Geplaatst op

Inner Circle

Al een paar keer heb ik het hier gehad over het beeld Inner Circle van Linde Ergo: die vrouwenfiguur in een cirkel op de dijk in De Haan. Liefde op het eerste gezicht was het: ik was er zot van van zodra ik het zag. Wellicht ligt het ook aan de locatie en het telkens wisselende beeld, maar bon. Telkens als ik in De Haan was om Wolf af te zetten of op te pikken, probeerde ik even te passeren en een foto te nemen, telkens op dezelfde plaats. Het duurde even voor ik het helemaal vast had, maar toch: het zijn 25 foto’s geworden van het beeld, met telkens een andere zeelucht, een andere achtergrond, ander licht,

Ik heb er een collage van gemaakt: geniet. Aanklikbaar om te vergroten.

Om even te kaderen hoe het er ook echt staat:

Of in een filmpje de foto’s na elkaar:

 

Geplaatst op

Wie heeft de bonus gepikt!

Er waren hier de voorbije dagen al genoeg luie dagen, en de jongens waren gisteren zowat vergroeid met die Playstation. Tijd om ze toch even de buitenlucht in te sleuren, dacht ik dan. Drie toch wel onwillige kinderen kwamen mee, en bleken ervan te genieten. Enfin, het eerste anderhalf uur toch, het laatste half uur was er te veel aan. Stel u voor zeg, vier kilometer wandelen en 16 geocaches zoeken, da’s er wel over he!

Soit, ik genoot intens, zocht en vond (bijna altijd) en we deden lekker onnozel. En trokken zalige foto’s. De Scheldevallei in Merelbeke, te starten aan het sportcentrum, voor wie het zou willen weten.

Het begon te schemeren toen we naar huis reden, de kinderen waren moe en we hadden er twee niet gevonden, de bonus zal dus voor een andere keer zijn. Maar ik was wel helemaal uitgewaaid.

Geplaatst op

Kerstavond

Het is sinds een aantal jaar afwisselend kerstavond bij Jeroen en bij ons, en deze keer was het dus aan ons. Bart moest wel nog werken en was pas thuis tegen een uur of vijf, maar hij had wel al alle voorbereidingen gedaan, en wilde per se alles zelf koken.
De kinderen en ik hadden dan wel het hele huis in orde gezet: niet alleen de keuken – tot en met het legen van de vuilbakken en de groenselbak, zodat alles klaar stond – en de woonkamer, maar ook de gang, de gang boven én de drie kamers van de kinderen.

Tegen half zeven was Jeroen hier met het gezin en ons pa, en haalde Bart een keur van hapjes boven. Meteen werd ook een eerste rond cadeautjes geopend, en daar zaten vooral de jongens op te wachten: zij kregen namelijk, van iedereen samen én nog voor hun nieuwjaar, een Playstation 4. De tv had Wolf deze namiddag al geïnstalleerd, zodat ze meteen konden spelen. En inderdaad, Wolf, Kobe en Alexander verdwenen quasi meteen naar boven.

Het voorgerecht was een carpaccio, en na een ronde cadeautjes volgde het hoofdgerecht: varkenswangetjes op een bedje van gerookte forel, met een krokantje van kaas en een hoop verschillende groenten. Lekker!

Als dessert – na nog wat cadeautjes – had Bart een “messy dessert”: meringue stukjes met slagroom en rode vruchten. En voor mij had hij zowaar de aardbeien apart gehouden, want ik hou niet van de rest.

Toen lieten de kinderen nog allemaal een stukje muziek horen:

Al bij al werd het een zeer gezellige avond, en was het half twaalf tegen dat ik ons pa terug in het ziekenhuis kon afzetten.

 

Geplaatst op

Verjaardagsfeestje voor Marne

De timing is natuurlijk niet alles, maar het kind kan er uiteraard ook niet aan doen dat ze net nu verjaart. En de feestjes bij Roeland en Sarah zijn altijd bijzonder gemoedelijk, dus dat is meteen ook mooi meegenomen.

Als cadeautje hadden we gans Kobes slijmgerief meegenomen: ingrediënten, potjes, glitter, kleurstof, handboek en een grote box om alles in op te bergen. En vooral ook: Kobe zelf, als slijmmeester. Hij is uitgeslijmd intussen, en zij vindt het fantastisch! Ze had het alleen nog nooit zelf mogen maken van Sarah, maar nu dus wel. Doodcontent, dat metekind van me!

Er was zoals altijd een uitgebreide brunch, terwijl de kinderen boven speelden en wij gewoon gezellig zaten te kletsen. Ik herinner me dat ik me een jaar geleden gewoon niet goed kon zetten in de zetels ginder, maar dit keer had ik eigenlijk nergens last van. Het werd een aangename middag, heerlijk relax, en dat deed ook eens deugd. Alleen jammer dat ons pa er niet bij kon zijn, maar bon… Die is tenminste veilig.

