Categorie: Vakantie

Ik zal het geweten hebben, van die bonk tegen die balk gisteren! Drie keer overgegeven vannacht, en koppijn from hell. Hersenschudding, iemand? Deze voormiddag is Bart dus alleen met de kinderen gaan rondlopen, boodschappen doen (we zitten echt vlakbij het centrum) en naar de speeltuin geweest, en in de namiddag is hij alleen met hen gaan zwemmen, terwijl ik samen met Merel lag te slapen. Ik heb zowat de hele dag geslapen en me mottig gevoeld, ik heb niet eens gegeten, tenzij wat yoghurt die Bart zo liefdevol en attent had meegebracht.

De kinderen waren wel razend enthousiast. Morgen ga ik dus mee 🙂

Een echte langere vakantie zagen we niet zitten. Frankrijk vorig jaar was nogal tegengevallen, en met een baby werd het al helemaal moeilijk. De jongens zijn echter totaal gek van Center Parcs, en wij zien dat eigenlijk ook wel zitten, dus een midweek Centerparcs it was. De Haan, meer bepaald, het vroegere Sun Parcs. Over die Sun Parcs had ik nogal wat negatieve dingen gehoord, maar Center Parcs zelf heeft een standaard hoog te houden, ik was er dus redelijk gerust in. En jawel.

Het is een mooi apart klein huisje, zoals alle huisjes daar. Op het gelijkvloers de typische living en open keuken, maar ook een kleine badkamer (met ligbad) en het toilet. En terras met tuintafel, ingebouwde barbecue, en eigen grasveldje. Op de eerste verdieping zijn er dan twee kamers: één met twee samengevoegde bedden en nog twee extra stoelen en kinderbedje, een andere met twee aparte bedden. Daarnaast is er nog een kamertje met infraroodsauna 🙂 Niet groot allemaal, maar wel zeer gerieflijk.

Het plan was geweest om voor de middag de bagage te pakken, te vertrekken rond elf uur, tegen ’s middags even op de dijk te gaan lopen, daar iets te eten, en dan tegen drie uur naar het huisje (je kan er pas in vanaf drie uur, al mag je wel al eerder op het terrein om te spelen of te zwemmen).

Helaas, Wolf bleek ziek te zijn: hij had verschillende keren overgegeven ’s nachts en zag er maar bleek en slapjes uit. Center Parcs afzeggen was voor hem echter geen optie: hij zou zich wel groot houden. Ook Merel was niet in ideale doen, en had ook al overgegeven. Ik heb dus nog voor de middag een extra was mogen draaien. Voor de zekerheid hebben we dan maar nog snel thuis gegeten, en zijn pas na de middag aangezet. Op die manier konden we met eventueel zieke kinderen rechtstreeks naar het huisje.

De jongens waren een beetje pips (zalig woord, toch?) na de autorit, en dus liepen we even rond in De Haan zelf, en kochten nieuwe zwembroeken voor hen. Ik vond die van Wolf niet, en die van Kobe was aan vervanging toe. Tegen drie uur reden we het domein op,  laadden alles uit (man wat een verhuis!), installeerden ons, en gingen nog even naar de enorme overdekte speeltuin. Rond half zeven eten, kinderen in bed, en heerlijke rust in huis.

Alleen…

Ik ben erin geslaagd om, bij het in bed steken van Wolf, keihard, maar dan echt keihard tegen de balk boven zijn bed te botsen. Ik heb barstende hoofdpijn, en ik heb me al beter gevoeld. Meh.

Ik heb, doordat ik me zo slecht voelde, eigenlijk nauwelijks foto’s genomen. Ik ben het zo’n beetje vergeten, eigenlijk feitelijk.

Hier en daar is er wel eentje, soms ook genomen door Bart met zijn iPhone.

Onderstaande is er zo een: genomen vanuit ons slaapkamerraam, terwijl het buiten aan het regenen was.

Wolf heeft er ook veel met zijn domino’s gespeeld, en onder andere deze muur gebouwd, helemaal alleen.

In Bribacte heb ik er wel aan gedacht een paar foto’s te nemen, gewoon omdat het uitzicht er zo mooi was.

En dan met het geleende bootje aan Le Lac de Settons.

