Geplaatst op

Laatste vakantiedag

We wisten eigenlijk niet goed wat we vandaag nog gingen doen. Enerzijds wilden we eigenlijk gewoon een dagje rustig thuis, maar aan de andere kant was het wel nog prachtig weer, en mag je een laatste vakantiedag ook niet zomaar verloren laten gaan, nee? Gaan zwemmen, misschien? Neptunus, of de vijver? Of gaan cachen? Hmmmm…

Het werd in elk geval een rustige voormiddag, met boodschappen en dergelijke, en de vaststelling dat de fietsgraveurs van stad Gent aan den Delhaize stonden. Er volgde een lome start van de namiddag, en dan nog gespurt om net tegen half vier aan de Delhaize te staan met onze fietsen, nog net op tijd. Oef.

En toen besloten we om naar de kapper te gaan in de Wondelgemstraat, voor twee frisse korte kopjes voor de eerste schooldag. Vijftien minuten en vijftien euro later stonden we weer buiten, en aten we een vieruurtje van bij de bakker op een bankje aan de kerk. Geloof me: helemaal vakantiegevoel!

Omdat we nu toch op de baan waren, vond ik dat we evengoed een klein beetje konden omrijden en een cache gaan oppikken aan de ingang van de Westerbegraafplaats. Uiteraard hebben we toen maar een wandelingetje gemaakt in het park dat die begraafplaats eigenlijk gewoon is. Prachtige dingen gezien, trouwens, ik ga hier zeker nog eens komen rondlopen.

We moesten ons nog bijna haasten om op tijd op de rugbytraining te zijn. Enfin, enkel training voor Wolf, Kobe begint pas vrijdag. We leverden hem af, en Kobe, Merel en ik gingen voor de wandeling rond de petanquevelden tot aan de speeltuin aan de camping, om daar al een eerste paar boterhammetjes op te eten.

Daarna wandelden we verder tot aan het toch nog steeds vrij drukke strand, en installeerden ons aan het piertje. Ik stak er een cache weg, Merel bleef bij me, en Kobe ging al gauw terug naar het strand om er zijn sandalen uit te trekken en in het water te gaan staan. Twee minuten later was hij al terug: of hij ook zijn broek mocht uittrekken en in zijn onderbroek er staan? Nog drie minuten later kwam de vraag: “Mama, mag ik zwemmen in mijn onderbroek? Please?” Euh… Hij had toevallig een boxersshortje aan, met daarover een vrij lange bermuda, ik zag dus het probleem niet. Alleen had ik natuurlijk geen handdoek bij, maar dat vond hij niet erg, hij ging zo wel opdrogen. Kobe heeft dus drie kwartier in het water liggen spelen op zijn eentje. Tsja…

Om kwart voor acht konden we eindelijk Wolf oppikken, en ging het meteen naar huis: morgen school, dus Merel moest echt wel in haar bedje!

Maar die laatste vakantiedag zorgde toch ook wel voor het nodige laatste vakantiegevoel. Zalig!

Geplaatst op

Van caches verstoppen en caches zoeken

Ik zeg al maanden dat ik een geocache wil verstoppen aan de Tolhuissluis, maar het werd steeds maar weer uitgesteld. Tot dus vandaag: het was een perfecte dag om in de namiddag te gaan geocachen. Ha ja, want Wolf had als doel gesteld 150 geocaches in totaal gevonden te hebben op het eind van de vakantie, wat betekende dat we er zo’n 50 moesten vinden. Vandaag zaten we aan 147, met drie caches zouden we dus wel toekomen.

We vertrokken rustig na de middag, zonder ons op te jagen, pikten een nieuwe voortuincache mee, en staken onze vijfde geocache weg, de Tolhuissluis. Mooi plekje waar bijzonder veel mensen voorbij razen zonder het ooit te zien. Tsja.

Daarna reden we het hoekje om, en parkeerden aan Dok Noord, langs het water. Vandaag was het namelijk geen 32° zoals vorige week, en nu zag ik het wél zitten om nog eens te gaan zoeken in de oude grintbakken die nu dienst doen als grafittispot. En jawel, de cache liet zich vandaag wel vlot vinden.

