden! Twee paar, zelfs!

Zaterdag was ik dus thuisgekomen met die mooie rooie, maar dat was niet echt de bedoeling. Ik ben rond vijf uur zelfs nog naar de Antwerpsesteenweg in Oostakker/Lochristi gereden en heb daar nog vier schoenwinkels afgelopen, maar helaas. Dertien schoenwinkels in totaal, en geen deftig paar zwarte botjes met minder dan acht centimeter hak.

Vandaag begon de rugbytraining weer, en zette ik de jongens om vijf voor acht af aan het terrein aan de Blaarmeersen. Ik draaide onmiddellijk mijn kar en reed naar ’t Fabriekske, bekende schoenwinkel op de Drongenstesteenweg die open is tot half zeven. De schoenen komen niet rechtstreeks van de fabriek, maar hun winkel is eigenlijk een hoop gestapelde dozen in een grote hangar, met gigantisch veel keuze en merken. Je moet er echt goed zoeken, maar zij hadden dus nog massa’s zwarte laarsjes in de juiste maat. Ze zijn doorgaans niet goedkoper dan de doorsnee schoenwinkel, maar hebben veel meer keus, en vooral, ze doen zeer mooie afprijzingen.

Ik denk dat ik toch wel een paar of tien heb aangehad, en toen begonnen ze al aan te kondigen dat de winkel ging sluiten. Poeh! Uiteindelijk heb ik zelfs twee paar laarsjes mee: de eerste zijn van Laura & co, een merk dat ik niet kende, van 75 euro naar 45.

laarsjes1

Het tweede paar is van Hush Puppies, en ging van (reeds afgeprijsd) 80 € naar 48, en kan ik rechtop of met omgeslagen boord gebruiken.

laarsjes2

Ik blij, want online had ik al een budget in gedachten van 80 euro. Nu heb ik voor 93 in totaal twee paar laarsjes, elk met een hakje van ongeveer zes centimeter, en ben ik vooral een bijzonder contente mens, en wat wil ne mens dan nog meer? Hm?

Geplaatst op

Lezen

Wolf leest niet graag.

U leest het goed.

De zoon van Bart en Gudrun, die elk een bibliotheek verslonden hebben, leest niet graag.

Ik vermoed dat het een beetje een vicieuze cirkel is: in de meeste zaken, en dus ook op kennisniveau, zit hij een beetje voor. Qua lezen zit hij op AVI 6, normaal niveau voor een derde leerjaar dus. De boeken die op zijn niveau geschreven zijn, vindt hij meestal een beetje kinderachtig, maar boeken voor oudere kinderen bevatten dan vaak te veel moeilijke woorden, zowel qua begrip als qua leesniveau, en dus gaat het te traag en haakt hij af.

Zucht.

Ik weet dus niet hoe ik hem aan het lezen moet krijgen, want hij doet het met tegenzin. Soms heeft hij een boek vast uit de bibliotheek dat hij wél boeiend vindt, en dan leest hij het in één ruk uit, en wil hij ’s avonds in zijn bed blijven voortlezen.

Iemand enig idee hoe we dit oplossen? Want ik, ik weet het niet zo goed meer. En ken te weinig van kinderboeken om hem de juiste aan te raden.

Geplaatst op

Schoenperikelen

De hele winter loop ik vrijwel op één paar schoenen rond, namelijk van die korte zwarte botjes. Toegegeven, ik heb ook lange zwarte laarzen voor onder een rok, en sinds vorig jaar heb ik ook een paar rode laarsjes en sinds dit jaar zelfs een paar paarse, maar mijn standaard schoeisel is dus een paar zwarte. Dat past onder elke broek, zwart, paars, rood of jeans, en dat is altijd makkelijk. Ik draag ze tot het sandalentijd is, maar zelfs in de zomer, als het regent, durf ik ze aan te trekken.

Het resultaat is natuurlijk ook dat die dingen supersnel verslijten. Mijn paar van vorig jaar heeft al twee keer een nieuw hieltje gekregen, en zelfs al een paar nieuwe tippen, maar ze zijn toch overal serieus aan het verslijten. Ons ma vond dat ze er eigenlijk niet meer deftig uitzagen, maar bon, ik wilde dus wachten tot de solden om een paar nieuwe te kopen, zo gierig ben ik dan wel weer.

