Ook al proef ik niks, Bart had een paar dagen geleden toch een restaurant geboekt voor gisterenavond. Hoop doet leven, nietwaar? Maar helaas, het mocht niet zijn. Gelukkig waren presentatie en texturen ook succulent, net zoals het gezelschap, dus ja, ik had een fijne avond.
In de loop van de dag postte Bart het volgende:
Wist ik veel dat hij daarmee eigenlijk de menu van de Koe-vert bedoelde.
Het aperitief was dus de “Temptation apero”, maar toen ze zonder iets te vragen met alcohol kwam aanzetten, heb ik die toch beleefd geweigerd. In de plaats kreeg ik een aperitief op basis van pompelmoessap, iets wat je me in andere omstandigheden absoluut niet kan doen drinken. Maar aangezien ik toch niks proefde, gaf het voor deze ene keer eigenlijk niet.
Een eerste hapje was de “Amuse Hot-thai”, ofte een nobashi met gele curry en kokos.
De “Ménage à trois” bestond uit een open lasagne – love fish – zeegroenten – grijze garnaal, en was echt bijzonder lekker. Enfin ja, ge snapt wat ik bedoel.
Van de “quickie” heb ik geen foto’s: dat was een bolletje sorbet van bloedsinaasappel overgoten met wodka.
Het hoofdgerecht daarentegen, dat was ook weer fotowaardig: rundstournedos, gamba’s à la plancha, zwammen en pommes pont neuf, onder de naam “you and me”.
En het dessert, het “orgasm”, was eigenlijk ook wel de moeite, ja: papaverijs, frambozencoulis, chocolademousse, Baileyscrème, en verbena.
De “Sweet dreams”, onder de vorm van een latte macchiato met vanille en kaneel hebben we afgeslagen: ik slaap er niet van, en ik smaakte het toch niet.
Maar ja, het was wél de moeite, en dat had ik niet verwacht van de Koe-vert, hier in Wondelgem.
Een aanrader dus.
