Geplaatst op

Karmapunten

Donderdag belde Marleen me: er was een tand afgebroken, en haar tandarts wilde er haar nog wel tussen nemen om dat zo snel mogelijk op te lossen – er zijn weinig mensen van 75 die nog al hun eigen tanden hebben – maar dan zaterdag om 9.00 uur aan de Coupure. Als in: deze morgen dus. Zo snel kon ze geen ziektevervoer regelen, en taxi’s zijn vaak onbetrouwbaar.

Ik pikte haar op om half negen, zette haar gezwind voor de deur af, parkeerde om de hoek en wandelde even tot aan de Sint-Agnetesluis, ofte het brugje van de Coupure aan de Verloren Kost. Mijn rug doet wat lastig, en dan weet ik dat ik best wat gewoon wandel of rustig fiets.

Om tien uur was ik weer thuis, was Marleen van haar tandprobleem af, en was er tijd voor een koffietje.

Yup, de goede daad voor vandaag is ook alweer gedaan.

Geplaatst op

Was

Weinig zo prozaïsch als vuile was. Maar wanneer die vuile was zich aandient als een gargantueske berg, dan krijgt hij epische proporties.

Men neme een gezin van vijf personen, waaronder drie volwassen manskerels, een tenger vrouwtje en een dame van van enige proporties. Men droppe die veertien dagen op vakantie in een hittegolf. Men voege daarbij de lakens van vijf bedden vlak voor ze met vakantie gaan plus de lakens van de drie housesitters, plus de handdoeken. Men rekene daar ook nog een machine was bij van de vader die intussen in een herstelkamer zit…

Vandaag zit ik dus aan veertien machines was, and counting. Ik heb één groot voordeel: het is prachtig weer, waardoor ik alles kan buiten hangen en de eerste was al droog is tegen dat ik de derde machine wil ophangen.

Ben ik er al door? Nee, nog lang niet: ik wil ook nog de zeteldekentjes wassen, en de badmatjes, en blijkbaar ook nog de lakens en ander gerief van op Wolfs kot… Ik vermoed dat ik op het einde van de week aan 20 machines was ga zitten. Yup.

Maar ik was wel trots dat tegen de maandagavond de eerste zes machines was alweer netjes opgevouwen in de kast lagen, en dat de kinderen dus allemaal verse kleren hadden.

Lang leve de vakantie.

Geplaatst op

Zonnebloemkoekjes

Een tijdje geleden stond er in de Standaard een recept voor zonnebloempitkoekjes, een variant op de ongelofelijk verslavende margrietkoekjes uit de Colruyt.

Ik dacht: daar heb ik zin in, het is voor de verandering kutweer, en ik had inderdaad ook al zonnebloempitjes gekocht, en die dingen zijn op zich ook al verslavend lekker.

Bon, ik had dus wel van die pitjes, maar blijkbaar moest ik daar vooral bloem van maken. Ik had eigenlijk geen zin om in de weer te gaan met een mortel en vijzel, maar toen viel mijn frank: ik heb nog steeds de koffiemolen van mijn grootmoeder staan! En jawel, wat werkt voor koffiebonen, werkt blijkbaar ook zeer vlot voor zonnebloempitten: ik had in geen tijd een mooi fijn meel om mee te bakken.

En het resultaat? Hele fijne margrietjes met en zonder pitjes, al even erg als de gekochte variant.

Geplaatst op

Tuinweelde

Zoals eerder al gezegd, heeft Bart verschillende soorten fruit in de tuin geplant. De appel- en kersenboompjes zijn nog te klein om veel vrucht te dragen, ook al stonden er al redelijk wat appeltjes, maar die hebben we weggehaald om de boompjes beter te laten groeien en de takken niet te laten breken.

De stekelbessen zijn goed aan het groeien en wellicht over een maand rijp om te oogsten. De kiwibesplanten zijn zeer enthousiast, maar veel vrucht lijkt daar niet op te komen. Maar de meest enthousiaste? Dat zijn toch wel de frambozen. ’t Is dat ik dat niet graag eet, of ik zou er al veel plezier van gehad hebben. Bart plukt er elke morgen enkele als ontbijt, en ergens anders in de tuin staan er die in augustus vrucht zouden moeten dragen.

Yup. Zo vers van de struik, dat heeft wel wat, ja.

Geplaatst op

Boekomslag

Ofte book sleeve in het Engels. Merel is weer volop aan het lezen, krijgt ook af en toe een boek – naast bibliotheekboeken uiteraard – en zei onlangs iets over zo’n book sleeve. Dat is blijkbaar hip op BookTok.

Ze gaf me een fotootje en vroeg of ik ook zoiets kon maken. Uiteraard, dat is niet bepaald moeilijk.

Ik heb het niet zo voor tutorials, en een echt patroon kon ik niet vinden. Maar ik vind dat het eindresultaat er best wel mag wezen, in drie verschillende tinten blauw, afgewerkt met wit.

Ze was in elk geval wel blij. En dat is het voornaamste.