Geplaatst op

Hogedrukreiniger

Onze hogedrukreiniger heb ik een paar jaar geleden uitgeleend – geen idee meer aan wie – en nooit teruggekregen. Hmpf. Ik heb dan die van ons pa meegetsjoept, maar daar ontbreekt een spuitstuk, zodat je amper een straal hebt van een vierkante centimeter, en dat werkt wel héél traag.

Ik gebruik het ding ook maar één keer per jaar, en om er daarvoor eentje te kopen… Mijn apotheker to the rescue: ik stuurde een berichtje naar Delphine of zij zo’n onding had, en jawel hoor. Ze kwam het zelfs brengen, gewoon te voet over ’t straat, alsof je een hondje uitlaat. Grappig zicht…

Soit, vandaag ging ik ermee aan de slag, want ons terras was eigenlijk meer groen dan grijs. Het is nog nooit zo erg geweest, maar het najaar en de winter zijn ook nog nooit zo nat geweest, denk ik. Er stond overal mos…

Het resultaat was dan ook zeer bevredigend. En de last voor de rug viel eigenlijk ook mee, los dan van het feit dat je de hele tijd gewoon recht staat.

De rest zal voor morgen zijn, maar ik heb meer gedaan dan wat op de foto staat.

EDIT: mijn allerliefste Wolf heeft het overgepakt en de rest afgespoten, het ziet er redelijk fantastisch uit nu.

Geplaatst op

Vest nummer drie

Ik had voor mezelf al de lange vest in het paars gehaakt en voor Gwen de korte versie in blauw.

Peggy vond die zo leuk dat ze die ook wel wilde, maar dan niet zo lang als de mijne, maar ook niet zo kort als die van Gwen, en met iets minder wijde driekwartsmouwen. Euh, ja zeker? Ik begon vrolijk te haken en twee weken later kon Peggy ze trots showen. Ik had wel haar boezem wat verkeerd ingeschat, zodat de boord een stuk breder moest, maar dat vond ze juist goed want zo heeft ze ook meer kraag in haar nek waardoor ze geen sjaaltje hoeft te dragen. Ze is toch niet van plan om ze vaak dicht te doen, ze wilde ook geen knoopjes. Bon, alweer een blij iemand dus, en dat voor zo’n twaalf euro aan garen.

Ze had ze de volgende dag toch al aan, zodat ze ze precies wel leuk vond. Alvast een goed teken.

Geplaatst op

Nog meer mutsjes, jawel

Muts zeven, acht en negen, meer bepaald.

Een van mijn collegaatjes was ook bevallen van een prachtige dochter, maar toen had ik er nog niet aan gedacht om mutsjes te maken. Ze had nog een mutsje te goed, vond ik, en ik heb er dan maar meteen twee gemaakt, eentje voor moeder en dochter, of voor de dochter voor als ze wat groter is. Ik had haar ook naar de kleuren gevraagd, en dat mocht dus wit met dat oudroze zijn.

Ik had ook al eerder geponeerd dat wie zo’n mutsje wil, dat maar hoeft te vragen. Annelies had er prompt eentje besteld in blauw met een geel bloemetje, de kleur van de sportclub van de kinderen, vermoed ik.

Al bij al dus weer een paar fijne mutsjes erbij. En als er nog liefhebbers zijn: laat maar weten!

Geplaatst op

Vest nummer twee

Toen ik twee weken geleden ging eten met Gwen, droeg ik mijn nieuwe, zelf gehaakte vest. Ze vond die zo leuk, dat ik meteen voorstelde om er ook eentje voor haar te maken. ADHDer zijnde, ben ik graag met mijn handen bezig terwijl ik lees of tv kijken, en liever dan haken of breien dan op mijn GSM zitten prutsen, want dan ben ik nog half afgeleid ook.

