Geplaatst op

Tachtig: hiep hiep hoera voor Nelly!

Jawel, mijn schoonmoeder wordt vandaag gewoonweg tachtig! Ze is niet goed ter been meer – heeft een rollator nodig – en heeft veel pijn door een spierziekte, maar ze is wel nog steeds de oma van de kinderen en we zijn blij dat ze er is!

Vandaag had ze ons uitgenodigd om te gaan eten bij Paul de Pierre in Maarkedal, eventjes rijden voor ons maar vlakbij voor haar.

Bart ging haar samen met Wolf en Merel in de nieuwe auto oppikken, ik kwam achter met Kobe en mijn vader.  Hij was, tot mijn plezier, ook uitgenodigd en was strak in pak met strikje en een cadeautje vol chocolade en snoepgoed.

Het eten was, zoals altijd, meer dan in orde.

Ze had gevraagd voor een familiefoto en die namen we buiten in de zon bij het afscheid nemen. Yup, een mooie groep, toch?

De kinderen reden allemaal met Bart mee naar huis, wat mijn pa en ik de gelegenheid gaf om, nu de regen eindelijk gestopt was en de zon meer dan scheen, nog een paar caches te zoeken in Oudenaarde. Ver mochten we niet gaan want hij had zijn kostuumschoenen aan ^^

We hadden er een vrij gewone, dan een mooie aan het water en dan een virtuele in het kleine begijnhof van Oudenaarde, mij totaal onbekend maar wel echt mooi.

Een mooie dag, voorwaar.

En dan nu mijn valies maken, want we vertrekken morgenvroeg naar Frankfurt voor 5 dagen en ik moet er nog aan beginnen. Tsja.

Geplaatst op

Restaurant Lof

We hadden er lang naar uitgekeken, ik geef het toe: een eerste, échte restaurant! Woensdag gingen de restaurants open, vandaag, de eerste vrijdag dus, had Bart al een reservatie. We hebben het niet ver gezocht: restaurant Lof in Gent, geen onbekende voor ons. Het leuke eraan is dat we gewoon met de fiets konden gaan ^^

Bart kwam rechtstreeks van zijn werk en zat al te glunderen op het terras toen ik toekwam: ik had eerst nog Kobe moeten afhalen van de fagotles en orkest. Maar Bart had al een gin-tonic voor zijn neus en iets later had ook ik een alcoholvrije aperitief, iets met aardbeien en limoen en zo, fris-fruitig.

We bestelden meteen maar het volledige menu:

Het begon al goed bij de hapjes, vonden we.

Victoriabaars | bergamot | ceviche | raap

Oester | koolrabi | karnemelk | appel

Brioche | groene asperge | lardo | eidooier | erwtjes

Langoustine | wortel | limoen | chipotle

Kalfszwezerik | pinda | boerenkool | allspice Pimenta dioica

LOF Surprise Dessert, met zoute karamel en vooral veel duindoornbes

Het was lang geleden dat ik Bart nog eens zo lang zo zien glunderen heb. We zaten er dan ook heerlijk: het terras was in een binnentuin zodat het er niet echt koud werd.

En na afloop fietsten we in de schemering gezellig samen naar huis. Een extra pluspunt!

Geplaatst op

Villa Ooievaar

Bart is er misschien niet zo heel erg fan van – weinig keuze, de sociale insteek, I don’t know – maar ik ga echt graag naar Villa Ooievaar. Vandaag stond er canard à l’orange op het menu, en dus lokte ik Bart om half één naar daar voor een plaatsje op het terras.

Ik moet zeggen, het heeft me gesmaakt. En ja, ik geniet er elke keer weer van.

Geplaatst op

Genieten!

Wat heb ik het gemist, dat vrijdagse momentje voor mezelf. Zowel vorig schooljaar als dit schooljaar heb ik op vrijdag gedaan met lesgeven om 12.05 uur. Ideaal dus, om daarna in alle rust op mijn eentje te gaan lunchen in de Villa Ooievaar, het sociale restaurant dat knal tussen werk en woning ligt.

