Gratin van prei en zoete aardappel

Vrijdag zag ik in de Lidl plots van die hele grote, rozige aardappelen liggen: zoete aardappelen. Ik dacht dat dat hetzelfde was als bataten, maar blijkbaar zit daar nog verschil op. Soit, ik ga er niet van wakker liggen, ik wilde ze gewoon eens uitproberen. Toen ik er iets van zei vrijdagavond tegen Nathalie, zei ze dat ze daar een heel lekker recept uit de Colruyt voor had, maar dat zij er nog wel vlees zou bij doen. Ik heb er dan maar nog gebakken kip bij gegeven, en de kinderen (én Bart) vonden het heel lekker. Bij deze krijgen ook jullie dus het recept. Ik heb het niet met verse gember gemaakt, maar met enkel wat gemalen gember, want het is nogal een uitgesproken smaak, en soms nogal straf voor de kinderen. En helaas, macadamianoten, wat volgens Nathalie het lekkerste is van de hele schotel, had ik niet in huis. Tsja…

Ingrediënten voor vier personen

  • 3 stengels preien
  • 2 cm gember (vers)
  • 4 zoete aardappelen
  • 80 g geraspte emmentaler
  • 2 eetl. boter
  • 5 dl melk
  • 3 eetl. macadamianoten
  • 2 eetl. bloem
  • 1 koffiel. mosterd
  • 0.5 koffiel. komijn
  • 0.5 koffiel. paprikapoeder
  • 1 mespuntje nootmuskaat
  • peper en zout

Voorbereiding

– Snij de prei in fijne ringen.
– Schil de zoete aardappelen en snij in fijne schijven.
– Schil de gember en rasp fijn.
– Hak de macadamianoten fijn. Meng onder de geraspte emmentaler en kruid met het paprikapoeder.

Bereiding

(20 min. + 20 min. in de oven)

1. Kook de preiringen en de schijven zoete aardappel gedurende 5 min. in lichtgezouten water. Giet af en laat goed uitlekken.
2. Smelt intussen de boter in een kookpot en bak de komijn samen met de geraspte gember tot die glazig is. Roer er de bloem onder en laat even drogen op het vuur. Roer er de koude melk onder tot u een gladde, gebonden saus krijgt.
3. Kruid de saus met nootmuskaat, peper en zout. Roer er de mosterd onder en laat nog even doorkoken.
4. Schik de gekookte groenten in een ovenschotel en verdeel er de witte saus over.
5. Bestrooi de ovenschotel met het mengsel van emmentaler en macadamianoten. Zet 20 min. in een op 180 °C voorverwarmde oven. Zet de laatste 3 min. de grill aan voor een mooie goudbruine korst.

Een aanrader!

Kinderschoenen

Dat is dus een van die dingen die ik niét graag doe: gaan winkelen met de kinderen. Eigenlijk bedoel ik winkelen tout court, ik doe dat dus niet graag, ook niet voor mezelf. Maar vandaag hadden de jongens schoenen nodig. Kobe zat gewoon door zijn stevige Clarksbottinen met zijn tenen, en ook Wolfs schoenen hadden hun beste tijd gehad. Voor sandalen is het nog te vroeg, dus zomerschoenen.

We zijn naar Lochristi gereden omdat je daar zes schoenwinkels langs dezelfde baan hebt. Brantano: niks. Shoe Discount: Kobe was wild van een paar Woeffies, en dus kreeg hij ze. Ze zijn nogal bleek, dat wel, maar bon, dat nemen we er dan maar bij voor veertig euro.

Avance, Torfs, Bent: niks. Of zoals Wolf het zelf verwoordde: ‘Goh ja, mama, vroeger durfde ik het eigenlijk niet echt zeggen als ik een paar schoenen niet zo mooi vond…” En toen bleek er nog een Berca te zijn, en jawel, een paar stevige mooie schoenen naar zijn goesting, voor een redelijke prijs.

Erger dan een wijf, dus, die oudste van me. Maar het is tenminste wel zijn goesting. Enfin, denk ik toch, want misschien durfde hij na vijf schoenwinkels geen nee meer zeggen in die zesde…

Cocktails

We gaan al jaren af en toe samen weg, mijn twee middelbareschoolvriendinnen en ik.

Vroeger gingen we op WWW, op Wilde Wijven Weekend, met nog een aantal vriendinnen. Later werd dat omgezet in samen gaan eten. Maar nu was het gigantisch lang geleden, en gingen we gewoon samen iets drinken. In The Old Fashioned, u krijgt nog wel eens een bespreking van me.

Ik dronk er een cocktail, een heuse cocktail met alcohol en al. The Cuberdon, geef toe, ik kon er toch écht niks aan doen? En hij was lekker. Prijzig, dat ook, elf euro voor een klein glas, maar wel lekker.

cocktail

Het werd, zoals altijd, een fijne avond. Dat is zo met mensen die je al dertig jaar kent, en aan wie je dus niks meer uit te leggen of te bewijzen hebt. En die het na dertig jaar toch nog altijd de moeite vinden om eens af te spreken.

