En toen werd het zomer…

Gisteren in Aalst was het al aangenaam weer, maar vandaag had ik echt een zomergevoel, en hoe!

Tegen elf uur zorgde ik dat we bij Gwen waren in Sint-Amandsberg, en aangezien zij ook nog een nichtje op logement had, waren er dus niet minder dan acht kinderen! Heerlijk gewoon!

Ze speelden, stoven door het hele huis en tuin, sprongen op de trampoline, Wolf deed een poging tot inline-skaten, en ze amuseerden zich te pletter.

Intussen zaten Gwen en ik bezig in de keuken: er was barbecue met een hoop groenten voor de kinderen, en voor ons had ze een geitenkaasje verpakt in bladerdeeg, en gebakken in de oven. Heerlijk! Het dessert had ze al gemaakt: wortelcake naar Afrikaans recept. Ik had deze morgen net een receptje gelezen, en met het restje bladerdeeg en een rode appel probeerde ik het meteen uit. Het was misschien nog niet zoals het hoorde, maar zag er toch al behoorlijk uit, en smaakte! Enfin, een heerlijke voormiddag samen afwisselend in de keuken en op het terras, bij een aperitiefje. Alleen moesten we tot onze scha en schande Erik vragen voor de barbecue, want het kant-en-klare-gewoon-in-brand-steken-en-alles-gaat-vanzelf-pakket dat Gwen had gekocht, was doodleuk uitgewaaid. Juist ja. En dan waren we nog bijna de marshmallows vergeten voor boven het vuur…

Na de middag deden Gwen en ik een poging om ongestoord van de zon te genieten en gezellig verder te kletsen, maar langer dan drie minuten aan een stuk lukte dat precies toch niet :-p

Enfin, de kinderen haalden voor iedereen zwemgerief boven en hielden een watergevecht, en kregen daarna dessert. Waarna de grote allemaal verdwenen naar het naburige parkje om er een kamp te bouwen.

In elk geval was het een stralende, prachtige dag met een ongelofelijk zomers vakantiegevoel. Dank je, Gwen!

Pasen

Voor een keertje geen uitgebreide paasdiners, al moet ik toegeven dat Bart heerlijk had gekookt. Maar we hielden het rustig: wat verder werken aan Merels kamer, was ophangen, en dan na de middag richting paastoernooi met de kinderen. We hebben er heerlijk in de zon gezeten, een matchke gezien van onze heren, onze dames en de U16, en dan op ’t gemakske terug naar huis. Ha ja, want ik wilde de finale van de Ronde zien, met een stukje taart erbij, zo hoort dat. En ’s avonds? Gewoon rustig met mijn ventje in de zetel voor de tv gehangen, iets wat eigenlijk ook niet zo vaak meer voorkomt.

In ieder geval: zalige Pasen!

 

IMG_1012

Zalig ontspannen weekendje

Na die hectische weken was ik echt toe aan een ontspannen weekend, en dat is exact wat ik van mijn lieverd gekregen heb.

Vrijdagavond heb ik in de zetel doorgebracht. Puh. Maar eerst had ik nog Wolfs weekendtas bijeengezocht en hem afgegooid aan de scouts.

Zaterdag was ik wel weer vroeg op om Kobe om half negen in de muziekles te krijgen, maar daarna heb ik lekker zitten rondprutsen op mijn PC en zo. Bart deed intussen de boodschappen en kookte, en ik mocht gewoon mijn voetjes onder tafel schuiven. De namiddag was niet veel anders, Bart verdween zelfs een half uurtje met beide kinderen, en ik nam er zowaar een boek bij! Toegegeven, een Vlaamse thriller van Deflo, geen literatuur, maar toch: een boek!
En tegen vijf uur had ik een nog veel vermeteler idee: een bad! Ik heb heerlijk genoten met dat boekje in mijn bad, zonder kinderen aan mijn oren, met wat kaarsjes, en complete stilte. Heerlijk gewoon!

IMG_4431

Ik was intussen zelfs zodanig opgekikkerd dat ik zelfs nog naar Ranst ben gereden, naar een verjaardagsfeestje. Ik was eerst nog aan het twijfelen, maar ik ben echt blij dat ik gegaan ben: twee mensen uit een ver verleden opnieuw ontmoet, en heerlijk gekletst!

Alles bij elkaar – ook het nieuwe uur – maakte dat ik pas tegen vier uur in bed lag. Maar mijn allerliefste was op tijd opgestaan om Kobe naar de scouts te sturen om half tien (ik had de kleren, bijzonder voorziend, al klaargelegd) en ik heb warempel geslapen tot twaalf uur! Gewoon zalig zeg!

