Ijsjes.
Luie dagen
Dat het zo van die heerlijk luie dagen zijn, en wie geeft ons ongelijk?
Donderdag waren we te gast bij Gwen en Erik, zomaar: we wilden onze kinderen nog eens samen laten spelen, en dat deden ze, terwijl Gwen en ik heerlijk kletsten, en genoten van de zon. Ze sprongen op de trampoline, er werd een vuurtje gestookt, de meisjes stempelden, en er werd fruit met versgebakken taart gegeten.
En vandaag, vandaag ben ik met Wolf op zijn nieuwe fiets, en Kobe op de aanhangfiets (Merel was thuis bij papa, aan het slapen) naar een verjaardagsfeestje gereden, 3,5 kilometer verder. Heerlijk rustig, en door de warmte. En daarna was ook Wolf rustig op zijn eentje bezig, zodat ik ook even kon genieten, zomaar, buiten in de schaduw, in de hangmat. Zalig gewoon.
Maar het was wel warm.
Luie dagen, voorwaar.
Ballet
Gisterenavond had ik vrijkaarten voor het ballet in de Opera. Ik heb een van mijn oudste vriendinnen meegenomen – correctie: vriendin die ik al het langst ken, toch al zo’n 27 jaar – en die behoorlijk zot is van ballet. Het werd een prachtige avond, begonnen met een gezellige babbel op een zonovergoten Kouter, en afgesloten met een cocktail en tapas in Café Théâtre. Zo mogen er meer avonden zijn.
Een bespreking van het ballet heb ik nog de avond zelf geschreven, uiteraard voor Gentblogt.
Wie bij het woord ‘ballet’ nog steeds denkt aan roze tutu’s en het Zwanenmeer (waar overigens niks mis mee is, dank u) moet dringend eens naar een hedendaagse voorstelling gaan kijken. Zoals ‘Britten Dances’, bijvoorbeeld.
Het Koninklijk Ballet van Vlaanderen viert de honderdste verjaardag van de componist Benjamin Britten met vier uiteenlopende choreografieën op zijn muziek.
De opener is een lichtvoetig stuk van acht minuten, ‘If Memory Serves’, van choreograaf Ashley Page. Drie knappe jongens maken een jongedame het hof, maar zij laat zich niet zomaar verleiden. De heren dansen om haar heen, en zij speelt een verleidelijk spelletje van aantrekken en afstoten. Licht, speels, met uiteraard de klassieke balletbewegingen erin verwerkt, maar zeker niet klassiek van opzet, op speelse muziek van Britten.
Het contrast met het volgende stuk, ‘Courting the Senses’, kan bijna niet groter, en toch is het van de hand van dezelfde choreograaf. Prima ballerina Geneviève Van Quaquebeke danst in haar laatste productie een prachtig duet met David Jonathan. Beide dansers zijn Victoriaans zwart gekleed, streng, klassiek, in een zwart decor. De choreografie bloeit echter open op de barokke muziek van Britten tot een sensuele, wulpse verleidingsdans tussen beiden, en laat een diepe indruk na.
Na een eerste pauze volgt ‘Dream Weaver’, een choreografie van Cameron McMillan: twaalf dansers geven vijfendertig minuten lang het beste van zichzelf in een getormenteerd stuk, waarbij onder andere gespeeld wordt met genderconventies: twee ballerina’s dansen samen, maar een van hen heeft duidelijk de mannelijke rol. Een eind verder in het stuk zien we een gelijkaardig concept, maar dan met twee mannelijke dansers. Ook de kostuums van Jean-Marc Puissant onderstrepen dit: enerzijds zijn er lichte hemdjes en jurkjes, anderzijds zijn er pakken, maar beiden worden zowel door dansers als danseressen gedragen. Overigens verdient ook gitarist Tom McKinney hier een dikke pluim: de moeilijke hedendaagse muziek van Britten brengt hij quasi moeiteloos, bijgestaan door het Kamerorkest Brugge onder leiding van Benjamin Pope.
Tot slot komt dan ‘Forgotten Land’, van Jirí Kylián. Zes duo’s evoceren een stormachtig onweer, en brengen een zeer energiek stuk, dat opgebouwd is uit opeenvolgende duetten en afsluit met een knap stuk met drie danseressen. Met klassiek ballet heeft dit nog weinig uitstaans, er werd zelfs niet op pointes gedanst, maar het blijft betoverend mooi. Ook de kostuums van John Macfarlane verdienen datzelfde epitheton.
