Geplaatst op

Zalige zondag

De voormiddag was er eentje van “alles kan, niks moet”. Er waren uiteraard versgebakken croissants, maar we sliepen lang, er was met moeite was te doen, en Bart ging koken. Heerlijk rustig, en dus wat bloggen, wat lummelen, de puzzel afwerken, dat soort onzin.

IMG_5483

Ons pa kwam tegen half één – hij had zitten wachten bij de telefoon en uiteindelijk rond twaalf uur toch zelf gebeld of hij mocht komen – en er waren alweer hapjes, dan zalm met gevulde pasta en spinazie, voor de heren een kaasbordje, en dan in de namiddag nog taart. Alweer een waar feestmaal, dus. We aten binnen, maar gingen daarna naar buiten, in de stralende zon.

We begonnen uiteindelijk, terwijl ons pa een middagdutje deed en ik nog even naar de Brico was geweest, een heel fijn spel te spelen: Warhammer Quest. Een bordspel, maar volgens het principe van Dungeons and Dragons, en dus eigenlijk een vorm van roleplay. Vroeger – en dan spreek ik van 20 jaar geleden – hebben we dat gigantisch veel gespeeld, maar ik was het compleet vergeten. Tot ik dus vandaag een kast op ons slaapkamer uitkuiste, en achter de lakens een ganse stapel spelletjes vond, zoals onze oude Risk, Twister, Trivial Pursuit, dat soort dingen. En dus ook Warhammer Quest. Bart had snel even de regels doorgenomen, en we speelden het met ons drie, terwijl Kobe laaiend enthousiast was.

Maar een ganse dag spelen, dat zou te veel van het goede zijn. Ik maakte yoghurt, en ik zette vooral een eerste laagje primer op de betonplaten buiten. Nog niet eens allemaal, twee stuks maar, maar het is een begin. We gaan er ooit nog geraken, als het nog eens een paar dagen droog blijft.

En daarna? Daarna speelden we nog een spelletje Warhammer Quest, tot ongelofelijke blijdschap van Kobe. Hij vond het alleen doodjammer dat Wolf er niet bij was, en ik begrijp hem. Ik denk dat Wolf het de max zou vinden.

 

 

 

Geplaatst op

De geneugten van een laboratorium

Pasen, en heerlijk stil in huis. Net toen ik het volgende op mijn twitter zette:

labo

verzuchtte Bart ongeveer letterlijk hetzelfde. Dat het inderdaad een schitterend idee was geweest in de kerstvakantie, dat lab op zolder.

De kinderen hebben namelijk zowat de hele dag daar gezeten, met een heel fijn resultaat. Ze waren namelijk boefje aan het spelen, en hebben een kluis gemaakt met daarin allemaal verschillende soorten gif, en natuurlijk overal een tegengif bij. En een afsluitbare serumkluis, uiteraard, met daarin de gevaarlijkste giffen en een ultrageweer waarin ze de tesseract bewaren, jawel.

Het was eigenlijk ook de bedoeling dat vandaag Omaly en mijn ouders gingen komen eten, maar blijkbaar had Nelly al andere plannen. Ze komen dus morgen, en ik kijk er al naar uit.
En als resultaat hebben we vandaag een fantastisch fijne, rustige Pasen gehad, waarop ik alles heel erg op ’t gemakje heb gedaan, in de tuin gewerkt, gewied, viooltjes geplant, grondankers gestoken, dat soort onzin. Oh, en heel erg veel blogposts voor school heb geschreven, dat ook.

Geplaatst op

Rust

Ik ben duidelijk toe aan vakantie: ik krijg mezelf er niet toe om meer poot uit te steken momenteel dan eten te maken – Bart heeft de griep, normaal gezien kookt hij in het weekend – de was te doen, en wat Diablo te spelen. Die toetsen zullen moeten wachten, en het opruimen van het huis ook.

