Geplaatst op

Kikewel

Merel heeft voor haar verjaardag een aantal potjes gekleurde… tsja, klei zal ik het maar noemen, zeker? Het lijkt wel stevig slijm, met bolletjes, en het lijkt op plasticine, maar het is het duidelijk niet. Je kan er super mee boetseren, en dus maakte ze vandaag Kikewel. Blijkbaar uit te spreken als Kikkewul. Geen idee waar ze de naam vandaan haalt, maar bon.

Eerst is er dus de vijver met een weide, en dan de kikker, en dan springt die in de vijver, en schijnt de zon. Ze heeft er een heus verhaaltje van gemaakt.

IMG_4019

IMG_4017

IMG_3998

IMG_4012

IMG_4004

Toch mega schattig?

Geplaatst op

Namiddagje Lembeke

Zoals elke zondag was ons pa hier, en voor het eten speelde hij nog even schaak met Merel.

IMG_3980

Maar voor het eerst dit jaar scheen ook de zon – toch min of meer – en dus was ik vast van plan om nog eens buiten te komen. En wat is er dan leuker dan te gaan geocachen? Ik wilde richting Lembeke, dan kon ik meteen ook een babycadeautje binnensteken bij een oudleerling van me.

En wis en waarachtig, zelfs ons pa wilde mee! Toen hij hoorde dat het telkens korte stukjes wandelen zijn, en tussenin telkens een stukje auto, zag hij dat helemaal zitten. Lang wandelen is sowieso niet aan mij en Wolf besteed, en dus gingen we met zijn viertjes vrolijk cachen.

Het begon helaas niet zo goed: de eerste cache van de dag, RR11, liet zich niet vinden. Tsja… We reden dan maar iets verder, en vonden er drie op rij van de Zoekerwtjes, die alle drie heel leuk gedaan waren: een eekhoorntje met een touwtje hoog in een boom, een stekkerdoos op een elektriciteitscabine, en een holle afgezaagde tak… Leuk!

Nog wat verderop stopten we in een heus stukje Lembeekse bossen, en vonden er een ongelofelijk mooie cache met een gans zoeksysteem. Dat systeem hadden we bijzonder vlug door, maar toen Wolf het nog even wilde laten zien aan Merel, sprong er een touwtje. Ook al had Wolf echt geen kracht gezet, we voelden ons toch een beetje schuldig, ja. Een beetje verder lag er dan nog een opgeloste mysteriecache, die verdomd goed begraven lag, maar die we dankzij de spoilerfoto’s toch vrij snel konden lokaliseren.

We reden Lembeke binnen, gaven het cadeautje af, en pikten meteen nog een laatste cache mee in het Scheutbos tussen de kasten van villa’s. Een moeilijke, bijna opgegeven, maar uiteindelijk toch nog gevonden.

IMG_3989

En toen was het welletjes: tegen vijf uur waren we thuis voor koffie en verrukkelijke merveilleuxtaart. Heerlijke namiddag gehad, intens genoten van de buitenlucht en het feit dat het eens niet aan het regenen was, en af en toe zelfs niet grijs was!

 

 

Geplaatst op

Slijm

Dat er tegenwoordig links en rechts al eens slijm werd gemaakt, dat wist ik, maar dat het zo’n rage was? Dat had ik in de verste verte niet durven denken, nee.
Mocht u niet weten wat ik bedoel met slijm: dat is het spul dat je vroeger kon kopen in de winkel in een potteke, lekker groen van kleur: een taai, rekbaar goedje op basis van lijm dat echt aanvoelt als, ja, slijm.

Tegenwoordig word je dus verondersteld dat zelf te maken, in alle vormen en kleuren en texturen. Alleen… Vind maar eens de juiste lijm zeg! Kobe had een slijmboek gekregen van tante Delphine voor kerstdag, en ik was dus vorige week al op zoek gegaan naar knutsellijm. Vergeet dat dus maar: Action, Wibra, Zeeman, Dreamland, Colruyt, Delhaize, Carrefour, zelfs Atita: niks meer! In de Atita wist men me te vertellen dat ze de vraag aan geen kanten konden bijhouden: de lijmproducenten hadden hun productie verhoogd met 40%, maar dat was nog niet de helft van de vraag. Juist ja.

Ik had dan maar houtlijm meegebracht met dezelfde bestanddelen, maar dat bleek toch niet te werken. Ik had ook al op Facebook gevraagd of iemand nog ergens lijm wist staan, maar helaas.