We wandelden verder langs het water – bijzonder ongezellig eigenlijk, wegens langs de ring zonder voetpad – en kwamen aan de Bataviabrug, de voetgangersbrug richting Dok Strand. Dat is dan wél weer heel mooi:

Aan de overkant staat een grote blauwe kraan, en daar in de buurt ligt ook een geocache verborgen: nummer 150, jawel! De kraan zelf is ook bijzonder fotogeniek, zeker als er zo’n stralend blauwe lucht is.

We logden nog geocache nr. 151 in de Logstraat, en wandelden daarna rustig naar Dok Noord, om er nog wat schoolspullen in te slaan in de Action, en een koffie/limonade/cola te drinken op het grote terras van De Plek.

Zo op een van de laatste vakantiedagen haalden we nog helemaal het vakantiegevoel. Schitterend, toch?

Geplaatst op

Onverwachte barbecue

Zo soms he, soms zie ik helemaal iets over het hoofd, of heb ik iets compleet anders in mijn gedachten. Neem nu vandaag. Het is de laatste dag van het rugbykamp van de jongens, en voor dat van de GRFC, Kobe zijn kamp dus, was er een barbecue voorzien. Ik dacht om 18.00u, en had Kobe dan ook boterhammen meegegeven voor ’s middags, en ook Wolf ingeschreven. Bleek het nu toch wel ’s middags te zijn zeker? Best dat ik toevallig ’s morgens nog eens meeliep tot aan het clubhuis en het op die manier te weten kwam.

Bon, de voormiddag vloog voorbij, Merel en verzamelden wat strandgerief en zo, en tegen half één stonden we in het clubhuis. Het duurde nog tot half twee voor er ook maar aangeschoven kon worden, en tegen dan waren al Kobes boterhammen al lang in kleine hongerige maagjes van spelertjes verdwenen. Het moet wel gezegd zijn: de barbecue was dik in orde.

IMG_5947

Daarna verdween Kobe weer om te gaan zwemmen met de hele groep, en ook Merel en ik nestelden ons aan het strand. Het was echt wel heet, we smeerden de nodige zonnecréme, maar Merel wilde uiteindelijk toch niet in het water. Ze beperkte zich tot wat spelen in het zand, en langoureus te liggen zuchten op een handdoek naast mij. Die dochter van mij, die heeft nu soms al echte pubermanieren! En ik, ik las ^^

Tegen vier uur gingen we Wolf opvissen, en nog wat later ruimden we op om Kobe op te halen, die eigenlijk al klaar was, maar dat wisten we niet.

IMG_5950

Het was intussen al helemaal bewolkt geworden – wat ik op zich niet erg vond, de zon brandde nogal – maar net toen we naar de auto liepen, begon het te regenen. Eerst nog zachtjes, daarna van die dikke druppels. Ik heb de Blaarmeersen nog nooit zo snel zien leeglopen!

En de training ’s avonds? Die hebben we maar overgeslagen, want Wolf kon geen pap meer zeggen, die was doodop. Tsja.

Sowieso chapeau voor beide jongens: een rugbykamp bij deze temperaturen, faut le faire!

Geplaatst op

Fietstochtje

Als je zo al de ganse week op zwier bent geweest – Waimes, Elftopia, Ledegem, Ertvelde, zee – dan mag een dagje thuis ook wel eens.

Maar het was echt stralend weer, en dus namen we rond een uur of vier de fiets om een paar caches hier in de buurt op te lossen. Blijkbaar is er een meisje dat verzot is op cachen, en die vond dat er hier in Wondelgem niet genoeg waren. Haar ouders hebben een klein rondje gelegd, in de buurt van de grootouders. Enfin, da’s toch de uitleg.

Ik ontdekte er een alleraardigst parkje door, dat ik nog nooit had gezien, maar dat Wolf blijkbaar wel al kende. De kinderen leefden zich vooral uit op het speeltuintje daar, de caches zelf werden snel gevonden.

