Van boten en water en zo

In het begin van juli had ik zien passeren dat er weer havenrondvaarten waren in de Gentse haven, en deze keer was ik er op tijd bij! Hoewel, blijkbaar is het het eerste jaar dat lang niet alles volzet was. Maar ik kan me voorstellen dat de mensen op den duur ook zelfs niet meer proberen…

Soit, ik had ook ons ma en ons pa opgetrommeld, en dus zaten we om half twee heerlijk in de zon op de Jacob Van Artevelde. De gidse van dienst was een bijzonder goeie, ik heb zeer veel opgestoken, en eigenlijk ronduit genoten. Ik heb het vermoeden dat ook de rest van de familie het zalig vond, de kinderen alvast omdat er limonade en chips te scoren viel ^^

Het hele verslag, met een massa foto’s, valt hier te lezen op Gentblogt.

Hier krijgt u nog wat persoonlijker foto’s, zoals altijd.

IMG_0821

IMG_0831

IMG_0818

IMG_0819

IMG_0736

IMG_0742

IMG_0754

IMG_0766

IMG_0776

Enfin, een hele fijne dag gehad, met nog koffie en taart bij ons thuis in de tuin, met ma en pa. Gezellig, en voor herhaling vatbaar!

Op stap met een zevenjarige ^^

Kobe mocht uiteraard kiezen wat we gingen doen vandaag, en wat we gingen eten.

Bij het ontbijt kreeg hij zijn cadeautjes: een reuzegrote knuffeleland, het boek Fantasia VII van Geronimo Stilton, en een ticket voor vier personen voor Walibi! Nu moeten we enkel nog Merel een dagje uitbesteed krijgen.

Tegen tien uur zat hij bij de logopedist, tegen elven reed ik met Merel om een prinsessenkleedje, en tegen twaalf uur was papa thuis om mee macaroni met hesp en kaas te eten. Ha ja, want da’s Kobes lievelingseten, en Bart ging de rest van de dag naar Tomorrowland.

Tegen half twee pakten we ons op, samen met de regenjassen, een grote fles water, zonnecrème en koekjes, en reden richting het Coyendanspark. De vorige jaren hebben de jongens dat altijd zeer graag gedaan, en dit jaar was duidelijk geen uitzondering.

Het verslag van onze namiddag vindt u andermaal op Gentblogt, en wel hier.

Ik geef u nog een paar extra fotootjes, want het kunnen niet altijd de kinderen zijn op de foto’s voor Gentblogt.

IMG_0663

IMG_0713

IMG_0693

IMG_0696

IMG_0712

Enfin, tegen zes uur kraamden we op, reden richting Delhaize, en ik maakte croque monsieur en hawaii, voor de jarige.

Toen ik de jongens dan in bed stopte – samen in Wolfs grote bed, zoals wel vaker in de vakantie – kreeg ik een dikke knuffel: hij had een superverjaardag gehad, zei hij. Graag gedaan, Kobetje!

Neptunus

Af en toe moet ne mens verkoeling zoeken, en het hoeft dus niet altijd de Blaarmeersen te zijn. De jongens zijn eigenlijk doodsbang van de dazen, en toen ik het woord ‘Neptunus’ liet vallen, waren ze meteen enthousiast. De Neptunus, voor wie het niet zou weten, is namelijk Gents openluchtzwembad, dat enkel open is tijdens de zomervakantie, en waar het heerlijk toeven is. De ligweide is niet aan ons besteed: ik wil mijn kinderen in de gaten kunnen houden.

We waren er maar tegen vieren, na de ergste hitte, smeerden grondig, en bleven rondspatteren tot rond zes uur. Meer dan genoeg, vond ik: ze waren moe, en het werd langzamerhand etenstijd. Maar ze hebben zich wel prima geamuseerd.

IMG_0653

IMG_0655

IMG_0657

IMG_0658

IMG_0649

IMG_0650

IMG_0651

IMG_0652

 

Kindernamiddag

Na de voorstelling in de Bargiekaai, die rond twaalf uur afgelopen was, reden we fluks door de hitte naar de Zuid. we vonden een parkeerplaatsje, gratis en voor niks, voor het rectoraat, en gingen dan maar lunchen op het terras van de Vooruit.

IMG_0415

IMG_0419

IMG_0417

Aansluitend liepen we verder naar het park van de Zuid, waar Gentopia zijn tenten had opgeslagen. Er werd eigenlijk veel tamtam rond gemaakt, vond ik, maar eigenlijk was het niet zo bijzonder. Een verslag van een collega kan u hier vinden op Gentblogt. We hebben er een uurtje doorgebracht, denk ik. Er waren springkastelen per leeftijd, en ja, de jongens hebben er zich wel wat op geamuseerd, maar toen werd het te druk, vonden ze. Ook Merel heeft heel even op de springkastelen van de kleintjes gezeten, maar op haar eentje vond ze er niks aan, en ze had geen vriendjes, zei ze. Tsja. Dan kwam ze maar bij mama zitten.