Voor wie dus komaf wil maken met zijn oubollige idee over klassiek ballet, of voor wie gewoon een prachtige voorstelling wil zien, is dit zeker een aanrader. U moet wel snel beslissen: de voorstelling speelt hier enkel in Gent nog vanavond zaterdag en morgen zondag, telkens om acht uur, in de opera. Daarna moet u naar Antwerpen afzakken, wil u het stuk alsnog zien.
‘Britten Dances’ door het Koninklijk Ballet van Vlaanderen.
Nog op zaterdag 8 en zondag 9 juni om 20.00u
Vlaamse Opera, Gent.
www.balletvlaanderen.be
Cocktails
We gaan al jaren af en toe samen weg, mijn twee middelbareschoolvriendinnen en ik.
Vroeger gingen we op WWW, op Wilde Wijven Weekend, met nog een aantal vriendinnen. Later werd dat omgezet in samen gaan eten. Maar nu was het gigantisch lang geleden, en gingen we gewoon samen iets drinken. In The Old Fashioned, u krijgt nog wel eens een bespreking van me.
Ik dronk er een cocktail, een heuse cocktail met alcohol en al. The Cuberdon, geef toe, ik kon er toch écht niks aan doen? En hij was lekker. Prijzig, dat ook, elf euro voor een klein glas, maar wel lekker.
Het werd, zoals altijd, een fijne avond. Dat is zo met mensen die je al dertig jaar kent, en aan wie je dus niks meer uit te leggen of te bewijzen hebt. En die het na dertig jaar toch nog altijd de moeite vinden om eens af te spreken.
Here’s to you, girlies!
Bezoek
Vandaag kreeg ik onvolprezen bezoek dat helemaal uit Kapellen naar hier kwam getuft. Om dan puffend te verzuchten: “Zeg, gij woont ook nogal goed weggestoken zeg!” Zei degene die in een half bos woont, overigens. Kan ik er aan doen dat haar GPS het vertikt om het eerste half uur in gang te schieten, of dat zijzelf niet zo goed is in het lezen van huisnummers? Ik zal mijn bejaarde buurvrouw straks nog gerust moeten stellen, dat dat rare vrouwmens dat in haar tuin rondwaarde, géén stalker was, of een vooruitgestuurde informant van een bende Russische inbrekers.
Enfin, kwart over elf zat er dus ene Zapnimf aan mijn keukentafel sappig te vertellen over koetjes en kalfjes, fietsperikelen, schoolvorderingen, scrums, bouwplannen, carports, bed and breakfast, en nog wel een paar onderwerpen. Onderwijl stak ik een quiche in elkaar (“Goh, maar die ken ik! Da’s die van dat recept van de Colruyt! Op de blogmeet had ook iemand die mee!” “Ja, ikke, tiens.”), besnuffelde zij mijn huis en glorieerde over de vaststelling dat haar huis niet het enige is dat er af en toe nogal rommelig bij ligt, en taterden wij honderduit verder.
En passant gingen we een koppel kinderen afgooien aan het speelplein, toonde ik haar vol trots het kantoor van mijn liefste, dronken we luie-wijven-cappuccino en aten taart op mijn terras, en pronkte zij als een ware pauw met haar nagelnieuwe golf. Of, voor de mensen met een meer beschaafd vocabularium, wollen vest. Gilet, quoi. Valt het op dat ik er jaloers van ben?
Enfin, het werd een bijzonder aangename middag, tot het plots vier uur werd, en zij in ware Assepoesterstijl zich in haar auto repte, om toch maar de files rond Antwerpen en de gesloten Waaslandtunnel voor te zijn.
Tsja, mens, moet ge maar in Gent komen wonen he!
Telefoontje
En dan krijg je een hartverwarmend telefoontje van een vriendin die een lang weekend in Berlijn heeft gezeten, en dus nu pas merkt dat je ziek bent.
En die vraagt dan of ze, tussen het werken door, soms wat boodschappen kan doen. Of was opvouwen, of iets anders dat ligt te wachten en zelf niet lukt.
Zomaar, zonder iets terug te verwachten, zonder sentimentaliteit of zelfs maar medelijden, gewoon heel erg zakelijk en praktisch.
