Geplaatst op

Drongen

Toen ik vandaag om twaalf uur klaar was met lesgeven, dacht ik: de rest van het werk komt straks wel, ik ga eerst een frisse neus halen en een cache voor de streak oppikken. Mijn oog viel op Meirebeek cache, een exemplaar uit 2005, waarbij de oplossing niet bepaald eenvoudiger was geworden met de jaren. Zeg nu zelf: welke naam en datum kunnen jullie hiervan maken? Ik denk dat ik er tien minuten over gedaan heb om uiteindelijk te ontcijferen wat er staat.

IMG_0292

Intussen genoot ik wel volop van de prachtige Brabanders die hier blijkbaar al meer dan tien jaar in de aanpalende velden te bezichtigen zijn: ik heb er zeker twintig geteld. Mooi!

Ik had de commentaren van de vorige cachers gelezen, en dus probeerde ik niet om door het maisveld en de grachten en zo heen te geraken, maar nam de auto, reed een kilometer of twee rond, en kwam probleemloos aan de cache uit.

IMG_0300

Tegen half twee was ik thuis, en kon ik iets eten en aan de administratie beginnen. Maar ge kunt u niet voorstellen hoeveel deugd dat het wandelingetje deed. Echt.

Geplaatst op

Springuren

Nee, ik heb het niet getroffen met mijn lesrooster dit jaar: niet de eerste versie, en ook niet de tweede die het ganse jaar geldt.

Ik heb vooral veel springuren: uren tussen twee lesblokken in, waarin je eventueel wel kan zitten verbeteren, maar er is natuurlijk ook maar zo veel werk dat je kan doen in die uren. En als je er zeven hebt, dan is dat werk snel op, ja. Deze week had ik zelfs nog helemaal geen verbeterwerk, en zowat al de rest is per computer, wat op die oude PC’s van school met die trage internetverbinding quasi onbegonnen werk is.

Ik moest eerst de directie nog wat uitleg verschaffen rond een mailprobleem, en toen had ik nog een klein uurtje over. Ik heb de auto gepakt, ben wat verder gereden naar de Vinderhoutse bossen, heb mijn laarzen aangetrokken, en ben toen in een stevig tempo het bos doorgestapt om helemaal op het einde een cache te zoeken. Het was maar drie kilometer, een veertig minuten, maar ze hebben enorm deugd gedaan. En die Vinderhoutse bossen, die mogen er wezen.

Ik weet wat ik ga doen in het vervolg, als ik twee uur op mijn vingers zit te draaien en het mooi weer is. Serieus zeg.

Geplaatst op

Stoepe

Ik heb nog eventjes vrij op donderdag, en ik dacht: ik maak er het beste van, en ga toch cachen, ondanks het dreigende weer. Ik heb sinds Denemarken een prima regenjas :-p En sporten doe ik niet graag, maar stevig doorstappen, jawel, dat is iets voor mij, en mijn voet werkt netjes mee.

Ik reed richting Ertvelde, meer bepaald Stoepe, en vond al dat er precies redelijk wat volk rond die kapel en zijn staties liep. Bleken het net de Stoepedagen zijn, waardoor nogal wat mensen komen bidden en kaarsjes aansteken in de kaarsenkapel. Tsja… Ongezien loggen was wat moeilijk, en het begon ook te regenen, maar uiteindelijk viel het wel mee. Een van de staties werd in de oorlog trouwens volledig vernield door een obus, en dus hebben ze het ding maar herbouwd mét obus erin.

In de gietende regen stond er een kraam dat Stoepekoeken verkocht, wat appelflappen bleken te zijn. En waarvan een exemplaar mijn middageten werd.

IMG_2322

Ook de laatste van de prachtige ronde Goed Ter Looveren werd gevonden, en toen bleek ik de meeste aanwijzingen voor de bonuscache niet genoteerd te hebben! Mailtje richting legger dus, ’t zal voor later zijn. Ik liep dan nog een rondje doorheen een hele rustige woonwijk, ontweek net alle stortbuien, vond alle aanwijzingen, maar bij de cache zelf heb ik zelfs plat op mijn buik gelegen, maar vond ik niks. Dju. Wellicht is die gemuggled.

