Geplaatst op

Even uitwaaien

Ik heb deze morgen nog een pak herhalingstoetsen binnengekregen, en ik lig nog met een hoop onderzoekscompetenties die nog moeten nagelezen worden. Veel werk dus, en de deadline ligt morgenavond. Ik weet dus nog wat gedaan deze namiddag en morgen.

Maar ik had geen zin om te koken deze middag, en gooide dus op twitter en FB of iemand zin had om ergens iets kleins te gaan eten. Er kwam reactie: een kennis – die ik eigenlijk toch beter kende dan ik dacht, eigenlijk – woont niet ver van Mariakerke, en zag het heel goed zitten om samen iets te eten. En dus zaten we tegen half een buiten op het terras gezellig te kletsen. Over zijn stukgelopen relatie, over Bart en hoe wij alles geregeld kregen, over verbouwingen, kinderen, scholen, FACTS, enfin, stof genoeg om over te praten. Voor we het wisten was het half twee, en een koffietje later twee uur, en dus dringend tijd om opnieuw te gaan werken, zowel voor hem als voor mij.

IMG_1054

Maar ik had een bijzonder aangename middag gehad, even weg van alles, met genoeg positieve vibes om aan die verbeteringen te beginnen.

Voor herhaling vatbaar, zoveel is zeker.

 

Geplaatst op

Moederdag

Niet alleen mocht ik lang slapen, er stond ook een zalige ontbijttafel voor me klaar vandaag:

IMG_9270

De traditionele koffiekoeken, vers gebakken, en het gekookte eitje, maar vooral: een gigantische kom versgesneden fruitsla!
Daarnaast natuurlijk alle cadeautjes van de kinderen, en een groot boeket rozen van Bart ^^

IMG_9271

Van Merel was er een gedichtje, een kunstwerkje in de stijl van Mondriaan, een tekening met geverfde tortellini, en een hart gemaakt uit klei ^^

IMG_9272

Kobe had maar één van de twee cadeautjes afgekregen – “Maar ja, mama, ze werken daar altijd aan als ik weg ben voor de communie, en dat is niet eerlijk!” – maar dat was dan ook wel een mooitje.

IMG_9273

En Wolf? Die had een briefje voor me, maar vooral ook een zelfgemaakte broche uit vilt. Ik heb ze meteen gedragen, hij heeft zijn kleuren perfect gekozen, en ik vind ze echt mooi!

IMG_9276

IMG_9274

In de namiddag zijn we dan taart gaan eten bij ons ma. Haar cadeautje had ze al eerder gekregen, zijnde een mooie groene rok van Desigual, die ze meteen tot communie-outfit bombardeerde. En ze bleef in de sfeer van die communie, door mijn communiekleedje van toen uit te halen voor Merel. Veel te lang nog, en ook wel te breed, maar Merel was in zeven hemelen tegelijk: een prinsessenkleed, een echt!

IMG_1017

Zie ze glunderen, mijn prinses!

Geplaatst op

Van oranje en rood

Vijf minuten, meer heb ik blijkbaar niet nodig om schoenen te kopen ^^

Ons ma had me gisteren gebeld: “Zeg, ge moet ne keer binnenspringen in den Bel&Bo, want daar hebben ze schone oranje schoenen. Wel geen feloranje, maar toch oranje, en voor niet veel geld. Ik weet wel niet of het uw goesting gaat zijn, want ’t is mee zo ne strik op, enfin, een strikachtig iets, maar ge kunt maar gaan kijken hé. Oh, en ze hebben der ook zo ne wreed schonen krans, met gelijk oranje parelmoer en kubuskes, ik kan het niet goed uitgelegd krijgen, maar ik vond hem in elk geval wreed schoon”.

En wat doet een dochter dan, die op zoek is naar oranje schoenen voor bij de communie-outfit, als ze vijf minuten op overschot heeft en een Bel&Bo op vijf minuten van het werk? Jawel, naar die schoenen gaan kijken.
Ons ma had gelijk: dat strikachtige iets was niet helemaal mijn smaak, maar de schoenen zijn wel het juiste kleur, en voor 25 euro ging ik nu niet moeilijk doen. En de krans heb ik ook maar meteen meegenomen, ook al heb ik zelf iets gemaakt intussen. Ik zal nog wel zien wat van de twee ik zal aandoen.

