Acta Diurna de muliere ludenti
Omdat het buiten echt geen weer is, speelden de jongens binnen. Ze mogen maar een beperkt (lees: eigenlijk nog veel te veel) aantal uur met schermen bezig zijn (tv, computer, iPad, Nintendo DS, dat soort onzin) en dus waren ze plots aan het schilderen geslagen. En ondertussen stond er een CDtje van Kapitein Winokio op 🙂
Dit is iets wat we bij mijn ouders al deden, zeker toen we allemaal pubers waren en dus een heel eigen agenda hadden: de vakantiekalender. Je neemt een groot stuk papier (inpakpapier in dit geval), en schrijft daar alle dagen van de vakantie op. Toen we wat groter werden, werd het één kolom over de hele breedte, want anders kon ons ma er niet meer aan uit: wie kwam er eten wanneer, wie was er op welk moment thuis, en wie nam er welk vriendje mee? Dat hing dan op de keukendeur, en voorkwam een hele hoop misverstanden. Mijn pa kan fantastisch tekenen, en tekende er dan de gekste onnozeliteiten bij. Ik probeer het wel, maar kan eigenlijk niet tekenen…
Ieder heeft zijn eigen kleur, en vult zijn activiteiten in. Op die manier kan je in één oogopslag de hele vakantie zien, en da’s toch nog altijd makkelijker dan om het even welke digitale agenda.
De onze zijn nog klein natuurlijk, maar toch… Wolf gaat op scoutskamp, Kobe niet, en er komen al eens vriendjes spelen. Vooral Wolf heeft er al veel aan: dan ziet hij wanneer hij thuis is, en wanneer hij vertrekt.
Succes ermee!
Toen Bart vorige week ging zeilen, had hij een Duitse kapitein, een zakenman. De bedoeling was dat de man meekwam naar de barbecue na de race, maar hij wilde eerst nog een paar dingen opruimen. Op de barbecue hebben ze hem niet meer gezien, en een paar dagen later bleek dat hij verongelukt was. Aangezien Bart een van de laatste personen was die hem levend heeft gezien, moest hij vandaag om tien uur in de Nieuwpoortse jachthaven een verklaring gaan afleggen bij de politie.
Ideaal om een dagje zee van te maken. We hebben eerst wat rondgelopen in de jachthaven, terwijl Bart bij de politie zat, en daarna iets gedronken in de ‘club’.
Waarna we naar Nieuwpoort Bad zijn gereden, iets gegeten hebben op de dijk, de zeespullen uit de auto hebben gevist, en ons installeerden op het strand. Merel was in slaap gevallen in de buggy en sliep nog eventjes door, en Wolf en ik vliegerden met de nieuw gekochte vliegers.
Daarna mochten de kinderen hun zwembroek en een Tshirt aantrekken, en bouwden ze samen met Bart een groot zandkasteel. Om te zwemmen was het toch te koud en waaide het te hard.
We hebben het uitgehouden tot vier uur: toen werd Merel lastig, en ook Kobe leek er genoeg van te hebben. Wolf hebben we helaas bijna van zijn kasteel moeten wegsleuren.
Maar het was een fijn dagje. Zouden we eigenlijk, ondanks mijn bloedhekel aan dat zand, vaker moeten doen.
Eigenlijk had ik vandaag naar Planckendael willen gaan, maar Bart had nog veel werk, en wie ben ik dan om hem zijn gemoedsrust te ontzeggen?
In de plaats daarvan zijn we dus lekker thuis gebleven en hebben genoten van het goede weer. De jongens hebben een huisje gebouwd met de tuintafel en wat oude lakens, en zich er ook grondig in geïnstalleerd, compleet met kussens, poefjes en dekens.
Merel heeft eerst netjes liggen slapen in haar wiegje (zal niet lang meer duren) en daarna heb ik een deken buitengelegd, onder een parasol. Ze vond het precies wel leuk, al was het maar omdat we afwisselend bij haar kwamen liggen om te spelen.
Tegen een uur of vijf zijn we dan naar nCube getrokken, niet met de fiets zoals vorige week, maar met de auto en een massa chocolade: paashaas gaan spelen 🙂
Er zijn zo van die dagen dat alles kan en niks moet. En dat je zorgeloos kan buiten leven en genieten.
En dat je dan ’s avonds buiten croques hawaii bakt voor je gezin, met verse ananas. Meer moet dat toch niet zijn?
Dat is wat we gedaan hebben vandaag. Toch min of meer :-p
Na een luie rustige start heb ik de kinderen ingeladen, en zijn we richting Sleidinge getrokken bij mijn grootmoeder. Ze zag er goed uit, en is compleet stapelzot van ons Mereltje.