Here’s to you, girlies!

Eigen schuld, dikke bult

De dag begon behoorlijk druk. Eigenlijk wilde ik, net zoals gisteren, te voet met de kinderen naar school gaan, met Merel in de buggy. Vandaar zou ik dan Merel naar de crèche brengen, en dan terug naar huis, een ochtendwandeling van alles bij elkaar drie kwartier. Helaas, vannacht is Wolf uit zijn bed gedonderd, met een Tom-en-Jerrybuil als gevolg (zo ene als een duivenei) en een serieus diepe snee in zijn voet, van tegen het nachtkastje te botsen. Don’t ask, dat doe ik ook niet. Hij loopt serieus te manken, en het ziet er ook wel pijnlijk uit. Ik heb ze dus maar met de auto afgezet, en heb daarna de kuisvrouw geholpen bij het opruimen.

Ha ja, want tegen tien uur kwam Sophie langs, een vriendin van bijna dertig jaar geleden. We hebben namelijk samen de eerste jaren van ons middelbaar gedaan, waren toen echt wel bffs, en zijn contact blijven houden. De laatste jaren was dat wat verwaterd, maar door omstandigheden hebben we de draad terug opgepikt. En dus zat ze deze morgen bij mij op het terras koffie te drinken, en kletsten we zoals vanouds, alsof we elkaar pas vorige maand nog hadden gezien, in plaats van negen jaar geleden.

Tegen half één trok ik richting Korenmarkt voor een twunch. Het eten zelf hebben we binnen gedaan, want op het terras was geen plaats voor een groep van acht, maar daarna hebben we buiten in de zon koffie gedronken. En man, ze brandde, die zon. Ik had nog al lachend gevraagd of ik geen zonnecrème zou meenemen, en dat had ik dus beter gedaan.

Tegen half drie ging ik even binnen in de Hema, keek of er Tshirts te vinden waren voor Wolf in de H&M, waaide even langs in de Steps, kocht twee ringen bij M.A.R.T.H.A., en was net op tijd thuis om de jongens op te vangen die van school kwamen. Ik reed het gras af, plantte wat bloemen uit, en stelde toen vast dat ik toch eigenlijk écht wel verbrand was op mijn bovenarmen en in mijn décolleté. Slimme. Ik had er eigenlijk gewoon niet bij stilgestaan. Het was zelfs op het randje van het pijnlijke, en ik was blij dat ik Flamigel in huis had.

Ik haalde Merel vrij vroeg op in de crèche, we aten buiten, en ik zorgde dat ik rond kwart na zeven met de jongens in de Weight Watchers stond. Ik liet me enkel wegen (man, zó’n slecht resultaat!) en reed meteen terug naar huis, om de kinderen in bed te steken.

En smeerde. Serieus gasten, dat weer hier, dat is echt alles of niks. Kunnen we niet eerst even rustig wat kleur opbouwen, nee?

Skeeleren

Vorig jaar (of is het er echt al twee?) deed een kennis van me haar skeelers weg, compleet met knie-, elleboog- en polsbeschermers. Omdat ik eigenlijk wel vrij goed kan ijsschaatsen en dat graag deed, wilde ik ze wel. Ik heb het toen een paar keer geprobeerd, maar de straten rondom ons huis liggen echt behoorlijk oneffen, en als je het dan niet goed kan, val je wel een paar keer.

Vandaag had ik een lumineus idee. Bart kon op tijd Merel ophalen aan de crèche, zodat ik niet over en weer hoefde te rijden tijdens de jongens hun rugbytraining. Ik had dus anderhalf uur de tijd aan de Blaarmeersen, waar geen auto’s rijden en de paden vrij glad liggen. Ik heb mijn skeelergerief meegenomen, en over mijn jeans aangetrokken. Ik hoef u niet te vertellen hoe prachtig het weer was, en ik heb ervan genoten.

Bij het vertrekken was het nog wat aarzelend, maar al gauw haalde ik toch wel behoorlijk wat snelheid en genoot ik ervan. Slechts één keer ben ik gevallen, toen ik nogal overmoedig van asfalt naar een ouder pad overging, en het ribbeltje daar niet had gezien.

Het is trouwens bijna niet te doen om te rolschaatsen op de oudere paden rond het water zelf: het ligt er zó oneffen dat je maar heel traag vooruitgaat, en je je vooral op de weg moet concentreren, waardoor het plezier wat weg is. Jammer, want ik zag een toertje rond de Blaarmeersen zelf eigenlijk wel zitten.

Enfin, ik heb dus al bij al meer dan een uur rondgeschaatst, ik zag bloedrood (deels ook van het buiten zitten ’s middags) en was aan het zweten, maar man, heb ik daar van genoten zeg! Ik ga dat echt meer proberen doen.