Rugbytoernooi in Leuven

Het is de verste verplaatsing binnen de rugby van de jongens, maar het was wél fijn. En hard, dat ook. Maar vooral Wolf meent het enorm, hij was vandaag dan ook kapitein van zijn ploegje.

Leuven01

Leuven02

Leuven03

Leuven04

Leuven05

Leuven06

Leuven07

Leuven08

Leuven09

Leuven10

Leuven11

Leuven12

Kobes ploegje speelt echt nog op een andere manier: er zijn er bij die perfect door hebben wat de bedoeling is, maar er zijn er ook die nog wat bang zijn, en vooral toekijken. Kobe is daar wel nog een van, vrees ik. Daarom loopt bij hen trouwens ook de trainer mee op het veld: die mag bij hen nog aanwijzigingen geven.

Leuven13

Leuven14

Leuven15

Leuven16

Leuven17

Leuven18

Leuven19

Leuven20

Leuven21

Leuven22

Leuven23

Leuven24

Rugbytoernooi

Waar we vorige week nog stonden te blinken in de kou aan het clubhuis, waren we vandaag om half tien netjes onderweg naar Gaasbeek. We, dat waren Wolf en ik, samen met nog een vriendin en haar rugbyspelende zoontje. Kobe was namelijk thuis gebleven. Hij was ’s nachts wakker geworden van de oorpijn, en klaagde daar ’s morgens nog steeds over. Ik had hem (en zijn rugbygerief) nochtans meegenomen naar het clubhuis, maar daar bleef hij aan mijn rokken hangen, terwijl hij normaal gezien lekker uitbundig gaat rondcrossen met de andere kinderen. Dat zei genoeg, vond ik, en dus liet ik hem thuis, op zijn eigen vraag overigens.

Rond half elf stonden we dus in the middle of nowhere, op een rugbyveld tussen de Gaasbeekse velden. Chapeau, overigens, voor de organiserende club die nog maar een jaar bezig is.

We zagen er vijf andere clubs per niveau, zijnde de U7 (under sevens, dus vijf- en zesjarigen) en de U9 (zeven- en achtjarigen dus), en zagen vooral dat er bij ons nog een pak werk aan de winkel is. Toegegeven, Wolf is lang niet het enige nieuwe spelertje, maar toch.

De eerste match wonnen we glorieus, tegen de tweede ploeg van Dendermonde. Daarna werden we eigenlijk gewoon afgedroogd. Vooral La Hulpe maakte indruk met zijn technische kantjes, zoals een ongelofelijk knap tunneltje bij een ruck, en de opstelling van hun lijn en zo.

rugby01

rugby02

rugby03

rugby04

rugby05

rugby06

Maar Wolf ging er vol voor: hij liep in, tackelde, rolde over de grond, grabbelde naar de bal, enfin, deed wat hij moest doen. En maakt zich bijzonder druk over de nektackles van Vorst.

Ik denk dat hij vooral veel heeft bijgeleerd. En ik, ik had eigenlijk best een aangename voormiddag, daar in het hol van Pluto in Gaasbeek.

Rugbytoernooi… Of toch niet.

Om zeven uur liep de wekker af (enfin, niet echt, begon de wekker licht te geven, maar da’s voor een andere post), en dat op een zaterdag. Ugh.

Maar de jongens spelen rugby, en bij een teamsport hoort natuurlijk ook een competitie. En dus hesen ze zich in hun gewone kleren, aten een stevig ontbijt, en hadden ze elk een rugzakje mee, met daarin hun broekje, lange kousen, rugbyschoenen, mondstuk, en een flesje water en een koekje. En stonden we om 8.15u in de toch wel behoorlijke ochtendkilte aan het clubhuis.

Tiens.

Met enkel nog één andere vader met zoontje, en de trainer. En dat was het wel zo’n beetje. Hmm. Klopt niet. We hebben gewacht tot 8.40u, en toen heb ik twee serieus teleurgestelde kinderen mee terug naar huis genomen, en hen thuis als troost een warme chocomelk gegeven, en hen Skylanders laten spelen.

Voorlopig heb ik de clubvoorzitter nog niet kunnen bereiken, maar er moet ergens toch een misverstand in het spel zijn. Want drie spelertjes van de dertig, dat is wel héél weinig.

EDIT: blijkbaar was het toernooi afgelast en stond dat ergens in een mail van 26 september, maar had ik me gebaseerd op de kalender uit de eerste mail. Go me… Wel degelijk een misverstand dus. Stom, maar volgende week beter.

Nog zo’n crossdag

Op zich had ik niet echt veel les vandaag, maar toch: het werd een geloop van jewelste. De jongens kwamen te voet naar huis, kregen een vieruurtje, Wolf maakte zijn huiswerk, en wég waren we.

Wolf had namelijk een nieuw scoutshemd nodig, het vorige was écht wel te klein geworden. Groot was dan ook mijn verbazing, toen we terug thuis waren, dat het nieuwe hemd, waarvan de mouwen een eind over zijn handen kwamen, blijkbaar dezelfde maat was als het oude, waarvan de mouwen dus elk tien centimeter korter zijn. Hmm.

We namen ook de nodige kentekens mee, en liepen vervolgens tot aan de Zuid, om te kijken voor een groene broek. In de H&M waren ze uitverkocht in zijn maat, helaas. Dan zijn we maar een eind verder gereden, geparkeerd in de Kouter, en naar de sportwinkel gegaan. Man, zo’n drukte! Maar we zijn er wél aan voetbalschoenen geraakt met plastieken studs (stalen mogen niet op het kunstveld). Kobe de zijne waren wel een stukje duurder dan die van Wolf, omdat ze die goedkope schoenen niet in een kleine maat hadden. En echt veel geld wil ik er niet aan uitgeven, want die schoenen zijn op een half jaar toch weer te klein. Ze glunderden allebei. Maar ze straalden pas echt, toen ze ook elk een mondstukje kregen. Ha ja, want dat is wel echt nodig, en dat onderscheidt blijkbaar de echte rugbyman van het would-be voetbalmietje. Of toch zoiets, geloof ik.

Maar toen was het toch echt wel zes uur, en moesten we ons naar huis haasten om Mereltje op tijd op te halen. En te eten. En ik op tijd in de WW te zijn.

Poeh. Niet goed voor de stressbestendigheid van mijn maag, overigens.

Rugby – avondtraining

Wel, ik kan het nog steeds samenvatten als: ze vinden het wijs!

Ik hield mijn hart vast over de uren, maar de jongens hebben vrolijk de ganse training meegemaakt, zelfs doorheen de stevige plensbui.

En mama, die had haar fototoestelletje mee, nam een paar foto’s, babbelde wat met andere ouders, en zette zich te lezen in het clubhuis. Dat is echt wel een luxe, dat clubhuis, tegenover vroeger. Net zoals dat kunstgras: geen kale plekken, geen oeverloze modderpoelen… Al had dat laatste eigenlijk wel net een grote charme, bij momenten ^^

training1

training2

training3

training4

training5

Ze waren, zoals verwacht, doodop na de training. Papa had boterhammetjes gesmeerd, en na een goeie douche zaten ze tegen half negen in bed. Valt dus al bij al nog mee.