Prachtig, toch?
Zoiets doet deugd. Echt deugd. Des te meer als je ziek bent, trouwens.
Vriendschap
Hier ten huize gaat het van kwaad naar erger. Bart heb ik nog van de hele dag niet gezien (die staat vijf minuten op om paracetamol te slikken, en kruipt dan weer in bed), en zelf sta ik ook te zwieren op mijn benen.
Gisteren hadden de kinderen een schoolvrije dag (pedagogische studiedag) en gingen ze normaal naar mijn ma gaan, maar die is ook al ziek. Ik heb ze dan maar thuis gehouden, want hier kunnen ze zichzelf toch net iets beter bezighouden dan op een ander.
Merel heb ik met veel moeite naar de creche gebracht en weer afgehaald, en voor het eten, tsja, heb ik een pizza besteld op ’t eind van de straat, en heb ik de jongens erom gestuurd. Good parenting, nee? Ik zag die boodschappen écht niet zitten…
Met pijn in het hart hebben Bart en ik ook het nieuwjaarsfeestje van Wijs aan ons laten voorbijgaan: het zou écht niet gelukt zijn. En ik die er speciaal in de solden een heel knap zwart jurkje voor gekocht had… Ik heb het maar weer in de kast gelegd, het is dan voor het galabal van onze zesdes.
Vandaag is het dus nog geen haar beter: deze morgen heb ik mijn jas over mijn pyama getrokken, heb de auto wat ijsvrij gemaakt, en heb ik Wolf naar de muziekles gebracht, terwijl ikzelf intussen een hoestconcert ten berde gaf. Man man man… Het was toch echt puur op wilskracht.
Uiteindelijk heb ik deze namiddag hulp ingeroepen in de vorm van Ilse, Dirks vrouw. Zij heeft boodschappen gedaan voor een paar dagen, een grote kom soep gemaakt, en vooral ook de kinderen aan tafel gezet en boterhammen gesmeerd, iets waar ik geen fut voor had.
Op zo’n momenten, als je zelf allebei een zombie bent, kan je je vrienden echt wel waarderen. Dank je, Ilse, echt waar!
Quiz
Wel, eigenlijk moet een quiz dus echt niks meer zijn dan:
– een fijne ploeg om mee te spelen
– leuke evenwichtige vragen
– presentators met een goed gevoel voor humor
– de nodige drankjes en knabbeltjes aan een faire prijs
Als je daar dan nog bij rekent dat de organisatie in handen was van een hoop fijne collega’s, de opbrengst naar de GWP gaat, alle aanwezigen van ver of dicht iets met school te maken hadden, het hét ideale moment is om een pak oudleerlingen terug te zien, en de sfeer altijd ongemeen goed zit, tsja, dan weet je wel waarom ik elk jaar opnieuw meedoe aan de enige echte Kammekequiz.
Bedankt, iedereen!
Verjaardag
Omdat ik op donderdag niet op school moet zijn, ik Bart van de ganse dag toch niet ging zien, en ik geen zin had om vandaag alleen te zijn, had ik vandaag afgesproken met een oude vriendin. Oud als in: we kennen elkaar nu al meer dan vijfentwintig jaar, van in het middelbaar dus.
Ik pikte haar op aan haar huis, en reed naar Fou d’ O, aan de Sneppebrug. Ik was er al eens geweest, en had toen besloten om er terug te keren voor de lunch. Blijkbaar had ik overschot van gelijk.
We dronken er een (alcoholvrije) aperitief, namen het dagmenu, en kletsen intussen honderduit. Over de problemen met de kinderen, over werk, over hobbies, over… Tsja, je kent dat wel, dat soort gesprekken.
Ze had zelfs een cadeautje mee: een heerlijk ruikende badgel en body butter. Ideaal voor in de winter dus. Thx, Lie!
Daarna reed ik rustig terug, deed boodschappen, prutste hier wat rond in huis, zat een half uurtje te lezen in de stralende zon (achter glas, uiteraard), verbeterde toetsen, hielp met huiswerk en dat soort dingen, haalde Mereltje op, gaf iedereen pannenkoeken te eten, en stopte uiteindelijk de kinderen in bed.