Om half negen, onder een stralend blauwe hemel, zaten we in de auto om te vertrekken. Geef toe, niet mis qua uur, he? Het eerste stuk naar Autun kenden we intussen vrij goed, en ging ook probleemloos. Het tweede stuk, tussen Autun en Beaune, duurde een klein uur, en was nogal kronkelig. Helaas, we zullen het geweten hebben.

Kobe meldde plots dat hij zich niet lekker vond, en een paar kilometer verder stonden we in de graskant zijn kleren te vervangen en de auto schoon te maken, jawel. Daarna ging het beter, ook al omdat we al vrij snel op de autostrade zaten, en ook heel geregeld gestopt hebben. We hoopten om tegen de middag in Metz te zijn, maar dat haalden we net niet. We zijn dan maar naar centrum Nancy gereden, om daar aan de Place Stanislaz in een Grand Cafe iets te eten. Het was intussen pokkewarm, we zweetten ons te pletter. Dat, in combinatie met mijn instant food coma, zorgde ervoor dat we niet rondgekeken hebben in Nancy, maar meteen weer doorgereden zijn. De tussenstop had ons wel twee uur gekost, en samen met het feit dat de hele auto al na tien minuten lag te slapen (gelukkig had Bart een stevige koffie gedronken) zorgde dat ervoor dat er geen stop meer in Metz kwam.

De kinderen hebben zich andermaal voorbeeldig gedragen, maar we zijn dan ook geregeld gestopt om even de benen te strekken of wat meloen te eten.

Tegen zeven uur waren we thuis, in een netjes proper gekuist huis, en met contente dieren. Meer moet dat toch niet zijn?

Deze morgen zijn we opgestaan bij een stralende zon 🙂 Eindelijk, zou ik zo zeggen. De hemel was diepblauw boven de beboste heuvels, en al rond negen uur konden de ramen wijd open.

De voormiddag hebben we weer bijzonder lui doorgebracht met tv, spelletjes en boekjes. Tegen half twaalf hebben we ons opgepakt en zijn door de hitte (toch een 32 graden) naar Autun gereden om daar te eten en boodschappen te doen. Om veel rond te lopen was het eigenlijk veel te warm. Wel een groot contrast met maandag, toen we in de miezerige regen bij 14 graden naar de kathedraal zijn gaan kijken.
We hebben gegeten in pure vakantiestemming: op een groot terras aan een rustige, typisch Franse straat, onder enorme parasols, en met bijzonder lekker eten. De kinderen hadden een kindermenu, en gelukkig eens niet de obligate kipvingers met frieten, junkfood eerste klas. Ze kregen elk een mooi stukje gebakken witte vis, met verse bladspinazie en gemengde groentjes, stijl ratatouille. Bart ging voor een steak met foie gras, en ik had een groot bord met tien kikkerbillen in de roomsaus. Helaas waren de enige groenten daarbij de kruiden, maar ik heb dan wat van de kinderen hun groenten gegeten, en dat was ook meer dan ok. Ik kreeg de kikkerbillen niet eens op, en ze waren nochtans bijzonder lekker 🙂 Aangezien ik nog steeds niet naar toilet kan gaan, kan ik ook nauwelijks eten: een dessert heb ik dan ook aan de mannen overgelaten, en zelf alles afgeslagen.

Aangezien iedereen last had van de hitte, hebben we niet verder rondgelopen, maar zijn we nog snel een paar boodschappen gaan doen (probeer maar eens brood te vinden dat geen stokbrood is), en daarna naar het huisje teruggekeerd voor een deftige siësta.

Tegen vijf uur zijn we dan naar het zwembadje gegaan, al had Jeroen ons gewaarschuwd dat het behoorlijk koud was. En yup, we moesten hem gelijk geven: Bart is er eventjes ingesprongen en er vrijwel meteen weer uitgegaan, ik ben er maar heel langzaam ingegaan, maar de kinderen hebben behoorlijk gespeeld. Tegen zes uur was Wolf aan het klappertanden en zagen zijn lippen lichtjes blauw, en hebben we ze maar onder een hete douche gezet.

Al bij al weer een hele fijne dag met een echt vakantiegevoel. Blij dat we alsnog besloten hebben toch tot morgenvroeg te blijven. Maar de valiezen zijn alweer gepakt, alles staat al klaar in de mate van het mogelijke, zodat we deze keer wél vroeg kunnen vertrekken en misschien nog het nieuwe museum in Metz kunnen meepikken. We zien morgen wel hoe het loopt.