Lang zijn we niet gebleven, want de kinderen weten niet zo goed wat ze moeten zeggen aangezien ze nogal doof is.
Daarna zijn we even langs de Zeeman afgedraaid om witte tshirts voor Kobe voor zijn schoolfeest, en hebben we meteen ook twee nieuwe waterpistolen gekocht, en een flodderkleedje voor mezelf, en een leuk fleurig kleedje voor Merel.
Meteen ook boodschappen gedaan, een lasagne in de oven geschoven op verzoek van de jongens, en buiten gegeten, zoals al de hele week eigenlijk.
En verder? Niks, noppes, nada. Om een echt zwembadje op te vullen had ik geen zin, maar ik heb wel een paar kuipen water buitengezet. Verwarmd, want die twee zijn koukleumen. Ze zijn trouwens samen in Merels badje gekropen, als twee sardinen in een blikje. Na vijf minuten waren ze er overigens alweer uit wegens ‘een koude wind’. Bij 28°, jawel.
Maar wat een zalig weer zeg! De hele tijd buiten gezeten, buiten gespeeld, buiten gegeten. In april. Zalig!
Vorige zondag voelde al als vakantie aan, met die brunch en dat verjaardagsfeestje. Vandaag had net hetzelfde gevoel, al zal het weer er ook wel voor iets tussen zitten.
Het traditionele zondagsontbijt zorgt altijd al voor een goed begin: versgebakken croissants, boterkoeken en chocoladebroodjes met chocolademelk, en een zachtgekookt eitje 🙂
Tegen half elf waren we in Gent centrum: JCI Artevelde, waar Bart lid van is, gaf een soortement van concert. SACD heet het, al heb ik nog niet kunnen achterhalen waar die letters voor staan. Een man nam ons, aan de hand van diverse cd’s, mee op een muzikale geschiedenisles, maar vooral zijn anekdotes en uitleg waren hetgeen alles interessant maakte. Ik wist niet goed wat ik mocht verwachten, en vond dat ze het geen concert hadden mogen noemen, maar het was wel de moeite waard. De scene van Tinnenpot was dan ook zeer huiselijk aangekleed, met sofa, flatscreen met knetterende haard, bloemen, schemerlampen, en een kick ass geluidsinstallatie. Maar wat ons over de streep had gehaald om te komen, was de kinderopvang :-p Zelfs Merel vormde geen probleem. De jongens hebben er prima gespeeld, Kobe had zich zelfs laten schminken als Spiderman. Dat vond ik dan persoonlijk weer geen goed idee, en ik kreeg gelijk: al amper een half uurtje later begon hij te klagen dat het jeukte en piekte in zijn ogen, en dat ik het moest afwrijven. Gelukkig zijn die vochtige doekjes voor Merel prima als demaquillage, en heeft hij een tijdlang rondgelopen met half beschilderd gezicht.
We zijn eventjes gebleven op de receptie, net lang genoeg voor Merel om eten te krijgen en net kort genoeg voor de jongens om zich niet te vervelen, en zijn dan naar de Korenmarkt gewandeld om te eten in de Pizza Hut. Die met Grimbergenkaas kan ik trouwens aanraden. Daarna zijn we een klein eindje verder gewandeld, om een boottochtje te maken vanaf de Korenlei. Ik had dat al lang beloofd aan Wolf, en nu kwam het er dus eindelijk van. De jongens genoten, en Merel heeft nog maar eens op een bizarre plaats de borst gekregen, zucht. Ik moet zeggen, ik ken Gent serieus grondig, en toch is zo’n boottochtje toch nog verrassend door het nieuwe perspectief. En ook hier gaf de lerarenkaart me 3,5 euro korting :-p
De dag eindigde helaas niet zo rooskleurig als de rest van de dag was geweest: we hadden geparkeerd op de hoek van de Academiestraat en de Augustijnenstraat, en stonden voor een stukje op het zebrapad. Ik had er Bart nog op gewezen, maar die dacht dat het wel ging meevallen op een zondag. Al lachend had ik eraan toegevoegd dat hij dan maar de eventuele boete moest betalen, ook al zat ik achter het stuur.
Ja maat! De auto is dus gewoon weggesleept he! Ergens hebben ze wel gelijk, maar toch, dat is toch wel hardvochtig! We hebben een taxi gebeld, en die heeft mij met de kinderen thuis afgezet, en heeft daarna Bart tot aan het UZ bij de auto gebracht. Hmpf. Eigenlijk toch wel een serieuze domper op zo’n mooie dag.
Jammer!
Zo’n heerlijke rustige niets-moet-zaterdag, daar kan ik van genieten.
