Geplaatst op

Vrijdag

Man man, wat een dag! Mijn eerste echte volledige vrijdag, en ik zal het geweten hebben!

Les van 8.30u tot 11.00u, van 11.10u tot 12.55u, en dan een kwartiertje om snelsnel een bord stoverij met frieten binnen te stampen. Tegen 13.15u stond ik aan de fietsenpoort om toezicht te houden en pasjes te controleren. En ook wel links en rechts een foto te nemen, dat ook.

Om 13.45u stond ik alweer voor de klas, tot 15.25u, en dan heb ik nog twintig minuten gewacht op een leerlinge met wie ik een afspraak had, maar die dat blijkbaar compleet vergeten is. Hmpf.

Ik ben dan nog boodschappen gaan doen, en tegen kwart na vier was ik thuis. Ik overliep met Kobe wat hij nodig had om een nachtje in een tent te slapen, en dan Ankoria te spelen, maar gelukkig is hij groot genoeg om zelf zijn valies te maken. Thomas die hem kwam halen, liet weten dat hij later ging zijn, en ik moest me nog haasten om met Wolf naar het samenspel te rijden om vijf uur. Gelukkig was Bart intussen thuis gekomen, en ging Merel bij hem thuis blijven. Geen gedoe dus om nog een picknick in elkaar te flansen: gewoon Wolf ophalen tegen zessen, en dan naar de Blaarmeersen voor de rugby, terwijl hij zich in de auto omkleedde. Aangezien ik alleen was, was dit een prima gelegenheid om alle werkdruk van me af te wandelen door een rondje rond de Blaarmeersen. Ik ben zelfs even tot de top van de toren geklommen, gewoon voor het uitzicht.

Aangezien we nu Merel niet mee hadden en dus niet haastig waren, konden Wolf en ik nog een geocache oppikken aan de Europabrug. Maat, ik heb tranen gelachen! De cache zit verstopt in zo’n houten staketsel, en het is eigenlijk de bedoeling om er met een kajak naartoe te varen. Op foto’s bij de cache heb ik al ladders zien passeren ook. Maar iemand met een beetje lef kan er ook naartoe springen. Ik ben boven op de brug blijven kijken, en Wolf, met een ei in zijn broek, sprong naar de cache. Het doosje was zeer snel gevonden, en met één gezwinde beweging liet Wolf het deksel openspringen, waarop het deksel met een sierlijke bocht… in het water belandde! En zo’n staketsel is behoorlijk hoog, om eerlijk te zijn. Wolf is op zijn buik gaan liggen, heeft vanalles geprobeerd, en uiteindelijk met zijn voet een tik tegen het ding gegeven, waardoor het naar het midden dreef en hij er wel aan kon. Maar ik heb dus staan gieren, daar boven op die brug! En terugspringen was ook nog een onderneming op zich, zo bleek. Enfin, cache gelogd, weer eentje bij.

Geplaatst op

Woensdagweer

Wat doet ne mens op een prachtige nazomerwoensdag, wanneer het echt nog lekker warm is, en je om zes uur op de Blaarmeersen moet zijn voor de rugby?

Juist, een uurtje vroeger vertrekken, en de kinderen laten zwemmen.

Tegen zessen waren de jongens afgedroogd en aangekleed en liepen ze richting rugbyveld, terwijl Merel en ik rustig op onze handdoeken bleven liggen, en een boterhammetje aten.

Tegen achten waren we thuis, en was Merel al in de auto in slaap gevallen. De eerste schoolweek, warm weer, en dan nog gaan zwemmen? Goed om blijkbaar plat te vallen ^^

Geplaatst op

75

Ons pa is vandaag 75 geworden, en dat wilde hij toch een beetje vieren. Omdat beide broers niet konden, en hij elke zondag hier mag komen eten, had hij ons gezin uitgenodigd om samen op restaurant te gaan. En meteen had hij Nelly, mijn schoonma, ook uitgenodigd vorige week. Het is toch enkel met ons gezin, Nelly is ook alleen, en hij kan haar goed verdragen, en dat heeft de notoire misantroop met niet veel mensen… Enfin, iets over twaalf laadden Bart en ik elk een hoop mensen in onze auto, en we reden naar ’t centrum. Bart had het restaurant mogen kiezen, en het werd Restaurant Belfort, onder de stadshal. Betere brasseriekeuken, en gezellig zitten, en de perfecte locatie voor de jongens om rond te lopen en pokémon te vangen.

We nestelden ons buiten, ondanks de dreigende wolken en de windstoten bij moment, en zagen dat het goed was. En het eten? Magnifiek. Ons pa was helemaal in zijn nopjes en vond dat we dat vaker moesten doen. Tsja…

Tegen half vier reden we naar huis, en tegen vier uur kwam Roeland langs met zijn gezin en mét taart. Met veel slagroom, zoals de jarige verzocht had :-p Er werd gezongen, rond de tafel gestapt, en een kaarsje uitgeblazen. Zoals het hoort.

En daarna moest er duidelijk heel dringend knuffelrugby gespeeld worden in de tuin. Da’s een variant zonder tackelen, maar met knuffelen, bijzonder populair bij de neefjes en nichtjes.