Maar ik had wel een hele aangename middag, en een stevig aantal stappen.

Geplaatst op

Cirque du Soleil

Bart had me een hele tijd geleden gevraagd of ik mee wilde naar Cirque du Soleil, op uitnodiging van KBC. Ik zei niet nee…

We waren welkom vanaf 17.00 uur in de Trade Mart, vlak naast het Atomium en de locatie van het optreden, maar we waren iets te vroeg, zodat we in de fantastische wind nog snel twee caches oppikten. En toen was er een zeer fijne receptie met eigenlijk gewoon uitgebreid buffet, en babbels allerhande. Alleen was het allemaal rechtstaand, en dat duurde wel redelijk lang, moet ik toegeven.

Iets na zevenen werden we in bussen geladen om toch de goeie kilometer verder afgezet te worden – met omweg – aan de ingang, en vergaapte ik me aan de gigantische tentconstructie.

En toen was er de voorstelling zelf. Ja, het decor was zeer indrukwekkend, en sommige losse nummers ook… Maar daar zat bij deze voorstelling mijn probleem: het bleef bij losse nummers, ik zag er totaal geen samenhang in. Ja, die artiesten kunnen er wel wat van, maar ik zat regelmatig te denken aan de Olympische Spelen topturnen, en hoeveel punten elke beweging zou opleveren… Misschien waren mijn verwachtingen wat te hoog gespannen, dat kan ook, maar eigenlijk bleef ik wat op mijn honger zitten. Dit was gewoon circus, maar dan op een hoog niveau. Maar met clowns, goochelaars, acrobaten, komische intermezzi die eigenlijk niet komisch waren…

Ja, er zaten fantastische acts in: het jonge koppel aan de trapezes, of de turners in het begin op de gelijke leggers, en de trampolinespringers die de trampolines vervangen hadden door soepele balken. En ja, de twee slangenmeisjes deden gewoon pijn aan de ogen, mijn mond viel open. Maar ik miste dus echt een rode draad, meer dan wat het decor te bieden had, want dat speelde een centrale rol. Maar wat hebben oerwoudmensen te maken met drie macho’s die een dame willen versieren op het strand, of indianen in een winterlandschap met in futuristisch fluo geklede springers, of Aziatische unicycle rijdsters met stevig servies?

Aan die indianen heb ik me overigens zitten ergeren: een act met rolschaatsen op een klein rond podium, waarbij het enige dat ze deden, was dat ze samen rondjes schaatsten, zij haar benen omhoog wierp om zijn nek – middel – stoere armen, ze zo even rondzwierden, stilvielen, en applaus in ontvangst namen. Maal vijf, minstens. Poëtisch, ja, maar niet meer dan dat. Maar dat zal wel aan mij liggen, veronderstel ik.

Waar ik wel stevig voor geapplaudisseerd heb, zijn de muzikanten. De muziek was live gebracht en gezongen, en chapeau! Daar zaten hele knappe dingen tussen, loepzuiver gezongen, fijne soundscapes…

Maar om eerlijk te zijn? Ik ben blij dat ik er geen 58 euro voor hoefde te betalen. Noem me gerust een dikke nek :-p

Na afloop gingen we opnieuw per bus de volle kilometer verder, en was er een uitgebreid dessertbuffet. Lang zijn we niet meer gebleven, want we moesten nog een klein uurtje naar huis.

Tsja.

Fijne avond gehad, dat wel, en het is eens een ervaring, maar Cirque du Soleil is duidelijk niks voor mij. Dat weten we dan ook alweer.

Geplaatst op

A cache a day keeps the doctor away

Allez ja, al dat rondlopen is toch goed voor de gezondheid ^^ Sporten kan ik niet, enfin, heb ik geen goesting voor, en veel dingen mag ik ook niet doen voor voet en rug. Komt dat even goed uit zeg! Maar wandelen dus wel.

Momenteel zijn we bezig met een streak: zo lang mogelijk elke dag minstens één cache doen. Intussen zitten we al een eind over de dertig, en we willen de 50 halen. Nog even doorzetten dus.