Geslapen tot acht uur, en dan geknutseld met de jongens. Ze verveelden zich, en keken toen voor inspiratie in het grote KetNetKnutselboek. Wel, dat ding is een aanrader. We hebben samen een huisjesrij geknutseld in karton, met deurtjes en venstertjes die opengaan en dat soort dingen. En voor Kobe een appelboom met opgeplakte appeltjes en zo.
Ook de kapster is weer vereerd met een bezoekje: ik kon weer knabbelen op mijn haar vooraan, en dan werkt dat vreselijk op mijn zenuwen. Nu is wel de meeste krul eruit, maar bon, het valt best wel mee. Vrij kort, dat wel.
En er is alweer een primeur: ik heb daarstraks Merel voor het eerst overdag in haar eigen bedje boven gelegd, in plaats van in de wieg hier in de woonkamer. Ze wordt er minder gestoord door de omgevingsgeluiden, en ik hoop dat ze wat langer ongestoord kan slapen dan. Jaja, ze wordt groot, mijn kleine meid…
Tsja, ook aan vakantie komt dus een eind.
Deze morgen stonden we rustig op, ontbeten, en pakten ons boeltje weer in. Als je op bent om zeven uur, dan heb je daar zeeën van tijd voor, als je maar tegen tien uur weg moet zijn :-p
Ik vond het zonde om meteen weg te rijden, en dus deden we iets wat we nog nooit eerder in Center Parcs gedaan hebben op onze laatste dag: we gingen nog zwemmen! Alles zat toch al in de auto, en ons zwemgerief zat netjes apart. Na een klein uurtje gespatterd te hebben, zijn we naar de zee gereden. Echt koud was het niet, maar zo warm toch ook niet: ik had mijn jas aan, en kon hem goed gebruiken. We hebben er gegeten, en toen bleef Bart bij de slapende Merel, en ging ik met de jongens tot aan de waterlijn. Ik had hun schoenen uitgedaan en hun broeken opgesloofd, maar ik had beter moeten weten: na een paar minuten had ik broeken met natte pijpen in mijn handen, en jassen met natte mouwen :-p Maar ze hebben zich machtig geamuseerd.
Op de terugweg lagen ze allemaal te slapen, trouwens: het waren eigenlijk al bij al zware dagen geweest.
Tegen vier uur waren we thuis, deden op het gemak boodschappen, en genoten nog van de rest van de dag.
Al bij al een fijne vakantie gehad 🙂
Jawel, wij hadden vandaag het boude plan opgevat om naar Plopsaland te gaan. Het ging niet regenen, dus dat zou wel meevallen.
Rond elf uur stonden we aan de ingang, en daar haalde ik mijn lerarenkaart boven. En jawel, lang leve de lerarendagen! Ik mocht gratis binnen, en de rest aan 16 euro, ipv. 29. Een totale prijsvermindering van 122 euro naar 54, ne mens zou voor minder content zijn.
We lieten ons meevoeren op de stroom, Merel in de buggy, en gingen zo het Kabouterbos binnen: een boottochtje langs een diorama, te vergelijken met It’s a small world in Disneyland. Helaas waren nogal wat mensen ook die eerste attractie binnengewaaid, zodat er een wachtrij stond van meer dan een half uur (en op een bepaald moment na ons amper tien minuten, grr). En toen begon Merel natuurlijk honger te krijgen. Ze zat bij mij of Bart op de arm, de buggy was achtergebleven, en de draagdoek ook. Hmmm. Maar borstvoeding is bijzonder praktisch: ik heb ze daar ter plekke al aanschuivend gevoed, terwijl ik rustig verderwandelde (en een lamme arm kreeg). Ook in het bootje zat ze nog te drinken, al was ze daar vooral gefascineerd door de bewegende kaboutertjes overal, zodat het drinken er wat bij inschoot.
’s Middags hebben we onze sandwichkes, die over waren van ’s morgens, opgegeten, met een braadworst, en zijn nog in allerhande attracties geweest: diverse draaidingen voor Bart en de jongens, rupsen en rollercoasters voor Wolf en mij. Bart is ook met hen in de boomstammetjes geweest en met Wolf in de Supersplash, en dan nog een draaiding. Uiteraard moest er altijd een van ons bij Merel blijven, en zij zat netjes te kijken, of lag gewoon te slapen. Al bij al viel het nog mee met haar.
Het park sloot om zes uur, en ik had nooit gedacht dat we dat zouden halen, maar hey, het was tien voor zes toen we naar buiten wandelden. Netjes! We zijn nog langs de Delhaize in De Haan gepasseerd, hebben spaghetti en een bokaal saus gekocht, hebben dat thuis snel verorberd, en hebben toen twee doodmoeë jongens in bed gestoken. Ons meisje lag al langer voor pampus.
En ja, het was alweer een fijne dag.