Geplaatst op

Dag ma!

Dag ma!

Ik dacht, ’t is moederkesdag, ik bel nog ne keer tiens.

Ik ben net de hele middag met Véronique gaan cachen, en het was zalig. Zo spijtig dat ge niet mee kondt, zelfs met die afstand tussen was het echt aangenaam. Ge zoudt het wijs gevonden hebben, ook al heeft het de hele tijd gedruppeld en af en toe geregend. Maar we hebben prachtige landschappen gezien en een massa bunkers.

Aan de andere kant, he ma, ben ik blij dat ge er niet meer zijt momenteel. Ge zoudt zot geworden zijn van gans die corona en dat binnenblijven. Dat is niks voor u, geloof mij. Maar ons pa doet het schitterend: hij blijft binnen, maakt geen contact en is wreed voorzichtig. Ik mis hem wel op zondag, het is raar zonder hem.

En hier gaat alles eigenlijk ook goed, weet ge. We hebben vooral chance met ons groot huis, waar alle kinderen hun eigen kamer hebben, Bart een apart bureau en er zelfs nog een game room is. Daar zoudt ge uw hoofd over schudden en ne keer lachen. En het de max vinden, dat ook. De kinders gaan dit schooljaar niet meer naar school mogen. Ze maken taken en ze klagen er niet over, maar het is toch niet hetzelfde. Ik ga vanaf volgende week twee uur mogen lesgeven in mijn zesdes. Echt lesgeven, ja, voor de klas en met een face shield aan en al. De rest blijft dan gewoon online met camera. Ja, ’t is soms lastig, maar we hebben echt geen klagen. Ik mis het wel dat ik niet vaker met u kan bellen, maar bon, daar valt niet veel aan te veranderen he ma.

Ha, en de muguetjes zijn uitgebloeid, ik kan er u gene komen brengen, maar als ge wat aronskelken wilt, moet ge het maar zeggen: ik heb zo ene gigantische struik die blijft bloeien.

Mag ik dan wat tsjoezemienen komen halen? Da riekt zo goed, ge zegt dat zelf ook altijd.

Allez ma, ‘k ga toeleggen he. Maakt er nog een fijne moederkesdag van, en geniet een beetje. Ik mis u, ma.

Salu he, ik bel u nog wel! Yoooooo!

Geplaatst op

Gisteren zondag, moederdag, fijne dag

Ik was voor de kinderen blijkbaar te vroeg wakker – zo rond een uur of negen, terwijl ik in het weekend vaak tot tien uur slaap – maar toch stond alles al netjes klaar: koffiekoeken die Bart speciaal gaan halen was, verse gesneden mango, mangosap, en natuurlijk cadeautjes! Merel had een mooie kaart gemaakt en vooral ook drie heel erg leuke theelichthoudertjes uit cement. Kobe had heel veel werk gestoken in het kleuren van de envelop voor zijn kaart, en had daarnaast ook een heel fijne armband gemaakt: ik heb hem gisteren en vandaag al de hele dag aan. Simpel, maar knap.

Van Bart kreeg ik een miniprintertje met fotopapier om aan te sluiten op mijn gsm, voor van die kleine fotootjes. Heel lief, maar ik vrees dat ik dat niet ga gebruiken, mezelf kennende.

De dag kabbelde verder, en ons pa kwam toe met een prachtig potje begonia’s, omdat hij mij zo’n goeie moeder vond, zei hij. Ongelofelijk lief!

Na het eten gingen we dan ook nog even cachen in Sint-Amandsberg: daar lagen nog een paar onopgeloste exemplaren én eentje waar ik de vorige keer bijna een uur naar gezocht had, en die ik nu met twee extra paar ogen toch nog eens wilde bekijken. Merel vond trouwens het schattigste officiële geocacheke: ik wist niet dat ze die ijzeren doosjes ook in miniformaat hadden.

Enfin, we konden er effectief een aantal loggen, én vonden de snoodaard van de vorige keer binnen de paar seconden. En daar moet ne mens zo lang naar zoeken!

Toen waren er éclairs en andere taartjes met koffie, ging ons pa naar huis, verbeterde ik nog wat, en bracht Wolf naar De Haan.

Het was nog steeds aangenaam weer, en dus reed ik een klein beetje verder richting Bredene om aan Vosseslag iets meer te leren over de duinen, een beeld met gedicht te ontdekken, en alsnog vier extra caches te vinden, onder andere in Klemskerke.