Geplaatst op

Rubik’s Cube

Iedereen kent hem nog wel: een Rubiks kubus. Zo’n onding met verschillende vakjes dat je moest in orde krijgen, en waarvan er altijd wel één vlakje verkeerd bleef gaan. Mij is het in elk geval nooit gelukt om dat ding helemaal goed te krijgen. Eén vlak, ja, dat hield niet veel in, maar de rest? Voor nerds…

Wel, ik heb nu zo’n heerlijke kleine nerd in huis. Een van Wolfs vriendjes had zo’n kubus mee naar school, en Kobe was meteen geïntrigeerd. Als in: “Mama, hebben wij nog zo’n kubus? Of kan je die ergens krijgen?” Ik vroeg even rond, en zowaar, de volgende dag lag er eentje op de tafel in de leraarskamer voor hem, eentje van de kermis, zo bleek. Alleen… Bart had dat natuurlijk weer op zijn Barts gedaan, en had meteen online een wedstrijdkubus besteld, met alles erop en eraan. Het verschil in gebruiksgemak is inderdaad gigantisch, dat geef ik toe, maar de prijs dus ook :-p

Enfin, Kobe werd zelfs helemaal geobsedeerd door het ding: hij keek youtube filmpjes, leerde de algoritmes van buiten, en lost hem inmiddels op in minder dan een minuut. Helemaal, ja, niet gewoon een vlak.

Voor Sinterklaas vroeg hij dan een set kubussen die vanuit China werden verscheept: een 2×2, een 4×4 en zelfs een 5×5. Ook die laatste twee kan hij oplossen, maar daar doet hij wel iets langer over.

Op school is hij intussen een rage begonnen: de helft van zijn klas loopt er al mee rond, en ik moest lachen een paar dagen geleden: aan de kassa in de Colruyt staat zowaar een tafeltje met een stapel kubussen en de handleiding erbij. Geen idee of het door hem komt, maar de Rubik’s kubus is weer helemaal hot.

Op school zijn ze het intussen wel beu om hem ermee vergroeid te zien: hij moet hem wegsteken zodra hij de klas binnenkomt. Of zoals een van de collega’s lachend zei: “Je had zijn gezicht moeten zien! Ik zei: “Kobe, nog een keer, en ik pak hem af en gooi hem weg! Of nee, ik pak hem af, LOS HEM OP, en gooi hem dan weg!” Bij het eerste keek hij nog gewoon, bij het tweede was hij helemaal verschrikt! Zalig”

Mja, het kan geen gemak zijn, uw moeder die op uw eigen school werkt…

 

Geplaatst op

Mijn hoofd loopt om…

Om het maar eens met een mooie Hollandse uitdrukking te zeggen. Het zijn ook van die rare dagen: de examens zijn gedaan maar er moet nog vanalles gebeuren.

Deze morgen stond ik om kwart over negen per fiets in ’t stad, meer bepaald met drie, vier, vijf en zes aan de Sphinx voor ‘A Star is Born’: niet bepaald het soort film dat ik thuis zou bekijken, maar ik was wel onder de indruk van zowel Lady Gaga – dju dat mens kan toch echt wel zingen! – als Bradley Cooper. Knappe vent, met een goeie stem. Uhhuh.

Daarna dweilde ik nog even door ’t stad op zoek naar een leuke en betaalbare kersttrui, maar helaas. Ik vond wel nog een paar andere leuke dingetjes, en was tegen half twee thuis. De kinderen hadden tegen dan al gegeten, oef.

Na nog een hoop klassenraadwerk reden Merel en ik alweer richting ’t stad, met de auto deze keer, voor haar blokfluitles. En daarna liepen we nog even samen naar de Korenmarkt, want ze had nog geen vieruurtje gehad. Het werden dus maar churros, en erg dat ik dat vond!

En na het eten ging ik nog even een kijkje nemen bij ons pa, maar die stelde dat prima. Nog steeds even duizelig, maar wel ferm content en op zijn gemak daar in ’t ziekenhuis. Oef.

Geplaatst op

Swinging X-Mas

Dat we er lang naartoe gewerkt hebben, en dat het ook serieus de moeite was!

Ik bedoel dan ons kerstconcert samen met Fa.Si.Nant, het andere koor van Geert Soenen, en een heuse big band. Dat laatste was eens iets anders, swingende kerstmuziek in jazzakkoorden. Niet gemakkelijk, en om eerlijk te zijn, ook niet altijd even mooi. Maar da’s een persoonlijke mening natuurlijk.

Het had enige voeten in de aarde omdat de big band nu niet bepaald goed voorbereid was, maar het resultaat mocht er zijn!

De Christus Koningkerk zat goed vol, de sfeer was er, en de muziek ook! Eerst zong Cantandum vier liederen van Gjeilo, bijna close harmony. Dan kwam Fa.Si.Nant met versterking van ons voor een paar klassiekers, en na de pauze was er dan A Christmas Cantata van Nils Lindberg, met de big band. Heel apart, en blijkbaar sterk gesmaakt door het publiek. Bart nam een paar filmpjes,

Het doet toch ferm deugd, zo zingen.