Verjaardagsfeestje Merel, mét taarten

Bij een verjaardag hoort een feestje, uiteraard. Omdat drie jaar nog wat te klein is voor een kinderfeestje, kreeg Merel enkel het familiefeestje, maar dat vond ze blijkbaar niet erg. Er was namelijk taart, en in de ogen van mijn dochter is taart erg belangrijk.

Ik heb het dan ook op mij genomen, voor het eerst in lang, om de taart zelf te maken: het weekend was een extra dagje, en ik zag het wel zitten. Gisterenavond ben ik dan ook aan de misérable begonnen, omdat die eigenlijk het lekkerst is als ze al een dagje staat. De calorieën van dat ding wil je écht niet weten – denk instant aderdichtgeslib-  maar ze is ongelofelijk lekker! Recept van Goe Gebakken van Sofie Dumont, overigens.

IMG_7192

Deze morgen ben ik dan eerst de basis van de chocoladetaart beginnen maken, want die moet een uur of twee in de koelkast, en dan aan de beertjestaart begonnen.

Die chocoladetaart, naar recept van alweer Sofie Dumont, is eigenlijk simpel: een chocoladebiscuit, waar een dikke laag chocomousse tussen gaat, en dan wordt het geheel overgoten met een ganache. Alleen was mijn vorm iets kleiner dan bedoeld, en dus mijn chocomousselaag iets dikker, en daardoor steef die minder op. Toen ik de taart dan ook wilde ontvormen, viel ze quasi uiteen. Ik heb snelsnel de vorm er terug opgezet, en de taart in de diepvries gekegeld. Ze werd daardoor wel heel mooi om te versieren, maar hopeloos onpraktisch: het biscuit was ook lichtjes bevroren, en dus moest je hard duwen om de taart te snijden, en duwde je de mousse er weer van tussen. Maar ze was tenminste mooi!

IMG_7196

De ganache is trouwens ideaal als zelfgemaakte choco: fantastisch lekker op de boterham.

De beertjestaart is in feite een biscuit van drie lagen met telkens een laag crème tussen van slagroom, plattekaas, suiker, gelatine en fruit uit blik. Rondomrond is ze ook afgewerkt met diezelfde crème (zonder het fruit) en dan berenkoekjes er tegengeplakt, en dan een vormpje met cacaopoeder. Merel vond ze fantastisch!

IMG_7194

IMG_7195

Als laatste taart, ook weer recept van Goe Gebakken, heb ik zelf een brésilienne gemaakt: een knapperig koekjesdeeg, met daarop vanilleflan, en slagroom en gekaramelliseerde amandelschilfers.

IMG_7191

Het resultaat van een ganse avond + voormiddag werk mocht er dus wel zijn:

IMG_7198

Merel kreeg een hoop cadeautjes: een reuzenpuzzel, een kleedje voor Grote Pop, een caravan (in Duplo-achtige stenen) van Hello Kitty, een Lalaloopsie, en vier pluchen dierenmaskers. Vooral die laatste waren een gigantisch succes:

IMG_7187

IMG_7189

IMG_7190

Maar ook de Lalaloopsie liet ze niet meer los, en de Hello Kitty caravan moest meteen gebouwd worden.

Er werden natuurlijk ook kaarsjes uitgeblazen:

IMG_7201

en er werd vooral veel gespeeld. Ik denk wel dat ze het leuk vond, mijn kleine meisje. Op naar de vier jaar, liefje!

Blaarmeersen

Het was een drukke dag vandaag, met geloop voor nieuwe broekkousjes, Skylanders, boodschappen, boekhouder, apotheek… Er kwam niet veel van de ‘mij-namiddag’ in huis, helaas. Maar gelukkig was het nog steeds aangenaam warm buiten, en kon ik ontstressen met mijn Mereltje aan de Blaarmeersen, terwijl de jongens aan het trainen waren.

We zijn nog maar eens met de buggy tot aan het kleine piertje gewandeld, hebben daar onze boterhammetjes opgegeten op het bankje, keken naar de zonsondergang en zagen dat het goed was. We zijn dan rustig teruggewandeld – en Merel stapt altijd dat hele eind, dan – tot aan het veld, hebben nog eventjes gekeken of de jongens wel goed bezig waren, en zijn dan maar een chocomelk gaan drinken voor bij de boterhammen. Meer moet dat soms niet zijn om helemaal rustig te worden.

