Secret Santa

tess

Op de valreep (eigenlijk net te laat) besloot ik om nog mee te doen met Tess’ Secret Santa-actie, voor bloggers en twitteraars. Je stuurt een mailtje naar Tess met je adres en wat je leuk en niet leuk vindt, en zij koppelt je aan een onbekende blog(st)er met zijn/haar verlanglijstje. De bedoeling is dat je een cadeautje van om en bij de tien euro opstuurt naar je Secret Santa, en zelf krijg je dan ook zoiets in de bus.

Ik had opgegeven dat ik hou van paars, van zachte dingen, en dat ik een kleine baby heb. En dat ze voor de rest maar op mijn blog moesten kijken om me te leren kennen. En toen werd er hier aangebeld en gaf er een charmante dame een pakket af. Ik heb het onder de kerstboom gezet, maar moest toch moeite doen om het niet te openen voor de 25ste :-p

En dus heb ik het gisteren geopend, en was er eigenlijk serieus blij mee. Er zat een rode zak in, en daarin allemaal apart verpakte cadeautjes, in mooi zwart-met-gouden-sterren-pakpapier, en overal een rendierkopje op (wat Kobe al snel in beslag heeft genomen). Ik vond een heel leuk, wellicht zelfgemaakt zakje in zwart-wit met een allerschattigste paddenstoel op en een retro pin als sluiting, een doosje met drie rode ijssterkaarsjes, een glaasje met badzout, een chocolade sneeuwman van Leonidas, een retrokerstkaartje, een pakje Hey Baby-zakdoekjes, een rode metalen kerstengel. Bedankt, Katleen! Laat je even je blog of twitter weten, dat ik je kan volgen?

sesa

En dan schaam ik me eigenlijk een beetje voor wat ik zelf maar verstuurd heb: het is een beetje magertjes uitgevallen, vrees ik. Sorry, Anja! Ik heb er nochtans behoorlijk wat werk ingestoken: een zelfgebreid wit sjaaltje met mohair en blinkwol, en een paarse Zsa Mask. Ik had er inderdaad nog wat snoep of zo kunnen bijsteken, maar met een baby in huis ga je zeker niet door de sneeuw en vrieskou op cadeautjesjacht. Volgend jaar beter.

sesazelf

En bedankt voor alle moeite, Tess!

Kerstdag

Traditioneel vieren wij kerstdag met Barts familie, en vandaag was dat niet anders. Gelukkig lagen de banen er vrij goed berijdbaar bij, want Ronse is toch wel een eindje rijden. Barts moeder had zoals altijd een bijzonder uitgebreid feestmenu voorzien: een vijftal hapjes bij de champagne, dan paté, soep, coquilles, parelhoen, en kerststronk. En dan nog pralines en fijne koekjes bij de koffie, uiteraard. Maar het was ook bijzonder gezellig, zoals altijd.

Fijn was ook dat er deze keer twee nieuwe baby’s bij waren, en dat die zich alletwee voorbeeldig hebben gedragen. Merel had trouwens de kleertjes aan die ze van haar meter heeft gekregen.

felroze

De familie wordt groot, straks kunnen we gewoon niet allemaal meer aan de tafel. En zal het nog een pak drukker worden, als die twee kleine meisjes ook hun klep beginnen open te zetten.

En toch kijk ik daar al naar uit.

Zalig kerstfeest, iedereen!

Kerstavond.

Vandaag is een productieve dag geweest, eigenlijk feitelijk. Boodschappen moest ik niet meer doen, aangezien ik gisteren al naar de Colruyt was geweest, en daar zowel kerstcadeautjes als een wafelijzer was gaan afhalen.

Ik was nog half en half van plan om naar mijn school te gaan om mijn dochter te showen – het is leerlingencontactdag, waarbij zowel leraars als leerlingen nogal wat rondlopen –  maar toen Bart liet weten dat hij vast had gezeten op een dom verkeersdrempeltje omdat het zo spekglad lag, besloot ik wijselijk om thuis te blijven. Ik heb zelfs de kinderen niet moeten afhalen aan school, dat heeft Pieter van Marthe voor me gedaan 🙂 Ik heb toch echt wel fijne (verre) buren. In de plaats daarvan heb ik me bezig gehouden met mijn dochter en met koken, zodat de jongens meteen konden eten.

Daarna ben ik aan de gordijnen voor Merels kamer begonnen, en heb ik ook speculoosbrood gebakken, volgens het recept van Piet Huysentruyt. Ik kan niet zeggen dat ik onverdeeld positief ben: het was net niet genoeg gerezen, maar vooral, de speculooskruiden smaakten teveel door. Volgende keer die kruiden minstens halveren, en ergens een echte broodbakvorm zien te versieren. De gordijnen zijn afgewerkt geraakt (foto’s volgen wel als het niet donker is), en ik heb dan ook samen met Kobe deeg gemaakt voor de wafels.