En het weer nodigt ook al niet uit om veel actief te zijn, vind ik. Daarnet kwam Wolf nog huilend thuis van de scouts: ze hadden een verrassingsactiviteit waarvoor ze hun fiets nodig hadden. Bleek het om een speurtocht te voet te gaan, en het ging echt niet ver zijn. Blijkbaar is vijf kilometer – wat op zich inderdaad niet overdreven is – toch te veel voor Wolfs voet. En toen hadden ze nog emmerbal gespeeld ook, iets waarvan ze altijd weer compleet onder de modder zitten. Op zich vind ik dat niet erg, maar deze keer was het wel serieus koud, Wolf was doorweekt, en moest dan nog met de fiets – die ze dus niet nodig hadden gehad – naar huis. Neem daarbij dat hij geen scoutswintervest meer heeft – hij droeg een dikke pull met een regenjas over – en hij voelde zich ellendig.

Ik heb hem hier thuis zijn modderkleren afgestroopt, crocs gegeven om toch de gang proper te houden – de modder zat tot in zijn onderbroek, gene zever –  en een kwartier onder een hete douche gezet. Daarna kreeg hij warme chocomelk met kleine marshmallows in, droeg zijn dikke kamerjas over zijn pyjama, en kreeg van Kobe nog een kersenpitje.

Het leed was snel geleden dus, maar ook hij is aan rust toe. Zoals wij allemaal, heb ik zo het gevoel.

Geplaatst op

Knolletjes en bolletjes

In november plantte ik al een massa narcissenknolletjes en wat blauwe druifjes en sneeuwklokjes, maar vorige week vond ik, per toeval, nog een zakje irisknolletjes die ik compleet vergeten was en in de puinhoop van de garage nu plots had zien liggen. Eigenlijk moesten die nog in oktober in de grond gestoken zijn, maar bon. Er waren er al een paar aan het uitlopen, en ik dacht: och waarom niet? Wie weet bloeien ze dan volgend jaar wel?

Ik heb ze donderdagvoormiddag in de grond gestoken, en toen zag ik dat ook de tulpen, narcissen en nog een paar andere dingen al vrolijk aan het schieten waren, en dat sommige zelfs al een centimeter of vijf hoog staan. In januari, jawel. Ik maakte er een opmerking over op Facebook, en kreeg prompt te horen dat bij een vriendin haar paaslelies zelfs al uitgebloeid waren! Komt dat tegen!

Enfin, ik hou mijn hart vast tegen dat het begint te vriezen, en hoop dat dan niet alles dood ligt. Want weet je, ik wil écht wel kleur in die nieuwe tuin van ons!

Geplaatst op

Rust

Blijkbaar was mijn lijf vooral aan rust toe. Ik zat gisterenavond op een normaal uur in bed, en ik heb verdorie geslapen tot half twaalf. Dat is me in geen jàren overkomen, zelfs niet na een avond uitgaan, laat staan na een gewoon slaapuur. Die keelontsteking zit dus effectief nog in mijn lijf, denk ik.

Ook de kinderen waren blijkbaar aan wat rust toe: ze hadden helemaal geen zin om uit het huis te gaan, en hebben gisteren en vandaag gewoon heel rustig rondgelummeld, wat gelezen, gespeeld, rondgehangen, geknutseld… Het is echt mooi om te zien hoe ze zichzelf bezighouden. Maar rond een uur of vier kwam Quinten langs, één van Wolfs vriendjes. Of hij vanavond niet mocht komen slapen. Wolf pakte zijn spullen bij elkaar, viste zijn tramkaart uit de schuif, en verdween. Wel makkelijk, zo zelfstandige kinderen.

Rond een uur of vijf is Bart dan hapjes beginnen maken, om al eens te oefenen voor kerstavond. Merel en Kobe zagen dat al helemaal zitten, en hielpen netjes mee.

IMG_0758

En ik, ik heb daarstraks met mijn domme kop toch Diablo III opnieuw gedownload, en ben opnieuw aan het spelen. Mijn personages stonden nog netjes te wachten, en met het nieuwe stuk erbij, ben ik dus weer verkocht. Ach ja, het is vakantie voor iets, zeker?

Geplaatst op

Planten

Vandaag heb ik eindelijk tijd gemaakt voor een werkje dat ik eigenlijk in het begin van de vakantie al had moeten doen: mijn kamerplanten aanpakken! Ik had ook alle planten uit de klas meegebracht, en de meeste daarvan waren ook aan een nieuwe pot toe. Maar aangezien ze straks weer allemaal binnen moeten, drong het zich nu echt wel op.

