Het begon plots vannacht: ik schoot recht in mijn bed omdat Merel plots aan het gillen ging, en jawel, ze had net zichzelf en haar dekens ondergekotst.
Ik riep Bart uit bed, en die kalmeerde en douchte zijn dochter, terwijl ik het bed ververste en een proper donsdeken uit de kast haalde. We waren ongeveer gelijktijdig klaar, en dus zette ik een emmer naast Mereltjes bed, en stopte haar weer netjes in, in de hoop dat het de clementijn was die op haar maagje was blijven liggen, en die ze dus had overgegeven.
Niet dus.
Toen ik haar ’s morgens om zeven uur uit haar bed wilde halen, had ze opnieuw gekotst, maar had ze blijkbaar ook zware diarree gehad. Ze had me alleen niet durven roepen, denk ik, omdat ze weet dat een pamper enkel nog dient om in te plassen. Enfin, ze ging opnieuw de douche in, en ik ververste nog maar eens het ganse bed. Ze wou echter niet meer slapen, en kwam mee naar beneden. Ik was blij dat ze nog een emmer naast zich had staan, en dat ik haar een verse pamper had aangedaan, in plaats van een onderbroekje, want het bleek effectief een stevige buikgriep, het arme kind. Na nog een viertal verse emmers en verse pampers stak ik haar rond tien uur toch in haar bed, ondanks het protest dat ze liever in de zetel wilde blijven liggen. Ik stopte haar stevig onder haar dekens, liep naar beneden om de emmer te halen, en tegen dat ik, een tiental seconden later, opnieuw naast haar bed stond, sliep ze al.
Dat heeft ze gedaan tot kort na de middag, en toen zag ze er al meteen een heel pak beter uit, en wilde ze zelfs een glaasje water.
Bart was intussen ook thuis gekomen: ook hij voelde zich niet meteen lekker, en hij had meteen ook eten voor me meegebracht, want het was niet alsof ik het huis uit kon. Onze plannen om samen ergens te lunchen en dan naar het SMAK te gaan, zullen dus voor een andere keer zijn. Soit.
In elk geval zag ik haar zienderogen beter worden, en tegen de avond ging er zelfs een yoghurtje in. Ze was ook weer volop aan het spelen, en niet langer het hoopje ellende van ’s morgens. Intussen was Bart ook half geveld, en gaf dat het volgende beeld in de woonkamer tegen ’s avonds:
Allemaal zeer sociaal bezig dus, en Merel bij haar broer, daar waar ze zich volkomen veilig voelt.
Tegen morgen zal ze wellicht wel weer in orde zijn, mijn kleine muis.
