Kobes nieuwe sjaal, gebreid met restjes. En ongelofelijk veel draadjes om in te stoppen!
Handschoentjes
Eigenlijk zijn deze al maanden af, maar ik was gewoon vergeten ze te posten.
Vingerloze handschoenen dus, met kabels in gebreid, met rondbreinaalden. En omdat mijn jongens hun handschoenen en dergelijke eigenlijk toch voortdurend kwijt raken, heb ik er maar meteen hun naam op gemaasd. Ze vinden ze prachtig!
Oorkonde
Een jaar geleden is mijn grootmoeder langs moeders zijde in een rusthuis gegaan. Het kon niet anders: ze was 90, bijna volledig blind, en is een been kwijt. Toch heeft ze het, dankzij Familiehulp, verpleegsters en familie dus nog heel lang in haar eigen huis kunnen volhouden.
Het voorbije jaar was dus een jaar van opruimen, verdelen, wegdoen, laten schatten enzovoort. Ze heeft zes kinderen en een resem kleinkinderen, er waren dus gelukkig wel een aantal helpende handen.
Ik heb zelf een paar dingen gekregen: een bedje voor Merel, een paar kleine dingetjes, en een kader die niemand anders wilde. Waar ik eigenlijk dolblij mee ben.
Mijn grootvader was namelijk mijn peter, en een ongelofelijke mens met wie ik een bijzondere band had. Hij was ook leraar Latijn, en niet van de minste. En deze kader hing, met gebroken glas, boven op de studeerkamer, waar de laatste jaren eigenlijk nog zelden iemand kwam. Het was een oorkonde die hij gekregen heeft in 1933 (hij was van 1913, hij was toen dus 20) omdat hij de knapste tekst in het Latijn had geschreven. Een oorkonde, volledig in het Latijn uiteraard, beschilderd met goudverf, zilververf, en rood.
Ik heb hem net in een nieuwe kader gestoken, en ga hem een ereplaats geven.
Ut tibi honori fit, ave!
366 – 29 december
Huismerk
Nee, dan heb ik het niet over de eigen merken van de grote warenhuisketens, maar wel van die merken die hier standaard in huis komen.
Er zijn producten die ik koop al naargelang in welke winkel ik ben. Het merk doet er niet toe, als het maar Weense worstjes, of appelmoes, of vochtige doekjes zijn.
Maar voor bepaalde dingen zweer ik bij vaste merken.
– parfum: al sinds jaar en dag is dat Trésor van Lancôme. Ik ben bijzonder gevoelig voor parfums, en word misselijk van de meeste geuren. Dit is dus mijn lijfgeurtje, en blijkbaar herkennen mijn leerlingen me er zelfs aan.
– shampoo: Elsève. Ik durf al eens wisselen tussen de verschillende soorten, maar zal mijn haar nooit met iets anders wassen.
– WC-papier: het stevige papier van low budgetmerk 365 van Delhaize, met die kleine paarse roosjes op. Stevig en goedkoop.
– boterhamsmeersel: Vitelma light. Mét Omega 3 en 6 :-p
– Kwatta Choco. Ik heb al veel andere soorten geprobeerd, en alleen Côte d’Or komt nog in aanmerking, maar die is wel duur.
En u? Heeft u zo van die producten waar u bij zweert? Die ik dus ook eens zou moeten uitproberen?
366 – 28 december
Sesa
Ofte Secret Santa. Je weet wel, het systeem waarbij je met een groepje lotje trekt en je voor iemand anders een cadeautje moet kopen of maken voor een bepaald budget.
Tess organiseert al een paar jaar een Secret Santa voor blogland. Voorwaarde is dat je je aan de tijd houdt, en dat je een blog hebt. Je stuurt je gegevens in, en jij krijgt zelf ook een willekeurig profiel toegestuurd, waaraan je tien euro spendeert.
Zo kreeg ik ene Bakmadam om iets voor te maken, en aangezien haar blog enkel en alleen om bakken gaat, dacht ik: een cupcakemuts! Ik ben gaan zoeken, heb een patroontje gevonden, heb wol bijeengezocht en gekocht, en ben eraan begonnen.
Helaas, toen ik door had dat het wellicht nogal klein ging uitvallen, had ik geen tijd meer om te herbeginnen. Merel past de muts perfect, maar ook ik kan ze aandoen hoor. Soit, Eef was er blij mee, en ik heb aangeboden desnoods een nieuwe te breien.
Intussen was er dus ook iemand bezig met een sesa te maken/verzamelen voor mij. En ik kreeg zowaar een mailtje van mijn Secret Santa dat er fragiele dingen tussen zaten, en dat hij/zij dat graag persoonlijk wilde komen afgeven. Afzender: gudrunssecretsanta@gmail.com. Schitterend! Mijn nieuwsgierigheid was uiteraard geprikkeld, omdat door zo’n afzender het wel duidelijk was dat ik hem of haar ging kennen.