Gelukkig vond ik twee superhelpers, die vrolijk met potaarde, schopjes en potten in de weer gingen.

IMG_8551

Ik kwam wel tot de vaststelling dat ik écht veel planten heb, dat ik daar moeilijk afstand van kan doen, en dat ik de grassen met schildluis écht beter weg gooi… Maar bon, op het eind van de middag stonden er een hoop plantjes vrolijk te wezen in een verse laag aarde rondomrond, en had ik een hoop nieuwe kleine lege potjes. En de missie om maandag naar de Brico of zo te gaan om verse potaarde en een paar echt grote potten voor de ficussen.

Geplaatst op

Dagje zee

Elk jaar gaan we met Barts familie op weekend. Het is al naar zowat overal geweest, en deze keer had Koen de zee voorgesteld. Met kleine kinderen is dat altijd fijn, zelfs al was het slecht weer geweest. Maar kijk, ook deze keer waren de weergoden ons gunstig gezind: het was echt stràlend weer! Ik had eigenlijk niet eens topjes meegenomen, alleen gewone T-shirts, maar wel mijn badpak omdat er in het hotel ook een zwembad was. Nog een chance, want aan het strand was het in de namiddag echt wel warm. Serieus warm zelfs.

Ik begon de dag met een nieuwe foto vanuit Nelly’s raam – ons kamer heeft zijdelings zeezicht, en dat pakt niet zo op foto – en daarna gingen we ontbijten.

Na het eten splitsten we op: Wolf en ik gingen eerst even het strand om op te kijken of er kon gevliegerd worden – helaas, te weinig wind – en trokken daarna de binnenstad in om te geocachen. We liepen wel eerst even mee met de anderen, die tot aan de grote buitenspeeltuin gingen, en konden op die manier toch nog de cache van gisterenavond invullen.

Toen ging het over de Esplanade naar de bibliotheek, waar we een bijzonder fijne cache konden loggen. En omdat we toen toch al aan het stappen waren en het niet zo ver meer was, besloten we ook nog twee andere caches te zoeken. De ene hebben we niet gevonden, ook al omdat er veel nieuwsgierige blikken begonnen te komen, maar de volgende, in een bunker, dan weer wel. Het leuke aan dat geocachen is dat je op plekjes komt waar je anders nooit zou passeren. En toen was het tijd voor het middageten, en keerden we in stevig tempo naar het hotel terug. We moesten wel nog door de zaterdagmarkt passeren, en kon ik niet weerstaan aan de grote blauwe kijkers van Wolf, en kocht ik hem een pet. Tsja…

We hadden er intussen iets meer dan vier kilometer op zitten, en de pizza smaakte dubbel zo goed! Daarna was het tijd om strand- en zandgerief te verzamelen, en de dijk over te steken. Bart, Koen en Bo deden een middagdutje, Nelly en Else huurden strandstoelen, en de kinderen amuseerden zich rot! De zee was – voor de Noordzee toch – een onmogelijk blauw, en de zon was heet.

Na een tijdje kwam Bart boven water, en nog iets later Koen met Bo. En toen was het tijd voor het serieuze werk, en moest er een écht kasteel gegraven worden. Alleen jammer dat het net eb werd, ze gingen hun bouwsel niet meer verslonden zien worden door de zee. En ijsjes, uiteraard waren er ijsjes.

Tegen zessen werd het welletjes: Bart wilde zijn knie wat rust gunnen, en er moest dringend gegocart worden. Aan Nelly en mij was dat niet besteed, maar de jongens kregen elk hun eigen gocart, en de meisjes mochten achterop bij Koen en Else.

En toen was het tijd voor bad, copieus avondmaal, en bed. Voor een tweede avondwandeling had niemand nog fut, eigenlijk. Maar man, was me dat een zalige dag zeg!