Enfin, ik was tien minuten te laat op mijn lunchafspraak met mijn echtgenoot, maar daar ging hij nu ook weer niet dood van: mijn queeste was eindelijk volbracht.

Na de lunch ben ik dan richting kapper gereden, voor een fris kort kopje. Voorlopig is het nog oranje, net zoals de schoenen, maar ik ga het vanavond of morgen nog rood kleuren: dan is het kleur optimaal tegen diezelfde communie.

Goh, ne mens heeft daar nog werk mee zeg!

 

Geplaatst op

Lamp

In de paasvakantie waren we de reeds gekochte lamp – een gewone lampenkap, eigenlijk – gaan inwisselen voor een nieuwe, bijzonder coole Ikea PS 2014, ofte een Death Star, zoals hij blijkbaar ook genoemd wordt. Ik ken er zelfs die van plan zijn hem volledig te schilderen zoals de echte Death Star. Ik was ook meteen verkocht toen ik hem zag, en heb er eentje voor Wolf met turkooizen binnenkant, en voor Kobe met oranje. Die van hem wil nog niet branden, die van Wolf wel, en het ziet er echt de max uit.

Dit is de lamp in gesloten toestand:

IMG_9211

en dit is als ze openstaat:

IMG_9212

Geef toe, veel cooler dan dat wordt het toch niet voor een jongenskamer?

Geplaatst op

Gordijnen

Vorige week zaterdag ben ik met Wolf en Merel niet alleen om dat loopfietsje gereden, maar ook meteen in Ledeberg stof gaan halen. Ha ja, de jongens hadden nog geen gordijnen. Niet dat ze die strikt genomen nodig hebben, want  ze hebben rolluiken, maar het geeft toch meteen een stuk meer aankleding en sfeer, om niet te spreken van het kleuraccent.

Tot mijn grote verbazing hadden ze de perfecte kleuren in een mooie stevige garbardinestof, voor zes euro per meter. Voor Wolf volstond 5 meter, voor Kobe heb ik er zes mee (maar ik moet het eigenlijk nog nameten, desnoods haal ik er nog wat bij). Ik heb me gehaast om die van Wolf af te hebben voor zijn feestje – niet dat die jongens gingen wakker liggen van gordijnen, maar kom – en dat is me nog gelukt ook. Ik vind ze bijzonder mooi, en ze zijn nog behoorlijk verduisterend ook. En dat voor dertig euro (plus gordijnlint en haakjes, maar daar heb ik geen idee van wat me dat destijds heeft gekost, ik had er nog liggen). Oordeel zelf maar.

IMG_9228

Die van Kobe zijn voor later, daar moet ik trouwens nog rails voor installeren.

Maar hier beneden, hier zijn er intussen ook nieuwe. Niet allemaal: de ‘oude’ gordijnen zijn ook nog maar een paar jaar oud, en die heb ik destijds laten maken, in licht taupe wilde zijde. Maar aangezien er nu extra ramen zijn, had ik ook extra gordijnen nodig. Bart wilde graag rode, en ik zag dat eigenlijk ook wel zitten. Alleen is het een behoorlijke lengte, en moest ik het eens opmeten en dergelijke.

Tot ik in de paasvakantie met de kinderen in de Ikea liep, en er voor 40 euro een prachtig paar dieprode gordijnen zag. Weliswaar voor een lang smal venster, maar bon, daar viel nu wel een mouw aan te passen. Ik stikte beide panden aan elkaar, hing er haakjes in, en jawel: perfect! Want gordijnlint zat er al aan, en alle randen waren netjes afgewerkt. Ik moest ze enkel nog inleggen, dat wel. Eerder deze week ben ik dan tijdens de rugbytraining met Merel nog eventjes naar de Ikea gereden voor een tweede paar, en intussen hangt ook dat al op.