Alleen kwam er natuurlijk corona tussen en was het uit met de pret. De laatste keer was 16 oktober… Intussen had ik een paar keer eten afgehaald voor het gezin, maar dat is absoluut niet hetzelfde.

Intussen zijn wel de terrassen al enige tijd open, maar door het absolute kutweer was daar nu niet bepaald veel mee gewonnen.

Tot vandaag. Vandaag was de eerste dag dat op vrijdag de zon straalde. Ik wilde gisterenavond nog reserveren, maar toen bleek dat hun uren veranderd waren en dat je voor het terras kon bellen tot 16.00 uur voor reservatie, of eventueel een mailtje sturen. Ik besloot het erop te wagen, mailde en kreeg in de voormiddag bevestiging. Jawel, er was nog een plaatsje om half een op het terras, en ik kon probleemloos nog de Griekse kip krijgen.

Met een hart zo groot als de wereld waaide ik het terras op, kreeg een tafeltje toegewezen in de zon, had binnen de vijf minuten mijn eten voor mijn neus, en ik voelde me de koning te rijk. Eventjes terug naar normaal!

Ik zat er zo fantastisch – en had geen deadlines te halen – zodat ik ook maar een koffie en een excellent stuk kaastaart bestelde.

Man, wat heb ik dit gemist, dit vrijdagse zenmomentje!

Geplaatst op

Phygital

Bart was gisterenavond nog eens een keertje het huis uit: het was lang geleden!
Op uitnodiging van BMW was hij naar een soort klein, coronaveilig autosalon: weinig mensen in een enorme hangar, met mondmaskers en afstand en alles erop en eraan. Op voorhand hadden ze gezegd dat ze geen diner konden geven, maar dat de gasten wel iets gingen meekrijgen om te eten. Goh, daar had Bart verder eigenlijk geen acht op geslagen: vaak zijn dat gewoon een paar wakke broodjes.

Groot was dan ook zijn én mijn verbazing toen hij thuis kwam met een grote koelzak, gevuld met een diner voor twee personen, van tweesterrenrestaurant La Paix! Echt!

Hadden we het geweten, we hadden die avond allebei niet gegeten, maar bon, gisteren was er dan tijd voor een tête-à-tête hier ten huize.

Alle verpakking was ook speciaal voor BMW gemaakt, alles in aparte dozen, met het menu erbij.

Als aperitief een gin met twee flesjes tonic erbij, en drie soorten hapjes. Als voorgerecht een visgerecht – ik ben het menublad kwijtgespeeld – dat eigenlijk meer dan voldoende was, en heel erg mooi ingepakt was. Ook het hoofdgerecht was een visgerecht, en dat is voor morgen op school :-p

En het dessert? Dat konden we niet laten liggen, ook al omdat het er zo ongelofelijk mooi uitzag. Gelukkig was de smaak evenredig.

Yup. Van mij mag Bart nog wel vaker naar zoiets gaan, ja.

Geplaatst op

The Church

Dat het lang geleden was, zo nog eens op date night met mijn liefste. Hij had voor ons een coronaplekje gereserveerd in The Church, het pop-up restaurant in de prachtige kerk van het Monasterium in Gent. Ik kende de locatie nog van lang geleden, van een trouwfeest, maar was er sindsdien niet meer geweest.

Ze hebben de locatie in elk geval schitterend aangepakt, en ook meteen coronaproof, want de tafels zijn anderhalve meter breed. Niet meteen iets voor een intiem tête-à-tête, maar wel lekker veel plaats. Verder is er heel veel groen, zowel qua planten als qua belichting, maar met aandacht voor alle religieuze componenten.

En het eten? Goh… Zeker niet slecht, maar niks waar we echt wild van werden, zeker niet voor die prijs. Mooi gepresenteerd, maar niet echt verrassend. Wat ik wel fijn vond, waren de verschillende soorten groenten in aparte kommetjes.

Maar bon, het belangrijkste was dat we een fijne avond hadden én om half tien al gewoon weer thuis waren ^^