Aan één cache hebben we echt lang staan zoeken en niks gevonden, we hebben een vermoeden dat hij verdwenen is. De laatste cache lag aan de flikkenvijver, en die zijn de kinderen gaan zoeken terwijl ik een klapke deed met een visser.

Cachen, ik zeg het u: zalige hobby!

Geplaatst op

Wat. Een. Zondag.

Zo’n zondagen, dat mag wel vaker van mij.

Heerlijk weertje, om te beginnen, en dan nog mijn wederhelft die redelijk fantastisch kookt. Mijn vader was op bezoek, en ook al had ik daar eigenlijk echt geen zin in, hij had speciaal een bus slagroom mee voor bij het zelfgemaakte roomijs, en dus maakte ik maar ijs. Juist ja. En toen kreeg ik een redelijk geniale ingeving: op het einde er cuberdonsiroop door mengen! Er is geen halve milliliter van overgebleven, van dat ijs.

Er werd in zandbakken gespeeld, en er was taart.

En van al het overgebleven eiwit maakte ik dan maar merengue. Dan is dat echt zalig, zo’n KitchenAid, ik kan het u garanderen.

IMG_5217

En tegen een uur of zes zijn Wolf en ik de fiets op gegaan, en heeft mijn vader Merel, Kobe en Bart afgezet aan de Vrijdagsmarkt: een avondje Gentse Feesten. Meer bepaald: MiramirO en het vuurwerk. We spraken af aan het rond punt van Sint-Jacobs – waar anders? – en haalden meteen een zak frieten voor iedereen.

IMG_5218

We wandelden even door het Baudelopark, keerden op onze stappen terug en liepen langs de Oude Beestenmarkt.

We moesten echter vaststellen dat het nieuwe brugje al afgesloten was wegens het vuurwerk, dus liepen we maar terug langs de RTT, en zo naar het Coyendanspark. We keken naar een zeer bizarre voorstelling van de Kanariteiten die eigenlijk niet veel om het lijf had.

En daarna schoven we door naar het Spaanskasteelplein, en hadden we eigenlijk echt nog goeie plaatsen voor een prachtige voorstelling, woordenloos, van La Mondiale Generale, Braquemard #1. Zelfs Bart leek onder de indruk.

Het plan was om dan een ijsje te halen, en door te schuiven naar nog een volgende voorstelling, van 22.00u tot 22.45u, en dan naar het vuurwerk te gaan om 23.00u. Edoch, we liepen zowat de helft van Gentblogt tegen het lijf, en die wisten ons te verzekeren dat er dan geen deftige plaats meer zou zijn om te staan, en dat we beter al meteen meegingen naar de Voorhoutkaai: zij hadden drank en chips mee. Voor we het goed en wel wisten, stonden we dus heerlijk “receptie” te houden daar aan de kaai, terwijl de kinderen scrabbelden en het langzaam donker werd om ons heen.

En toen was er het vuurwerk, vlak voor onze neus, en ronduit prachtig. Ik heb het in een paar filmpjes proberen vatten, maar eigenlijk doet dat afbreuk aan de ervaring.

Aansluitend – het duurde wel een half uur – namen Bart, Merel en Kobe een taxi terug, terwijl Wolf en ik tot aan de fietsen wandelden, en de cache aan Reke gingen repareren. De plakband en daarmee ook de magneet waren losgekomen. En uiteraard moest er om kwart over twaalf ’s nachts net iemand buitenkomen uit de gebouwen van het sluisbeheer. Die mens had blijkbaar moeten werken tot na het vuurwerk, want de sluis moest kunnen geopend worden voor veiligheidsdiensten. Tsja. We hebben dan maar uitgelegd wat geocaching was, en hij heeft meteen ook de app gedownload ^^

Enfin, door plattebandperikelen en de nodige pokemon waren we pas thuis tegen één uur. Goed bezig!

