Verjaardagsfeestje… of toch niet.

Dat het een drukke dag ging worden, vandaag. Om 9.00 uur zaten we met de hele familie in de, jawel, familiemis. Merel doet haar eerste communie dit jaar, vandaar. Tsja.

Ik begon te verbeteren, Wolf was, net zoals gisteren, bezig met zijn wiskunde, en we aten rustig, voor een keertje zonder extra opa’s en zo.

En toen bleek dat Wolf nog langs geen kanten klaar was met zijn wiskunde, en dat hij het dus niet zag zitten om mee te gaan naar Livs verjaardagsfeestje. ’t Is ook een uur rijden, dat komt er ook nog bij, dus ja… Geen feestje voor Wolf. Ik vond dat ik het niet kon maken om dat kind hier alleen te laten, zo vlak voor zijn eerste examen ooit, en dus ben ik ook maar thuis gebleven, en heb zitten verbeteren.

Maar Bart stuurde me wel een paar foto’s door: hij miste me.

img_6160

Oud worden, zeker?

Yup, ’t is weer van dat: de examens zijn begonnen, de stress van de voorbije weken is even gaan liggen, en het lijf doet lastig. Lastig als in: ik pak wel een Dafalgan. Wie mij kent, weet dat ik niet geloof in pijnstillers, dus dat wil wel wat zeggen.

Maar nu heb ik een bijzonder gemene koppijn, doen mijn sinussen lastig, speelt de artrose in de voet op, en heb ik een zeurderige pijn in de onderrug (zoals wel vaker, lumbago en al).

Meh.

Dafalgan it is. Maar let it be known: met flinke tegenzin.

Dakperikelen

Een tijd geleden hadden we plots gezien dat er twee leien verdwenen waren aan ons dak. Aan, niet op, gelukkig. Het zijn leien aan de zijkant met de buur, tegen een spouwmuur, dus op zich kan het nog niet zó heel veel kwaad, maar het moet natuurlijk gerepareerd worden. Alleen… Vind maar eens iemand die het wil doen?

Ik had iemand gecontacteerd, maar nooit meer iets terug gehoord. Toen Bart in de tuin liep, een maand geleden, had een Ier hem aangesproken erover, zei dat hij in de dakwerken zat, en dat we maar eens moesten bellen, hij was een paar straten verder bezig. Ik heb gebeld, maar nooit iemand aan de lijn gekregen. Zucht.

Gisteren zat er een foldertje in de bus, van een dakwerker van wat verderop in Wondelgem. Met de grote slogan: “offerte binnen de 24 uur”. Ik heb foto’s genomen, en een mail gestuurd. Ik ben eens benieuwd hoe lang het zal duren voor ik antwoord krijg.

Maar, mocht u iemand kennen die dat kan oplossen: graag!

Geen kind meer…

Ik laat Spotify (=muziekprogramma op mijn computer) me altijd voorstellen doen, de Discover Weekly. En toen zat er plots het onderstaande tussen, en mocht ik beginnen met het examen dat ik aan het verbeteren was, droog te deppen. Al een chance dat het niet met pen geschreven was.

OCD much?

Dan doe je toezicht in de grote zaal van de school, ook wel de turnzaal. In de grond zijn er gaten voorzien om bijvoorbeeld netpalen voor volleybal te installeren. Uiteraard zijn er dekseltjes op die gaten. En staan er ook lijnen geschilderd in de zaal voor de diverse balsporten.

En dan zie je dit.

img_2295

Ik heb me een tijdlang kunnen inhouden, dat geef ik toe. Maar uiteindelijk, bij de zoveelste passage – leraars met toezicht in een zaal lopen nu eenmaal rond – kon ik het niet meer aanzien. Serieus zeg.

Dus nu ligt het zo. Zoals het hoort. Zoals mijn brein ook accepteert.

img_2297

Néh.