Toen Bart thuis kwam, heeft hij zich met de kinderen aan het werk gezet om aperitiefhapjes te maken (lees: kaasjes op prikkertjes gecombineerd met druifjes, ananasjes, stukjes mandarijn, worstjes), en daarna hebben we ‘Hoe tem ik een draak?’ gehuurd op de digibox. Schitterend gewoon! Maar door al die hapjes is er nog nauwelijks van de wafels gegeten, hoewel ze heerlijk waren. Ik heb nog een ganse tijd verder staan bakken, en had uiteindelijk nog 30.5 wafels over. We weten dus wat we zullen eten de komende dagen.

Soit, de kinderen vonden het een heerlijke avond, en Bart en ik hebben gewoon nog wat televisie gekeken, en zijn daarna gaan slapen. Zoals het hoort, op een familiale kerstavond. /me like.

Sneeuw

Just for future reference, dat ik mezelf nog geloof als ik zeg dat er hier toen in december 2010 zoveel sneeuw lag.

sneeuw1

sneeuw2

sneeuw3

Ikea

Ik moest nog steeds de legplanken ophalen die bij de levering en installatie van de nieuwe Ikeakast niet meegeleverd waren. Ik had ze kunnen laten leveren, maar ach, ik ging wel snel nog eens in de Ikea geraken, nee? Dat was dus buiten een slechte zwangerschap gerekend…

Vandaag wilde ik de jongens een plezier doen, dus gaf ik Merel eten om half twaalf, pakte haar stevig in, ging de jongens afhalen van school, en reed meteen door naar de Ikea. Daar hebben we dan samen gegeten, en dat vinden ze heerlijk! Merel was in de auto in slaap gevallen, en bleef de volle vier uren rustig doorslapen in haar maxicosi. Als dat niet zalig is! Na het eten mochten de broertjes gaan spelen in de kinderopvang, en spurtte ik de winkel door voor die planken, en nog een aantal typische Ikeakleinigheden. Ik moest me haasten, want om half vier begon Wolf zijn turnles, wat we nipt nipt gehaald hebben. Maar ik heb nu toch mijn planken, en de jongens hadden een hele fijne middag. En meer moet dat alweer niet zijn.

Drukke dag

Mijn dagen vullen zich tegenwoordig met het content houden op alle vlakken van een baby (en daar kruipt nogal wat tijd in), huisvrouwtje spelen, en vooral alles in een iets trager tempo doen dan anders. Heerlijk stressvrij.

Gisteren kwam de telenetman langs om te kijken naar onze kapotte digicorder. Het ding neemt niet meer op zoals het hoort, en blokkeert alle vijf stappen. Blijkbaar was het probleem niet op te lossen, maar hij heeft een format C: geprobeerd, en ik zal wel zien wat het doet. Ik kreeg een schitterende service en advies, hij heeft meteen ook de andere toestellen aangesloten zoals het hoort. En doordat de helpdesk een paar foutjes had gemaakt, is het nog niet eens aangerekend ook! Nice!

Vandaag beloofde een rustige dag te worden, maar toen belde Vallery rond negen uur of ze mocht langskomen voor koffie. Uiteraard 🙂 We hebben een dik uur zitten kletsen, heerlijk gezellig.
En toen belde mijn nicht Caroline of ze in de namiddag mocht langskomen. Ook uiteraard 🙂 Ook nu hebben we gezellig zitten kletsen, ondertussen baby’s voedend (Hanne is een paar maand oud) en mamaweetjes uitwisselend.