Opnieuw mocht ik mijn voetjes gewoon onder tafel schuiven, en ook deze namiddag werd rustig doorgebracht, al bloggend en prutsend, de was tackelend naarmate een van de kinderen thuiskwam, kijkend naar Gent-Wevelgem, en zowaar mijn boek uitlezend.

Ik zeg het u, iedereen zou een Bart moeten hebben, maar die van mij kunt ge niet krijgen. Oh nee. Die is van mij!

Woensdag: stress en gezapigheid

Woensdag, da’s hier altijd een mix van stressmomenten en heerlijke gezapigheid.

Stress, toen Wolf ’s morgens plots hartverscheurend begon te huilen. Zijn gitaarsnaren moesten al twee weken vervangen zijn, en hij ging dat nog rap even doen voor school. Tot hij vaststelde dat je zo’n snaar er niet op een halve minuut had afgedraaid en weer op. Bon, mama to the rescue: ik moest maar om twintig over negen lesgeven, en ik heb me dus een zere pols gedraaid in dat dik uur dat ik nog over had. Ik was nog ei zo na te laat ook, maar de nieuwe snaren zaten erop. Hopelijk komt die pols ook weer snel in orde.

Gezapig tijdens het lesgeven. Gewoon, fijne klassen, fijne leerstof, en het klaslokaal is nu eenmaal mijn element.

Stress toen er files bleken te zijn, en ik niet gelijktijdig met de kinderen kon thuis zijn. Meer stress om snel te kunnen koken, want de jongens moesten naar de notenleer/gitaarles. Het was enerzijds gewoon spaghettisaus opwarmen, maar Kobe lust die niet, en ik heb nog snel aparte saus voor hem gemaakt.

Gezapig terwijl de jongens naar de les waren, en ik met Merel heerlijk meisjesdingen deed, zoals nagels knippen en lakken, koffie drinken met een koekje bij, sites updaten.

Stress, want natuurlijk belde terwijl ik net de jongens ging halen, de man van Eandis dat hij voor de deur stond. Hij wilde gelukkig wel de twee minuten die ik verwijderd was, wachten, en dus heb ik nu een gloednieuwe, veiligere hoofdschakelaar voor de elektriciteit. Oef.

Gezapig terwijl er vieruurtjes werden genuttigd, toetsen verbeterd en algemeen getamzakt.

Stress omdat het plots toch later bleek te zijn dan gedacht, en er naar de rugby moest gegaan worden, met het smeren van sandwichkes en alles wat daarbij hoort.

Gezapig terwijl de jongens aan het trainen waren, en ik met Merel door de vrieskou liep, vaststelde dat zowel glijbaan als picknicktafel veel te nat en te ijzig waren om te gebruiken, en dan maar al wandelend een sandwichke at, terwijl Merel vrolijk huppelde en we naar het ijs keken.

IMG_3453 IMG_3461 IMG_3458 IMG_3459 IMG_3466 IMG_3464

Stress omdat Merel sowieso op woensdag- en vrijdagavond veel te laat in bed zit wegens die rugbytraining, en ik me dus opjaagde om haar toch nog tegen kwart over acht in bed te krijgen.

Gezapig omdat het heerlijk rustig was met de kinderen in bed, en ik nog op mijn dooie gemakje nog wat werk voor school en blogs kon doen.

 

Het nuttige en het aangename

Omdat de kinderen bij mijn ma waren, konden wij hier heerlijk uitslapen. Enfin ja, langer dan tien uur lukt me toch niet, maar zo’n uitgebreide douche kunnen nemen, zonder dat er minstens ééntje komt zagen, dat doet ook deugd. Tegen half één gingen we ze ophalen, en had ik mijn ma kunnen overtuigen – nu ja, veel overtuigen was er niet aan, ze kwam zelf met het idee af, eigenlijk feitelijk – dat we daar nog gingen blijven eten. En man, ze kan nog altijd fantastisch lekker konijn klaarmaken! En die erwtensoep dan!

Ik was de beloofde taart vergeten en ging die dus nog vlug halen, en rond een uur of drie reden we dan nog even langs mijn grootmoeder van bijna 93, die ik al een tijdje niet meer gezien had.

Tegen half vijf waren we thuis in een rustig, proper huis, met nog een zalige zondagavond voor de boeg. Heerlijk gewoon. Eigenlijk gewoon stressvrij, en dat komt niet zoveel voor hier ten huize.

Luie dagen 2.0

Minstens één keer per grote vakantie spreek ik met Gwen en kroost af. Meer lukt gewoon niet, jammer. Vorig jaar was het een heerlijk luie dag bij haar in de tuin, vandaag stonden ze hier met zijn allen.

