Geplaatst op

De allereerste kers

Sinds Bart in corona begonnen is met tuinieren, staat er vrijwel geen maat meer op. We hadden vorig jaar al eigen tomaatjes, aardbeien, worteltjes – een paar maar – radijsjes en wat sla, maar dit jaar is het een pak uitgebreider. In zijn serre staan er opnieuw tomaten, maar ook aardbeien, meloen en diverse kruiden. Buiten groeien er intussen pompoenen, courgettes, erwtjes, bloemkool, broccoli, verschillende soorten sla en wellicht nog een resem dingen die nog volop aan het uitkomen zijn. Oh, en massa’s frambozen, dat ook!

In 2023 had hij ook fruitboompjes gezet: twee appelaartjes en twee kerselaartjes, maar die waren nog klein en deden niet veel. Intussen zijn die al wat opgeschoten, maar de droge voorbije maanden zorgen ervoor dat we amper één appeltje zullen hebben. Vorig jaar hadden we nog geen kersen, dit jaar hebben we er ….. tromgeroffel!!!! …. twee. Maar we klagen niet: het zijn nog steeds kleine jonge boompjes, en ik vind het al fantastisch dat er al een enkele kers te vinden is!

Ik heb die dan ook met veel zorg geplukt en met veel smaak opgegeten, en ja, ze was zoet en knapperig!

Ik kan al niet wachten tot er volgend jaar meer zullen opstaan, en dan hopelijk ook meer appels en meer dan één vijg op onze vijgenboom. Maar bon, het is een begin.

Geplaatst op

Cordyceps in onze waterput

(Voor wie het begrip cordyceps niet kent: het verwijst naar de reeks The Last of Us, waarbij de wereld wordt overspoeld door een vijandig soort fungus dat mensen verandert in een soort agressieve zombies)

Het was al even geleden dat we onze waterput nog hadden gecontroleerd: onze toiletten lopen op regenwater dat van onze verschillende stukken dat wordt opgevangen. Daar zit een klein filtertje op, zodat er geen bladeren of zo mee in die put verzeilen. Allez ja, toch geen grote stukken.

Na verloop slibt dat filtertje dicht zodat het water allemaal rechtstreeks de riolering inloopt en wij dus zonder regenwater vallen. We moeten dat dus af en toe eens schoonmaken, zeker na de winter.

Wel…

Bart trekt daarstraks op mijn vraag het deksel open – dat is iets waar mijn rug het zo niet op heeft – en wij kijken allebei met zeer grote ogen in die put.

Mijn eerste idee was: een mega spin! Nu ben ik niet bang van spinnen, maar eentje die dit soort web weeft? Euh nee, bedankt!

Bij nader inzien waren het wortels van het een of het ander, geen idee wat precies, want die put ligt onder het gras, naast onze beukenhaag. En de put zelf was, ondanks het regenweer van de voorbije dagen, zo goed als leegt want ja, filtertje verstopt.

Bart is een hark gaan halen en met vereende krachten hebben we het grootste deel van dat wortelgordijn weggehaald. Serieus, maat, wat was dat!

Soit, het zal een kwestie zijn van nu toch regelmatig eens te piepen, want de put kan dan wel weer vollopen, die wortels zijn het toch niet.

Invasie van de cordyceps, iemand?

Geplaatst op

Bordjesquiz

Tom contacteerde me: of ik niet mee kwam doen aan de bordjesquiz in Aalter. Awel ja, dat zag ik wel zitten, ook al wisten we op voorhand dat we blij mochten zijn als we niet laatste gingen eindigen. Surprise: we waren laatste. Maar dat is ook niet moeilijk met 11 ploegen waarvan de meeste sterrenploegen zijn.

Een bordjesquiz is een genre op zich, eentje dat ik wel kan smaken, ja.

De vraag wordt gesteld, elke ploeg schrijft zijn antwoord op een klein witbordje. Simultaan worden alle bordjes omhoog gestoken, het antwoord wordt gegeven, en wie het juist had, blijft zijn bordje ophouden en krijgt punten. Die punten hangen af van de moeilijkheidsgraad van de vraag: als iedereen het juist had, krijgt elke ploeg één punt. Als jouw ploeg de enige is die het juist heeft, krijg je 11 punten, en uiteraard alle mogelijke percentages daar tussenin.

Het zorgt ervoor dat je moeilijk wint tegen topploegen: we hadden wel redelijk wat juist, maar wat wij wisten, wisten de anderen ook, en wat wij niet wisten, wisten anderen vaak wel. Tsja.