Ik vond het een bijzonder fijne dag, en ons pa heeft een aantal keer herhaald dat hij zich bijzonder goed voelde en het zeer leuk vond, dus: missie geslaagd!

Geplaatst op

Pokémonhunt

Vandaag werd er in Gent een massaal pokémon Go!-event opgezet: maar liefst 42 pokéstops in het centrum gingen van 13 tot 18 uur permanent gelured worden, en wat voor Gentenaars zouden wij zijn als wij daar niet naar toe zouden gaan, hmm?

Het hele gezin ging dus gezwind de fiets op: Merel bij mij op de aanhangfiets, en Bart op mijn oud reserve-exemplaar, en via het Gaardenierspad reden we fluks tot aan de Hema. Al was dat laatste stukje eigenlijk al niet meer zo fluks: een massa volk op straat, de Gentse Feesten waardig. Man man man, wat was me dat zeg! Bart ging nog snel even in de Hema een nieuw fietsslot kopen, want er waren tal van sloten mee, helaas zonder sleutel. Goed bezig, Waelekes! En toen begonnen we, na een ijsje uiteraard, aan ons rondje. Veel interessants hebben we niet gevangen, maar de pokéballs werden aangevuld, en we hadden vooral een zeer fijn gezinsdagje.

We gingen nog even wat typische dingen halen in de Albert Heijn, daarna nog even in de Hema, en tegen zessen stonden we gezellig allemaal thuis. Zo op een twintig minuten fietsen van ’t stadscentrum wonen, dat heeft toch zijn voordelen.

Geplaatst op

Tweede schooldag

Gisteren misschien nog een beetje pips, vandaag zag ik het alweer helemaal zitten!

Vijf uur lesgeven (met een tiental minuten koffiepauze), en dan snel een broodje halen en buiten op het veld opeten, want eigenlijk van toezicht bij de sportnamiddag van de eerstes. Gelukkig stond ik niet bij een van de verschillende opdrachten, maar moest ik foto’s nemen, zodat ik nog redelijk rustig kon eten. Het druppelde even, maar eigenlijk was het daar bijzonder aangenaam, op dat veld naast de school. ’t Is toch echt wel een van de troeven, hoor!

Heel leuk was ook dat er daar waar ik moest rondlopen, drie pokéstops zijn, waarvan twee gelured waren, en dat ik al werkend een massa pokémon heb gevangen, tot Wolfs grote plezier. En intussen was hij met zijn klas allerhande spelletjes aan het spelen om elkaar beter te leren kennen en aan de teamgeest te werken. Goed gezien, vond ik zo.

img_6209

De rest van de foto’s en het verslag staan uiteraard op de schoolwebsite.

Geplaatst op

Eerste-schooldagfoto’s

De eerste schooldag begon zoals elke eerste schooldag: een beetje zenuwachtig, maar met vooral veel voorpret. Meer dan op tijd waren ze hier allemaal klaar, en kon ik de obligate eerste-schooldagfoto nemen.

Ik vind dat dus zo mooi, he: ze zien opgroeien. Ik ga ze hier eens naast elkaar zetten, die foto’s.

366-sep01

Toch machtig, om die sprongen te zien?

 

 

Geplaatst op

Laatste vakantiedag

We wisten eigenlijk niet goed wat we vandaag nog gingen doen. Enerzijds wilden we eigenlijk gewoon een dagje rustig thuis, maar aan de andere kant was het wel nog prachtig weer, en mag je een laatste vakantiedag ook niet zomaar verloren laten gaan, nee? Gaan zwemmen, misschien? Neptunus, of de vijver? Of gaan cachen? Hmmmm…

Het werd in elk geval een rustige voormiddag, met boodschappen en dergelijke, en de vaststelling dat de fietsgraveurs van stad Gent aan den Delhaize stonden. Er volgde een lome start van de namiddag, en dan nog gespurt om net tegen half vier aan de Delhaize te staan met onze fietsen, nog net op tijd. Oef.

En toen besloten we om naar de kapper te gaan in de Wondelgemstraat, voor twee frisse korte kopjes voor de eerste schooldag. Vijftien minuten en vijftien euro later stonden we weer buiten, en aten we een vieruurtje van bij de bakker op een bankje aan de kerk. Geloof me: helemaal vakantiegevoel!

Omdat we nu toch op de baan waren, vond ik dat we evengoed een klein beetje konden omrijden en een cache gaan oppikken aan de ingang van de Westerbegraafplaats. Uiteraard hebben we toen maar een wandelingetje gemaakt in het park dat die begraafplaats eigenlijk gewoon is. Prachtige dingen gezien, trouwens, ik ga hier zeker nog eens komen rondlopen.

We moesten ons nog bijna haasten om op tijd op de rugbytraining te zijn. Enfin, enkel training voor Wolf, Kobe begint pas vrijdag. We leverden hem af, en Kobe, Merel en ik gingen voor de wandeling rond de petanquevelden tot aan de speeltuin aan de camping, om daar al een eerste paar boterhammetjes op te eten.

