Geplaatst op

Lectuur: “Defiant (Skyward #4)” van Brandon Sanderson

Dit is het vierde boek in de reeks Skyward van Sanderson, een young adult science fiction reeks, maar geen hardcore, gewoon goed geschreven verhalen. Deze gaat naadloos verder op de vorige, maar was nog niet uit toen ik die gelezen had. Het duurde dus wel even voor ik er weer inkwam.

Spensa, het jonge hoofdpersonage, heeft haar avontuur in de Nowhere overleefd, maar voelt zich bij haar terugkeer nogal uitgesloten: het leven van de anderen ging verder, ook zonder haar. En hoe zit het met haar relatie? Leeft die nog?

Intussen heeft de Superiority niet stilgezeten en is de leider, Winzik, vast van plan alle mensen uit te roeien. Ja, ook hier is er dus een red-de-wereld-verhaaltje, zoals dat hoort. Alleen kan Spensa pas die moed opbrengen wanneer ze door krijgt dat ze misschien wel alles moet opofferen daarvoor, dat ze niet puur egoïstisch mag handelen maar haar vrienden, haar wereld voorop moet stellen.

Uiteraard kan Sanderson vertellen – ik ben een echte Sanderson fan, maar dat wist u wellicht al – en ook hier gebruikt hij het aloude verhaaltje van de held die tot inkeer en inzicht moet komen vooraleer hij het Kwade kan overwinnen. Maar Sanderson doet dat gewoon goed, elke keer weer, en de wereld zit zo knap in elkaar dat het fijn blijft om te lezen.

Bedankt, mister Sanderson.

Geplaatst op

Lunchdate

Op de laatste Aether hadden ze me ’s nachts gevraagd om snel even een vroeger NPC-personage te komen spelen, zodat ze dat stukje plot konden afronden. Blijkbaar wilden ze haar daar ook laten doden. Euh, ik protesteerde, niet omdat ik dat op zich zo erg vond, maar wel omdat dat personage met een andere groep spelers echt nog wel spel had en dat er zelfs naar gevraagd was bij het begin van het weekend.

Blijkbaar wist deze vernieuwde spelleiding daar niet echt van, of hadden ze dat in de database niet opgemerkt. Ze lieten haar dus ternauwernood ontsnappen, en vandaag kwam Laurens speciaal uit Brugge om te bespreken wat ze precies had uitgespookt vorige weekends dat plot opgeleverd had.

Ik nam hem mee naar de Ooievaar: rustig, gezellig, niet duur en ook wel een beetje zijn ding als zijnde een sociaal restaurant. En het waren net frietjes, en ze hebben daar ongemeen goeie frieten.

Soit, na een dik uur kwamen we nog bij mij thuis een koffie drinken en het gesprek afronden. Geen idee wat ze er nu verder mee gaan doen, maar Laurens gaf toe dat hij ook wel inzag dat het jammer ware geweest mochten we het personage daar laten sterven hebben, want er zit nog zo veel meer in.

Maar eerlijk? Ik speel haar niet zo graag, ze ligt me niet helemaal. Maar toch: alles voor de plot, alles voor de spelers. En mij heeft het een fijne middag en een lekkere lunch opgeleverd.

Nog eens merci, Laurens!

Geplaatst op

Taalverarming

Het is uiteraard al jaren bezig, die taalverarming van leerlingen. Enkele jaren geleden waren er leerlingen die een lijst bijhielden van het vocabularium die ze bij mij leerden en niet in het vak Nederlands. Na twee jaar kwamen ze op meer dan twee bladzijden uit. Mja, ik heb een rijke woordenschat, zo blijkt, en ik ben ook niet bang om die te gebruiken in de hoogste jaren. Ze krijgen dan ook uitdrukkelijk de raad om het te vragen wanneer ze een woord niet begrijpen. Ik heb het dan over woorden en uitdrukkingen zoals ipso facto, wat me logisch lijkt in mijn vak, maar evengoed over pensief, pendant, vergankelijk, gispen, billijk, dat soort woorden.

Soms vragen ze me ook dingen waarvan ik echt dat dat ze die zouden kennen, zoals destructief of decadent. Mja.

Maar wat ik de laatste tijd opmerk, is dat ze geen Vlaams meer kunnen. En daar bedoel ik dan woorden mee die typisch in het Algemeen Schoon Vlaams geaccepteerd zijn. Zo kenden ze het woord bleiten niet meer, en dan spreek ik niet over leerlingen met een anderstalige achtergrond, maar leerlingen wier ouders en grootouders ook gewoon standaard Vlaams spreken. Een schuif was dus ook niet algemeen gekend, in plaats van lade. En Merel zei daarstraks dat ze zich nog moest omkleden, waar wij vroeger altijd – en uiteraard foutief – verkleden zeiden.

Ik vind dat een verarming, ja. Pleit ik hier voor het gebruik van tussentaal? Dat nu ook weer niet, maar er is voor alles een plaats en een moment. En als je enkel nog het woord lade kent en niet meer het synoniem schuif, dan is dat een verarming.