Ik heb in elk geval een fijne avond gehad, al bleek ik de enige vrouw in het gezelschap van meer dan 40 mannen. En nee, ik heb de eer dus niet hoog kunnen houden: roemloos laatste…

Om even af te koelen ben ik dan na afloop nog maar een paar caches gaan zoeken, kattencaches in het Aalterse. Tot mijn grote verbazing én vreugde vond ik in één van die caches een klein ge3D-print katje, amper een cm hoog, maar wel knap.

Dàt, dat maakte mijn avond helemaal af!

Geplaatst op

Zomertruitje (nr. 1)

Ik zou het bijna vestje noemen, maar het kan niet open, dus het valt echt wel onder de categorie truitje.

Een tijd geleden kwam collega Peggy bij me met de vraag of ik iets voor haar wilde haken. Ze had een bijzonder simpel truitje uit de Paprika, maar dat was echt zijn eer kwijt, als in: versleten, een paar draadjes los en weer aan elkaar geknoopt… Ik bekeek het even en zag dat het eigenlijk gewoon twee rechthoeken waren in een open patroontje. Er zaten kleine mouwtjes aan, maar die wilde ze liever niet meer, gewoon armsgaten. Euh, dus ik moest gewoon twee zeer lange rechthoeken haken? Duh…

Ik zocht een haalbaar patroontje, vond simpele katoen in het perfecte kleur in de Zeeman en toog aan het werk. En zag dat dat bijzonder goed vlotte, eigenlijk.

Gisteren was het af, vandaag gaf ik het haar als een laat verjaardagscadeautje. Ze was er bijzonder blij mee, het was perfect wat ze gewild had, en ze had al meteen een passend kleedje en bijpassende sjaal aangetrokken, in afwachting.

Ze was zelfs zo blij dat ze het meteen ook nog in een reeks andere kleuren bestelde, als ik het juiste garen nog kon vinden tenminste, want op de site was het allemaal uitverkocht.

Allez hup, blij dat ze zo content is!

En bij deze: wil jij een gehaakt iets? Bezorg me dan het patroon en het juiste garen, en ik maak het! Ik haak terwijl ik lees of tv kijk, en ik zit zo goed als zonder projectje, vandaar. En anders pak ik toch maar mijn gsm ter hand…

Geplaatst op

Lectuur: “Met jou is het anders” van Hanne Eerdekens

Nee, dit is niet het soort boek dat ik normaal gezien zou lezen, maar dit was er eentje voor de Kleine Cervantes, en meer bepaald het boek dat we zelf ook nog in de kijker moesten zetten.

Uiteindelijk heeft dit boek ook de wedstrijd gewonnen, en best wel terecht, al had onze school Jona op de eerste plaats gezet. Maar dit is wel een fijne, ja.

Het gaat over Nolan, een jongen in zijn laatste jaar in een Britse middelbare school, wiens moeder jongdementie heeft, wiens vader dan maar twee jobs doet en die zelf voor zijn kleine zusje zorgt. Gelukkig vindt hij afleiding en populariteit in de basketploeg van de school. En in het laatste jaar doet die ploeg altijd een dare, een uitdaging. Nolan doet daarom mee aan de talentenwedstrijd van de school als Britney Spears, en in een ingeving richt hij zich daarbij tot Louis, een gay jongen die hij eigenlijk niet eens kent. Maar zijn optreden is gefilmd, het wordt gezien als een coming out en plots krijgt hij een interviewaanvraag in een heel bekende talk show, waar hij maar liefst 5000 pond voor krijgt. Vijfduizend pond, waarmee hij een verpleegster voor zijn moeder kan inschakelen, zijn zusje eindelijk nieuwe kleurpotloden kan geven én zelf het inschrijvingsgeld kan betalen voor de universiteit. En dat terwijl hij niet eens homo is…

Hij gaat erop in en slaagt er zelfs in Louis willens nillens hem te laten coachen voor dat interview. Maar dan begint alles een eigen leven te leiden…

Ja, het boek is vlot geschreven, perfect op zijn doelgroep, best grappig en sarcastisch bij momenten, maar ook heel gevoelig. Een thema als homoseksualiteit, LGBTQ+, coming out is niet altijd even makkelijk om niet in sentimentaliteit of prekerigheid te vervallen, maar Eerdekens slaagt er wonderwel in om alles heel natuurlijk, heel open te houden. Je leeft je automatisch in in de personages en op geen enkel moment wordt het echt cringe.

Een aanrader? Zeker, toch voor tieners en voor wie van jeugdliteratuur houdt. Alleen die boekomslag, daar hadden ze toch wel wat anders voor kunnen kiezen…

Oh, en als uitsmijter de trailer die collega Thomas Vandenbroucke gemaakt heeft voor de wedstrijd.