Geplaatst op

Familiefeest

Er lijkt hier maar geen einde te komen aan al dat feesten.

Neem nu vandaag: we hadden ons eigenlijk in twee moeten splitsen. Aan de ene kant was er de reünie van de familie van mijn moeder: we doen al sinds een paar jaar een familiebrunch ter nagedachtenis van mijn grootvader. Mijn oma van negentig is er, haar zes kinderen met hun kinderen en kleinkinderen, en iedereen doet iets, van dessert maken tot brood meebrengen tot de zaal klaarzetten. We zijn met meer dan veertig, en het is altijd een gezellige boel. Het is eigenlijk ook de enige keer in een jaar dat ik mijn familie nog eens zie, want die grote hoop, dat geraakt in geen enkele living meer binnen.

Aan de andere kant was er het jubileum van Barts nonkel die veertig jaar getrouwd is, en zijn vrouw die vijfenzestig werd. Wij zijn dus naar Asse getrokken, naar restaurant De Pauw.

Ik moet zeggen: het eten was zeer lekker, alleen een beetje traag: het hoofdgerecht was er tegen vier uur, het dessert was verorberd om half zes. Blijkbaar was de groep nogal groot voor het keukenteam.

Bij het aperitief kregen we al een aantal zeer geapprecieerde hapjes, toen volgde een soepje.

Daarna kwam het eerste voorgerecht:

depauw1

Krokante sliptongetjes met rivierkreeften en hopscheuten.
Zuringsaus van balsamico azijn en Japanse raap ‘Chioggia’

Een tweede voorgerecht:

depauw2

Victoriabaarsfilet met hopscheuten, sausje met Witte van Hoegaarden

Het hoofdgerecht:

depauw3

Filet van lam ‘Peeter’s Farm’
Knapgroentjes, scheutjes en kampernoelies, Gratin Dauphinois

depauw4

Pannenkoek gevuld met chocolade banketbakkersroom
Zandtaartje gevuld met melkchocoladeschuim

En daarna volgde bij de koffie nog een gans bord met massa’s verschillende snoeperijen, waar ik ook weer niet afgebleven ben.

Het was lekker. Oh ja. En nee, ik heb ’s avonds niet meer gegeten :-p

Geplaatst op

Zalm met prei en tagliatelli.

zalmprei

Een doodsimpel, en vooral ook licht recept. Toch als je je beperkt qua hoeveelheid zalm.

Je kookt tagliatelli naar believen, en vier minuten voor het einde van de kooktijd voeg je er in ringen gesneden prei aan toe. Je laat alles netjes koken, giet af, en voegt naar smaak zout, peper en kurkurma toe. Je serveert het met in de boter of olie gebakken zalm.

Eventueel kan je de pasta/prei ook nog afwerken met een scheutje lichte room.

De kinderen vonden het in elk geval bijzonder lekker, net zoals Bart en ikzelf.

Weight Watchers FTW!

Geplaatst op

Wijs.

Dat is het dus geworden, de nieuwe naam voor Netlash-bSeen: Wijs. En ik vind dat persoonlijk vree wijs. (Voor het hoe en waarom van de nieuwe naam moet u op het Wijsblog zijn, en wel hier.)

Er werd meteen een uitgebreid feest gegeven voor de klanten, met receptie, walking dinner, en verrassingsoptreden van Absynthe Minded. Jawel. Ook vree wijs.

Als vrouw van de CEO (man, wat haat ik dat predicaat!) heb ik de hele avond aan zijn zijde gestaan: de gasten begroeten, korte babbels slaan, vriendelijk glimlachen. Ik zou bijna zeggen: ‘Sois belle et tais-toi’, maar ik ben in geen van beiden vreselijk goed :-p

Het eten was -alweer- zeer lekker, de bediening vlekkeloos, toch voor zover ik kon zien. En passant ben ik er ook in geslaagd Bart een en ander te doen eten, want dat was de hele dag lang nog niet gelukt, door zowel drukte als stress, vermoed ik. Daar heeft hij een vrouw voor, zeker?

Om tien uur trad dan Absynthe Minded aan, voor een zeer gesmaakt mini-concert van een nummer of vijf. Ze hebben twee nieuwe nummers gespeeld van de CD die in mei uitkomt, en ik moet zeggen, het was dik ok. Mooi. Live komt de viool er wel beter uit dan op CD, en daar geniet ik van.

In elk geval vond ik het een zeer geslaagde avond. Mijn voeten vonden dat een beetje minder, maar dat had ik er wel voor over.

Wijs.

Toch wel.

Geplaatst op

Personeelsfeestje

Het feestje van gisteren was nog niet helemaal verteerd, en we mochten vandaag alweer feesten. Met zo’n honderd man. Jawel.

Netlash-bSeen wilde zijn laatste dag onder die naam vieren met een groot personeelsfeest. Eigenlijk vooral omdat de dag daarna tóch een groot bedrijfsfeest werd gegeven voor de nieuwe naam, en dat de gigantische luxetent er dan tóch al stond, met alles erop en eraan. En dat het niet zo evident is om een deftig feest te geven met eten en al voor honderd man, zonder in het trouwzalencircuit te verzeilen.

