Zuiddag

Elk jaar doen onze laatstejaars een dagje mee aan Zuiddag: ze gaan voor minimum 40 euro een dag werken, en het geld wordt meteen gestort op een rekening voor een goed doel. Het project wordt steeds populairder: elk jaar doen meer en meer scholen mee.

Het nadeel daaraan is dat er soms een tekort aan jobs ontstaat: het project is blijkbaar niet zo gekend bij bedrijven en particulieren. Zelf vond ik het een uitgelezen kans om een paar klusjes te laten opknappen in nCube, Barts kantoorruimte waar zijn bedrijf Wijs is gevestigd. Bart zag dat onmiddellijk zitten, ook zijn kantoorverantwoordelijke was meteen enthousiast, en dus gingen twee jongens uit mijn 6 Grieks-Latijn aan de slag: opruimen van de buitenruimte (en vooral het rapen van peuken, zo blijkt), uitmesten en herinventariseren van de opslagruimte, ijskast, koffiemachine en fruitkast eens aanpakken, dat soort dingen. Zij hebben zich blijkbaar geamuseerd, en Liesbeth was laaiend enthousiast: eindelijk een hoop klussen gedaan die al lang eens moesten gebeuren, maar waar maar geen tijd voor was. Ze wilde al meteen nieuwe leerlingen boeken voor volgend jaar!

Ook Ilse (HR manager) had eens rond gevraagd, en blijkbaar zag Kamel, de boekhouder van Wijs, een dagje extra hulp ook volledig zitten, en dus ging een andere leerlinge bij hem aan het werk.

Ik denk er serieus over om volgend jaar eens te kijken hoe ik ook hier in huis iemand aan het werk kan zetten: schilderen, tuinwerk (al kan je het weer niet kiezen natuurlijk), kleine klusjes…

Want zeg nu zelf: er zitten toch alleen maar positieve kanten aan het verhaal? Jij bent geholpen voor veertig euro, een zesdejaars heeft een job, en het geld gaat naar een goed doel. Win-win, dacht ik zo.

Enfin, een iets ernstiger en minder persoonlijk verslag, maar mét foto’s, vind je op Gentblogt. Uiteraard.

Een nieuwe voordeur… of nog niet helemaal.

Een snelle update van de verbouwingen:

* vorige week donderdag waren er plots een hele reeks buizen verschenen:

IMG_6646

IMG_6645

En vrijdag kregen we de melding dat ze onze deur gingen uithalen en dichtmetsen. Ik had nog net de tegenwoordigheid van geest om te vragen om de deur te houden – er is in principe niks mis mee – of ze gingen ze in de container gooien.

IMG_6647

IMG_6648

IMG_6649

IMG_6659

IMG_6650

Nu staat ze dus klaar tot een vriendin ze komt ophalen.

Intussen is er ook – min of meer – een dakraam in het nieuwe deel, zodat er ook licht in de gang is. Min of meer, omdat het gebarsten was bij levering en dus nog niet echt geplaatst is.

IMG_6656

IMG_6653

Voorlopig ligt het nu even stil: het is wachten op onderdelen en vooral beter weer om het dak af te werken, en pas op 15 november worden de ramen geplaatst. Volgende week wordt er wel aan de kabels en zo gewerkt, dacht ik. We zien wel.

Barcelooooooona!

Bart is gisterenavond vertrokken voor drie daagjes Barcelona. Voor het werk, wel te verstaan, het is niet alsof hij veel zal kunnen zien en doen. Het is een stad waar we zelf eigenlijk nog nooit geraakt zijn, en die ik nog steeds eens wil zien. Plannen, plannen…

Maar hij liet me weten dat het daar, tegen middernacht, nog 23° graden was. Terwijl ik hier net van plan was om in mijn bed te kruipen met een kersenpitje. Zo’n koud bed, dat is niet zo aan mij besteed. En Wolf slaapt nu wel op Barts plekje, maar dat is toch zo niet echt helemaal hetzelfde ^^

Woensdagnacht is hij terug. Ik moet hem afhalen rond half elf in het station, normaal gezien. Dan slaapt hij thuis, en vertrekt in alle vroegte naar een beurs in Brussel, in Tour & Taxis,, om daar een lezing te geven. En dan meteen weer door naar de luchthaven, om naar Dublin te vliegen. Als alles goed gaat, zie ik hem vrijdagavond terug.

