And so it begins…

Alle andere architectuurtekeningen, bouwaanvragen, voorbereidingen, afspraken en contracten ten spijt had ik pas vandaag het gevoel dat we eraan begonnen, aan die verbouwing.

Omdat ze woensdag komen sonderen (bodemstalen nemen om te samenstelling van de funderingen te kunnen bepalen) moest ik een toegang tot de tuin hebben van drie meter breed. Drie meter. Zucht.

Er komt waar nu de keuken is, een nieuwe voordeur, en dus ging het stuk haag ervoor sowieso naar de barrebiesjes, maar toch… Het meeste hartzeer heb ik echter van mijn boom. Ik heb echt lang geprobeerd en voor mezelf volgehouden dat ik hem ging kunnen houden, mijn bolacacia, maar helaas. Aan de ene kant was er een doorgang van 2.60 meter, de andere kant was 2.80m, en een telefoontje naar de sonderingsfirma bevestigde dat ze écht die drie meter nodig hadden. De boom stond dus knal in de weg. Plus: hij gaat behoorlijk dicht bij de nieuwe aanbouw staan, zodat hij daar gaat storen en voortdurend zal moeten bijgesnoeid worden. En dan was er nog de boomsnoeier, die me meteen alle hoop ontnam: de boom zou een grondige snoeibeurt in de zomer misschien nog net overleven, maar de grondwerken zouden zijn wortels zodanig aantasten, dat hij eigenlijk totaal geen kans tot overleven had.

Exit arbor, dus. Zucht.

Stipt om half negen stond de boomsnoeier hier dus, met een graafmachientje. Onverdroten toog hij aan het werk, en een klein half uur later waren de eerste drie haagstruiken al schuppes. U krijgt van mij voor- en na-foto’s, kwestie van u voor te kunnen stellen wat er allemaal doodgeknepen is aan planten.

tuin03

tuin01

tuin02

Nog iets later waren ook de fietsenrekken vakkundig verwijderd.

tuin16

Daarop begon hij vol ijver en goeie moed aan de zijkant van de haag, die onze tuin afsluit.

tuin04

Eerst moesten de bilzen eraan geloven, daarna werden de haagstruiken kort afgezaagd met de boomzaag, werden met de grijper van de kraan de paaltjes van de afsluiting (in de haag gegroeid) uitgetrokken, en vervolgens de wortels uitgegraven. Daarna begon hij aan de voorkant, en meteen ook de bruidssluier die in de restant van het hondenhok was gegroeid, en er eigenlijk prachtig uitzag.

Ofte (beelden zeggen meer dan woorden):

tuin05

tuin08

Intussen waren er ook ijverige toeschouwers bij gekomen, die zich meteen een kamp maakten in de bladerhoop. De jongens hadden overigens als enige taak gekregen voor hun zusje te zorgen, aangezien ik de boomsnoeier aan het helpen was. Kobe nam zijn verantwoordelijkheid dan ook ernstig, en liep – Merel sliep tot elf uur – de hele tijd rond met de babyfoon in zijn handen.

tuin06

tuin07

Toen eigenlijk alles aan die kant eruit was, en ik Philippe vroeg om ook de struiken rond mijn twee overblijvers (een magnolia en een hydrangea) een beetje weg te halen en vooral ook de greppel van de bilzen weg te halen,

tuin09

gebeurde er plots dit.

tuin10

Wespen, jawel. Ik heb Philippe gezegd dat hij er mocht afblijven – die beesten waren nogal nerveus aan het rondvliegen, hoe zoudt ge zelf zijn als net uw ondergronds nest is vernield – en belde de brandweer. Die gingen vandaag of morgen nog een team langssturen.

Intussen was er ook al een ander probleem opgelost. De bedoeling was dat de snoeier drie haagstruiken ging proberen verplanten – ongeveer 50% kans dat ze het overleven in dit seizoen – naar de vroegere ingang, naast de postbus. Toen hij daar twee grote tuinpadtegels weghaalde, bleek daar geen stabilisé onder te zitten, maar beton. Ik heb meteen een bericht gestuurd naar onze projectplanner met de vraag of hij iemand wist die een vierkante meter beton kon wegschieten, en jawel, om half twee stonden hier drie Turken van EBM, de aannemer waarmee we wellicht in zee zullen gaan. Die hebben me vierkant uitgelachen toen ze zagen dat het effectief amper een vierkante meter was, maar na tien minuten waren ze allang gestopt met lachen. Het beton zat een goede 30 centimeter diep, en ze zijn er toch een uur aan bezig geweest, met twee. Meteen hebben ze ook de paaltjes van de twee tuinhekjes losgeboord, zodat die ook weg waren. Grote werken, grote werken.

beton1

beton2

beton3

En dan, na de middag, werd mijn trotse boom geveld. Mijn steun en toeverlaat voor twee hangmatten, mijn schaduwbrenger, mijn duivenherberger, mijn kattenkrabpaal… In 2010 had ik al mijn andere twee bomen moeten missen, en ging ik er nog nieuwe krijgen, vandaag gaat ook het derde en laatste exemplaar tegen de grond.

tuin11

tuin12

tuin13

tuin14

tuin15

tuin17

Ook vooraan is er een grondig verschil: de buddleia (vlinderstruik) is weg, en meteen ook het dwarshekje en draad waar mijn prachtige wisteria (blauwe regen) langs groeide.

tuin19

tuin20

Ach, aan het tempo dat die groeide, heb ik binnen de korste keren weer eentje. Daar kan ik gerust op wachten.