IMG_0576

IMG_0577

IMG_0578

IMG_0579

IMG_0582

IMG_0589

IMG_0591

IMG_0592

Zonsondergang

Ik had toch wel even getwijfeld: ik was moe, en zou het niet praktischer zijn om de jongens gewoon af te gooien op de rugby, terug naar huis te rijden met Merel, hier rustig boterhammen te eten, en dan de jongens weer op te halen?

Maar toen bedacht ik me dat het eigenlijk wel een héle mooie dag was, absoluut niet koud, en dat het wellicht niet meer zo vaak zou lukken om met Merel te wandelen en te picknicken aan de Blaarmeersen.

En dus smeerde ik snel een ganse stapel boterhammen, stak een fles water in een tas, laadde de buggy in de koffer, en reed naar de Blaarmeersen. Merel en ik bleven even kijken naar de training van de jongens, en trokken daarna naar het strand. We babbelden zoals je alleen met een bijna-driejarige kan, aten brood op een bankje, reden naar het kleine piertje, en zagen toen een van de mooiste zonsondergangen die ik in tijden gezien heb. Ik vond het jammer dat ik mijn grote fototoestel niet bij had, maar ook met een iPhone kan je vrij behoorlijke foto’s nemen. En de kleuren, die werden alsmaar intenser.

IMG_0547 IMG_0548 IMG_0549 IMG_0550 IMG_0551

De eenden en meerkoeten zwommen rond ons, tot grote hilariteit van Merel, die een paar korstjes brood aan zo’n lief zwart vogeltje mocht voederen.

Ik vond het eigenlijk jammer dat het alweer half acht was, en dus eind van de training. Maar Merel was moe en moest gaan slapen, en het begon donker te worden.

Maar geloof me: deze dag pakken ze me alvast niet meer af.

Poort 37

Dat het toch zo ongelofelijk snel gaat, allemaal. Er is alweer vier maanden voorbij sinds de vorige larp, en het lijkt allemaal zo lang niet.

En dit nieuwe personage, Eleonora, is intussen ook alweer een jaar oud. Het vorige heeft eigenlijk geen exit gekregen, is gewoon verdwenen, de verhaallijn was tussen de plooien gevallen op het vorige weekend. Jammer, maar intussen een volledig afgesloten hoofdstuk. De kleren zijn uit elkaar gehaald en hangen netjes op de kapstok.

Vorige ingame avond zijn de krijtlijnen voor het personage uitgezet, en heeft ze zich bewezen. Vandaag heeft ze bevestigd: ze is blijkbaar al een vaste waarde en een aanspreekpunt, en ik vind het heerlijk. Uiteraard heeft veel te maken met het feit dat ik outgame wel gekend ben als ancien, maar toch, zelfs de nieuwe spelers komen naar me toe.

Het ligt me wel, dit nieuwe personage. Alleen is nog steeds niet duidelijk waar het naartoe gaat. Ik heb – tot mijn spijt, eigenlijk – weinig samengespeeld met de rest van mijn amazones, we deden zowat allemaal ons eigen ding. Ik speel redelijk wat met een priester van Gnu, maar dat niet alleen, er was voortdurend vanalles te doen, en we zaten zowat overal bij.

Alleen dood- en doodjammer dat ik vanavond al naar huis moest: morgen is er een herdenkingsmis voor Jeroom, met een familiediner eraan gekoppeld, en dat wil ik uiteraard ook niet missen. Er zijn belangrijker dingen in het leven dan spelletjes.

Mja.

Hopelijk gaat het personage nog wel eventjes mee, want ik amuseer me alvast te pletter. En maart kan niet snel genoeg komen, wat dat betreft. Mijn batterijen zijn alvast weer wat opgeladen.

Nerdgasm: Lego overload

Als je een uitnodiging in de bus krijgt om naar de pre-opening te gaan van de nieuwe Legowinkel, dan zeg je toch geen nee? Ook al moet je daarvoor met drie kinderen naar Wijnegem rijden, en een muziekles en een rugbytraining overslaan? Mijn jongens vonden alvast van niet, en dus reden wij deze namiddag gezwind naar Wijnegem, alwaar wij net iets minder gezwind ingang vijf vonden, en uiteindelijk net op tijd de winkel binnenvielen.

De jongens straalden, beter kan ik het niet zeggen.

