Gisteren had ik dus kennis gemaakt met James Young, en aangezien ik toch vakantie heb, bood ik hem meteen ook een rondleiding door Gent aan. Hij is een paar dagen geleden uitgegleden in de douche, heeft zijn stomp bezeerd, en kan momenteel zijn prothese niet dragen. Daardoor zit hij in een rolstoel, en dat bemoeilijkt de zaken enigszins. Alhoewel, ik heb nog nooit iemand gezien die zó handig is met zijn rolstoel, laat staan iemand met maar één hand. De moeite!
Om tien uur pikte ik hem op aan zijn hotel, en liepen we samen de Sint-Michielsbrug over. Ik moet het zeggen, hij vond het zicht behoorlijk imposant, ja. En de lucht was gewoon een onmogelijk blauw…
We waaiden even de Sint-Niklaaskerk binnen, staken het plein over, en rolden de kathedraal in. Ik wilde eigenlijk graag de walvis zien die helemaal achteraan hangt, maar dat deel is nu niet bepaald rolstoelvriendelijk, wegens een hoop trappen tussenin. Geen probleem, vond James: terwijl ik zijn rolstoel de trappen op sleepte, ging hij zelf op zijn gat de trappen op. Tsja…
Daarna liepen we voorbij de kathedraal naar het Duivelsteen, het Bisdomplein, terug naar het Sint-Baafsplein, langs de Mammelokker die hij bijzonder grappig vond, onder de Stadshal, en dan een koffie bij Max. Onredelijk duur (5 euro, zelfs voor ’t stad is dat gigantisch veel) en niet eens lekker. Helaas, geen Max meer dus.
Hij had ondertussen verteld dat hij pralines wilde meenemen voor zijn ma, die had daarom gevraagd. Goh, we gingen er zeker wel tegenkomen, dacht ik zo. En jawel, in de Donkersteeg stootten we op Chocolou, een klein maar zeer fijn winkeltje, met een machtig sympathieke dame. Ze liet ons proeven, en nadat ik verklaard had dat het prima chocolade was, kocht James een doos. We gingen met enige moeite – smalle deur, drie trapjes – weer naar buiten, en toen vroeg James of hij misschien toch niet beter ook een doos meenam voor zijn vriendin. Euh, uiteraard? Wij weer naar binnen, de dame moest lachen, en bood ons prompt zelfs een derde praline aan, waarbij ze zelf verklaarde dat, moest ze dat bij alle klanten doen, ze al lang failliet zou zijn… Ik heb trouwens ook een zakje voor mezelf meegenomen, ze moesten maar zo lekker niet zijn! En blijkbaar dezelfde prijs als Leonidas, ge kunt er niet voor sukkelen.
Enfin, wij verder via de Langemunt naar de Vrijdagmarkt, want ik wilde hem stoverij laten proeven, en die is ferm lekker in de Cassis. De salades zijn er trouwens ook niet te versmaden!
We keerden terug langs de Kraanlei, staken even onze neus tot aan het hek van het Gravensteen – binnengaan was geen optie met de rolstoel – wandelden via ’t Vleeshuis naar de Korenlei, en dronken nog een koffie in de Labath.
Daarna gooide ik hem af in het station, want hij moest nog tot in Brussel treinen, en dan de Eurostar op naar Londen. Ik weet niet hoe het bij hem zat, maar ik had echt wel een leuke dag.
