Om half negen werd er op de deur geklopt: de kuisploeg! Nee, we hadden geen bordje ‘Do Not Disturb’ gehangen, want nooit gedacht dat die zo vroegen zouden langskomen. We sliepen allebei nog diep… Tsja, het zorgde er wél voor dat we om half tien al op de fiets zaten: de fietsen moesten tegen elven terug binnen, en het was alweer een stràlende dag, na de regen van gisterenavond.
We zochten nog wat caches, kwamen in een zeer theatrale kerk terecht, reden langs het water, nog langs een stukje groen vlakbij het centrum, en tegen elven waren de fietsen netjes binnen.
Daarna schoven we een uurtje aan voor een toeristische rondvaart van een uurtje. We hadden nog getwijfeld of we niet beter zélf een bootje huurden, maar nu kregen we er wel alle uitleg bij.
We staken dan nog maar eens de voetgangersbrug over, wandelden tot aan de Street Food Market, en aten iets Koreaans. En daarna deden we eindelijk wat aan échte cultuur: het Copenhagen Contemporary. Bizar, anders doen we massa’s musea, maar dat was er dit keer gewoon niet van gekomen.
Hier was ik serieus onder de indruk van Anselm Kiefers installatie met loden vliegtuigen. Prachtig…
Daarna kwamen we bij een installatie van Sarah Sze. De naam was me totaal onbekend, maar het was echt wel knap, ik denk dat ik zeker een kwartier ben blijven staan kijken.
Daarna zijn we zeker een kwartier blijven zitten bij iets van Christian Marclay: 24 uur film met allemaal schitterend gemonteerde fragmenten rond tijd en uurwerken, met wel degelijk een verhaal in. Knap! Maar mijn mond viel al helemaal open toen ik vaststelde dat de tijd op de uurwerken ook echt klópte! Man, daar moeten màànden werk in gekropen zijn. Mooi!
Er lag ook een ademende zeug van Paul McCarthy. Ademende zeug? Jawel, een machine die het beest levensecht doet bewegen. Die mens moet serieus grondig naar varkens zitten kijken hebben.
Enfin, tegen dan hadden we nog voldoende tijd om op het gemakske terug te kuieren, een koffie te drinken, en dan een taxi te nemen naar de luchthaven.
Ik kocht er op de valreep nog een heel knap, helaas ook duur rood regenvestje, en we stapten het vliegtuig op. Zonder incheckproblemen deze keer, en zonder zelfs ook maar enig ongemak van mijnentwege! Mocht ik altijd zo kunnen vliegen, ik nam veel vaker het vliegtuig. Serieus!
In Amsterdam was er tijd genoeg om nog een klein hapje te eten, en daarna was er de zoef-zoef Thalys, met toch wel deftig eten, ja.
We haalden nog snel de trein naar Antwerpen, haalden in de regen de auto op in Gent-Sint-Pieters, en waren tegen elven thuis.
Alwaar een kleine kat het bijna kreeg van kopjes geven en streeltjes vragen. Toch altijd leuk om thuis te komen, ja.
