Geplaatst op

Vreemde vogels

Dat het hier wel vaker de zoete inval is, dat heb ik al verteld. Vandaag kwam tegen half twaalf Julie aanwaaien: haar mama moet werken van twaalf tot vijf, en dat clasht nogal met de uren van de scouts. Dus zaten we met zeven aan tafel: ook mijn pa was mee, zoals quasi elke zondag.

Tegen twee uur werden de drie kinderen richting scouts gesommeerd, en daalde de stilte zowaar neder. Die iets later doorbroken werd door een zacht gesnurk. Jawel.

Ik ging de meisjes ophalen om vijf uur, en toen werd er hier vooral gigantisch veel gegiecheld en gelachen en geschaterd.

Alleen ging Julie’s mama haar ophalen rond kwart voor zes, en ging ik dan om zes uur iets ophalen bij een vriendin. Het werd kwart voor zeven, tot zover mijn plannen.

Maar bon, alle duiven weer in hun eigen kot.

Geplaatst op

Gladiatoren in Zelzate

Vandaag was het dan weer een rustige dag, kwestie van gisteren een beetje te compenseren. Al zat hij eigenlijk ook behoorlijk vol, maar dan wel veel rustiger. Het begon met Wolfs muziekles aan de Poel, en dus een uurtje rust voor mij. Ik probeerde een bijzonder uitgebreide cache te vinden in de Sint-Niklaaskerk, en brak mijn hoofd op de puzzel. Fantastisch gedaan, dat wel, echt. Om elf uur was er de vaste afspraak met de zoon in de Labath, met respectievelijk caffe latte en warme chocomelk (gemaakt van twee stevige latten donkere chocolade en gestoomde melk), en een gezellige babbel. Zo van die moeder-zoon-momenten, ik koester ze. Haastig waren we sowieso niet, en dus liepen we nog even samen tot in de Sint-Niklaaskerk, waar Wolf wél een paar aanwijzingen vond die ik over het hoofd had gezien, en daarna tot onder de Stadshal voor een smaakje van Wilde Mannen Woeste Wijven.

img_1994

De namiddag begon heerlijk lui, en rond een uur of vier pakten we ons op en reden naar Zelzate, net op tijd voor de gladiatorenshow op het Romeinse weekend. Altijd fijn om te zien! Al was het net daarvoor efkes beginnen gieten, en moesten we nog even wachten.

Daarna liepen we nog even rond, gaf ik uitleg aan de kinderen over alle dingen die er te zien waren, en zochten we nog drie caches in de buurt.

Afsluiten deden we gezellig thuis met een warme chocomelk – de tweede van de dag al voor Wolf – en een filmpje. Heerlijk rustige zaterdag!

Geplaatst op

Historisch moment!

Jawel, voor Bart en mij is dit een historisch moment! Dit was namelijk de eerste zondag dat we in de namiddag drie uur vrij hadden! Vrij als in: zonder kinderen. Begrijp me niet verkeerd: ik zie mijn kinderen doodgraag, wie hier al een tijdje komt lezen, weet dat. Maar man, het kan zo ongelofelijk deugd doen om eens kinderloos te zijn! Twee jaar geleden waren we nog samen op weekend op die manier, vorig jaar was dat gepland maar had Bart zijn knie gebroken, en dit jaar, tsja, is het er niet eens van gekomen.

Dat is de enige reden waarom ik jaloers kan zijn op gescheiden mensen: de kinderloze weekends!

Op dezelfde hoogte staat het feit dat Wolf nu al kan babysitten, en wij dus makkelijker een avond weg kunnen. Niet dat dat zomaar lukt: op maandag en woensdag heeft Bart les, op donderdag heb ik koor, en om de twee weken op dinsdag Cthulhu. Daarbij komt dat Wolf op dinsdag naar de gitaarles moet gebracht worden tot half acht, en dat er op woensdag en vrijdag tot half acht rugbytraining is. Maar bon, het is het principe.

Aangezien het overgang was, waren de jongens al van negen uur weg, en om twee uur heb ik ook Merel naar de scouts gebracht. Man, wat een bende! Ze zijn met 55 kapoenen, maar ook met tegen de 50 kabouters, dacht ik. Enfin, een gigantische groep.

img_1977

Tegen kwart na vijf waren ze alledrie weer thuis en doken ze prompt in bad. En als u vraagt wat Bart en ik in de tussentijd hebben gedaan? Ik heb in alle rust en stilte voor school gewerkt, en Bart heeft geslapen. Spannend, he!

Geplaatst op

Eerste rugbytoernooi van het seizoen

Wolfs knie doet serieus lastig, en dus geen training gisteren en zeker geen match vandaag. Dat gaf me alle tijd om met Kobe mee te gaan naar Schilde, om daar het toernooi te bekijken en hem aan te moedigen.