Dat was op woensdag, dus op donderdag passeerde ik meteen even langs de Zeeman – ik moest die spullen voor Delphine halen – en pakte enkele bollen blauwe wol mee, zoals ze gevraagd had. Nu, zij heeft een beduidend kleinere maat dan ik en wilde ook een korter vestje zoals in de oorspronkelijke beschrijving.

Gisteren, twee weken later dus, ben ik het afgewerkte product gaan binnensteken bij haar, en ik mocht meteen ook foto’s nemen om het te laten zien. Yup, ik ben echt wel trots, en het ging ook echt wel snel. Kostprijs? Geen tien euro in garen, serieus.

Ik ben echt wel blij, ik vind het ferm goed gelukt zo. En zij was ook echt blij, dus opnieuw win-win.

Geplaatst op

Haakproject: een nieuwe vest

Ik vond in de Zeeman deze zomer grote bollen wol in het perfecte auberginekleur, het kleur waarin mijn haar altijd is als het net geverfd is.

Ik keek even rond en vond een heel fijn patroon om te haken. Liever haken dan breien, inderdaad, want zo kan je minder steken laten vallen én ik kan dat rustig doen terwijl ik plat in de zetel lig, terwijl je voor breien toch wat rechter moet zitten.

Het leuke eraan is dat je zelf alles kan bijstellen: langere of kortere mouwen, wijder of minder wijd, langere of kortere vest op zich… Ik opteerde voor de zeer wijde versie, die vlot tot over mijn kont kwam, want dat is nu eenmaal mijn stijl.

Ik had zelfs het geluk de perfecte knopen te vinden, want ja, ik wil ze ook dicht kunnen doen. Kostprijs van de wol? Rond de tien euro, denk ik, quasi niks dus.

En ik heb ze volledig kunnen haken terwijl ik aan het lezen was of aan het tv kijken. Win-win, zou ik zo zeggen.

Geplaatst op

Havermoutrecept

Af en toe, als er geen brood meer is en ik geen zin heb in cornflakes, durf ik al eens havermout eten als ontbijt. De kinderen gruwen ervan, die vinden rijstpap en griesmeelpap ook al zo vreselijk.

Maar havermout, ja, daar lust ik wel pap van. Ik durf dat zelfs eten als middageten als Bart ’s avonds toch nog kookt. Het is warm, lekker, het vult stevig en het is snel. Toch als ik het klaarmaak: gewoon havermout in een kom, melk erbij, twee minuten in de microgolf, omroeren, eventueel nog wat extra melk, nog twee minuten in de microgolf, klaar. Bestrooien met kandijsuiker en eventueel wat stukjes appel of peer, en voilà.

Maar toen stond er in de Standaard een recept voor havermout dat omschreven werd als het beste ooit, een recept waarvan je nooit meer wil afwijken.

Hmmm.

Ik probeerde het uit, en jawel, best lekker. Je moet wat meer geduld hebben natuurlijk, maar yup, lekkerder dan de gewone. Ik ga in het vervolg vooral het recept minstens halveren want ik heb er dagen van gegeten, en de zoute boter hoeft voor mij ook niet, maar inderdaad, een ideaal ideetje voor een warm ontbijtje in de vakantie, wanneer ik er tijd voor heb.

En bij deze dus vooral ook opgeslagen voor mezelf.

Geplaatst op

Nog twee mutsjes, vijf en zes

Als er nu iets simpels is, is het wel ringbreien: je hoeft er niet eens je hoofd bij te houden.

Aangezien er intussen een kleine Suze is verschenen bij Philip en Margaux, en een kleine Juliette bij mijn kozijn Maarten, het metekind van ons ma, heb ik er nog twee gemaakt. Tegenwoordig steek ik ook een bolletje, een hartje dus, in het midden van het bloemetje, dat ziet er een pak beter uit. Zeg nu zelf, die mutsjes zijn toch schattig?

Als ge er zelf ook eentje wil: roep maar, en zeg welke kleuren ge wilt. Ik maak er u met plezier eentje.