IMG_6437

Wat wil je dan ook: een ganse winkel met alles uit het boekje waar Kobe zo graag door bladert! In de vitrine een Orthanc

IMG_6449 IMG_6448

en een Arkham Asylum (compleet met groene tentakels)

IMG_6439

en binnenin ook overal netjes gebouwde modellen. De jongens waren nog niet helemaal binnen, of ze hadden al elk een Speedor in de hand om een wedstrijdje te spelen. En tot hun grote verbazing kregen ze dan ook nog een cadeautje, zijnde een sleutelhanger en kaarten van die Speedors.

IMG_6445 IMG_6444 IMG_6443

Na het eerste initiële openmondmoment werd de winkel verder verkend: een bak waar je zelf je favoriete ventje kan samenstellen, en dat ze vandaag ook gratis mochten meenemen. Ook daar konden ze een wedstrijdje winnen.

IMG_6452

IMG_6451

IMG_6440

Verderop mocht er vandaag een piraat gebouwd worden, iets wat blijkbaar per maand afwisselt. Wolf en Kobe bouwden zelfstandig, voor Merel waren de stukjes nog te klein, maar was het wel een goeie kleurenoefening.

IMG_6445

Wat het meest opvalt als je in de winkel binnenkomt, is natuurlijk de Legomuur: allemaal ronde potten met stukjes erin, die je per beker kan aankopen. Gedaan met een ganse nieuwe dure doos te kopen als je ergens anders een paar stukjes mist, of zelf iets cools wil ontwerpen: je neemt een beker, vult die met blokjes in kleur en vorm naar keuze, en betaalt naargelang de maat van je beker. Toch ongelofelijk wijs?

IMG_6441

Wat het meest coole is, of toch de feature met het hoogste nerdgehalte, is de scanner: je houdt een doos met minimaal 200 stukjes voor het oog, en je krijgt een 3Dprojectie van de inhoud van de doos, die je zelfs kan doen bewegen. Gewoon mega de max!

Wat me dan weer het meest verwonderde, is de uitgebreidheid van het gamma. Uiteraard wist ik dat er een enorm gamma aan Star Wars gerief is, en heb ik ook al staan kwijlen bij een Star Destroyer of de Death Star. En natuurlijk wist ik dat je zowat elke grote scene uit de Lord of the Rings Trilogie kan nabouwen. Maar wat ik bijvoorbeeld niet wist, is dat er een architectuurreeks bestaat, waarbij je een aantal zeer herkenbare gebouwen kan nabouwen.

IMG_6446 IMG_6447

Zelf kon ik ook niet aan de verleiding weerstaan, en liet me door de jongens overhalen om nu al kerstcadeautjes in te slaan en in de kast op te bergen: Shelob voor Wolf, en een set van twee Speedors voor Kobe. Niet dat zij zo lang op hun honger moesten zitten: ze kregen elk ook uit de Legowinkel een Legowinkel om te bouwen mee. Lekker meta!

IMG_6457

Ginder zaten we overigens ook niet op onze honger: er waren tal van lekkere hapjes voorzien, koekjes, marsepein, en vooral ook zeer originele en mega coole boterhammen. Poepsimpel overigens: je snijdt twee rechthoeken uit je brood, legt er je beleg tussen, en uit een andere boterhammen haal je drie kleine schijfjes, die je dan met boter vastzet op de eerste, et voilà: legoblokjes! Die moet ik onthouden voor een kinderfeestje!

In elk geval: bedankt, Lego! Hier is alvast de goesting om te bouwen flink aangewakkerd, en dat kan ik alleen maar toejuichen!

*haalt de grote bakken lego van de kamer naar beneden, en trekt een paar stevige sloffen aan om vanaf nu het huis te doorkruisen*

Ardennen dag vier: Monschau en Warche

We sliepen alweer laat, aten laat, en kwamen dus maar tegen half twaalf aan in Monschau, een twintig minuten rijden van Waimes, maar wel volop Duitsland. We liepen door de hoofdstraat, aten buiten op dat ene terras waar je naast schnitzel ook nog cordon bleu kon krijgen, en zagen dat het goed was.

Enfin, charmante-toeristenval-goed dan toch. We liepen voorbij een winkel met stenen, mineralen en kwartzen, en aangezien de jongens daar allebei nogal gek van zijn, liet ik ze elk een hangertje kiezen: lapis lazuli voor Wolf, rode jaspis voor Kobe. Merel is er nog te klein voor, en vroeg er ook niet naar.

