Geplaatst op

Dineetje in Weight Watchersstijl

(Voor WW-adepten: lees het verslag mét punten op dieet-volgen.be :-p )

Gisteren zijn Dirk en Ilse (Barts Netlashpartner en diens vrouw) komen nieuwjaren. Dirk is Kobes peter, vandaar.

Aangezien ik met Weight Watchers begonnen ben, moest ook dat dineetje in dezelfde stijl zijn, vond ik: als ik iets doe, ga ik er ook meteen voluit voor.

Het heeft me wat tijd gekost, maar ik heb een heerlijk menu kunnen samenstellen. Bart had voor de hapjes bij de aperitief gezorgd. Aangezien ik geen alcohol drink, lag daar al geen probleem, en kon ik het op een Ice Tea Light houden. Er waren kaasjes met druifjes of mandarijntjes, en daar ben ik netjes afgebleven. Van de stukjes mozzarella met een kerstomaatje heb ik er twee geproefd, niet meer dan dat.

Als voorgerecht was er een salade van avocado met parmaham en mandarijntjes (uit blik),  gemarineerd in een dressing van een scheut cognac, wat citroensap, mandarijnsap, een klein beetje olijfolie en wat zout. Dit alles werd gepresenteerd in de uitgeholde avocado, op een bordje sla.

Het hoofdgerecht was een kalkoenlapje ‘en papilotte’: een gebraden kalkoenlapje werd samen met tomatenblokjes, parmaham, lichte gruyère, een scheutje porto en een geutje room in een papillotte van zilverpapier gedraaid en in de oven gebakken. Daarbij kwam een sausje van sjalotjes, tomatenblokjes, witte wijn en room.
Ik heb het geserveerd met pomme dauphinois, en het werd bijzonder lekker bevonden.

Het dessert was ongelofelijk lekker in al zijn eenvoud, een typische vondst van Jamie Oliver: een schijf rijpe zoete ananas, besprenkeld met muntsuiker (gewone kristalsuiker waar je een paar blaadjes munt doorvijzelt totdat de suiker groen is en de blaadjes verdwenen zijn).

Daarna heb ik me wel bezondigd aan een stukje chocoladetaart, maar dat mocht ook wel eens, na al die light recepten.

Ik kan je verzekeren: als ik er niet had bijgezegd dat het recepten van de WW waren, ze hadden het niet eens gemerkt.

En gij nu :-p

Geplaatst op

Auto te koop

Mijn lieve kleine broertje (intussen ook al 32 en papa) is veranderd van job, en krijgt daar een bedrijfswagen. Een goeie reden om zijn overigens uitstekende Opel Astra Break weg te doen. Mocht u op zoek zijn: het is een mooie gelegenheid.

Roeland en Sarah
Donkerstraat 99
9870 Machelen-Zulte
0476948270

OPEL ASTRA BREAK

Versie 1.7 DTH CDTi Enjoy
Jaar 10/2005
Kleur Antraciet
Kilometerstand 118400 km
Brandstof Diesel
Koetswerk break
Prijs                                       €7999
Opties ABS, airbag, airbag passagier, airco automatisch, centrale vergrendeling, elektrische ruiten, elektrische spiegels, onderhoudsboekje, radio-cd, servostuur
Cilinderinhoud 1686 cc
Vermogen 100 pk

opel1

opel2

opel3

opel4

opel5

Geplaatst op

Bubbelke

Tegenwoordig moet ik voor Kobe elke avond bij het slapengaan het ‘bobbeltjesliedje’ zingen.

Ik heb het ooit eens één keertje voor hem gezongen, toen hij aan het huilen was, en sindsdien stapt hij er niet meer vanaf.

En zeg nu zelf, het is toch mooi ook zeker? Helaas heb ik er geen geluidsfragment van gevonden, je zal het met de tekst moeten doen.

Willem Vermandere
Broekventje

klein bubbelke klein pummelke
klein broekventje van mie
kom hier ik zal u pakken
kom op uw vaders knie

en ton rij’n we ju te peerde
over ’t veld en over ’t land
over ’t gers en over d’ eerde
tot an de waterkant

klein bubbelke klein pummelke
klein broekventje van mie
kom hier ik zal u pakken
kom op uw vaders knie

en daar stappen w’ in een bootje
en we drijven met de wind
over ’t beeksk’ en over ’t slootje
totdat moeder ons nie meer vindt

klein bubbelke klein pummelke
klein broekventje van mie
kom hier ik zal u pakken
kom op uw vaders knie

en de wind die zal ons blazen
omhoge met nen zucht
en we zien de koetjes grazen
van op een wolkske in de lucht

klein bubbelke klein pummelke
klein broekventje van mie
kom hier ik zal u pakken
kom op uw vaders knie

en daar gaan we blijven slapen
want van te spelen zijn we zo moe
en je tootj’ is al aan ’t gapen
en jen oogskes vallen toe

Geplaatst op

Weight Watchers: het begin.