IMG_0440

IMG_0438

Enfin, we liepen nog even rond, gingen met de Gentopiaburgemeester op de foto,

IMG_0441

en probeerden het even op het gewone speeltuintje. Merel vloog echter al bij de eerste draai in het zand, en zette het op een onbedaarlijk huilen.

IMG_0442

Enfin, we passeerden nog langs de tent met gitaren, klavieren en drums,

IMG_0443

en eindigden in het Clicskasteel, waar Wolf het eigenlijk vooral frustrerend vond dat een op de twee clics beschadigd was. Merel liet het alvast niet aan haar hartje komen, en maakte een kroon met de kleuren die wij niet hebben thuis.

IMG_0448

IMG_0447

En toen moest er uitgepuft worden op het bankje…

IMG_0449

Enfin, we gingen dan maar naar het shoppingcenter, want ik had hen een ijsje van de Australian Homemade beloofd, en we gingen nog even kijken voor sandalen voor Merel. Die hebben we er niet gevonden, wel een paar schoenen voor Wolf. We liepen nog wat van boven naar beneden, weer naar boven (toilet) en weer naar beneden (water), pikten intussen nog haaknaalden, haarbanden en een poging tot verjaardagscadeautjes op, en reden tegen vier uur richting de Brantanto, waar we alsnog sandalen vonden, en passeerden langs de Standaard in Mariakerke, waar ze wél de boeken hadden die Kobe zo graag wou voor zijn verjaardag.

Tegen vijven waren we thuis, heet en moe. Poeh (alweer).

En als je wil weten wat Wolf en ik die avond nog gedaan hebben, dan moet je eerst hier het verslag van de Bandits lezen, en dan daarna onze zwerftocht door de stad lezen. Ik ga die hier echt niet kopiëren…

 

Dromen van Luchtballonnen

Deze voormiddag ben ik opnieuw met de kinderen naar de Bargiekaai getrokken, en wel voor een bijzonder charmante voorstelling. Het waren nog maar try-outs, maar we genoten.

Ik schreef er het volgende verslag voor Gentblogt voor:

 

Ik heb het echt wel voor kleutertheater, en ik heb dan ook al een ganse reeks voorstellingen gezien.lucht

Morgen heb ik nog een kleine, fijne aanrader voor u, in de Bargiekaai. Strikt genomen zijn het try-outs, en ze staan nergens vermeld in de programma’s of zo, maar als u een kleuter in huis hebt, dan weet u morgen waar naartoe: naar Dromen van Luchtballonnen.

De kleine prinses kan namelijk niet slapen. Ze wuift heel graag naar mensen, maar ze blijft dat ook ’s nachts doen, en ze kan maar niet in slaap vallen. Het resultaat is een klein, nukkig, vervelend nors prinsesje dat de mensen eerder mijden. Maar dan heeft de koningin een schitterend idee. De prinses heeft het er eerst niet zo voor, maar blijkbaar werkt het wel…

Wanda en Mieke gebruiken alle mogelijke attributen, gewone alledaagse dingen, en zingen daar ook gewone alledaagse liedjes bij. Maar net dàt geeft dit stuk zijn charme: het is voor kinderen heel makkelijk te begrijpen, en ik ben zelf ook meermaals in de lach geschoten. Ze doen duidelijk ook hun best om de volwassenen te charmeren, en dat lukt wonderwel.

Compagnie Oelala! is een kersverse samenwerking tussen Mieke Delanghe en Wanda Joosten. Zij putten inspiratie en creatie uit het leven en de dingen die ze op hun pad tegenkomen. Beiden hebben ze een solide ervaring als podiumartiest en theatermaker, en dat wil ook wel helpen.
Met deze productie willen ze groot en klein weer aanzetten tot een vrije fantasie en speellust. Met oude dingen maken ze nieuwe beelden, en zo komt een vertelling tot leven.

Maar de beste reclame blijft de uitspraak van mijn zevenjarige, na afloop: “Goh mama, dat was mooi!”

U moest al weg zijn!


Deze voorstelling is morgen 24/7 nog te zien om 11u en 16u in de Toren van Babel, Bargiekaai 1, 9000 Gent.
Tickets: kinderen tot 12 aan 6 euro, ouders en grote broers en zussen aan 8 euro.

Moeder-dochtermoment

Deze morgen toog ik met Merel richting Arca. We parkeerden ons in de Simon de Mirabellostraat, wandelden in sneltempo naar het theater, en genoten beiden met volle teugen.