IMG_8340

Geplaatst op

Klusdag met de kinderen

Er moesten een hoop kleine klusjes gebeuren, eigenlijk feitelijk. Zo van die ambetantigheden die ik altijd voor mij uitschuif. Vandaag heb ik me dan ook een schop onder mijn eigen kont gegeven, en ben begonnen met vooral ook Wolf te tonen hoe je veel van die kleine dingen aanpakt.

Ik heb hem een van de speciale spots laten vervangen, zo eentje met kabelklemmetjes, en hij deed dat prima. En dan hebben we drie rookmelders opgehangen, eentje in Barts bureau, eentje in de keuken, en eentje in de traphal. Ik heb hem niet laten boren, nee, maar ik heb hem wel al het gerief laten aanslepen en installeren, de gaatjes laten aftekenen, en nadat ik de gaten had geboord, hem ook de pluggen laten steken en de boel ophangen. Ook dit deed hij prima.

Daarnaast heeft hij gordijnen gerepareerd, vijzen in krukjes vastgezet, slingers weggehaald, dat soort onzin.
Ook de kleintjes had ik aan het werk gezet: zij hebben tussen twee buien door een hoop hibiscusscheuten gewied, en daarna het badspeelgoed uitgesorteerd, en een hoop weggegooid of in de weggeefbak gelegd.

En ik,  ik deed er zowat vanalles tussen: uiteraard Wolf helpen, maar ook vaatwas uitlegen, was opvouwen, dat soort standaard dingen. Oh ja, en badkamerkasten uitkuisen en Keith Haring-figuurtjes in Wolfs kamer schilderen, dat ook wel.

Geplaatst op

Gentse Feesten, eindelijk

Dat het er precies niet van komt, dit jaar, van de feesten. Zo hebben we MiramirO al helemaal gemist, en het ziet er naar uit dat we ook de Puppetbuskers zullen missen. Dit weekend was er bezoek, maandag zaten we in Brussel, gisteren in Antwerpen. Ach ja, zo erg is dat ook allemaal niet…

Maar vandaag zijn we wel even geweest: zomaar, met de fiets en al! Het is 4,6 km naar het stadscentrum, en een groot deel daarvan is een apart fietspad. Wolf fietste voorop, Kobe fietste dapper daarachter, en ik sloot de rangen met Merel op de aanhangfiets. Die vond het trouwens zo zalig dat ze de hele tijd stilletjes heeft zitten zingen.

We parkeerden ons aan het begin van de Jan Breydelstraat, zetten fietsen en helmen vast met maar liefst vier sloten, en trokken de stad in, op zoek naar een ijsje. De heren waren het er roerend over eens: het moest er eentje zijn van de Australian Home Made, en ik zei geen nee. Maar de wandeling ernaartoe was al niet zonder haperen: op de Hooiaard was een duo zich aan het opstellen: een hakkebord en een contrabasbalalaika. En nee, ik vind dat hier niet ter plekke uit!

IMG_1191

We slenterden verder, en passeerden aan de hiphopcrew aan de Hema, waar een oudleerling van me bij danst.

IMG_1192

We pikten onze ijsjes op, liepen al likkend terug, en sloegen de Donkersteeg in, voorbij de Stadshal, en verder langs de Belfortstraat. Daar stonden overal kleine groepjes straatmuzikanten, en we bleven regelmatig even staan.

Aan Sint-Jacobs keken we een kwartiertje naar de Propere Fanfare, maar de kinderen vonden het eigenlijk toch niet zo wijs. We liepen verder richting Baudelo, en zagen een gigantische bellenblazer, en nog een ongelofelijk amusant kwartet percussionisten, die op alles muziek produceerden, maar er tegelijkertijd slapstick van maakten. Er moet vooral ongelofelijk veel oefening bij te pas gekomen zijn.

In het Baudelopark zagen we dat er een enorme menigte verzameld was voor de Circusplaneet, en de kinderen wurmden zich er even tussen. Maar ook hier was het voldoende na een kwartiertje: ze wilden graag iets drinken. De diabolo-artiest en de acrobaten waren nochtans echt de moeite om te zien.

We dronken dus iets, en liepen toen rustig via de Baudelostraat, de Vrijdagmarkt en de Kraanlei terug naar de fietsen. Een hele rustige, fijne namiddag.