Zingend reed ik in het schemerduister naar huis. Met toch een beetje weemoed in het hart, want het blijft moeilijk, de zoon daar achterlaten.

Geplaatst op

Zeg ma…

Zeg ma

ik dacht, ik bel nog rap efkes voordat ge aan het koken zijt, om u nen gelukkige moederkesdag te wensen.

Ja, ’t feest van Alexander gisteren was goed he! En chance met dat weer jong! Echt! De kinders hebben de hele tijd buiten op dat springkasteel gezeten, hun voeten waren moordezwart.

Spijtig dat het vandaag zo aan ’t regenen is: ik ging u anders gevraagd hebben of ge vanmiddag niet mee gingt naar ’t Leen om naar de rododendrons te kijken, en de camelia’s, en dan daarna hier ne pot koffie te komen drinken met een stukske taart. De kinderen zouden dat wa wijs vinden, en ik ook. Ja, ’t was aan de andere kant wel ne keer nodig dat het regende, het gras stond zo droog als wa, ik weet het, maar kondt da nu niet wachten tot morgen?

Allez, ik ga u laten koken en zelf nog wat verder verbeteren, ma. Ik bel u nog wel, he!

Geplaatst op

Uitgestelde moederkesdag

Aangezien we op moederdag zelf op Marie-Julies communiefeest zaten, werd het hele boeltje in Ronse verdaagd naar vandaag. Nelly heeft wel een keer of zeven gevraagd of het goed was dat we buiten zouden aperitieven, en ja, dat was goed. Dat was zelfs bijzonder aangenaam, zij het een beetje warm voor wie in de zon zat.

Nelly had zoals altijd natuurlijk weer eten te kort, zodat ze zelf nog wat eitjes extra had gekookt, en meloen had voorzien. Er was zoveel te weinig, dat er nog 6 porties meegegaan zijn naar diverse bestemmingen… Zucht.

Maar het was wel bijzonder lekker!

Eten hebben we binnen gedaan wegens te warm en te weinig plaats, maar de taart was dan wel weer buiten. Enfin, een mooie dag gehad. Dank u, Nelly! Oh, enne, nog eens bedankt dat mijn pa mocht meekomen. Hij heeft ervan genoten!

Geplaatst op

Moederdag

Gisteren was er niet alleen Marie-Julie’s communie, het was ook moederdag. Ik mocht lang slapen, en zat dus om half tien aan tafel met versgebakken croissants, fijngesneden plakjes meloen, een paar aardbeien, en drie blij lachende kinderen aan tafel.

Merel had een hartje gemaakt met spijkers in hout en een mooie kaart, van Kobe kreeg ik een hele mooie zelfversierde bloempot met kralenhartjes in, en Bart had me de stripreeks Wolvin gekocht, de spinoff van Thorgal.

En daarnaast stond er een grote, grote vaas witte pioenrozen te bloeien: die had ik zaterdagavond gekregen van de ouders van Liam, het vriendje van Kobe dat mee was naar Ankoria. Er was een klein misverstandje bij het vertrek: zij stonden bij hem thuis te wachten, en ik dacht dat ze hem naar hier gingen brengen. Daar voelden ze zich zo schuldig over, dat ik die pioenrozen kreeg. En nu weet ik ook dat dat blijkbaar een soort bloemen is waar ik intens gelukkig van word.

IMG_0180

Geplaatst op

Moederdag

Stralend weer en een zere voet = een rustige dag.

Het begon al fantastisch, met een zeer uitgebreid moederdagontbijt met verse eitjes, gesneden mango en meloen, croissants, versgeperst fruitsap en vooral ook cadeautjes. Van Wolf kreeg ik een prachtige ketting die ik meteen aangedaan heb, van Kobe een geurige kaart, en van Merel een zelfgemaakte spiegel (of toch zoiets) en een kaart met handgemaakt papier. En versjes en gedichten, natuurlijk.

IMG_4042

Daarna zette Bart Wolf en mij af aan de kerk voor een repetitie van de communie volgende week. Amai mijn voet… Maar daarna kreeg ik een heerlijke maaltijd, en vertrokken de jongens naar de scouts. En ik, ik genoot van het heerlijke weer, hing een was buiten, blies een zwembadje op, liet Merel zich amuseren in het water, en installeerde mezelf in de hangmat met mijn boek en een koffie. En daarna een fantastische fruitsla, dat ook.

Hele fijne moederdag, voorwaar!