Ik sukkel al eeuwen met mijn gewicht. Ik heb een paar excuses, zoals het feit dat ik echt wel (door de dokter bevestigd) een zwaar gebeente heb. Dat neemt niet weg dat ik echt wel te dik ben. Zo’n 30 kilo te dik, jawel.

Daarom dat ik sinds gisteren met de Weight Watchers ben begonnen. Ik weet dat het werkt, want vroeger ben ik daar nog 14 kilo mee kwijtgespeeld.

Via Brussels Girl Geek Dinners heb ik tien beurten gewonnen voor de bijeenkomsten van de WW, en meteen ook het hele mapje, shoppinggids en een 365 kookboek. Mooi cadeautje eigenlijk, zo ongeveer 150 euro. Mij hoor je niet klagen :-p
Ik had dus geen enkel excuus meer om er niet naartoe te gaan. Donderdagavond ligt me wel, en Doornzele is zeven kilometer ver. En vooral: mijn rug doet al drie weken pijn, en dat werkt verschrikkelijk op mijn zenuwen.

En dus zijn we er maar weer eens aan begonnen, vol goede moed deze keer, met steun van Bart en de kinderen. Je mag zoiets niet halfslachtig aanpakken, als je wil dat het lukt.

Gisteren ben ik alvast perfect op mijn aantal ‘punten’ (elk voedingsmiddel heeft, naargelang de caloriën en de verteringswaarde, een aantal punten) gebleven: 34 per dag. Honger heb ik ook totaal niet – dat is ook niet de bedoeling – maar die zin in zoetigheid, die is er wel. Ach, uit ervaring weet ik dat die vrij snel verdwijnt, die suikerverslaving.

Duim met mij dat ik het volhoud. Ik wil minstens 20 kilo kwijt.

En om mezelf te motiveren (al is het pijnlijk eerlijk), geef ik hier ook wekelijks mijn gewicht mee. Kunnen jullie me onder mijn voeten geven als ik begin te slabakken.

Ik weeg dus nu 102 kilo, droog aan de haak (as in: ’s morgens bij het opstaan in een onderbroekje).
Mijn middel meet 101 centimeter, en mijn bovenarmen halen een onrustwekkende 43 cm. Da’s meer dan de bovenbillen van veel mensen.

We gaan ervoor.

(Oh, en als andere mensen die aan het diëten zijn, al dan niet met WW, zich geroepen voelen: deze posts verschijnen ook op dieet-volgen.be, kwestie van elkaar dan te motiveren).

Geplaatst op

Simon Says

Een vriendin van me is volledig thuis in het hippe volkje van Gent (ze is zelfs bezig een alternatief stadsgidsje aan het schrijven, waarover later meer) en troonde me daarom gisteren mee naar Simon Says, een koffiehuis aan de Oudburg.

simon says (Foto Simon Says)

Het pand is bekend in Gent: dat felgekleurde knappe huis aan het Sluizeken, aan het kleine parkinkje van de Grauwpoort. Ik was er nog nooit binnengeweest, dat moet ik toegeven, en ik was wel wat nieuwsgierig.

Het is niet echt groot, maar wel gezellig. Er staat een hele hoop kleine tafeltjes die ingelegd zijn met oude tegels in blauwgroene tinten, net zoals de toog. Ze hebben blijkbaar ook Panamarenko een goudstift in handen gestoken, en hem zo ver gekregen een paar tekeningen op de blauwe muren te zetten.

simonsays

Er is een kleine koeltoog met diverse soorten taart en andere snoeperijen, maar aan de verdere ingrediënten te zien, kan je er ook broodjes en bescheiden lunches krijgen. Achter de bar stonden een vriendelijke jongedame en dito jongeman, die quasi meteen een kaart brachten, en even later een versgemaakte smoothie van appel, banaan en mango (3 euro) en een prachtige cappuccino aan de overkant. Coffee art, het is wel degelijk een kunst.

Simon

Toen de bardame me een foto van het kopje koffie zag nemen, vroeg ze nieuwsgierig waarom, en iets later stonden er plots twee nieuwe cappuccino’s voor onze neus: die vond ze beter gelukt en dus meer representatief. We hebben ze met smaak opgedronken, en de vriendin nam er een volgens haar zeggen delicieus stuk taart met meringue en rode vruchten bij.

simon2

We durfden niet echt vragen om ook de kamers van de bijhorende Bed & Breakfast te gaan bekijken (het was nogal druk in het café), en daarom gebruikten we de gratis wifi om even op de website naar de foto’s te kijken. Het ziet er knap uit.

Enfin, ik weet waar ik in het vervolg een koffie ga drinken als ik de hippe winkeladresjes van de Oudburg heb afgelopen. De koffie is heerlijk en mooi om naar te kijken, de omgeving is bijzonder aangenaam, en wie weet word ik zelf ooit nog hip :-p

Simon Says
sluizeken 8
9000 Gent
info@simon-says.be
+32 9 233 03 43
Open van dinsdag tot vrijdag van 09.00u tot 18.00u,
in het weekend vanaf 10.00u tot 18.00u

(Eerder al verschenen op Gent Blogt)

Geplaatst op

Gedichtendag

gedichtendag

In 2006 was het een Latijns gedicht van mijn favoriete dichter Catullus, in 2007 alweer eentje van Catullus, maar dan wel mijn lijfgedicht (vraag maar aan mijn leerlingen), in 2008 ging ik de Nederlandstalige toer op met Hans Andreus, en vorig jaar kwam Van Ostaijen aan de beurt met zijn Melopee.