IMG_0258

“Kijk mama, die vogeltjes willen dat plastiek opeten! Dat mag niet, he mama?”

IMG_0255

En toen wandelden we rustig terug, via de Lievekaai. Ze danste aan mijn hand, over het plein, langs het water, onder de treurwilgen, en zong me de oren van het hoofd.

IMG_0252

IMG_0257

IMG_0321

IMG_0319

IMG_0326

We gingen thuis eten – papa had heerlijk gekookt, rustten even, en gooiden ons toen opnieuw in het feestengewoel, vanop de Vrijdagmarkt ditmaal. De jongens werden afgedropt aan Fyxxilab, waar ze stop-motionfilmpjes draaiden, met robots speelden, dingen programmeerden met bananen en plasticine, en nog wel een paar van dat soort dingen.

Merel en ik gingen intussen de stad in, en zij “wieeeeeeeeeeeeeee’de zowat de hele tijd in haar buggy. Ha ja, dat was ongeveer een jaar geleden, dat ding.  We werden al meteen afgestopt op de hoek van de Mageleinstraat door een pracht van een lieveheersbeestje van Theater Exces (meer info alhier).

IMG_0331

IMG_0330

IMG_0332

Toen we daarna de Korenmarkt opdraaiden, stonden we plots oog in oog met een zeer vreemd creatuur.

IMG_0334

Dat wezen bleek overigens niet alleen te zijn, maar deel uit te maken van een straattheatervoorstelling Anti-Korrosion (bespreking op Gentblogt).

IMG_0354

IMG_0336

IMG_0350

IMG_0345

IMG_0352

IMG_0351

Merel keek met grote bange ogen, en was bijzonder opgelucht toen ze op het einde allemaal kwamen groeten, en er niemand door het machien bleek opgegeten te zijn.

Drie kwartier later waren we beiden aan een ijsje toe, en tot mijn grote verbazing maakte Merel korte metten met gans dat grote ijsje. Tsja, zo moeder, zo dochter?

We dwaalden verder, via de Lange Munt en de Vrijdagmarkt naar Sint-Jacobs, Baudelo in. Daar verpoosden we even bij de heerlijke tangoklanken

IMG_0357

en stelden toen vast dat we op onze stappen moesten terugkeren, want dat we bijna te laat gingen zijn om de jongens om 16.45u op te pikken.

Die waren beiden lyrisch over hun activiteit – het gemaakte filmpje wordt ons hopelijk nog doorgemaild door de mensen van Fyxxilab – en we gingen dan maar samen met een vriend van me en zijn twee kinderen een wafel, respectievelijk pannenkoek eten.

Fijne, zij het vermoeiende dag. En ik heb nog complimenten gekregen over het feit dat ik drie zeer beleefde, welopgevoede kinderen had. Trots en al!

 

 

De Koning zonder Schoenen (3+)

Deze morgen toog ik dus met Merel richting Arca. We hadden een zalige moder-dochterochtend, en vooral ook een prachtige voorstelling. Bij deze de bespreking die ik schreef voor Gentblogt. Waar anders?

Om even met de deur in huis te vallen: dit is veruit het mooiste decor dat ik ooit gezien heb bij een kleutervoorstelling!
Nee serieus, volledig Magritte, en op een even surrealistische manier gebruikt ook nog. Maar bon, dit dus even ter zijde.

IMG_0259

Daarstraks werd op mijn twitter gesteld: “Ik heb nog nooit iets slechts gezien van 4Hoog”, en ik kan dat alleen maar beamen.

Ook nu is het een prachtige, poëtische voorstelling, die, hoewel ze nooit te moeilijk wordt voor kleuters, ook volwassenen zonder meer aan het lachen brengt. Het verhaaltje is nochtans simpel: de koning lacht van ‘s morgens tot ‘s avonds, want naast een gouden kroon, een gouden mantel en een gouden ring met een echte rode steen, heeft hij de mooiste, beste, schitterendste, prachtigste gouden schoenen van de hele wereld, en daar is hij ongelofelijk trots op.

IMG_0261

IMG_0263

IMG_0269

IMG_0315

Tot ze op een ochtend verdwenen zijn…

De koning is ontroostbaar. Hij krijgt klompen van zijn kokkin, maar gooit die al snel teleurgesteld in de vuilnisbak.

IMG_0299

IMG_0287

IMG_0286

IMG_0284

IMG_0277

Dan komt een wulpse jongedame in het rood, en wanneer ook zij ontdekt dat zijn schoenen verdwenen zijn, biedt ze hem haar gouden hoge hakken aan. Maar uiteraard kan de koning daar niet op lopen, en ook die verdwijnen in diezelfde vuilnisbak.

