Imaginatio
Die laatste week les in het eerste en het tweede, die is er zo een beetje te veel aan, voor mij maar vooral voor de leerlingen. Ik ben al examens aan het afnemen in de hogere jaren, en zij hebben geen examen voor Latijn (dat verandert gelukkig volgend jaar, ze krijgen examen in het tweede, oef).
Maar je krijgt ze dus niet meer gemotiveerd, en dat snap ik. Mijn eerstes liepen ook gigantisch uiteen qua geziene leerstof, want de ene groep heb ik op dinsdag, de andere op vrijdag en er zijn massa’s vrijdagen weggevallen.
Ik heb dan in elke groep minstens nog één lesuur echt lesgegeven, en dan een kahoot met hen gespeeld over de leerstof en daarna Imaginatio. Denk Pictionary, compleet met gelamineerde kaartjes en een gekleurde dobbelsteen en al, maar dan wel met eigen categorieën: persoon/godheid, locatie/voorwerp, Latijns substantief, moeilijk. Dat laatste is dan iets dat ze zeker kennen, maar dat je je afvraagt hoe je dat moet tekenen, zoals de Senaat, of een consul.
We hebben goed gelachen en alle groepen gingen er volop voor, maar met ééntje kreeg ik de slappe lach.
Nee, dit is geen heksenhoed of The Sorting Hat uit Harry Potter of zo.
Enig idee?
Kijk eerst zelf nog eens, probeer het te raden.
En dit was dus Rome, met een prachtig getekend Italië. Ik lag compleet strijk.
Bon, educatief verantwoord spelen dus. Moet ook eens kunnen, zeker de laatste les.
365 – 03 juni 2025 – het Liefken op de Evergemsesteenweg
Huidarts
Ons pa had al in de kliniek – dus enkele maanden geleden intussen – last van een vervelend, jeukend plekje op zijn rug dat open gegaan was en dat maar niet wilde genezen. Nu, ze hebben geen huidarts meer in het Jan Palfijn – ze vinden er geen meer, die verdienen allemaal meer in de privé – dus konden we dat daar niet laten nakijken.
Nu had hij intussen een poliepje in zijn lies, een bolletje van toch wel een centimeter doorsnee dat blijkbaar eens was beginnen bloeden wegens blijven haperen of zo. Ik had de huisarts gevraagd daar eens naar te kijken en had ook dat plekje op zijn rug vermeld. Zij schreef prompt een verwijsbrief voor de huidarts om dat plekje na te kijken, en dan konden die meteen ook dat poliepje wegnemen: die zijn daarin getraind en dat is veiliger aangezien ons pa bloedverdunners neemt.
Deze namiddag stonden we dus in Merendree, werd het poliepje vakkundig verwijderd en werden er 3 – jawel, 3 – basaalcelcarcinomen vastgesteld: dat ene plekje op zijn rug dus, maar ook een op zijn schouder en eentje in zijn hals. Op zich zijn die niet levensgevaarlijk, maar ze kunnen wel beginnen ontsteken, jeuken en knap vervelend doen.
Over anderhalve week staan we hier dus terug, zodat de plastisch chirurg ze kan wegnemen. Dat is een kleine ingreep onder plaatselijke verdoving, we kennen dat al van de vorige keer.
Maar het blijft dus wel bezigheid…
365 – 02 juni 2025 – het worden drukke, spannende weken
Diepvriesje
Ik had het er gisterenmorgen nog over met Wolf: de verduistering van het kot is besteld, over de verlichting ben ik aan het onderhandelen, en schilderen mogen ze deze zomer doen. Het komt dus allemaal stilaan in orde. Goh, had Wolf gezegd, een diepvriesje zou wel handig zijn, voor pizza’s en ovenfrieten en ijsjes en zo.
Een uur later stuurde ik hem een bericht: iemand in Sint-Kruis-Winkel had zowaar net eentje op GIFT Gent gezet en we mochten het halen. Kobe kon gelukkig mee: het is een ouder ding, maar het doet nog prima zijn werk, en voorlopig is dat meer dan genoeg.
We hebben het meteen naar het appartement gebracht: het moet nog eens grondig gekuist worden, maar zodra ze er weer naartoe trekken, kan het dus wel aangezet worden.
Voilà, weer een stapje dichter bij de inrichting en afwerking.
365 – 01 juni 2025 – als hij maar op – of in – mijn gerief kan liggen
De allereerste kers
Sinds Bart in corona begonnen is met tuinieren, staat er vrijwel geen maat meer op. We hadden vorig jaar al eigen tomaatjes, aardbeien, worteltjes – een paar maar – radijsjes en wat sla, maar dit jaar is het een pak uitgebreider. In zijn serre staan er opnieuw tomaten, maar ook aardbeien, meloen en diverse kruiden. Buiten groeien er intussen pompoenen, courgettes, erwtjes, bloemkool, broccoli, verschillende soorten sla en wellicht nog een resem dingen die nog volop aan het uitkomen zijn. Oh, en massa’s frambozen, dat ook!
In 2023 had hij ook fruitboompjes gezet: twee appelaartjes en twee kerselaartjes, maar die waren nog klein en deden niet veel. Intussen zijn die al wat opgeschoten, maar de droge voorbije maanden zorgen ervoor dat we amper één appeltje zullen hebben. Vorig jaar hadden we nog geen kersen, dit jaar hebben we er ….. tromgeroffel!!!! …. twee. Maar we klagen niet: het zijn nog steeds kleine jonge boompjes, en ik vind het al fantastisch dat er al een enkele kers te vinden is!
Ik heb die dan ook met veel zorg geplukt en met veel smaak opgegeten, en ja, ze was zoet en knapperig!
Ik kan al niet wachten tot er volgend jaar meer zullen opstaan, en dan hopelijk ook meer appels en meer dan één vijg op onze vijgenboom. Maar bon, het is een begin.
365 – 31 mei 2025 – moederdaglichtjes
Cordyceps in onze waterput
(Voor wie het begrip cordyceps niet kent: het verwijst naar de reeks The Last of Us, waarbij de wereld wordt overspoeld door een vijandig soort fungus dat mensen verandert in een soort agressieve zombies)
Het was al even geleden dat we onze waterput nog hadden gecontroleerd: onze toiletten lopen op regenwater dat van onze verschillende stukken dat wordt opgevangen. Daar zit een klein filtertje op, zodat er geen bladeren of zo mee in die put verzeilen. Allez ja, toch geen grote stukken.
Na verloop slibt dat filtertje dicht zodat het water allemaal rechtstreeks de riolering inloopt en wij dus zonder regenwater vallen. We moeten dat dus af en toe eens schoonmaken, zeker na de winter.
Wel…
Bart trekt daarstraks op mijn vraag het deksel open – dat is iets waar mijn rug het zo niet op heeft – en wij kijken allebei met zeer grote ogen in die put.
Mijn eerste idee was: een mega spin! Nu ben ik niet bang van spinnen, maar eentje die dit soort web weeft? Euh nee, bedankt!
Bij nader inzien waren het wortels van het een of het ander, geen idee wat precies, want die put ligt onder het gras, naast onze beukenhaag. En de put zelf was, ondanks het regenweer van de voorbije dagen, zo goed als leegt want ja, filtertje verstopt.
Bart is een hark gaan halen en met vereende krachten hebben we het grootste deel van dat wortelgordijn weggehaald. Serieus, maat, wat was dat!
Soit, het zal een kwestie zijn van nu toch regelmatig eens te piepen, want de put kan dan wel weer vollopen, die wortels zijn het toch niet.
Invasie van de cordyceps, iemand?