Dit jaar voelde ik me vandaag vooral nogal absurd en surrealistisch, en leerde ik een collega Nederlands mijn favoriete gedicht van Cees Buddingh kennen, een gedicht uit 1943 al.

Ik ben de blauwbilgorgel,
Mijn vader was een porgel,
Mijn moeder was een porulan,
Daar komen vreemde kind’ren van.
Raban! Raban! Raban!

Ik ben een blauwbilgorgel
Ik lust alleen maar korgel,
Behalve als de nachtuil krijst,
Dan eet ik riep en rimmelrijst.
Rabijst! Rabijst! Rabijst!

Ik ben een blauwbilgorgel,
Als ik niet wok of worgel,
Dan lig ik languit in de zon
En knoester met mijn knezidon.
Rabon! Rabon! Rabon!

Ik ben een blauwbilgorgel
Eens sterf ik aan de schorgel,
En schrompel als een kriks ineen
En word een blauwe kiezelsteen.
Ga heen! Ga heen! Ga heen!

Geplaatst op

Olympiade Latijn

Na behoorlijk wat regelwerk (timing die niet schitterend was op school, en daarbij mijn verstrooide geest) had ik vanmiddag toch nog zes deelnemers aan de Olympiade Latijn. Jawel, ook die bestaat, naast de alom gekende Wiskunde-olympiade, en intussen ook de chemie-, fysica- en geo-olympiades.

Eigenlijk bestaat die zelfs al lang: dit is de 17de nationale versie ervan. Destijds, toen ik in mijn zesde jaar zat, was ze nog niet landelijk georganiseerd, maar werden er blijkbaar gewoon een paar scholen uitgenodigd. Ik was bij de gelukkigen, en heb dus vijf hilarische dagen in Arpino doorgebracht, de geboortestad van Cicero.

Want eigenlijk heet die olympiade de Certamen Ciceronianum Arpinas, en draait ze rond het vertalen van een tekst van Cicero. Ik had gevreesd voor een moeilijke redevoering, of een stuk uit zijn filosofisch werk. Mijn leerlingen kregen echter een brief voorgeschoteld uit zijn ballingschapsperiode, zoals ik die lees in het vierde jaar.

Ik kon het op zicht vertalen. Ik hoop dus maar dat mijn leerlingen er ook iets van terecht gebracht hebben. Ik ben in elk geval wel razend benieuwd naar het resultaat. Want, hoe je het ook draait of keert: een laureaat straalt vooral af op de lesgever, en eigenlijk zou ik dat bijzonder graag hebben 🙂

Geplaatst op

Wolscheerder (de gouden raad van tante Gudrun)

Ik heb gisteren een kwartiertje wol zitten scheren. Nee, niet de ruwe grondstof rechtstreeks van de schapen, maar wel de pluisjes van een heel mooi wollen vestje van Kobe.

Door het dragen en het wassen was het nogal enthousiast beginnen pluizen, en dat staat meteen zo slordig. Jaren geleden had ik me een scheermachientje aangeschaft, en dat werkt dus wonderwel. Het duurt nogal lang, maar het resultaat mag er echt wel zijn.

Oordeel zelf: de linkerhelft is geschoren, de rechterhelft nog niet.  En zeg nu nog eens dat ik geen brave huisvrouw ben!

vestje

Geplaatst op

Linguïstisch principe

Gisteren in de Gentse les verkondigde Freek Neirynck een, naar mijn bescheiden mening althans, zeer valabele stelling. Linguïstisch onderzoek heeft blijkbaar uitgewezen dat een niet-moedertaal spreker, als het op dialecten aankomt, mits grondige en langdurige blootstelling, het dialect vaak beter beheerst dan een zogenaamde native speaker.

Hoezo?

Neirynck zei dit omdat hij zelf eigenlijk niet van Gent afkomstig is, maar wel van Ruiselede, en dat hij met zijn familie daar wel degelijk Ruiseleeds spreekt. Hoe kan zo iemand dan Gents aanleren? Wel, iemand die opgroeit in een bepaald dialect, heeft een vaste aangeleerde woordenschat, waarvan hij zelden afwijkt. Hij heeft nu eenmaal een bepaald woord in zijn vocabularium waarvoor hij geen alternatieven nodig heeft, en ze dus ook niet beheerst.

Een non-native speaker staat veel meer open voor alle kenmerken van dat dialect, luistert veel meer en beter, en gaat dus wél vaak meerdere synoniemen beheersen en gaan gebruiken. De voorwaarde is uiteraard dat de persoon in kwestie een echt taalbad ondergaat, en dat dialect dan ook volledig leert beheersen.

Ik kan me daar wel in vinden, in die linguïstische stelling. Yup.