Voet – the saga continues.

Deze morgen ben ik onder de MRI scanner geweest. U weet wel, dat ding dat ze altijd laten zien in alle mogelijke tvseries en films. Zo’n ronde buis waar je dan ingeschoven wordt, met blauw licht en al.

Wat ze nooit laten zien op tv, is het bijhorende geluid. Je krijgt een koptelefoon op, en zodra het ding aanslaat, weet je waarom. Zo’n scanner maakt dus echt wel lawaai! En niet zomaar één soort standaardlawaai, nee, alle mogelijke geluiden, gaande van een gemiddelde drilboor, tot het geluid dat een slecht afgestelde koelkast maakt (maar dan veel luider), een wasmachine die op 800 toeren aan het zwieren is, of een tandartsenboor. In alle mogelijke intonaties, trillingen, pulsaties: een beetje industrial-liefhebber kan er muziek mee maken. (Ja, ik lag me die twintig minuten te vervelen – slapen is moeilijk met dat lawaai.)

Enfin, we zullen zien wat de uitslag ervan is. De shockwavebehandeling heeft namelijk niet geholpen, de pijn is constant gebleven, zoniet licht erger geworden. De scan zou moeten aantonen hoeveel kalk er nu nog zit, en of een tweede shockwave wenselijk is, of het toch een operatie wordt.

Intussen kan ik wel zeggen dat ik een groot assortiment medische-beeldvormingmachines ken. Of dat een verdienste is? Dat laat ik wijselijk in het midden.

Tiramisu met peperkoek en peer

Ik heb ooit een receptje van de Colruyt uit de krant gehaald, waarmee ik eigenlijk ongelofelijk veel succes heb. Ik vind het, om eerlijk te zijn, ook lekkerder dan gewone tiramisu.

Bart vindt dat ook, en wilde het ‘klaarmaakproces’ ook eens filmen bij wijze van experiment. Bij deze dus.

Benodigdheden voor een glaasje of acht:

– vier tot zes sneden peperkoek
– twee à drie rijpe peren, in kleine stukjes gesneden
– beetje citroensap
– amaretto (voor de niet-alcoholici: caramelsaus)
– 500 gr mascarpone
– 5 eiwitten
– 4 eierdooiers
– 2 eetlepels rietsuiker
– 2 zakjes vanillesuiker
– 2 eetlepels bloemsuiker
– 5 eetlepels cashewnoten

– Verbrokkel de peperkoek en leg een laagje in 8 glaasjes (of in één grote schaal, kan ook natuurlijk)
– Giet een scheut amaretto in elk glaasje, over de peperkoek
– Schep daar een laagje peren over, kleingesneden en besprenkeld met citroensap

[garagetv S5tWrMlltinbzaDc-uPAawZUNifMMv27gvpz-QBuLIQVRHwYazVcElpVFqWgPV8IO6 nolink]

– Doe de mascarpone in een kom, voeg de eierdooiers, rietsuiker en vanillesuiker toe en roer stevig door elkaar.
– Klop het eiwit stijf, en spatel het voorzichtig door het mascarponemengsel.

[garagetv S5tWrMlltinbzaDc-uPAawZauYUX-BzXgOUOHNcKNAD0v-trNVEc1ELm1ORnkee2gg nolink]

– Vul de glaasjes met het mengsel, en zet onmiddellijk in de koelkast, toch voor een paar uur.

[garagetv S5tWrMlltinbzaDc-uPAawZYJU1iAegdmopTIa9h7F1gWDl7vkTSdAk9NdQyFiLADP nolink]

– Hak de cashewnoten grof, of vijzel ze plat, en bak ze, samen met de bloemsuiker, in een pan met antiaanbaklaag. Vetstof heb je niet nodig. Roer geregeld om tot de nootjes mooi bruin kleuren, maar let op dat ze niet verbranden.
Je kan dit op voorhand doen, maar uit ervaring weet ik dat iedereen begint te watertanden van de bakgeur alleen al.

[garagetv S5tWrMlltinbzaDc-uPAawZZItNNIjrr53vbldi3uWq8nIb5k4TiBnjjJKfWSKCpAK nolink]

Laat even afkoelen, en versier de glaasjes met een stevige schep nootjes.

[garagetv S5tWrMlltinbzaDc-uPAawZbIXKdjUiwWbvLw6xnCcuwmyDlqQshOV7vu3DIz6p-d5 nolink]
Smakelijk!

Kobe is ziek.

Kobe is ziek. Op zich niks speciaals bij een peuter van anderhalf, dat komt wel meer voor.