En later op de avond heb ik een hoop kaarsjes aangestoken, en me in de zetel genesteld met mijn boek en een misérabletaartje. En zag ik dat het – eigenlijk, feitelijk – allemaal best ok was om alweer een jaartje ouder te worden.
PopCorn Pop-up Store + give-away
Als “bloggende mama” krijg je wel af en toe eens een verzoekje. Zo kreeg ik vorige week de vraag van Bjorn Accoe of ik zin had een kijkje te komen nemen in PopCorn. De Gentenaar is net verhuisd met zijn bedrijven IdeeKids en IdeeFiks van Gentbrugge naar Melle, en heeft daar nu een tijdelijke speelgoedwinkel geopend. Geef toe: wat moet je in hemelsnaam nog kopen voor de mormels voor Sinterklaas en Kerstmis? Ik vind dat zo moeilijk: de helft van het speelgoed krijgt één blik, en dat is het dan wel weer. Hmpf. En daar hang je dan zoveel geld aan.
Bjorn vond dat het anders moest kunnen. Naast een unieke shoppingbeleving samen met de kinderen (hier mag je alles testen en uitproberen, tekenen op de muren, lezen in de boeken, prutsen aan alle spullen, en gerust uren aan een stuk), willen ze ouders ook ‘goed speelgoed ‘ (lees: ‘speelgoed met een hoge speelwaarde’) aanbieden.
En het zijn duidelijk niet zomaar loze woorden: de hele polyvalente zaal is volgestouwd met het meest waanzinnige speelgoed, en ik moest me inhouden om niet meteen de hele winkel mee te nemen.
Een paar dingen vielen me op: de Cacabane, een kartonnen speelhuisje om rond het potje te zetten tijdens de potjestraining, waarop de peuter dan naar hartenlust kan krabbelen en tekenen. Of de laptop en iPhone in houten uitvoering met een schoolbord als scherm, zodat je peuter zelf kan beslissen wat op het scherm komt. Gewoon machtig, maar niet goedkoop, helaas.
De kartonnen speelhuisjes zijn ook de max, of zoals Bjorn zelf vertelde: zijn eigen kinderen hebben het eerst gekleurd, daarna met stiften volgetekend, daarna geverfd, daarna weer volledig in witte verf gezet, en dan weer herbegonnen.
Maar zelf was ik nog het meest weg van de verkleedkleren. Duur, dat wel (29,90 euro is niet weinig), maar ongelofelijk fijne kwaliteit, met dikke stoffen en oog voor afwerking. En met flexibele maat: het zijn steevast omslagmodellen die je dus gewoon kan aanpassen, zodat ze lange tijd meegaan. Je kan ze trouwens ook gewoon in de wasmachine stoppen, ook niet onbelangrijk. Ik denk dat Wolf vooral het mega coole ridderkostuum wijs zal vinden, en ik zie Merel zó al lopen in een echte prinsessenjurk, niet zo’n Chinees goedkoop geval. Of een bijtjesjurk. Of een blauw elfje. Of een lieveheersbeestje. Of een spookje…
Ik heb niks meegenomen. Gewoon omdat ik op een woensdagmiddag met de jongens even tot daar rijd, en hen zelf ga laten kiezen. En ervoor ga zorgen dat er genoeg geld op de rekening staat.
Oh ja, en uiteraard is er popcorn!
Maar het extra goede nieuws is: aangezien de PopCorn store eigenlijk een onderdeel is van IdeeKids, heb ik hier vijf bonnen voor de IdeeKidskampen, met telkens tien euro korting. Als je daar eentje van wil, laat dan een commentaar achter hieronder. Deadline is volgende week zaterdag 24/11 om 23.59u. Daarna laat ik een onschuldige hand vijf namen kiezen, en die krijgen dan een mailtje van me. Vergeet dus niet een geldig emailadres op te geven.
PopCorn Pop-up Store
van woensdag 14 november tot maandag 31 december
Op woensdag 28 november is de winkel open tot 22u.
in de polyvalente zaal van Idee Fiks gelegen in de Zwaantjesstraat 33, 9090 Melle.
op woensdag, zaterdag en zondag, telkens van 10u tot 18u.
Meer info: zie www.popcornstore.be en PopCorn Pop-up Store facebookpagina
Bovendien organiseren ze verschillende special acts gedurende de gehele periode. Hou de PopCorn Pop-up Store facebookpagina in de gaten voor meer info qua data & uren.