Een feestje dus.

personeelsfeest2

Uitgebreide receptie, zeer lekker eten, bijzonder lekkere chocoladetaart als dessert, en dan casinospelen. Er stond een pokertafel, een blackjacktafel, en een roulette. En om het allemaal wat spannender te maken, had iedereen veertig eenheden speelgeld gekregen. Degene die op het einde van de avond het meeste geld had bijeengekregen, kreeg een grote fles Bollinger, en vooral ook 250 échte euro’s aan FNACbons. Al eens de moeite om voor te spelen, nee? De pokertafel werd meteen bezet, en daar ging ook het meeste geld om, zodat daar ook de latere winnaar te bespeuren viel.

personeelsfeest1

Er werd gespeeld, gedronken, gekletst en gedanst. En om middernacht werd er ook een einde aan gebreid, want er moest de dag nadien wel degelijk gewerkt worden, en trouwens ook gefeest. Maar daarover morgen dus meer.

Geplaatst op

De Strafste Gentenaar

Mja, ik weet niet of u de wedstrijd al kende, maar sinds een paar jaar organiseert De Gentenaar/Het Nieuwsblad de wedstrijd De Strafste Gentenaar.

Binnen zeven categoriëen mag iedereen nominaties doen. Uit de ellenlange lijst die dan ontstaat (meer dan 800 namen, naar verluidt), maakt de redactie per categorie een shortlist, die dan naar de jury gaat. Zij nomineren daaruit drie mensen per categorie, en daarover kan het publiek dan stemmen. Uit de uiteindelijke zeven winnaars kiest diezelfde jury dan een grote winnaar, ofte de echte Strafste Gentenaar van 2012.

Mijn man Bart De Waele van het internetbedrijf Netlash-bSeen was een van die genomineerden, tot onze grote verbazing. Vooral als je de lijst van alle andere kandidaten zag, stond hij ertussen als kleine garnaal. Echt wel. Kijk zelf maar:

Categorie Academisch
Phillip Blondeel
Carl Devos
Marleen Temmerman

Categorie Bedrijfsleven
Frank Van Massenhove
Bart De Waele
Daan Schalck

Categorie Muziek
Soulwax /Dewaele Brothers
Lady Linn
Dirk Brossé

Categorie Cultuur
Nic Balthazar
Johan Heldenbergh
Serge Platel

Categorie Politiek
Andre Denys
Karin Temmerman
Mathias De Clercq

Categorie Sport
Evi Van Acker
Jean-Pierre Bauwens
Eline Berings

Categorie Media & Entertainment
Freek Braeckman
Lisbeth Imbo
Tomas De Soete
Een beetje onwennig stonden we dus op woensdag 29 februari te drentelen in het Mariott Hotel, en te kijken hoe le tout Gand langzaamaan toestroomde.
De verkiezingsshow zelf was best aangenaam om te bekijken (hoewel het voor sommigen nogal lang staan was in de bloedhete zaal): Pierke Pierlala had weer zijn stoute muile opgezet in zijn schoonste Gents, terwijl Katja Retsin bewees dat ze niet zomaar een knap tutje is, maar wel degelijk stevig uit de hoek kon komen.

strafste1

Pierke kondigde de kandidaten aan, Katja interviewde ze een voor een heel kort, en daarna reikte het jurylid van de desbetreffende categorie de prijs uit.

strafste2

Paul Van Cauwenberghe (academische wereld) mocht de prijs overhandigen aan Marleen Temmerman, Sas van Rouveroij (politiek) aan Andre Denys. Daan Schalk kreeg zijn prijs uit handen van Peter Leyman (bedrijfsleven), en Evi Van Acker kreeg de hare van Ivan De Witte (sport).

strafste3

Jan Hoet (cultuur) gaf zijn straffe peper aan Johan Heldenbergh, Katja Retsin (media & entertainment) mocht Freek Braeckman drie welverdiende kussen geven. Zaki (muziek) tenslotte overhandigde zijn exemplaar van de peper aan de zus van Lady Linn, want geen van de drie muzikale genomineerden kon aanwezig zijn.

De rest van de jury bestond uit Annelies Rutten (Gentenaar), Karen Verbiest (Ghent Marriott), Barbara Sarafian (erejurylid) en Daniel Termont (juryvoorzitter).
Uiteraard won Bart niet in zijn categorie, dat zou er compleet over zijn geweest. De trofee ging verdiend naar Daan Schalk, de baas van het Gentse Havenbedrijf. Maar ik was wel trots dat hij daar stond!

strafste4

strafste5

Uiteindelijk zaten er dus zeven mensen nogal zenuwachtig in hun zeteltje aan de zijkant van het podium, en pas dan mocht burgemeester Termont de uiteindelijke winnaar bekend maken. Freek Braeckman had het helemaal niet zien aankomen, en aan zijn verraste houding te zien geloofde ik dat wel: er zaten nu eenmaal nogal serieuze kleppers tussen. Hij grijnsde breeduit bij het in ontvangst nemen van de prachtige foto van de Graslei, en er kon zelfs een ietwat pikant rijmpje af in het plat Gents. Hij is dat dus wel degelijk machtig, zoals het een straffe Gentenaar betaamt.

strafste6

Al bij al was het een aangename avond, niet in het minst door de uitgebreide receptie achteraf. Het is in elk geval een wedstrijd die wat meer weerklank verdient, en dan zeker niet omdat ik er (deze keer) persoonlijk bij betrokken was: het is gewoon een heel fijn initiatief. Of moet ik zeggen: wijs?