Ik doe mijn keiharde, stinkende best om daar tegenin te gaan en ik gebruik zo veel mogelijk rare woorden en uitdrukkingen, maar het is vechten tegen de bierkaai. Ach ja, als ik al een handvol mensen de fijne kneepjes van het Vlaams en het uitgebreidere Nederlands kan bijbrengen, beschouw ik mezelf al als een gelukkig persoon, denk ik dan. En dan zwijgen we nog over het Latijn, zeker?

Geplaatst op

Roll-out van Elektra

Vorig jaar was er de roll-out van Orion, de auto van UGent Racing waar Wolf aan gewerkt had bij Mechanical Composites en waarvoor hij destijds de stoel had gemaakt uit carbon fiber.

Intussen zijn we een jaar verder, heeft hij dus een jaar meegedraaid bij Autonomous Control en ontelbare uren geklopt, ging zijn Bachelor proef over het kalibreren van de Lidar en de optische camera zodat die exact op hetzelfde moment hetzelfde beeld weergeven, en is hij verkozen in het bestuur van UGent Racing als Chief Autonomous. Right up his alley, zeggen we dan, al was hij liever Captain van het hele team geworden. Yup, hij is altijd al ambitieus geweest, onze Wolf.

Maar vandaag was er dus de Roll Out  van de nieuwe auto, waarvan hij me zelfs de naam nog niet had willen verklappen. Ik stond dus tegen half acht in de Handelsbeurs, samen met blijkbaar zo’n 700 anderen, en keek vol trots naar de presentatie en uiteraard ook de auto zelf. En ja, het is een knap ding geworden. Elektra, heet ze.

Maandag waren ze nog foto’s gaan nemen met de auto overal in ’t stad:

Deze zomer gaan ze aan drie competities meedoen: Nederland, Hongarije en Duitsland. En nu maar hopen dat Wolfs tweede zit meevalt zodat hij mee kan.

Maar wat ik eigenlijk nog wijzer vond, was het nevenproject van UGent Racing: Hydra! Ze hebben de auto van twee jaar geleden, Artemis, omgebouwd naar een verbrandingsmotor. Vreemd, zegt u, en dat vonden we eerst ook, toen we het filmpje zagen en vooral ook het brullende geluid van de motor hoorden (een filmpje dat Wolf afgelopen nacht nog met een paar heeft gemaakt). Maar dit blijkt op aanvraag te zijn van ABC, de Anglo-Belgian Corporation die een van hun grootste sponsors is en op wiens terrein ze zitten, een bouwer van scheepsmotoren. Het is namelijk de bedoeling om hiervoor een waterstofmotor te ontwikkelen en verder uit te bouwen. Puur research dus, niet om mee te racen, maar wel voor praktisch gebruik in de industrie. Zalig, toch?

Enfin, leerrijke, fijne avond gehad en vooral bijzonder trots op mijn zoon die volgend jaar daar ook op dat podium zal staan met een hele uitleg rond de Autonomous control.

Geplaatst op

Cerberus

Al een paar jaar leg ik in het eerste jaar de Griekse goden uit aan de hand van Playmobil. Ik zet dan de sokkeltjes op tafel en laat alle leerlingen er eentje pakken, alsook een figuurtje en een van de andere voorwerpen.

Dit jaar had ik hen de goden op voorhand laten opzoeken en invullen, ze wisten er dus een pak meer van. Maar uiteraard vertel ik er hen het hele ontstaansverhaal bij, van Kronos die een orakel krijgt dat zijn zoon hem zal verslaan en dus maar voor het gemak al zijn kinderen opvreet. Maar goden zijn onsterfelijk, en Zeus slaagt erin zijn broers en zussen te bevrijden en de hegemonie over te nemen. Daarna verdeelt hij de drie gebieden – alles wat lucht ademt, alles wat in het water leeft en alles wat in de onderwereld zit – tussen de drie broers. Ha ja, want zussen tellen niet mee.

Alleen…

Playmobil is zo’n typisch bedrijf, weliswaar van Duitse oorsprong maar met een Amerikaanse insteek, dat niet aan dood en verderf en onderwereld en dergelijke voor kinderen doet. Er is dus ook geen figuurtje voor Hades, maar zonder hem krijg je die mythologie dus niet uitgelegd. Vorige jaren werd hij ‘gespeeld’ door een bloempotje of een sleutel of zo, maar dat slaat eigenlijk nergens op. Online had ik wel een afbeelding gevonden van iemand die hem zelf had gemaakt voor de volledigheid en die staat dan ook in mijn cursus.

Ik heb dit jaar een zalige kerel in mijn zesde die nogal een Lego aficionado is, maar die ook niet vies is van een Playmobilleke. Op mijn vraag heeft hij me een Hades samengesteld en vooral ook een Cerberus gemaakt, de driekoppige hond uit de onderwereld. Heel fijn was dat niet afgewerkt, dus heb ik aan Geraard – mijn GM van de Call of Cthulhu en notoir figurineschilder – of hij die kon bijwerken. Hij is dan aan de slag gegaan met putti en verschillende soorten verf en kwam tot een zeer fijn resultaat.

Hades was nu tenminste al aanwezig in de les. Nu nog het sokkeltje bijwerken, een troon en een kroon zoeken, en ik kan de afbeelding in de cursus ook aanpassen.

Maar dat spelen in de klas, dat blijft wel wijs natuurlijk!