Daarna wandelden we verder tot aan het toch nog steeds vrij drukke strand, en installeerden ons aan het piertje. Ik stak er een cache weg, Merel bleef bij me, en Kobe ging al gauw terug naar het strand om er zijn sandalen uit te trekken en in het water te gaan staan. Twee minuten later was hij al terug: of hij ook zijn broek mocht uittrekken en in zijn onderbroek er staan? Nog drie minuten later kwam de vraag: “Mama, mag ik zwemmen in mijn onderbroek? Please?” Euh… Hij had toevallig een boxersshortje aan, met daarover een vrij lange bermuda, ik zag dus het probleem niet. Alleen had ik natuurlijk geen handdoek bij, maar dat vond hij niet erg, hij ging zo wel opdrogen. Kobe heeft dus drie kwartier in het water liggen spelen op zijn eentje. Tsja…

Om kwart voor acht konden we eindelijk Wolf oppikken, en ging het meteen naar huis: morgen school, dus Merel moest echt wel in haar bedje!

Maar die laatste vakantiedag zorgde toch ook wel voor het nodige laatste vakantiegevoel. Zalig!

Geplaatst op

Werkendag!

Kobe en Merel waren gisteren al bij hun vriendinnetjes Kaat en Lieze gaan logeren, want vandaag moest ik de hele dag op school zijn: deliberaties, GON-leerlingen, en dan in de namiddag algemene personeelsvergadering. Wolf ging al rond een uur of acht met zijn papa mee naar kantoor, en hij zag dat precies goed zitten.

Eigenlijk had ik in de voormiddag niet echt iets te doen: geen van mijn leerlingen had herexamens, en blijkbaar heb ik ook geen GONners in mijn klassen. Maar vorige week was ik op het idee gekomen om eindelijk de lokalen van een nieuwe nummering te voorzien. In al die jaren dat ik er lesgeef – 23, om precies te zijn – is er bijgebouwd, zijn er klassen gewijzigd, klasjes bijgekomen, en de nummering was een onoverzichtelijk kluwen geworden. Ik kreeg het grondplan, en heb me aan het nummeren gezet. Vorige week op school heb ik het met collega’s overlopen, en hebben we het nog grondig gewijzigd, maar bon, de nieuwe nummering was er. Sam, de werkman, was al overal houdertjes aan het ophangen, en ik heb dan maar papiertjes met de nummers uitgeprint en overal opgehangen, een werkje van een paar uur toch.

Maar rond de middag was het me beu: Bart liet weten dat hij met Wolf onder de Stadshal ging eten, en ik zag dat volledig zitten. Ha ja, want met de moto lukt het dan ook om op anderhalf uur netjes terug te zijn. Met de auto moet je daar zelfs niet aan denken.

Soit, ik at een heerlijk stukje zalm met frieten en genoot van de vrijheid van mijn moto. Ik heb dat ding toch gemist…

IMG_1917

Ik was hopeloos oververhit na de vergadering en het ophangen van de resterende kadertjes en was pas om half zes thuis, maar eigenlijk zie ik het lesgeven alweer helemaal zitten. Oef!

Geplaatst op

Van caches verstoppen en caches zoeken

Ik zeg al maanden dat ik een geocache wil verstoppen aan de Tolhuissluis, maar het werd steeds maar weer uitgesteld. Tot dus vandaag: het was een perfecte dag om in de namiddag te gaan geocachen. Ha ja, want Wolf had als doel gesteld 150 geocaches in totaal gevonden te hebben op het eind van de vakantie, wat betekende dat we er zo’n 50 moesten vinden. Vandaag zaten we aan 147, met drie caches zouden we dus wel toekomen.

We vertrokken rustig na de middag, zonder ons op te jagen, pikten een nieuwe voortuincache mee, en staken onze vijfde geocache weg, de Tolhuissluis. Mooi plekje waar bijzonder veel mensen voorbij razen zonder het ooit te zien. Tsja.

Daarna reden we het hoekje om, en parkeerden aan Dok Noord, langs het water. Vandaag was het namelijk geen 32° zoals vorige week, en nu zag ik het wél zitten om nog eens te gaan zoeken in de oude grintbakken die nu dienst doen als grafittispot. En jawel, de cache liet zich vandaag wel vlot vinden.

We wandelden verder langs het water – bijzonder ongezellig eigenlijk, wegens langs de ring zonder voetpad – en kwamen aan de Bataviabrug, de voetgangersbrug richting Dok Strand. Dat is dan wél weer heel mooi:

Aan de overkant staat een grote blauwe kraan, en daar in de buurt ligt ook een geocache verborgen: nummer 150, jawel! De kraan zelf is ook bijzonder fotogeniek, zeker als er zo’n stralend blauwe lucht is.

We logden nog geocache nr. 151 in de Logstraat, en wandelden daarna rustig naar Dok Noord, om er nog wat schoolspullen in te slaan in de Action, en een koffie/limonade/cola te drinken op het grote terras van De Plek.

Zo op een van de laatste vakantiedagen haalden we nog helemaal het vakantiegevoel. Schitterend, toch?