En dus zat ik vandaag op hete kolen, tot iets over half zes plots Sofie voor mijn deur stond. Sofie, ofte @miss_punt, de dame van Zoyoko (online winkel van vree wijze zwangerschapskledij, voor wie dat nog niet kent) die ik al een behoorlijk tijdje ken, bij wie ik ooit op babybezoek wilde geraken, en wier cadeautje voor de kleine hier lag te verstoffen. Zucht.
Maar nu stond ze hier dus, met zowaar een reeks verschillende pakjes! Het ene zag er inderdaad kwetsbaar uit, en vond ik ronduit de max! Ze had het zelf gemaakt, en het ideetje van mijn Pinterest geplukt. Het stelt ons gezinnetje voor, allemaal op glitterwasspelden om in de boom te knijpen. Compleet met kattenmagneetje, en alles in de juiste kleuren!
Verder had ze de max van een handwarmertje bij, goed om mee te nemen op larp. Ideaal! En dan: drie zakjes uitgelezen groene thee. Op zich al veel meer waard dan de vooropgestelde tien euro, dus ik zette grote ogen op. Bleek dat er een nieuwe koffie- en theewinkel is in Gent, naast de Dille & Kamille: de Javana. Het is een bijhuis van een koffiebranderij en theezaak uit Brugge, en jawel, daar ken ik die wel, en ben er al een paar keer iets gaan halen zelfs.
Toen Sofie uitlegde dat het voor iemand was met een blog, en dat ik wel ging bloggen over hen – uiteraard, want ik heb de thee intussen geproefd en ik vind hem zalig – kreeg ze veel meer mee dan het vooropgestelde bedrag. Some girls have all the luck, don’t they?
Oh, en dan vergeet ik nog de max van de kerstkaart die ik nog moet ineenknutselen tot een eland.
In elk geval was het een schot in de roos, op alle vlakken. Ik vind de wasspelden super schattig, het poesje mag bij de andere magneten op de koelkast en is een hit bij Merel, het handenwarmertje gaat in de larpdoos, en de thee… Tsja, die zal niet lang meegaan, vermoed ik ^^
Maar ik weet in elk geval wel dat ik in het vervolg, als ik nog eens in de Veldstraat loop, even ga afslaan naar Javana. Voor thee en koffie. Goed geweten.
366 – 27 december
Hobbithol
Toen we ons huis kochten in 1996, zagen we ook meteen het potentieel van de gigantische, maar compleet onafgewerkte zolder. Zowat het eerste dat we deden, was er twee grote dakramen laten steken.
In 2003 switchte Bart van een carrière binnen de KBC naar zelfstandig webbouwer, samen met Dirk. Hij had uiteraard een kantoor nodig, en dus lieten we de spooktrap (zo’n inklapbaar houten ding met een luik) vervangen door een volwaardige trap, braken we de vloer uit en lieten (door een serieus incompetente schrijnwerker, zo bleek) een nieuwe vloer steken met OSB-platen en isolatie. Het plafond werd verlaagd naar een aanvaardbare hoogte. Een andere schrijnwerker (wél een goeie) isoleerde de muren en dak, werkte ze af met gyproc, plaatste muurtjes, de ruimte voor een toilet, en op maat gemaakte kasten onder de schuine wand. Een deel was boekenkast, een deel was archiefkast, en een deel was een klein serverkotje. Kwestie van de continu draaiende computers een beetje af te schermen, en er ook alle toestanden van kabels en hubs en Dlinks en zo te laten staan. Er was een klein deurtje, waardoor je alleen naar binnen kon als je languit op je buik ging liggen.
In 2006 verhuisden Bart en Dirk naar de Ajuinlei, en verfde ik samen met vrienden en moeder het hele grijs-wit-rode kantoor in warme geel-bruin-beige tinten, en maakte er onze slaapkamer van. Met boekenplanken, en een leeg serverkot.
Tot nu.
Want deze morgen wilde Merel zo graag nog eens in dat kotje kruipen, en zat ze daar met haar broer te gniffelen. En besloot ik om er meteen een hobbithol van te maken.
De kabels die los konden, werden eruit gehaald. Het boeltje werd gestofzuigd, de oude bedsprei van mijn grootouders werd er in gelegd samen met wat kussens en grote knuffels, er kwam een klein lampje, en ik installeerde een slinger gekleurde kerstboomlichtjes.
De jongens maakten sterren en andere tekeningen om te versieren, en sleepten er boeken naartoe. En Wolf maakte meteen ook een ‘regelement’, zo te merken naar mijn instructies.
Ze zijn er al de hele middag mee bezig, en ook Merel vindt het prachtig. En dus zitten ze alledrie boven en kan ik ongestoord mijn ding doen hier beneden.
Zo’n hobbithol, ik kan het iedereen aanraden.
366 – 26 november
