Wolf was, zoals quasi elk weekend, bij Arwen gaan slapen, maar was speciaal tegen negen uur teruggekeerd, mét cadeautjes. Jawel, hij had zich gisteren de moeite gegeven om nog een mandje samen te stellen, speciaal voor mij.
Ik was vroeg wakker en zag het echt niet zitten om in mijn bed te blijven liggen tot negen uur, maar ik mocht van Merel toch al in de zetel gaan liggen terwijl zij een en ander klaarzetten.
En dus was er om negen uur het traditionele moederdagontbijtje, met cadeautjes dus.
Koffiekoeken, vers fruit, een Danio – dat hoort zo – een iced coffee, een eitje, en dus die mand. Wat zat daar nu in?
Een legoset van een kleine orchidee, een set lampjes op batterijen voor buiten, een paarse nagellak, lipgloss en oogschaduw, theelichtjes met lavendelgeur, een los kaarsje, en snoep, redelijk wat snoep. Heerlijk toch?
En van Bart kreeg ik een prachtig rood boeket bloemen.
Maar vooral: ze waren alledrie thuis, en daar geniet ik gigantisch van. Dat Kobe al vrij snel weer richting scouts trok om te studeren en dat ook de andere twee richting hun kamer gingen voor hetzelfde doel, dat vond ik niet zo erg. Ik heb mijn kuikens zo graag thuis, weet je…
Maar als ik die drie bekijk, zo vandaag op moederdag, dan kan ik alleen maar trots zijn. Drie heerlijke, beleefde, leuke, slimme en zelfs mooie kinderen die goed met elkaar overeen komen, die doen wat ze moeten doen, die niet klagen wanneer ik hen iets vraag en die mijn leven zo veel mooier, zo veel voller maken.
Yup. Een fijne moederdag.