Alleen komt het deze keer wel zéér ongelegen: hij moet morgenvroeg geopereerd worden voor kryptorchie en fimosis.

Ik weet niet wat zijn dokter zal beslissen. Een verkoudheid of een serieuze hoest betekent geen anesthesie, en dus geen operatie. Maar Kobe heeft geen koorts, is alleen bijzonder lusteloos, heeft vrijdagnacht en deze morgen overgegeven, en verder nog nauwelijks iets gegeten. Hij is dus wel verzwakt, ja, maar er is zeker geen infectie.

Op zondag kan ik die dokter niet bereiken, maar ik zou eigenlijk wel willen weten waar we aan toe zijn voor ik morgenvroeg om zeven uur met pak en zak aan het ziekenhuis sta. Maar soit, Wolf moet ook een kleine ingreep ondergaan, we moeten er dus toch zijn.

Maar ik kijk er niet naar uit dat ik Kobe zijn flesje zal moeten ontzeggen morgenvroeg, en dat eventueel voor niks.

Blah.

Babysit

Gisterenavond zijn Bart en ik gaan eten voor de nieuwjaarsdiner van Netlash, samen met alle collega’s dus. Locatie was Het Aards Paradijs in Merendree, en ik moet zeggen, het was de moeite waard. Ik had nog nooit eerder wortelspons gegeten, of lolly van hazenpaté, of koekje van champignon, of een bolletje van rozenbottel. U raadt het al: de chef alginds is een adept van het moleculair koken, stijl Ferran Adria.

Voor de gelegenheid hadden we een babysitter gevraagd die ook wilde blijven slapen. Ik heb een logeerkamer met excellent bed, dus waarom ook niet? Wolf en Kobe waren klaar, ze moest ze enkel nog in bed steken. Ik had Wolf verteld dat hij ’s morgens haar mocht wakker maken, en zij wist wat ze moest doen met de kinderen, zodat wij nog wat konden slapen.

Enfin, rond elf uur ging mijn telefoon. Dat Kobe serieus had overgegeven, dat ze hem al in bad had gestoken, een verse pyama had aangedaan, dat zijn bedje ververst was, maar dat ze het toch even wou laten weten. Bart wilde meteen naar huis vertrekken, maar dat vond ze niet nodig, alles was alweer onder controle.
Het arme kind: normaal ging ze een avondje rustig tv kunnen kijken, en net nu bleek Kobe last te hebben van zijn maag.

Een dik kwartier later: SMS. Dat Kobe nog eens had overgegeven, en dat ze hem nu wat rechtop ging laten zitten. Hij gedroeg zich nochtans goedlachs en springlevend.

We zaten op dat moment nog na te praten bij een koffie, zodat we maar meteen zijn doorgegaan. Je mag nog zó bedrijfsleider zijn, op zo’n moment ben je vooral ouder.

Thuisgekomen lag het huis er rustig bij, maar kwam Lien toch even verslag uitbrengen. Kobe sliep alweer, heerlijk rustig. Ik heb alle vuile spullen maar meteen in de wasmachine gestoken, en dat was dat.

En de volgende morgen? Hebben Bart en ik heerlijk lang geslapen. Rond tien uur bleek Kobe alweer in zijn bedje te liggen, en zat Lien met Wolf Mario Galaxy te spelen op de Wiii.

Ik denk, ondanks het feit dat het me het dubbele van een gewone avond kost, dat ik toch vaker eens een babysit ga vragen die blijft slapen. Dat is wel zó heerlijk…

Bad

Ik gebruik mijn bad eigenlijk niet zoveel. Een douche is zoveel sneller, efficiënter en vooral milieubewuster.

Maar soms kan ik echt zin hebben om een lang heet bad te nemen, zoals gisterenavond. Heet mag je in dit geval letterlijk nemen: het badthermometertje wees op een bepaald moment 41,8 aan. Gezond? Nee. Zalig? Oh ja.

Maar een bad is niet zomaar een bad. Daar hoort een heerlijk zacht satijnig badschuim bij. En kaarsjes. En een glaasje Baileys of zoiets. En iets om te knabbelen, zoals een lat donkere chocolade. En dan ook nog iets om te lezen natuurlijk, niks zwaars, eerder een tijdschrift of zo. En dan moet er lekker veel water in, en de badkamer moet heerlijk warm zijn. En de spots wat gedimd, zodat de sfeer er zalig is. Alleen de muziek was ik vergeten opzetten, maar eigenlijk vond ik dat niet eens zo erg.