IMG_9246

IMG_9240

IMG_9241

Voor 80 euro (+ de haakjes) heb ik nu dus hele mooie gordijnen, met nauwelijks werk aan. In een andere winkel heb je er nog niet eens de stof voor…

Enfin, ik ben een gelukkig mens. Nu nog gordijnrails aan het nieuwe zijvenster hangen, en dan kunnen de overblijvende taupe gordijnen daar. Gelukkig is daar verder geen werk meer aan ^^

Geplaatst op

365 – 30 april 2014 – loopfiets

365-120

Omdat Kobe nog steeds niet kan fietsen omdat hij zijn evenwicht niet vindt, ben ik zaterdag in Ledeberg een tweedehandsloopfietsje gaan halen. Het is wat klein voor hem, maar het werkt wel. Zodra hij hier lange stukken mee kan rechtdoor rijden, schakelen we weer over naar zijn echte fiets.

Geplaatst op

Kringloop

Wat doe je als je zoontje van zes op scoutsweekend gaat met als thema ‘Circus’? Ha ja, nog snel op de valreep iets proberen vinden van kleren dat daarbij past.

Maar het is nu niet precies carnaval of halloween, dus circuskostuums lagen nu niet dik gezaaid. En eigenlijk wilde ik er ook niet teveel geld aan uitgeven: het is gewoon eenmalig voor de scouts, en de kans dat het het weekend niet eens overleeft, is nogal groot ook.

En wat doet ne mens dan? Juist, hij schuimt de kringwinkels af! Eerst die van Mariakerke, maar echt veel hadden ze er niet (behalve dan een ongelofelijk wijze rok voor mezelf van 5 euro, en een schattig rokje voor Merel van drie euro). Ik ben dan maar naar die van de Brugse Poort gereden, waar ik nog nooit geweest was. Fijne winkel, en behoorlijk groot! Ik heb er effectief een los broekje gevonden dat perfect als clownsbroek kan dienen, en dan ook nog een kettinkje dat ideaal is als basis voor mijn zelf te maken ketting. Score!

Ik ben dan maar rustig in het Pierkespark gaan zitten, en heb er voor vier euro de max van een ‘sandwich’ gegeten: een groot stuk stokbrood met sla en tomaten en twee merguezeworsten tussen. De volgende keer drink ik er een koffie bij Trafiek, maar daar had ik nu geen tijd meer voor.

Ik was van plan het broekje thuis aan te vullen met een paar bretellen, maar die zijn ergens in de verbouwing zoek geraakt, vrees ik. Maar gelukkig was er nog de narrenkap met belletjes, en Kobe vond het allemaal in orde.

Meer moet dat niet zijn voor deze mama: een tevreden zoontje dat blijgezind op weekend vertrekt. Amuseer je, Kobe!

Geplaatst op

Efkes weg. Gewoon efkes.

Ik heb het al zowat gehad met deze vakantie: de twee jongsten maken geregeld ruzie, en ik heb nog een pak werk dat ik niet afkrijg. De chaos in mijn hoofd is een pak minder tijdens de werkweken: dan is alles tenminste netjes geregeld, en heb ik tijd voor mezelf tussendoor.

Maar vandaag kwamen mijn ouders langs: die wilden de verbouwingen nog wel eens zien, want het was een serieus tijdje geleden dat ze hier nog waren geweest. En ik, ik zag mijn kans schoon: ik gaf mijn vader koffie en soesjes, liet hem bij de kinderen (+ 1, want neefje Alexander was ook meegekomen, tot groot jolijt van de jongens) achter, joeg mijn ma in de auto, en reed fluks naar de Sint-Michielsgarage. Zij had namelijk geklaagd dat het al zo lang geleden was dat ze nog eens in ’t stad was geweest, en dat het voorzekers serieus veranderd was in de winkelstraten. Kopen gingen we niet doen, nee hoor.

En toen keek ze haar ogen uit in de Desigualwinkel – “Moh, sinds wanneer is dat hier? Zo wijs! Ik draag dat al van sinds dat dat nog niet bekend was, meegebracht uit Spanje, jaja.” – en kreeg ze voor haar Moederkesdag-verjaardag een groen rokje van mij, waar ze beeldig mee staat.

Het was dik na zessen toen we weer thuis waren, maar dat kon me niet schelen: de kinderen hadden goed gespeeld, mijn pa had ze intussen morse-oefeningen gegeven, en ik, ik was een paar uur weg geweest van hun gezaag.

Thuis zijn als uw kinderen thuis zijn: het is een echt gemak, maar soms niet goed voor de mentale gezondheid. Geloof me maar.