We zaten in Nederland toen de solden begonnen, en ik ben in Ouddorp in drie schoenwinkels binnengewaaid. In Middelburg, vrijdag, heb ik een vijftal schoenwinkels afgelopen, maar helaas: geen maatje veertig meer, platte modellen, laarzen met glitterstuds, of van die hakken van acht centimeter en hoger, niet voor alledag dus, en zeker niet om les te geven. Ik heb ook al Zalando en andere schoenensites afgeschuimd, maar daar was doorgaans hetzelfde probleem aan de orde, en ook nog eens minstens 80 euro. Poeh.

Zaterdagvoormiddag ben ik dan naar de Brantano hier in Mariakerke gereden, en daar heb ik een paar prachtige schoenen gevonden. 55 euro: niet spotgoedkoop, maar toch wel een deftige prijs, denk ik zo.

Zeg nu zelf: wat vindt u van mijn mooie nieuwe zwarte botjes? :-p

rodeschoenen

Geplaatst op

Nieuwjaren

En toen waren we een kleine twee weken verder, en werd er opnieuw heerlijk gegeten ten huize De Waele in Ronse.

Er werden nieuwjaarsbrieven voorgelezen en opgezegd, er werden cadeautjes uitgedeeld, en er werd dus uitgebreid gegeten en gedronken. De juiste menu weet ik niet meer, en andermaal ben ik foto’s vergeten nemen omdat het zo lekker was.

Maar bij deze wel een paar foto’s van de rest van de dag.

nieuwjaar1

nieuwjaar2

nieuwjaar3

nieuwjaar4

nieuwjaar5

nieuwjaar6

nieuwjaar7

nieuwjaar8

nieuwjaar9

Geplaatst op

Aquamundo

De grote aantrekkingskracht van Center Parcs is en blijft toch, naast uiteraard een aantal andere dingen, het grote subtropische zwembad.

Elk zwembad is weer anders, en dit was er eentje dat echt wel goed meeviel. Niet al te groot (maar dat is het park in feite ook niet) maar wel fijn. Er is een peuterzwembad in twee verdiepingen, met een halfpipe glijbaantje tussen. Ik vermoed dat Merel er een keer of honderd is afgegleden.

Er is een gewoon zwembad dat eigenlijk gewoon schuin afloopt, dus in het eerste stuk kunnen ook kleutertjes spelen. Verderop wordt het dieper, en af en toe gaat de golfslag aan, en krijg je hele fijne golven. Via een doorgang gaat het over in een hoop gangen en plekjes met bubbels, ligplatforms, watervalletjes en dat soort dingen. Er zijn twee drukbezette jacuzzi’s, en er is een buitenzwembad, dat nu uiteraard nogal hard lag te dampen en eigenlijk nogal snel koud was aan het hoofd.

Heel hoog is het niet, er zijn dus geen grote ronde pijpglijbanen, zoals in veel andere Center Parcs. Maar er is wél een dubbele korte, steile en dus supersnelle glijbaan, en er is een turbotunnel, zijnde een glijbaan waarbij je in een grote rubberen band zit, en waar je ‘afgeschoten’ wordt door een enorme waterstoot. Die is pikdonker en draait een paar keer rond, wel leuk, maar lang wachten vaak.

En dan is er, waar we wel twintig keer in geweest zijn, de wildwaterbaan. Denk aan een open stuk glijbaan, buiten, van toch wel een meter of drie breed, met bulten, platforms, stukken steil naar beneden, een stukje tussenzwembad, dat soort dingen. In het begin klampte Kobe zich nog aan me vast, maar na een tijdje ging hij dapper alleen en kon ik hem nog met moeite volgen. Alleen op het einde wachtte hij steevast op me, want daar werd het eventjes 1.20 m diep, en kon hij dus niet meer staan. Hij kan wel min of meer zwemmen met zijn blokjes, maar was er toch niet gerust in.

En moeder, die zwom dus vrolijk mee, dook de diepte in, stootte zich blauwe plekken bij alle hindernissen, ving kleine Kobetjes op als die onder water verzeilde, en amuseerde zich best.

Tsja, het is wat, zo’n waterspeelpark. Zeker als ge al de veertig gepasseerd zijt :-p