 

 

Geplaatst op

Pre-Gentse Feesten

Ze beginnen eigenlijk pas vanavond, maar de kinderen en ik hadden zin om vandaag al even tot in de stad te gaan: mooi weer, pokemon die moesten gevangen worden, caches die moesten gelogd worden, en een cache die moest verstopt worden: reden genoeg dus.

Merel op de aanhangfiets, Wolf vooraan, en Kobe daartussen, op een manier die verschillende keren mijn hart deed stilstaan. Technisch gezien kan hij fietsen, maar hij heeft duidelijk nog niet de focus om zich in het verkeer te handhaven. Man man man!

Enfin, we fietsten vrolijk de Gaardeniersbrug af, nadat we er een cache hadden verstopt, sloegen onmiddellijk rechts af langs het nieuwe park aan de achterkant van het gerechtsgebouw, en reden het Begijnhof in. Daar lagen twee caches die we gans in het begin al hadden gedaan, maar waarvan we de bonus nooit genoteerd hadden. We pikten nog de extra cache mee, en reden toen maar naar de Damass. Ha ja, want tradities zijn er om in ere te houden. Verder fietsen binnen de feestenzone was gewoon niet te doen, dus parkeerden we aan de fietsenparking aan de Hema. Kobe en Merel aten een ijsje, en Wolf en ik waren lastig en wilden liever eentje van de Australian, dus wandelden we vrolijk verder. We deden intussen ook een verwoede poging om een nieuw regenjasje voor Kobe te vinden, want hij is zijn vorige, chique exemplaar kwijt 🙁 Winkel in, winkel uit dus, en intussen maar pokemon vangen :-p

De bonus van de geocache ligt blijkbaar in de Sint-Niklaaskerk en is een heuse zoektocht, maar de GPS wilde niet meewerken, en dus lukte de projectie niet echt. Enfin, ik keer later wel eens terug, en ga dan rustig op zoek.

IMG_1851

We liepen nog wat rond, kochten een kleedje voor Merel in de Yak en Yeti, en nestelden ons op het terras van de Starbucks. De jongens wilden dat ook eens gedaan hebben, vandaar.

We haalden de fietsen op, en gingen nog tot aan de Primark. Normaal gezien probeer ik die winkel te mijden, maar een regenjasje voor Kobe was echt nergens meer te vinden. En jawel, hier had ik prijs, gelukkig maar. En intussen liepen we ook nog Vallery en Bo tegen het lijf.

Enfin, we waren pas tegen kwart over zeven terug thuis, met 1 gevonden en 1 verstopte cache op ons conto, een hoop Pokemon, zere voeten en een plat gat. Mooie vangst!

Geplaatst op

Wondelgemstraat

Het is het thema van de week, de kapper. Vorige week was Wolf aan de beurt, nu is het aan bijzonder langharige Kobe. Alweer stond er maar één kapper in Erkans zaak, en alweer duurde het dus behoorlijk lang. Niet dat hij ons niet waarschuwde, hoor, maar bon, we waren er nu, we konden evengoed wachten. Opnieuw liepen we rond in de Wondelgemstraat en voelden we ons in het buitenland. Deze keer was het Wolf die simpele stoffen schoenen kreeg voor tien euro, opnieuw was er een vieruurtje van bij de bakker, maar deze keer aten we het op op de trappen van de kerk van de Wondelgemstraat, terwijl we keken naar de voorbijgangers.
Het grote verschil met vorige week, was dat Wolf nu intussen in sneltreinvaart de batterij van mijn iPhone leegtrok door Pokémon Go te spelen. Hij amuseerde zich rot, crosste van het een naar het ander, we kochten intussen ook een blauwe broeksriem voor hem, en snuisterden rond.

We stopten nog even bij de C&A, vonden er een paar kledingstukken en een paar Pokemon, en reden toen fluks naar huis.

En verder? Er werd een grote speelgoedkast opgeruimd, dat ook. En wat rondgelummeld, en gespeeld met vanalles, en gewoon… Vakantie, zeker?