Vreemd, maar tegenwoordig worden we weer af en toe gevraagd om bij mensen te gaan eten. Dat is eigenlijk jaren geleden, afgezien dan van bij Gwen en Erik, en dat is niet verwonderlijk, want we vragen zelf ook nooit iemand. Ik zou dat wel willen, maar voor Bart is zijn huis zijn heiligdom, en hij heeft niet zo graag mensen over de vloer. Zijn job is dan ook continu praten met mensen, dan hoeft dat nog niet extra in het weekend.
Vorige week waren we dus te gast in het Elizabethbegijnhof bij Tom en Birgit, een zakenrelatie van Bart, samen met prof. emeritus Verwilst en zijn vrouw. Het werd een aangename, rustige avond met fijne gesprekken en een zeer fijn, zij het nogal overvloedig lamsribstuk. Mooi huis, overigens, met knappe kunst.
Deze avond trokken we naar Merksem, naar Stefan en An die we nog kennen van lang geleden in de blogosfeer. We zijn nog samen naar tal van Barcamps geweest, en met An naar dinges van de Girl Geeks. Zij hebben een vijftal jaar in Malta gewoond en zijn nu terug, en An is directeur van Sint-Lucas Antwerpen, de kunsthogeschool. Ze wou graag een paar dingen aftoetsen met Bart, en ondertussen konden Stefan en ik kletsen over van alles en nog wat, waaronder de geschiedenis van Malta, lectuur, nostalgie over die vroegere bijeenkomsten, dat soort dingen.
Ook het eten was lekker: een reeks hapjes en dan een eenvoudige, maar met Maltese specerijen gekruide couscousschotel. En taart, uiteraard ook taart.
Ik had een zeer fijne avond, en ja, ik geniet wel van dit soort etentjes. Al kost het me wel wat sociale energie, dat ook.