En toen kreeg ik dinsdagavond een berichtje van Renzo: dat er blijkbaar massa’s lijm was binnengekomen in de Action. Zijn dochter Elena is intussen een zelfverklaard slijmexpert, en volgens haar is die lijm de beste, samen met lenzenvloeistof uit het Kruidvat (maar Action mag ook). Woensdagvoormiddag lukte het niet meer om er nog om te gaan, maar in de namiddag vonden we fluks nog een half schab lijm (van de 7 dozen die er de avond voordien stonden). Enfin, nieuwe lenzenvloeistof gekocht, en eenmaal thuis moest er blijkbaar onmiddellijk geëxperimenteerd worden. En jawel, Elena’s tips bleken goud waard!

Maar intussen hadden we al een lijmworkshop bij Elena thuis afgesproken. Ik bracht eerst Wolf naar Arwen – alweer – en bracht daarna Kobe en Merel naar Elena, die al zat te popelen. Blijkbaar had de mama verwacht dat ik ook ging blijven om te slijmen, maar dat zag ik écht niet zitten.

In de plaats daarvan ben ik eerst nog even gaan zoeken naar een cache vlakbij – tevergeefs – en heb ik braafjes in de zetel gelegen.

En dat slijm? Daar zijn ze echt wildenthousiast over: verschillende kleuren, texturen, met glitters of zonder glitters… Slijmballen!

 

Geplaatst op

Muurknijpers

Als er hier een verjaardagsfeestje is, hangen we graag wat slingers op. De kinderen vinden het fantastisch, maar vroeger konden we in onze houten, gevlekte plafond haakjes indraaien zonder dat het opviel. In een effen witte plafond valt dat zo gelijk wat tegen, en onze spots zijn precies niet zo geschikt om iets aan op te hangen. Het bleef dus altijd behelpen, tot ik in de Blokker per toeval iets zag liggen in de uitverkoop: plastieken knijpertjes die zichzelf vastzetten in een hoek, om slingers aan op te hangen. Een beetje een omgekeerde wasspeld, eigenlijk.

IMG_3402

Maar een gemak, zeg! Ge moet wel wat voorzichtig zijn, want er zitten metalen stukjes aan die wellicht wel krassen zouden kunnen maken, maar verder? De max, jong!

IMG_3403

Ik dacht: ne life hack, ik deel dat hier even met u! Graag gedaan!

Geplaatst op

Ganda

Gisterenavond stond plots Dirk Willaert hier. Ik ken hem van de VZW Legia, een forum voor experimentele archeologie, vooral dan in het Gentse. Dirk is, naast enthousiast amateur-archeoloog, ook schrijver geworden, en meer bepaald van de Ganda-reeks. Hij weet zeer veel over Gent in de brons- en ijzertijd en ten tijde van de Romeinse overheersing, maar wou niet het zoveelste droge geschiedeniswerk schrijven.

16266337_1136478969813962_4879858608379117267_n

Daarom is hij aan een ganse reeks historische romans begonnen, onder de naam Ganda. Het eerste boek luistert naar de naam “Iunagos”, en het tweede heet “Volk van de Adelaar”. Dat laatste verwijst uiteraard naar de Romeinen, maar dan vanuit het standpunt van de lokale bevolking. De Romeinen zijn wel degelijk de agressors, de overheersers, de onderdrukkers die ze ook echt waren, maar waarover Julius Caesar schitterende propaganda heeft geschreven in het voordeel van de Romeinen.

Dirk had hiervoor af en toe eens een frase nodig in het Latijn, en daarvoor kwam hij bij mij terecht. Ik hielp hem met veel plezier, zonder enige moeite. Het was er echter nog steeds niet van gekomen om de boeken te lezen, en toen ik er toevallig op uit kwam dat hij een wedstrijd houdt waarbij je de twee boeken kan winnen, dacht ik: “Ik doe eens mee”. Dirk zag dat passeren, en was verwonderd: hij had me het tweede boek opgestuurd, maar dat was hier blijkbaar nooit aangekomen. En toen dacht hij: “Ik kom ze gewoon binnensteken zeg!”

Pas toen hij weer weg was, zag ik dat hij in elk boek een fijne dedicatie had geschreven, en dat ik in het tweede boek zelfs in het dankwoord vermeld sta! Môh! Dat was echt niet nodig, maar wel een leuke verrassing.

Zijn ze goed? Geen idee, ik moet ze nog beginnen lezen, maar ga eerst de Malazanreeks waar ik al een behoorlijk tijdje in bezig ben (11.000 + bladzijden) uitlezen. Maar het gaat over Gent in de tijd van de Romeinen, en de boeken krijgen goede kritieken, dus ik ben er vrij gerust in.

Ze zijn ook geschikt voor een jeugdpubliek, want eigenlijk zijn het een soort van coming-of-age romans, en als ik ze goed vind, ga ik ze alvast aanraden voor onze schoolbibliotheek. Kan maar interessant zijn!