Ardennen01

Daarna togen we naar boven, naar de burcht. Normaal kan je dat op vijf minuten doen middels een reeks trappen, maar met een buggy lukt dat niet natuurlijk. Gelukkig wilde de winkelierster ons het uitleggen, en duwden Wolf en ik ons een breuk aan de buggy bergop. Maar bon, boven was het mooi, al mochten we de burcht zelf niet in, omdat ze podia aan het opzetten waren. Blah.

Ardennen02

Ardennen03

Gelukkig was er een speeltuin boven, die uitgebreid getest werd, met de nodige stoerdoenerij, overigens.

Ardennen04

Ardennen05

Ardennen06

Ardennen07

Ardennen08

Ardennen09

Ardennen10

Tegen half vier waren we weer thuis, werd er een vieruurtje naar binnen gewerkt, gevoetbald met het buurjongetje, en trokken we naar de Warche. Zalig, man! Ik hoefde maar heel eventjes uit te leggen hoe ze moesten dammen, en weg waren ze!

Ardennen11

Ardennen12

Ardennen13

Ardennen14

Ardennen15

Bij Wolf duurde het niet lang of de laarzen waren gedegradeerd van waterbescherming naar bescherming tegen stenen: ze zaten volledig onder. Ook bij Merel kon ik ze na verloop van tijd uitgieten. Tot mijn grote verwondering hield Kobe het wonderwel droog, misschien ook wel uit eerbied voor zijn splinternieuwe laarzen.

Ardennen16

Ardennen17

Ardennen18

Ardennen19

Enfin, ik kreeg ze met moeite mee naar huis, en moest beloven dat ze ooit nog wel eens gingen mogen dammetjes maken in de Ardennen.

Tinkelbel

Omdat gisteren De Heksen zo waren meegevallen, ging ik deze voormiddag met Merel en de jongens (vrijkaarten voor Gentblogt) naar Tinkelbel, de kleutervoorstelling. Wat ik ervan vond, kan je lezen op Gentblogt, en neem ik hier ook even over voor u ^^

Deze blogpost is oorspronkelijk geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt. Waar anders?

Tinkelbel ofte een elfje dat naar het elfenbal wil.

Ook kleuters hebben recht op een portie cultuur af en toe, al is het dan meestal nog met de kleine c. Maar je kan ze niet vroeg genoeg laten kennis maken met theater en dergelijke, vinden wij hier ten huize.

En dus stonden we gisteren netjes om elf uur klaar aan de Toren van Babel aan de Bargiekaai, voor de voorstelling Tinkelbel van Theater Uitgezonderd. Voor het verhaaltje moet je het als volwassene niet doen, maar een peuter van twee en een half vindt het perfect verstaanbaar, en, aan de reacties te zien, ook ronduit zalig!

Het elfje Tinkelbel wordt wakker in het elfenbos, doet even wat aan persoonlijke hygiëne, laat iedereen, inclusief de ouders, even mee aan ochtendgymnastiek doen, en krijgt dan een brief waarin ze uitgenodigd wordt voor het elfenbal. Paniek natuurlijk, want het is die avond al, en ze moet nog tal van voorbereidingen treffen. Wat een geluk, een ganse zaal vol kinderen die haar willen helpen!

En geloof me, dat doen die kinderen maar al te graag. Ze roepen, applaudisseren, kijken met open mond naar de handpoppen die fungeren als andere personages, verzamelen blaadjes of druppels, doen de elfendans, en wel meer van dat soort dingen. Heel af en toe sluipt er eens een opmerking tussen die ook de volwassenen doet gniffelen, maar dit is vooral een voorstelling die puur op kleuters is gericht, en duurt daarom ook amper drie kwartier.

Op het einde gaat Tinkelbel weer slapen, en als er dan een meute kleintjes eerbiedig rond gaat staan om te kijken, en fluistert dat we stil moeten zijn, dan weet je dat het goed was. Onze peuter is het overigens de hele dag blijven herhalen: “Tinkelbel sjaapt, he mama? Moete stil zijn!” En meer cultuur moet dat voorlopig niet zijn.

Tinkelbel (3+)
Theater Uitgezonderd
Toren van Babel, Bargiekaai 1
Speelt nog op 25 en 27/07 om 11.00
www.uitgezonderd.be