Gisteren, in het naar huis komen van de muziekles, ben ik met Wolf de oplossing gaan oppikken van een mysteriecache, en dat bleek in een bos te zijn dat Wolf kende van de scouts: het bunkerbos! Nooit geweten dat dat daar was, en ik passeer daar nochtans elke dag op weg naar school, ’t is dus ook nog eens vlakbij. Er zijn open pleinen, dichtbegroeide bossen, en vooral: bunkers. Ampel bunkers. En kunstmatige grotten, en vervallen huisjes. Vree, maar echt vree wijs. Samen vonden we probleemloos de cache, en Wolf toonde me nog een paar plekjes, zoals een grot die gedeeltelijk is afgesloten met een hele goeie reden:

IMG_0183

Vandaag wilde ik niet te ver lopen, en gelijk had ik: een gemene buikkramp deed me op een bepaald moment zelfs gewoon aanbellen bij een huis. Maar bon, ik met Merel en Kobe naar Lovendegem. Kobe had ik speciaal gevraagd omdat ik een aapje nodig had, en jawel, ik was zelf nooit in die boom geraakt. Kobe daarentegen…

IMG_0184

Enfin, drie caches later reden we in het gedruppel weer naar huis, maar toen hadden we toch alweer een portie frisse lucht binnen.

Goed bezig, zeg ik u.

 

Geplaatst op

Mietje Stroel

Gisteren was ik al een paar caches in Zelzate van de reeks Mietje Stroel gaan zoeken, vandaag wilde ik de rest doen. Het weer beloofde zich koest te houden, en daar hield ik het ook aan.

Ik parkeerde aan de bushaltes, en liep eerst langs het kanaal, met zicht op de vermaledijde Zelzatebrug. Al wie daar ooit al voorgestaan heeft, weet wat ik bedoel. Daarna kronkelde mijn zoektocht zich door een klein park, vervolgens langs de rubberfabriek het grote park in (mét zwarte nepzwaan), en verder tot aan de Zelzaatse jachthaven.

Tegen dan was het al tegen één uur, en moest ik eigenlijk dringend dringend piesen. Ik denk niet dat iemand de lengte van het park, van jachthaven tot markt, al in dat tempo al snelwandelend heeft afgelegd. Ik snelde voorbij een nog op te pikken cache, maar ging straks wel op mijn stappen terugkeren. Ja, ik heb even overwogen om me tussen de struiken te zetten, maar dat zouden de vissers al te bizar gevonden hebben. En intussen verwonderde ik me over de gigantische clash tussen de rust van het park en de achterliggende fabriek, waarvan het lawaai en de geur alomtegenwoordig waren.

IMG_2295

Gezwind stevende ik op de markt Maurice binnen, een mij aangeraden en bijzonder charmant pand met hoog hipstergehalte. Ik knikte even naar de dame achter de bar, en stoomde door richting toilet. Opluchting alom. Oef.

Gelouterd installeerde ik me aan een tafeltje, en bestelde een panini met mozzarella en pesto, en een plat watertje. Een tiental minuten later kwam een mooi gevuld bord voor mijn neus te staan.

Maar ik vind dat je geen koffiehuis kan binnengaan zonder ook koffie te drinken, zeker niet als dat als ondertitel heeft ‘koffie en taart’. Dus ja, koffie en taart waren mijn deel, met daarbij nog wat kleine zoetigheden. Alleen jammer dat het net niet warm genoeg was om buiten in de retro tuin te gaan zitten.

Enfin, ik weet nu waar ik moet zijn in Zelzate. De aanrader had groot gelijk.

Ik keerde op mijn stappen terug, zocht en vond een cache in de struiken van het park, en vond het beeldje van Mietje Stroel aan het gemeentehuis. Eindelijk de titel van de cachewandeling verklaard, want ik vroeg me al af… Ik loste het raadsel van de bonus op, en stond even later met de finale stash in mijn handen, en wat voor één! Ik denk dat dit wel de mooist uitgewerkte geocache is die ik al gezien heb.

IMG_2301

Enfin, ik had nog mooi de tijd om naar huis te rijden, en mijn spullen bijeen te zoeken voor dat ene lesuurtje van de dag, tussen half vier en kwart over vier. Jawel.

Maar de wandeling heeft me deugd gedaan.