Enfin, wil u ze zelf ook als cadeautje geven – ideale periode – dan kan je in de boekhandel terecht of op Dirks site, en wel hier. Of doe mee met zijn wedstrijd, nog tot 30 december. En weet me dan vooral te zeggen wat je van de boek vond. Ik zal hier nog een bespreking zetten, van zodra ik ze gelezen heb.

Geplaatst op

Sorry, Kamiel!

Ik stapte deze morgen net uit de douche toen ik het nieuws hoorde dat Kamiel De Bruyne, een ongelofelijk fijne oudleerling van me die destijds nog de prijs Latijn had gekregen, een Emmy had gewonnen. Jawel, een échte International Emmy Award voor zijn programma “Sorry voor alles”. Een welgemeende, nog kletsnatte YES! ontsnapte me. En toen hij zijn dankwoorden uitsprak en zei “Sorry mom for not becoming an engineer” kreeg ik zowaar tranen in de ogen.

Want Kamiel is een van onze beste allrounders ooit op school, met prijzen voor onder andere wiskunde als Latijn, en met een fenomenaal taalgevoel. En toen we hoorden dat hij geen burgerlijk ging doen, maar filmschool, hadden we zowat allemaal iets van: “Allez jong, Kamiel, wat doet ge nu? Serieus? Gij met al uw talenten? Maar bon, als dat is wat ge graag doet…” En ja, we schudden ons hoofd…

Wel, Kamiel. sorry daarvoor. Niet dat we er ooit aan twijfelden dat je het daar ook goed ging doen, daar niet van, maar toch: sorry. Want het is jouw keuze, en wat voor een keuze, en we hadden je iets volmondiger mogen steunen.We hebben dat daarna nog wel gedaan hoor: je hebt me nog gefilmd op school en op larp voor een van je projecten. Ik heb het eigenlijk nooit gepubliceerd: bij deze dus.

Nog eens proficiat, Kamiel. Je hebt er geen idee van hoe trots ik wel ben op een van mijn Latinisten. Serieus.

Geplaatst op

Stok

Zowat mijn trouwste vriend dezer dagen, en letterlijk mijn steun en toeverlaat, is mijn stok. Yup, een echte ouderwetse wandelstok.

Niet zomaar een stok, trouwens: het is de stok van mijn grootvader geweest, en ik weet niet waar hij hem gehaald heeft, dus of het zelfs nog een ouder exemplaar betreft. Ik weet wel dat ik mijn stok al ongelofelijk dankbaar ben geweest, want zonder die stok zou ik helemaal niet uit de voeten kunnen.

Mijn pa zag die stok, en bood prompt zijn eigen stok aan, omdat dat een beter model zou zijn. Zijn stok heeft bovenaan namelijk een min of meer horizontaal golfje, terwijl de mijne een echte, ouderwetse krul heeft. Maar het is nu net die krul die het hem voor mij ook doet. Ja, om puur te steunen is dat golfje misschien wel ergonomischer, ja. Maar ik daag u uit: trek eens een onderbroek aan zonder je rug te buigen? Of raap eens een gevallen BH op? Daarvoor dient dus die krul. Je hangt je onderbroek aan de krul, steekt je ene been door het eerste gat, trekt de onderbroek een stukje op, steekt dan je been door het tweede gat dat je netjes openhoudt met de krul, en trekt dan het geheel omhoog, tot je er zelf aan kan met je handen.

Of ooit al eens een autoportier dichtgetrokken als je je moeilijk voorover kan buigen? De krul to the rescue.

Hij is intussen ook wel wat verweerd, ja: de vernis is er af waar je op leunt. Maar ik twijfel: zou ik hem wel opnieuw vernissen? Want net dat patine heeft wel wat… En ik denk altijd met wat weemoed terug aan mijn grootvader, mét stok.

Geplaatst op

Sluikstortapp

Toen ik gisteren thuis kwam, keek ik raar op: plots stonden er vier anonieme zwarte vuilzakken voor mijn haag! Moh!

IMG_0431

Net gisteren nog had ik op Facebook Wondelgem Leeft! gelezen dat er tegenwoordig een meldingsapp bestaat voor de smartphone, waarbij je elk sluikstort meteen kan melden. Hah, dacht ik, ideaal! Effectief, twee minuten later was de app van Ivago geïnstalleerd, kon ik op de kaart de precieze locatie aanduiden – hij neemt sowieso de locatie waar je op dat moment bent – een omschrijving geven, eventueel een foto toevoegen, en dat was dat. Simpel, en hopelijk ook effectief.

Ik ben benieuwd of het inderdaad zal verdwijnen, en hoe lang het zal duren. Maar ik ben wel blij met de app, ja. Want je mag je nog zo veel ergeren aan een sluikstort als je wil: als Ivago er geen weet van heeft, kunnen ze het niet opruimen ook. Ik hoop maar dat er een lege envelop of zo in de zakken zat met een adres, dan kunnen ze de overtreder beboeten.