Het grootste verschil is wel het zicht vanuit de keuken. Keek ik vroeger op een muur van groen en onkruid, met wat muntplantjes en peterselie, dan is dat nu wel anders. En moet ik opletten wat ik binnenshuis draag, want iedereen die passeert, kijkt ongegeneerd binnen, en zwaait even.

tuin18

tuin21

Jawel, mensen: we zijn eraan begonnen. Voor echt, en al.

Lentefeest

Mijn kozijn en zijn vrouw, met wie we toch echt wel vrienden zijn, gaven voor hun vrienden een lentefeest voor hun tweede dochter.

En dus tuften wij vrolijk naar de Akkerhoeve, alwaar zich een mooi zaaltje, met speeltuin, trampoline, springkasteel én odorama, zich ontvouwde. Er waren uitgebreid hapjes voorzien, er was een barbecue, en er was een heus dessertenbuffet. Er werd vooral veel gepraat, getaterd, gefilosofeerd en gelachen (vroeger deden zij regelmatig een dergelijk feest in de tuin, waardoor wij hun andere vrienden ook kenden).

Maud1

Maud2

Maud3

Lena-Mare, Gwens dochtertje

Maud4

Maud5

Maud6

Verjaardagsfeestje Kobe, zes jaar.

Het is wel pas in de vakantie dat hij zes wordt, maar na het débacle van vorig jaar (er konden amper twee meisjes komen) wilde ik zijn feestje liever op voorhand geven (zoals zes anderen van zijn klas, trouwens, hij had de voorbije drie weken elke woensdag en zaterdag/zondag een feestje). En dus stonden er hier vandaag zes kinderen heel enthousiast te wezen.

Bart moest om persoonlijke redenen weg in de namiddag, maar gelukkig zijn er van die vrienden die je eigenlijk niet vaak ziet, maar die er wel meteen staan als je ze nodig hebt. Dank je, Sophie!

Om twee uur druppelden ze binnen, en al was het weer niet echt super, het regende gelukkig niet, en dus hebben ze eigenlijk vrij veel buitengespeeld. Wolf, de enorme schat, had een activiteit geknutseld in de voormiddag: een soortement van muziekpak, maar dan zonder pak. In een doos zat een ganse reeks opdrachtjes, en wie de doos in handen had op het moment dat de muziek stopte, moest er eentje trekken.

feestje07

Er zat onder andere bij:

– doe de Gangnam Style (Wolf had al op voorhand de Apple TV klaargezet)

feestje01

feestje02

feestje03

– speel dirigentje

feestje04

– open de cadeautjes

feestje05

feestje06

– trek gekke bekken

feestje08

feestje09

– eet taart

feestje10

feestje11

feestje12

feestje13

feestje14

Er werd buiten gespeeld ook, tussendoor.

feestje15

feestje16

– ga je verkleden

feestje17

feestje18

En toen werden er nog oliebollen gegeten ook.

feestje19

feestje20

feestje21

Laatste schooldag, en dus rapport

Ik was wel blij met Wolfs rapport, ja. Alleen aan dat schrift gaan we een beetje moeten werken, heb ik de indruk.

2013junirapportWolfklein

Als je dan toch een globaal cijfer wil hebben, is het blijkbaar de bedoeling dat je de vier jaarcijfers even sterk laat meetellen, dus godsdienst is even belangrijk als wiskunde. Tsja. Op die manier heeft Wolf 94, 35 % in het derde. Op naar het vierde, zou ik zo zeggen.

2013jaarrapportWolfklein

365 – 28 juni

365-179

Kobes verjaardagstaart. Ik heb er serieus wat werk aan gehad, maar wilde ze perse nog vandaag afhebben. Het is een basis van gewone cake, maar dan wel in twee keer gebakken in een pyrexschotel. Ik heb die daarna netjes plat afgesneden en de onderste uitgehold, en daarna opgevuld met M&Ms. De twee helften zijn aan elkaar gezet met stevig opgeklopte slagroom, en bovenop heb ik één van de twee afgesneden topjes gelegd, zodat het geheel wat ronder werd. Daarna is ze versierd met rolmarsepein, om Kobes favoriete Skylander Wrecking Ball na te bootsen.

Skylander2

Oudercontact

Soms zijn er zo van die oudercontacten dat je hart smelt. Dan zie je een leerling die ontzettend graag Latijn doet, daar ook keihard voor gewerkt heeft, en het toch niet haalt.

En dan moet je zowel haarzelf als haar ouders overtuigen dat overzitten geen goeie oplossing is, omdat ze, door dezelfde leerstof opnieuw te zien, het deze keer misschien wél haalt, maar dat ze zich daarna in het vijfde jaar toch weer oeverloos zal vastrijden.

Dan zit het meisje te huilen, zit de moeder te huilen, en dan heb ik ongelofelijk veel moeite om niet gewoon mee te doen.

Soms is het hard, ja. Zucht.