IMG_0295

IMG_0298

IMG_0291

Tot hij uiteindelijk te weten komt waar zijn kostbare schoenen naartoe zijn. En hij vaststelt dat hij ze misschien eigenlijk toch niet echt terugwilt, want ze worden nu veel beter gebruikt.

IMG_0304

IMG_0303

IMG_0313

IMG_0309

IMG_0307

Slotsom: als u kinderen heeft tussen drie en zeven, rep u morgen naar Arca. Het zal u geen minuut berouwen, dat beloof ik u.

Gentblogt: de reuzenperzik

Ik ben van dienst voor het Gentse stadsblog Gentblogt, zoals zo vaak, en ook dit jaar zorgt het ervoor dat ik een reeks voorstellingen kan meepikken als ‘recensent’. Niet dat wij echte journalisten zijn, maar het is wel een leuke hobby. En we menen het vooral ook. Vandaag alleen al waren er elf posts, en eentje daarvan was een bespreking van de Reuzenperzik, het toneelstuk dat ik deze middag met Wolf en Kobe ben gaan bekijken. Eigenlijk was ik van plan om daarna nog met hen de Gentse Feesten in te trekken, maar Kobe had daar geen zin in. En vanavond was het weer zodanig dreigend, dat Wolf en ik wel op een andere avond richting stad gaan. Maar bon, bij deze dus de bespreking van de Reuzenperzik, zoals die geschreven is voor, en verschenen is op Gentblogt.

Nadat ze vorige jaren al ‘De GVR’ en ‘De Heksen’ van Roald Dahl onder handen namen, wilde Theater Uitgezonderd de trilogie – Mathilda en Sjakie en de Chocoladefabriek zijn niet speelbaar wegens opgekochte rechten in Groot-Brittannië – vervolmaken met De Reuzenperzik.

Het verhaal is vrij eenvoudig: de eerste vier jaren van James Henry Trotters leven waren gelukkige jaren. Maar wanneer zijn ouders door een neushoorn worden opgegeten, komt daar plots een einde aan. Vanaf dan zorgen twee afschuwelijke tantes voor hem. Tante Spijker en tante Spons dwingen de jongen dagelijks te werken tot hij er bijna bij neervalt.

IMG_0088

IMG_0090

IMG_0095

IMG_0104

Het lijkt even alsof hij uit dit vreselijke leven zal kunnen ontsnappen wanneer hij als bij toeval een oude man ontmoet, van wie hij een zakje met groene steentjes krijgt. De steentjes bevatten toverkracht. Die moet hij heel voorzichtig voor zichzelf gebruiken en dan zal hij zich een heel leven lang niet verdrietig meer voelen. Maar dan loopt het mis. James struikelt, en de steentjes vallen op de grond bij een perzikboom. Ze geven hun kracht aan een perzik en deze groeit uit tot een reusachtige vrucht zo groot als een huis. Maar niet alleen de perzik is betoverd: er zijn ook insecten meegegroeid, en zelfs een spin.

IMG_0129

IMG_0127

IMG_0126

IMG_0120

IMG_0118

IMG_0116

IMG_0115

In deze perzik reist James met zijn nieuwe vriendjes naar New York. Het wordt een spannende reis waarin absurde situaties elkaar opvolgen, vooraleer de reuzenperzik eindelijk aan de hoogste spits van het Empire State Building vastgenageld raakt.

Persoonlijk vond ik deze voorstelling iets minder dan de twee vorige, maar mijn zevenjarige was laaiend enthousiast, en uiteindelijk is hij toch het doelpubliek, nietwaar? Maar naast mij zat een naar schatting vijfjarige, en die zat op het einde toch te wriemelen. Een uur is lang voor een kleuter, en mijn inziens zou het stuk gebaat zijn bij hier en daar wat knipwerk. Wat niet wegneemt, overigens, dat het een knappe adaptatie is: sommige stukken van het verhaal worden verteld via een prentenboek,

IMG_0117

IMG_0083

andere worden dan weer schitterend uitgespeeld door de vier acteurs. En de reuzenperzik zelf, die vond ik prachtig gelukt. Ik was op voorhand benieuwd hoe ze het gingen aanpakken, en ik moet toegeven: origineel en geslaagd.

Mocht u zelf willen gaan kijken: dit was nog maar de première. Tijdens de Gentse Feesten kan u nog kaarten bestellen voor nu zondag 20 en maandag 21 juli, telkens om 14.00u en 16.30u. Die kunnen telefonisch gereserveerd worden op 0470-93.85.17. Daarna gaat het stuk op ronde doorheen Vlaanderen.

De Reuzenperzik (5+)
Theater Uitgezonderd
Zondag 20 en maandag 21/7, telkens om 14.00u en 16.30u.
Toren van Babel
Bargiekaai 1
0470-93.85.17