Mathilda
Toen ze klein was, moest ik altijd een liedje zingen voor Merel. En eigenlijk ook altijd hetzelfde: “Slaap kindje slaap”.
Sinds een jaar of twee ben ik aan het voorlezen voor haar: eerst bibliotheekboekjes, en dan plots Pluk van de Petteflet: elke avond een hoofdstukje. Toen dat boek uit was, schoten we ons in de GVR van Roald Dahl, met minstens evenveel genoegen. En nu zijn we bijna aan het einde van Mathilda.
Merel geniet er intens van: elke avond weer kijkt ze ernaar uit, en lees ik een tiental minuten.
Is er een boek dat jullie daarna zouden aanraden voor haar? Nog iets anders van Roald Dahl? Of iets compleet anders? Doe gerust suggesties!
365 – 16 mei 2017 -lafjoew!
Ankoria 15: Vrieskou
Jawel, al de vijftiende kinderlarp Ankoria! Wolf doet niet meer mee, die is dat ontgroeid en zit nu in de jongerenlarp Vortex. Voor Kobe en Liam, een vriendje dat mee was, heb ik nog snel even de tunieken in orde gezet.
Merel was al één keertje meegegaan, maar had toen een schrik opgedaan van de gevechten. Nu had ik haar verzekerd dat ze echt niet mee hoefde te vechten als ze dat niet wou, en we hebben dan ook haar personage omgezet van een paladijn (vechten en magie) naar een pure magiër, iets wat ze eigenlijk wel leuker vindt.
Ze heeft op bepaalde momenten nog staan huilen van de schrik, ze is geen held, maar het lukte wel, en ik denk dat ze zich best wel geamuseerd heeft. Ze heeft zich op het einde nog bijgeschoold naar alchemist. Kobe vond het in elk geval de max, en had dus ook Liam bij, al heb ik de indruk dat die twee niet veel samengespeeld hebben.
Maar de foto’s zijn veelzeggend…
365 – 06 mei 2017 – fietsles
365 – 05 mei 2017 – poesjes
Showbeest
Merel vindt, zoals elk meisje van zes, veronderstel ik, de meest geëlaboreerde rollenspelletjes uit, die vaak gigantisch veel voorbereidingswerk vragen. Niet dat het stoort, ze is ermee bezig. Maar vandaag was het wel weer een goeie. Ze had in de keuken een podium en plaatsen voor het publiek gemaakt, genummerde tickets op naam en ‘agternaam’, mét versiering. En toen hield ze show: haar artiestennaam was Sterre, en eerst zong ze gewoon met micro een zelf uitgevonden liedje, en daarna zong ze terwijl ze zichzelf begeleidde op gitaar.
Je moet er maar opkomen…
Daarna was ze plots weer de mevrouw van de bed&breakfast, die fruitsla maakte voor haar gasten. ’t Was nog ferm lekker ook, eigenlijk. En nog later had ze een kantoor gemaakt, met computer en alles erop en eraan.
Fantasie, dat heeft ze wel, die kleine van me.
Haarstijlen
Merel wil graag dat haar haar opgestoken is op haar communie. Nu, de mis is al om negen uur ’s morgens op Hemelvaartdag: om dan een kapster te vinden, is niet zo eenvoudig. En daarbij, opsteken, dat kan ik eigenlijk ook zelf wel min of meer. Wolf en ik reden deze voormiddag even langs de Action om een hoop haarspullen in te slaan, en deze middag probeerden Merel en ik een paar dingen uit.
Eerst gingen we voor de donut, zowel de grote als de kleine. Daar was Merel zelf behoorlijk zot van, maar ik vind het niet echt zo mooi…
Ik probeerde dan iets met opgerolde sliertjes dat bij mij altijd heel mooi uitkwam, maar waar Merels haar te lang voor is, zo blijkt.
Daarna probeerde ik iets uit met rolletjes, maar neuh… Ik heb het zelfs niet volledig afgewerkt.
Toen probeerde ik zo’n halfvlecht, die achteraan wel heel mooi was, maar vooraan niet zo mooi uitkwam, en eerder een Heidi-gevoel gaf.
Daarop maakte ik twee kleine halfvlechtjes, die ik achteraan in een dotje draaide, omdat Merel ergens toch graag een dotje wilde, maar ook dat gaf niet het beoogde effect.
Maar op zich vond ik het wel iets hebben, dat lange haar, terwijl er toch een opgestoken element in zit. Ik ging erop verder, hield de twee halfvlechten, en begon te variëren.
En dit, dit vond ik wel heel geslaagd. De speldjes zijn er wel wat klungelig ingestoken, ik ga blekere nemen en ze beter wegsteken, maarre… Het lange haar met het krooneffect en de parels, yup, dat wordt het wellicht.
Wat denken jullie? Of heb je nog andere suggesties?
Uitspraken
Als ze kleuters zijn, doen kinderen nog veel grappiger uitspraken, maar als ze wat groter zijn, zijn ze soms toch ook verdomd spitsvondig.
Zo waren Merel en Kobe een elandenverzorgingstehuis aan het spelen. De hele zetel lag vol elanden, er waren baby’tjes bij, en blijkbaar ook een paar zieke elanden. En ik hoor Merel zo zeggen tegen eentje die blijkbaar moest geopereerd worden: “Je moet niet bang zijn, hoor, het zal geen pijn doen, denk maar gewoon aan je lievelingd… Euh, denk maar gewoon aan je lievelingsmens.”
En Kobe, da’s dan weer een geval apart. Zo komt hij vrolijk aan de schoolpoort, en zegt een van zijn vriendjes: “Ha, Kobe, heb je mijn nieuwe Youtubekanaal al gezien?” Negenjarigen aan de schoolpoort, jawel.
En dan vertelde hij dat bijna de hele klas ‘gestraft’ was voor hun houding in de les wiskunde, en dat ze daarom allemaal een soortement bijles kregen over de middag, behalve hijzelf, Jasmine en Emma. “Ha ja, mama, maar Emma gaat naar huis gaan eten, en dus zijn het alleen Jasmine en ik op de speelplaats. Maar da’s eigenlijk geen probleem, want dan spelen we gewoon Hoblorharstar.”
Hoblorwatte?
“Hoblorharstar, mama, da’s een spelletje dat we zelf hebben uitgevonden, een kruising tussen de Hobbit, de Lord of the Rings, Harry Potter en Star Wars. Da’s toch logisch?”
Euh…
Elke zichzelf respecterende geek krijgt instant darmkrampen bij het idee alleen al, maar aan de andere kant… Hoe geeky kan een negenjarige zijn, zeg? Zeker als hij daar vriendjes én vriendinnetjes in vindt? Zalig toch?
365 – 02 april 2017 – scoutsvertrek