Tussenin hebben Merel en ik nog snel boodschappen gedaan (kerstcadeautjes en zo) en ben ik onder andere de Zeeman in Evergem binnengewaaid. Ik wilde zien of ze nog bepaalde wol hadden (no such luck) en goedkope kinderhandschoenen. Wolf had er vorig jaar gekregen, mooie rode fleece van 10 euro (eigenlijk halve prijs van 20 euro), en die waren toch wel anderhalve dag meegegaan. Een tweede paar heeft het een dag langer uitgezongen, vooraleer er al een van de twee verdwenen was. En nee, zo’n koordje doorheen de mouwen is blijkbaar not done in het eerste studiejaar. Van mij kreeg hij eerst geen nieuwe meer, maar toen vertelde Bart dat hij ’s morgens met een heel droevig stemmetje gezegd had dat hij het zo jammer vond dat hij geen handschoenen meer kreeg… En toen smolt mijn moederhart natuurlijk. In de Zeeman heb ik er dan gevonden voor 79 cent. Jawel, 0.79 euro. Het zijn uiteraard niet echt mooie, en slordig afgewerkt, maar het zijn wel handschoenen natuurlijk waar ik niet van ga wakker liggen als hij ze kwijt raakt. Verder nog wat kussens voor Merels kamer, en vooral ook… gordijnen! Enfin, eigenlijk niet: ik heb twee mooie dieppaarse damasten tafellakens gevonden, voor 7,5 euro per stuk. Meer dan groot genoeg, een mooie stof, en precies de goeie kleur! En al meteen omgezoomd en afgewerkt en al 🙂 Ik moet er enkel nog gordijnlint op naaien, en eventueel ook nog een brede onderzoom in leggen, maar dat is alles. En voor die prijs vind ik nergens nog stof in die kwaliteit…

Enfin, al bij al een fijne dag, zij het nogal onproductief voor huishoudelijke dingen. Morgen beter :-p

Massage for life

Als u intussen nog niet weet dat Studio Brussel opnieuw zijn actie Music For Life aan het voeren is, dan woont u ofwel op een andere planeet, ofwel heeft u zich laten insneeuwen met enkel de basisbenodigdheden.

Feit is, dat ik na al die jaren wel een beetje uitgekeken ben op de formule. En dat ik het een beetje beu ben, al die acties For Life. Pas op, ik sta er uiteraard wel achter, maar het is wat teveel van het goede, nee?

Nochtans is er een actie die ik wel bijzonder tof vind, zeker als je nog geen eindejaarscadeautje hebt: massage for life! Een vriendin van me is professioneel vroedvrouw/masseuse/relaxatietherapeute en nog wel zo’n paar epitheta, gespecialiseerd in zwangerschaps- en babymassage. En zij heeft nu de actie op poten gezet dat ze, voor elke massage of cadeaubon vandaag, morgen en overmorgen, een deel naar MFL stort. Of hoe je ook individueel iets kan bijdragen.

Ga kijken naar haar aanbod op haar website, en doe er iets mee. Ideaal voor de feesten, en je hebt er nog een goed gevoel bij ook!

Oma

Drie weken geleden was ik bij mijn ene oma, dinsdag ben ik naar mijn andere oma (vorige maand ook 89 geworden) gegaan om Mereltje te laten zien. Ik heb er gezellig zitten kletsen (veel te lang, ik heb me nog serieus moeten haasten om de kinderen op tijd uit de schoolopvang op te halen), en zij heeft zeker een half uur met Merel op haar arm gezeten. Ik moet er echt eens geraken met mijn ma erbij, dan kunnen we een viergeslachtfoto maken.

omoe

Wie is wie?

Ik krijg vaak de commentaar dat mijn kinderen zo op elkaar lijken, en dat is eigenlijk ook wel het geval. Oordeel zelf maar, en probeer vooral uit te vissen wie wie is.

closeup

3dagen3uur

Frons

Voorhavenlaan 31

Jawel, dat is sinds vandaag het nieuwe adres van Netlash, Bart zijn bedrijf (en meteen ook van Talking Heads, Barts tweede bedrijf).

Het heeft wat voeten in de aarde gehad, en vooral ook een hoop stress opgeleverd. Bart heeft het kantoor zo’n half jaar geleden gekocht, samen met zijn broer, en toen was het casco. Dank zij de onvermoeibare inzet van onder andere Barts compagnon Dirk is alles (nu ja, op een aantal details na) net op tijd klaar geraakt. En vandaag was dus de grote verhuis. Alle 27 medewerkers hebben nu hun eigen bureau met werkende computer, de lounge is klaar, de keuken staat er, en alles ziet er schitterend uit. Er is ruimte, er is licht, er is lucht. Oef!

nCube bureau's

nCube lounge

Ik ben vandaag ook de hele dag gaan helpen ginder: dozen uitpakken, archief opstellen, de nieuwe glazen en kopjes afwassen, en dat soort onzin. En boodschappen doen voor de receptie ’s avonds. Die was trouwens ook dik in orde. Ik heb rondgelopen met champagne, hapjes, heb staan kletsen, ben mijn jongens gaan halen, heb Merel gevoed… Dat soort dingen zorgden ervoor dat ik blij was dat ik tegen half negen in de zetel lag, voetjes gestrekt. Oef!

Maar het kantoor mag er zijn. Meer dan dat. Meer foto’s volgen nog wel, deze zijn van de nog niet afgewerkte toestand.