Geplaatst op

Salade met aardbeien en scampi

Ge moet dus duidelijk niet altijd veel tijd hebben om Weight Watchers te eten :-p

Op dinsdag moet ik lesgeven van 9.20u tot 10.10u, en dan pas weer vanaf 12.05u. In de tussentijd rij ik weer naar huis, om hier alle mogelijke werk te doen – huishouden, administratie, planning, verbeteren, dat soort dingen.

Om twintig voor twaalf keek ik snel even wat er te eten viel op school, en beide opties waren nogal vettig en calorierijk. Hmm. Ik ben in actie geschoten, heb tien scampi uit de diepvries gevist, snel ontdooid en in de pan gegooid met wat curry en peper en zout. Tegelijk heb ik een grote poot sla in een diep bord gesmeten, met wat gesnipperde aardbeien en een honing-mosterdvinaigrette. Dat lijkt misschien een rare combinatie, maar sinds ik het ooit op restaurant in die combinatie kreeg, doe ik zeer graag verse aardbeien in een salade. De intussen gebakken scampi deed ik in een apart potje, en ik nam het boeltje mee naar school.

Daar warmde ik om 13.00u de scampi op in de microgolf, deed ze over de sla, en at met smaak het geheel op. Meer dan genoeg, en veel jaloerse blikken van de collega’s. En vooral eigenlijk feitelijk vijf minuten werk.

En gij nu.

Geplaatst op

366 – 17 april

365-107

Wolf heeft deze foto getrokken, met mijn rok van Mais où est-il le soleil? uit de kringwinkel voor toch wel drie euro.

Geplaatst op

Zelf eten

Mereltje wordt groter en groter…

Gisteren heb ik haar voor het eerst helemaal alleen laten eten. Vaak krijgt ze al een lepel, maar doe ik toch nog het eigenlijke voeren. Gisteren heb ik haar spaghetti helemaal fijn gesneden, haar een grote slab met mouwtjes aangetrokken, en haar een stevige lepel gegeven. Trots dat ze was! Alleen op het einde, toen het wat moeilijker werd om te scheppen, de grootste honger verdwenen was, en ze ook eigenlijk niet zoveel zin meer had, heb ik moeten helpen. Maar verder deed ze het helemaal alleen.

eten1

eten2

Alleen jammer dat ze nog steeds niet deftig van een bekertje drinkt. Ze drinkt wel mooi, maar de laatste slok laat ze telkens weer uit haar mondje lopen, zodat ze na een paar keer drinken kletsnat is.

Praten, dat begint ze ook stilaan te doen. Haar favoriete woordje is “Papa!”, heel duidelijk en welbewust uitgesproken. Mama zegt ze zelden, en dan ook meer algemeen, heb ik de indruk. Voor de rest zegt ze tegen zowat alles ‘Shhh’, liefst nog zoals de Spaanse sh in pakweg ciudad. Maar ze kan wel heel erg goed duidelijk maken wat ze wil, en knikken en nee schudden kan ze ook als de beste. Soms geeft ze ganse retorieken ten beste, die dan vooral klinken als ‘Tsjabetsjabetsjabetsjabe”, ad infinitum.

Ik hou mijn hart vast voor als ze écht begint te praten. Want dan zal er vermoedelijk geen maat op staan.

Geplaatst op

Rapport

Zo zijn we dan wel weer: pas de laatste dag van de vakantie de rapporten en agenda’s en dergelijke ondertekenen. Pas op, ik had ze de eerste vrijdagavond al gezien hoor, maar ja…

Soit, bij deze dus Wolfjes rapport van maart. De zevens zijn weggewerkt, nog twee achtjes weg, en we zijn er. Met 9 en 10 ben ik tevreden :-p  Wolf glunderde in elk geval, en wij toch ook wel.

rapportwolf

Geplaatst op

Van Katoen

Ik was serieus aan het twijfelen – wanneer ging ik dat naaien er nog bij nemen? – maar ben uiteindelijk rond een uur of vijf toch op de moto gesprongen en naar het Miat gereden, voor Van Katoen.

De grote drukte was gelukkig een beetje weg, en het was er ook niet meer snikheet, zoals aangekondigd in de voormiddag, maar het was er wel wijs. Veel stoffenkraampjes, afgewerkte dingen, een bataljon naaimachines met naarstige dames achter, een breihoek, een – tot mijn grote hilariteit – mannenhoek waar net aan whiskyproeven werd gedaan, een tafeltje waar de boeken en patronen werden verkocht en dat bemand werd door Patricia en Kathleen, en ook San die er rondliep en met wie ik staan kletsen heb.

Ik heb er, ondanks mijn voornemen, tóch een mooi paars stofje gekocht voor een kleedje voor Merel.

VanKatoen

Duur, dat wel, als je de Turkse stoffenwinkels hier in ’t stad gewoon bent, maar wel mooi. Alleen zie ik het patroon van Van Katoen niet zitten: heel mooi, dat wel, maar veels te moeilijk. Ik heb nog nooit iets deftigs genaaid, alleen herstellingen en verkleedkleren. Ik denk dat ik ga voor de jurkjes van Madame ZsaZsa, die gebaseerd zijn op de ZsaZsagilet. Ik ben nog niet zeker dat ik weet wat ze bedoelt met dat beleg en al, maar ik zal het wel uitvissen, ik ben nu ook niet achterlijk en zo.

Al bij al blij dat ik geweest ben. Op naar volgende editie!

Geplaatst op

Verwenmassage

Tijdens Music For Life 2010 deed Leen, een vriendin/vroedvrouw/relaxatietherapeute een actie ‘Massage for life’. Ik had er reclame voor gemaakt hier op dit blog, en dat was ook mijn allerliefste niet ontgaan: als kerstcadeautje kreeg ik prompt een bon voor een verwenmassage voor moeder en baby.

Alleen is het er nooit van gekomen: ik was niet in de haak, toen was Leen ziek, en meestal dacht ik er ook gewoon niet aan. Maar deze week zag ik de envelop liggen, en door gans dat gedoe met dat vreemde virus kon ik een massage wel gebruiken.

Ze heeft me heerlijk gemasseerd, ingepakt, bepaalde spieren die het nodig hadden wat harder aangepakt, en intussen hebben we heerlijk gekletst. Anderhalf uur, jawel. En daarna heeft ze een ‘hapje’ gemaakt, niets meer of minder dan een kleine lunch: bulghur met gewokte groenten en scampi’s, met een glaasje versgeperst fruitsap erbij. Heerlijk gewoon! De foto staat hier, trouwens.

Ik kan het aanraden, zo’n massage bij L’O. Bij deze is dat trouwens ook gebeurd :-p