Hedera
Op een van de larpreeksen waar ik aan meedoe, zijn ze gestart met een muziekgroep, Hedera. Het is allemaal zeer folky en middeleeuws, en eigenlijk best wel fun. Niet dat ik hen ooit horen spelen heb, want da’s blijkbaar net altijd tussen mijn spel heen gevallen. Maar er zijn dus gitaren, percussie, harp, fluitjes, soms doedelzakken, en vooral veel zang. Ik vond dat een super idee, en heb vandaag voor het eerst eens gerepeteerd. Meteen ook een belangrijke repetitie, want op 27 augustus hebben we een optreden. Ik speel dus viool, doe onnozel met castagnetten, en zing.
Ik heb me eigenlijk echt wel geamuseerd vandaag, daar in het verre Ledegem. Ook al was er een serieuze file in het naar huis rijden, en duurde de tocht dubbel zo lang. Maar bon, we zien wel wat ervan komt, van die Hedera.
Elftopia, dag twee
Meer van hetzelfde dus, alleen iets minder zon, en iets meer verhaal, gelukkig maar. We slaagden er ook in om een massa bezoekers te betrekken, tot algemene hilariteit. Alweer wilde Merel niet mee, en alweer zijn we gebleven tot na de vuurshow, die ik deels heb gefilmd. De jongens zijn ook nog even naar het laatste optreden gaan kijken, dat van Molotov Jukebox, gewoon omdat de zangeres de dame is die Tonks speelt in Harry Potter en Osha in Game of Thrones.
Ik heb ook deze keer nauwelijks foto’s genomen, maar ik heb er wel een paar van de ODC gepikt :-p Enjoy.
ODC op Elftopia
ODC is niet een dyslectische vorm van OCD, nee, het staat voor Oneiros Demo Crew, ofte een soort wandelend reclamebureau voor het larpen. Ze staan op allerhande evenementen, de betaling ervan gaat naar de organisatie, en we proberen mensen op die manier in contact te brengen met Larp.
Dit weekend is er voor het eerst Elftopia, een mini-Castlefest eigenlijk: een mooie locatie met stapels verklede mensen, kraampjes die cosplaygerief, larpgerief, mede, zelfs pokemongerief verkopen, verhalenvertellers, rondlopende faunen, een roofvogelshow, een gans “dorp” met steampunk, de Knights of Pendragon met een boogschietstand (onder andere), een zeemeermin die in de slotgracht zwom, een hele serie muziekgroepen, enfin, dat soort onzin dus. Het was gelukkig prachtig weer vandaag, en de vreemde vogels die wij gezien hebben, amai.
Wij stonden daar dus ook tussen, met een minilarp voor twintig man, compleet met spelkot, smidse, fighting pit die vooral voor externen bedoeld was, en natuurlijk ook een echt verhaal. Van dat verhaal is vandaag niet veel in huis gekomen, maar ik heb me echt wel geamuseerd, en ben precies redelijk verbrand ook. Merel wou niet mee en is bij Bart gebleven, maar de jongens en ik stonden al om negen uur op het terrein, en zijn gebleven tot rond elf uur, tot na de vuurshow. Impressionant, overigens.
Een paar foto’s, maar ik heb er niet echt veel getrokken, daarvoor was ik zelf te veel bezig. Morgen probeer ik beter te doen.
Ankoria 12
Jawel, opnieuw de kinderlarp Ankoria vandaag, en meteen ook Merels eerste en Wolfs laatste (toch als speler). Wolf is hier eigenlijk al te groot voor, al mag hij nog perfect meedoen zolang hij in het lagere zit. Maar zowel spelsysteem als plot zijn een beetje simpel voor hem, aangezien ze ook geschikt zijn voor zesjarigen. En nu hij Vortex speelt, is het al helemaal nogal eenvoudig voor hem. Maar Merel is nog maar vijf, en durfde niet zo goed alleen. Toen Wolf voorstelde om mee te gaan als haar persoonlijke lijfwacht, was ze meteen honderd man sterk, en zag ze het helemaal zitten.
En dus zette ik deze morgen drie opgetogen kinderen in de auto, en reed helemaal naar Limburg naar Meeuwen-Gruitrode.
Merel had er meteen een vriendinnetje vast, namelijk Manon van Annelies en Erik, die ze al langer kent, en voor wie het ook de eerste keer was. Ook zij was in de wolken met de persoonlijke begeleiding van Wolf, en na een paar uur was er zelfs nog een derde jongedame.
Enfin, ik heb weinig bewogen wegens zere poot, maar het was wel een zeer fijne dag. Warm, dat ook: ik ben helemaal verbrand! En weet u wanneer het beginnen regenen is? Het moment dat ik de auto startte om naar huis te rijden, echt waar. Chanceke!
366 – 11 juni 2016 – krijgers
Post-larp-blues
Het is echt ongelofelijk hoe zen je wordt van een weekendje larp, zelfs als daar een opendeurdag tussen zit. Ik heb het al eerder gezegd: zo’n weekend is het ultieme escapisme, en ik geniet er dan ook 100% van. De buitenwereld bestaat even niet meer, enkel nog de spelwereld, in dit geval de vikingwereld van Anir, en meer bepaald het Woud van Arduyn in Heimar.
En je weet pas echt dat het een goed weekend was, als je er maar niet over uitgepraat raakt. Als je terug wil naar die imaginaire vrienden, als je terug aan dat kampvuur wil gaan zitten, en als je dus blijft chatten met mensen van het weekend, hen quasi aanspreekt als hun personage, en de fotopagina maar blijft refreshen in de hoop dat er iets verschijnt.
Yup. Dit was er zo eentje. Zelfs als figurant.
Arduyn
Dat het goed was, Arduyn. Knap neergezet, grimmige sfeer, goeie gevechten, leuke roleplay. En ik heb het gevoel dat de meesten daar wel hetzelfde over dachten, ja.
Om maar iets te zeggen: op vrijdagavond heb ik tot vier uur aan het kampvuur gezeten. En op zaterdag duurde het wel even voor ik terug in het spel zat: ik had net anderhalf uur gereden, na een bijzonder lastige openschooldag, en de sfeer was er voor mij een beetje uit. En mijn benen deden echt zeer. Maar na een uurtje chillen in het spelkot en een fijne babbel met Bard, en een stevige spaghetti, zag ik het weer helemaal zitten. Ik trok het kostuum weer aan, en ging ervoor. En bleef ervoor gaan tot zes uur ’s morgens, no kidding. Ik heb me echt te pletter geamuseerd.
Ik heb meteen ook vastgesteld dat ik blijkbaar op een echte hoorn kan blazen, een koehoorn. En dat ik de Omenband nog steeds niet gezien heb, maar dat ik wel wil mee beginnen doen. En dat ik het nog wel heb, want toen ik een jonge gast zijn hoorn overnam met de woorden “I will toot your horn any time, darling!”, zakte spontaan zijn broek af.
Oh, en ik denk dat ik er ook wel een fijne vriend aan overgehouden heb, met wie ik samen wil zingen en lekker onnozel doen. Here’s to you, Lorre!
366 – 24 april 2016 – Arduyn
Vortex III
Wolf zat er al maandenlang naar uit te kijken: Vortex III, de jongerenlarp voor 12- tot 18-jarigen. Hij heeft duidelijk de larpmicrobe stevig te pakken. Gisterenavond reden we al richting Geel, en deze morgen werd het echt: een wereld vol vampieren en weerwolven. Wolf zat in het vampierenkant, ik speelde een weerwolf, veel hebben we elkaar dus niet gezien. Maar ik denk niet dat hij dat erg vond.