Het was stralend weer, ik zat heerlijk in de zon en las tussen de matchen door. Die matchen, die heb ik op vraag van de trainer helpen analyseren, waar het in zowel aanval als verdediging fout loopt. En de laatste match heb ik gewoon gefilmd, da’s nog makkelijker. Het was trouwens de eerste keer dat ik Kobe zo intensief heb weten meespelen. Prima!

Na de rugby kreeg Kobe nog een hot dog van mij, en zijn we een paar caches gaan zoeken in de omgeving. Sommige waren heel eenvoudig, maar er was er eentje bij met een codeslot, diep weggestoken in een haag, en de andere… Man, was de eigenaar van de cache niet net bezig in haar tuin, ik had de oplossing nooit gevonden. De locatie hadden we snel, onder een bepaalde steen in zo’n afsluiting van ijzerdraad gevuld met keien. Maar toen stonden Kobe en ik er allebei op te kijken gelijk nen uil op ne kluit. Een diepe buis. Unk? Er stond bij de beschrijving dat er hulpmiddelen in de buurt lagen. Een stokje of zo? Maar toen wees de dame van de cache ons fijntjes op de titel: “Twee elementen”. Mijn euro viel, zeker toen ik de gieter een beetje verderop zag staan. We zijn dan maar ’t straat overgestoken en hebben de gieter gevuld aan het kanaal, en het buisje volgegoten. En toen stonden we opnieuw beteuterd te kijken. Niks? De cachelegger schoot in de lach. “Kijk wat verderop?” En jawel, een halve meter verder in dezelfde afsluiting was een buisje komen piepen in het andere uiteinde van de intussen volgelopen buis. Moh! Meteen een favorietpunt toegekend, zo wijs gedaan!

Tegen kwart voor drie waren we thuis, maar had ik er al een bijzonder fijne middag op zitten. En de rugby? Daar waren ze tweedes. Goed gedaan!

Geplaatst op

Infoavond en koor

Aangezien ik sinds dit jaar opnieuw eerstes geef, moet ik ook op de infoavond van diezelfde eerstes aanwezig zijn. Gelukkig heb ik een job die ervoor zorgt dat ik niet de hele tijd braafjes op een stoel moet stilzitten, want daar heb ik het lastig mee, dat geef ik toe. Ik mag rondlopen en foto’s nemen, en daar dan achteraf ook een verslag van schrijven, dat ook.

Vorig jaar deed ik dat allemaal vrijwillig, gratis en voor niks, sinds dit jaar heb ik daar gelukkig een paar ICT-uren voor gekregen.

Enfin, het verslag staat uiteraard op de schoolwebsite. Tussendoor heb ik ook nog uitleg gegeven aan de ouders van de module twee uur Latijn, dat ook.

En tegen negen uur ben ik richting koor vertrokken, om nog wat tanden stuk te bijten op de Grosse Messe van Mozart. Prachtwerk, maar serieus moeilijk, en dus wilde ik de repetitie zo min mogelijk missen. Dat extra uurtje heeft me deugd gedaan, ook al ben ik tegenwoordig elke dag thuis ook aan het oefenen. ’t Is nodig, maar het wordt echt wel mooi.

Allez, ’t is te hopen dan toch :-p

Geplaatst op

Boekenplanken

Kobe heeft eigenlijk de kleinste slaapkamer hier in huis, maar wel met een fantastisch uitzicht! En dan staat zijn kamer nog serieus volgestouwd ook met meubels: een immense kast voor kleren en speelgoed, vijfdeurs, een bureau, en twee bedden. Ha ja, een logeerbed dat ook dienst doet als leesbed en in zijn geval vooral rommelbed.

Een echte boekenkast heeft hij niet, en dat was eigenlijk een beetje een gemis. Plaats voor een boekenkast is er niet echt meer, maar wel voor boekenplanken. In het begin van augustus zijn we langs de Ikea gegaan om ze te halen, tien euro per stuk. Ik zei al weken dat ik die ging installeren, en de eerste hangt er ook al even, maar toen zat ik zonder de juiste vijzen. Die ik maar niet ging halen in de Brico, een kilometer verderop. Tsja.

Tot vandaag: er waren vijzen, er was koffie, en ik toog aan het werk. En Kobe, die zag dat het goed was, toen hij thuiskwam van school.

img_6629

Geplaatst op

En het blijft zomeren

Andermaal een mooie zondag, met heerlijk eten vanwege mijn ventje, mijn pa die kwam genieten, en vriendjes over de vloer. Wolf trok richting Quinten om samen Pokémon te kunnen spelen, dat wel, maar dat maakte in feite geen verschil.

En ’s avonds keken we met Wolf naar ‘Sorry voor Alles’ van oudleerling Kamiel, en we zagen dat het goed was.