Het plan was geweest om naar Lembeke te rijden, naar haar ouderlijk huis, en daar in het zwembad te springen. Helaas, het weer wilde maar niet opklaren zoals het oorspronkelijk beloofd was, en dus bleven we hier. De kinderen hadden elk hun speelmaatje: Ernest is zes maand ouder dan Wolf, Elly is een jaartje jonger dan Kobe, en Merel en Lena-Mare schelen amper tien dagen.

Binnen de kortste keren konden Gwen en ik dus ongestoord in de zetel zitten kletsen, terwijl er boven gegild en gejoeld werd. Het plan om eventueel naar de Blaarmeersen te gaan, werd snel opgeborgen: het regende, plus ze waren prachtig aan het spelen.

Eten had ik al, ook dat was snel opgewarmd.

IMG_0022

Alleen het ijs ging mis: ik had het basismengsel niet koud genoeg laten worden, en het vrieselement was nog niet helemaal bekomen van gisterenavond. Maar ik kan je verzekeren: fruit met ijssaus is minstens even lekker!

Enfin, het was misschien geen weer om veel buiten te lopen, maar het bleef wel een heerlijk luie dag, waarop Gwen en ik eigenlijk alleen maar heerlijk gekletst hebben, boven een kop koffie of thee. En meer moet dat echt niet zijn.

5 jaar

Nee, niet een van de mijne, maar het zoontje van mijn jongste broer Roeland. We waren uitgenodigd voor een brunch bij hen thuis ter ere van Nands verjaardag. Alleen lag het nogal moeilijk: Wolf kwam thuis van scoutsweekend om half één. Bart en ik zijn dan maar met aparte auto’s gereden, en hij is na een goed uur alweer terug naar huis gegaan om Wolf op te halen. Die was jammer genoeg veel te moe om nog terug te komen naar het feestje, zodat ook Bart dan maar thuis bleef. Tsja.

Nand had nochtans het weer mee: we hebben bijna de hele tijd buiten in de zon gezeten, al schuivend met de tafel. En de kinderen speelden voortdurend op de speeltuin, waar ze zelfs op een bepaald moment een plastic keukentje in gehesen hadden. Geen idee hoe ze het geflikt hebben, maar het was hen wel gelukt dus.

IMG_8078

IMG_8081

IMG_8082

Er moest blijkbaar ook even gevochten worden, al spelend uiteraard:

IMG_8086

IMG_8084

IMG_8089

Bonne, Nands nichtje langs Sarahs kant, was er ook:

IMG_8083

En er was natuurlijk ook taart. Waarvan de kaarsen niet in brand wilden in de buitenlucht.

IMG_8093

Dan werd er, terwijl binnen de kaarsen werden aangestoken, maar fruitsla gehaald bij oma:

IMG_8099

IMG_8091

Intussen werkten de kaarsjes tóch mee, enfin, na een kennismaking met de grond.

IMG_8102

IMG_8104

En toen werd er even geposeerd op de klimtoren:

IMG_8109

Intussen had Kobe zijn rugbybal boven gehaald, en was ook Marne weer wakker.

IMG_8122

IMG_8118

IMG_8121

Ik moet zeggen: een bijzonder fijne namiddag. Dank u, broere!

 

In de categorie: niet zo snugger

Mijn auto is tien jaar oud, en de vervanging is besteld.

De batterij is geen tien jaar oud, maar intussen ook al op respectabele leeftijd. Het feit dat ik meestal maar korte ritten doe, doet die batterij ook geen goed: ze krijgt niet de kans om op te laden. Ik zeg dus al weken dat ik ze dringend bij moet laden, want dat ik vodden ga krijgen. Regelmatig moet ik een keer of vier proberen voor de auto wil starten, en dan zeg ik met een bang hartje dat ik dríngend de batterij aan de lader moet leggen.

En jawel: deze namiddag had ik prijs. Op woensdag moet ik namelijk niet lesgeven – de voordelen van 4/5 te werken – en had ik de kinderen te voet naar school gebracht, zodat de auto al sinds dinsdagavond stil stond. Toen ik kwart voor twee Wolf naar zijn gitaarles wilde brengen, was een amechtig gesputter mijn deel. I had it coming, I know.

Bon, een half uur lader was voldoende om het ding weer aan de praat te krijgen, en Wolf kon nog twintig minuten van zijn les volgen.

Al een chance dat ik het niet voorhad toen ik moest gaan lesgeven. Maar laten we vooral hout vasthouden: het is nog niet eens begonnen met vriezen.