En zaterdagmorgen ben ik dan weer weg: eerst de rugby met de kinderen – Wolf zit in Oudenaarde, Kobe speelt hier in Gent – en dan daarna naar F.A.C.T.S., de fantasybeurs in Flanders Expo waar ook Elanor staat, de Tolkienvereniging waar ik al jaren lid van ben. Ook de hele zondag ga ik daar zijn.

Ik denk dat we allebei blij gaan zijn als de nieuwe week er is. Dat we elkaar weer eens wat zien, en zo.

En ja, ik weet het, we doen het onszelf aan, niemand verplicht me om naar F.A.C.T.S. te gaan. Maar er moeten ook leuke dingen in het leven zijn, nee?

Hoodies zijn niet voor 40+, zo blijkt.

Het ging in de klas daarstraks over kledij en hoe de kledij van iemand de status kan uitdrukken. Dat een respectabele Romeinse vrouw altijd een jurk droeg tot aan de enkels. Blote armen en een duizelingwekkend décolleté waren niet echt een bezwaar, maar die benen, die hield je min of meer bedekt, als je als fatsoenlijk wilde beschouwd worden. Slavinnen, dat was wat anders. Die droegen meestal een kortere tunica, gewoon omdat dat praktischer was om in te werken. En als je als dominus je slavinnen graag in nauwelijks verhullende niemendalletjes zag rondlopen – denk maar aan de Spartacus-reeks – dan was dat maar zo.

Van het een kwam het ander: wat je op school ook best wel of niet droeg, of hoe je je ook moet kleden naar je leeftijd.

Een van de jongens opperde dat leggings eigenlijk voor niemand een correct kledingstuk zijn, toch niet als je ze als broek gebruikt. Daar kwam protest op: sommige meisjes vonden dat het moest kunnen, als je daar een beetje het figuur voor hebt. Ha ja, en uiteraard ook de juiste leeftijd, namelijk onder de twintig. Want sommige mensen, die kleden zich toch echt wel te jong! Zo van die oudere vrouwen met leggings, of van die korte rokjes, of van die naveltshirts en zo. Allez zeg! Of, zo zei er eentje, van die ouwe mensen met een hoodie aan! Mijn pa, he, die draagt dat dus nog! Komaan zeg, snapt die dan niet dat hij daar al te oud voor is? Hij is al drieënveertig, en dan zo’n hoodie, da ga wa nie ze!

Waarop ik voorzichtig poneerde dat ik toch ook soms naar school kwam in een vestje met een kap, dus eigenlijk ook een hoodie. En dat ik ook al tot die “ouwe mensen” behoorde.

Tsja.

Haar kleur was navenant, het gegrinnik in de klas ook. Maar blijkbaar vonden ze dat het bij mij dus allemaal zo erg niet was. Al een chance :-p

Zondag

Merel ligt in bed, Bart is naar zijn werk, en de jongens zijn naar de scouts, gewapend met regenjas en caoutchouc botten.

Ik ben alleen, en het is stil. Ik zet een koffie, geniet van de heerlijke geur, hang even over de damp. Op kousenvoeten haal ik de strijkplank van boven, sleep de grote mand strijk in de woonkamer, en posteer me voor de tv.

Buiten regent het. Waait het. Stormt het, bijna. Ik heb eventjes medelijden met de jongens. Héél even maar, want ik weet hoe leuk een jeugdbeweging in de modder kan zijn. Straks zal ik hen opvangen in de garage, modderbroeken uitstropen en meteen in de machine gooien, laarzen uitgieten en zetten drogen, en twee grijnzende gezichtjes richting douche sturen.

Maar nu even niet.

Ik zoek op de digicorder naar een Engelse detective, draai het strijkijzer op twee bolletjes, vis een hemd uit de mand, en neem nog een slokje koffie.

Guur weer, koffie, strijk en een detective. Veel zondagser wordt het voorlopig eventjes niet meer, nee.