En dan ziet dat er zo uit:

bad.jpg

En ja, dan ben ik wel een paar uur zoet.

Hoe gaat u in bad?

Bagaasj Perdu

Een blogje dat ik al een tijdje volg, en al van plan was aan te raden: Bagaasj Perdu.

Geschreven door twee leerlingen van me, respectievelijk vierde en vijfde middelbaar. Leuke en vooral ook bizarre gedachten.

En vandaag dan een postje dat me nauw aan het hart ligt: de poëtische vertaling die ze moesten maken van mijn lievelingsgedicht van Catullus.

Klok (bis)

Krijg nu wat!

Uit koppigheid heb ik die nieuwe klok al een tweetal keer goed gezet, en nu blijft ze lopen zoals het hoort. Bizar.

Trouwens, nu is net mijn keukenklok raar beginnen doen, en zal ik die eens moeten nakijken.

En nu ik eraan denk: voordat mijn nieuwe bureauklok er was, had ik al net de badkamerklok vervangen: die had ook plots de geest gegeven. De oude ligt hier nog als getuige, is nog niet in de vuilbak geraakt.

Een klokkenspook, bestaat dat?

Service

Nu de kinderen op één kamer slapen, wilde ik voor Kobe dezelfde meubels als voor Wolf. Dat ziet er tenminste netjes uit dan. Ik kende gelukkig de serienaam van Wolfs meubels, en dus trok ik deze morgen naar de Weba.

Om twintig over tien stond ik op de parking. Ik ben meteen naar de bovenste verdieping getrokken, even gecheckt of de reeks er nog stond en wat ik precies wilde, en meteen op een verkoper afgestapt. Ik had geluk, er waren geen wachtenden voor mij, en amper vijf minuten later had ik al de bestelbon op zak, met twee extra legplanken voor in de kleerkast (jongens hebben niet zoveel hangruimte nodig). Meer nog, de man wist me te vertellen dat ze alles zelfs op voorraad hadden en dat ik alles meteen kon afhalen in het magazijn in de Port Arthurlaan. Hah, nog beter!
Ik ben nog even de rest van de winkel doorgelopen, heb betaald aan de kassa, en ben naar het magazijn gereden. Tegen dat ik de autostoelen had platgelegd (ik had er niet op gerekend dat ik de meubels meteen ging meekrijgen) en de rommel wat aan de kant had geschoven, stonden mijn pakketten al netjes te wachten. Even later werd alles vakkundig in de auto geschoven, en om elf uur stond ik thuis in mijn garage de meubelpakketten uit te laden.

Als dat geen service is!
Ik heb uiteindelijk 369 euro betaald voor een beddenbak (nog geen matras en lattenbodem, da’s voor later), een grote tweedeurskast, een opbouwkastje rond het bed, en een nachtkastje met twee schuiven.
Enfin, ik weet weer wat gedaan dit weekend.

Moest iemand zich geroepen voelen om even te helpen die pakketten naar de eerste verdieping te dragen: ik bied verdomd lekkere koffie en eventueel zelfs een homemade lasagne of zoiets :-p

Klok

Ik heb dus echt geen chance met de klokken in mijn bureau he!

Ik had er ene, een mooie, maar die had plots na een paar jaar dienst de geest gegeven. Helaas.
Daarna heb ik er ene gekocht in den Blokker, maar die bleek gigantisch achter te lopen. Het ding had me maar 5 euro of zo gekost, en ik was het kassabonnetje kwijt, dus ging ik er niet achterlopen.

Nu ja, ik heb altijd wel mijn computerklokje, maar da’s niet hetzelfde.

Nu heb ik gisteren een nieuw exemplaar gekocht in de Casa in Eeklo, blijkt ze toch ook wel achter te lopen zeker! En ik kom niet bepaald alle weken in Eeklo, dus da’s alweer een misser.

klok.jpg

Hm. En toch. Ik vind die klok wijs, ze past hier goed, dus… Ne keer zien wie er wanneer van Wondelgem naar Eeklo gaat en terug.

Donker

De eerste grijze regenachtige ochtend sinds weken, en het is meteen al een pak minder aangenaam om op te staan.
Het is al voorbij negen uur, en ik moet nog steeds een licht aansteken als ik voldoende wil zien om te kunnen werken.

Nee. Dit is echt mijn ding niet. Geef mij maar krakend stralend helder vriesweer en de zon door heel het huis.

Gelukkig is er koffie. Dat maakt ook veel goed.