Ik had al lang gezegd dat ik een nieuw echt donzen dekbed wilde, want die dingen verslijten, en ik ben een ongelofelijk kouwelijke in bed, zelfs met een elektrisch onderdeken. En dan meteen liefst een echt goed, maar helaas ook duur.
Toen ik in de Standaard Webshop (jawel, van de krant) een aanbieding zag voor een donsdek van De Witte Lietaer, dacht ik: “Hah, dat moet ik hebben se!” Ducky werd overal geprezen voor zijn kwaliteit, en 179 euro ipv 299, dat vond ik een mooie deal. Op 24 november bestelde ik, en vergat het prompt weer.
Tot ik er kort na nieuwjaar weer aan dacht. Tiens, geen donsdeken gekregen? Ik keek even na, en jawel, het geld was prompt van mijn rekening gehaald. Ik belde dus even met de Helpdesk van de webshop. Ja man, wat was me dat? “24 november, mevrouw? Ja, u had wel maar 14 dagen tijd om te reageren he! Ik weet niet of we daar iets kunnen aan doen!” “Euh mevrouw, er staat bij uw verkoopsvoorwaarden dat er 14 dagen bedenktijd en retourrecht is, niets over 14 dagen bij niet-ontvangst?” “Madam, dat staat daar wel in, ik ga dat moeten bespreken met mijn service manager, maar ik kan u niets beloven se! Ge gaat dat op mail moeten zetten, want zo kan ik daar niets aan doen!” Dat ging zo nog even door, tot ik me oprecht geschoffeerd voelde. Trouwens, ik heb er de verkoopsvoorwaarden nog even bij gehaald, en die spreken van 14 dagen bedenktijd, maar over minimaal 30 dagen bij niet-ontvangst als er geen levertijd is afgesproken. Bon, die zou eigenlijk na twee dagen moeten geweest zijn, maar in de kerstperiode kan het altijd wel druk zijn natuurlijk.
Ik heb dan maar een redelijk vlammende mail opgesteld, helaas zonder antwoord.
Veertien dagen later heb ik dan nog maar eens met diezelfde helpdesk gebeld, waar ze deze keer wél iets vriendelijker waren. “Ha ja, mevrouw, ik zie uw mail staan, maar we hebben nog niet de tijd gehad die te beantwoorden.” Mijn opmerking over veertien dagen viel niet helemaal in goede aarde maar bon. Ze gingen het nakijken en me het geld terugsturen, want de actie was afgelopen en ze hadden geen dekbedden meer. Tsja…
Tot plots vorige week er een zeer vrolijke man van een pakketbedrijf aan de deur staat met een grote grijze vuilniszak met etiket. Huh? Jawel, 2.5 maand na bestelling krijg ik alsnog een donsdeken toegestuurd, verpakt in een vuilzak. Ja, binnenin de vuilzak zat het netjes in originele verpakking verpakte donsdeken, daar niet van, maar een vuilzak? Hmm? Ik opende het donsdeken, en vond er de orderbrief. Bestemd voor ene Tessa. Afkomstig van Het Belang Van Limburg, niet De Standaard. Het was dan trouwens nog niet eens het type donsdeken dat ik besteld had (eenlagig) maar een vierseizoenenexemplaar, met twee lagen dus. Hallo, helpdesk van de webshop Het Belang Van Limburg? Die vielen daar uiteraard uit de lucht, maar wel op een zeer vriendelijke en charmante manier. Ja, die dame had een donsdeken besteld, maar dat ook weer teruggestuurd. En nee, ze konden niet in het systeem van De Standaard Webshop, maar ze ging het zeker uitzoeken, want dat klopte inderdaad aan geen kanten.
Een uurtje later opnieuw telefoon: dat het inderdaad een soep was, dat het helemaal niet klopte, maar dat ze zich wilden excuseren voor de soep, en dat ik daarom, als ik wou, het geleverde exemplaar zonder meerkost mocht houden. Oh? Ja, dat had de telefoniste ook zelf niet verwacht, maar dat was zo beslist door haar meerderen, en eigenlijk was dat een cadeautje van dik 60 euro, want het vierseizoenendekbed stond inderdaad 60 euro meer geprijsd. Euh…
Ik vroeg en kreeg even bedenktijd, ze ging me een uurtje later terugbellen. Ik zocht het even op, en ja, volgens hun webshop was het vierseizoenenexemplaar 399 euro waard, en bij pakweg bol.com stond het 359 euro geprijsd. Voor 182 euro, verzendingskosten meegerekend. En vooral: zonder verder gedoe.
Ik heb dan maar ja gezegd, in de namiddag een paar nieuwe dekbedovertrekken gehaald (want dit was 220 cm lang ipv. 200), en geslapen als een roosje onder een dikke laag eendendons.
Oef.
