Geplaatst op

Efkes paniek!

Zo soms, dan doet ne mens al eens stomme dingen. Zoals bijvoorbeeld, als uw PC lastig doet en Windows langs zijn neus weg vraagt of ik de computer wil ‘vernieuwen’, met behoud van al mijn data en apps, daar ‘ja’ op klikken.

Dat blijkt niet zomaar iets te zijn, dat blijkt een heuse re-install te zijn. En programma’s, dat zijn duidelijk geen apps, volgens dat ding. Ik zie zelf zo het verschil niet goed, om eerlijk te zijn. Maar het zorgde er wel voor dat niks nog werkte. Geen mail, geen netwerk, geen Office, niks, want dat was allemaal gewist.

Ik geef het toe, ik sloeg in paniek. Want het is razend druk deze en volgende week, ik moet nog een aantal dingen in orde zetten voor de projectweek volgende week, en ik kon nergens nog aan. Ik had al een browser up and running gekregen, maar daar bleef het bij. Dankzij het ongelofelijke geduld van Frank van Openminds, onze hosting company, was na twintig minuten ook de mail weer bruikbaar, en kon ik tenminste al weer aan een aantal inloggegevens en dergelijke.

Na nog een gigantische hoop gepruts kreeg ik ook voor een 15 euro weer toegang tot mijn Office-account (via school) en kon ik ook daar de programma’s weer downloaden. Was OpenOffice dan geen optie, hoor ik u vragen? Ik vrees van niet, want die twee zijn nog altijd niet 100% inwisselbaar, en vooral de layout durft dan al eens naar de knoppen te zijn.

Bon, op een bepaald moment moest ik dan nog herstarten, wat ik argeloos ook deed. Bleek Windows 261 upgrades te moeten uitvoeren, waarvoor hij iets meer dan drie uur nodig had. En dan hebben wij hier nog een snelle internetverbinding. Jezus man!

Enfin, toen ik terugkwam van de rugby, was de computer toch min of meer weer bruikbaar. Hier en daar zal er nog wel een lijkje uit de kast vallen, maar het ding loopt tenminste niet meer vast. ’t Zal mij leren…

Geplaatst op

Op Italiaans restaurant

Quizzen is blijkbaar soms nog ergens goed voor, behalve het plezier dan.

Vorige week heb ik namelijk samen met ons ma, Tom en Stijn van ons SQ-quizteam meegedaan aan de schoolquiz. Het scheelde amper één puntje, maar we behaalden toch de overwinning, en kregen daarom een fijne bon van 120 euro om te gaan eten in Al Castello, een Italiaans restaurantje aan de voet van het Gravensteen.

De heren waren ietwat te laat op de afspraak – Gent binnenrijden is soms een hele opgave – maar de avond werd bijzonder aangenaam, en het eten was dik in orde.

IMG_1619

Zo wil ik wel vaker quizzen winnen, eigenlijk feitelijk :-p

Geplaatst op

Van oudercontacten en een bloedend hart.

Ik denk van mezelf dat ik wel een behoorlijke leerkracht ben. Ja, ik klets veel in mijn lessen, ik betrek er de meest bizarre onderwerpen bij, en ik weid bijzonder graag uit, maar ik behaal nog altijd perfect mijn leerplandoelstellingen en eindtermen, en de meeste van mijn leerlingen zitten wel graag bij mij in de klas. Dat is niet onbelangrijk wanneer je een keuzevak hebt, natuurlijk.

Ik denk dan ook dat ik de meeste van mijn leerlingen behoorlijk goed kan inschatten. Al zijn er natuurlijk altijd die vrijwel geen woord zeggen, en waar je dan ook geen hoogte van krijgt.

Maar vandaag, op het oudercontact, heb ik als klastitularis drie bijzonder intense gesprekken gehad. Mijn mond viel bij momenten open, ik wist niet wat te zeggen of hoe te reageren, en gelukkig was na afloop de directie nog aanwezig bij wie ik mijn hart kon luchten.

Wij zijn pedagogen, geen psychologen, maar toch ben ik altijd weer blij als zowel leerlingen als ouders zich tot ons richten wanneer er zware problemen zijn. We staan niet zo dicht bij een leerling als zijn/haar eigen ouders, maar we zijn ook geen volslagen vreemden. En we zijn toch weer volwassenen, die op een andere manier luisteren en kunnen helpen dan de klasgenoten of vrienden en vriendinnen. En we kennen vooral ook de volgende stap, wie we moeten aanspreken voor professionele hulp.

Maar als ik zo van die zware verhalen hoor, of ze nu al in het verleden liggen of nog moeten aangepakt worden, telkens weer bloedt mijn hart. En ouders zijn vaak verwonderd van ons empathisch vermogen en onze bereidheid tot helpen. En telkens weer zeg ik hen: wij zijn misschien leraars, maar onze job is niet het aanleren van leerstof. Onze job is het begeleiden van jongeren naar een volwassen wereld, en dan hoort het uitsteken van een helpende hand daar ook bij, al zijn het misschien problemen die niet meteen gerelateerd zijn aan school. En dan proberen we hen op elke mogelijke manier bij te staan. Want dat, dat is wat we doen.

Geplaatst op

Lente!

Het zijn drukke weekends, omdat ik met moeite door mijn schoolwerk geraak, mijn vrije halve dagen – ik werk 4/5 – opgebruikt werden door school, en ik dus nu ook was en ander huishoudelijk werk moet zien in te halen. Maar intussen schijnt de zon, kan ik eindelijk was buiten hangen, de kinderen helpen met het bouwen van een groot kamp op het terras, en intussen vaststellen dat de lente toch echt wel begint op te duiken in onze nieuwe tuin. Ik kon het niet laten, en heb wat foto’s genomen om dat te vereeuwigen.

De jongens voetbalden intussen, Bart hielp de Fatboy weer in elkaar zetten, en de kinderen speelden burrito.

En ik, ik stond erbij, keek ernaar, en vouwde een machine of tien was op.

IMG_2474

Geplaatst op

Een dagje Anderlecht en omstreken

Zeven uur op een zaterdag, dat is vroeg. Maar er was toernooi in Anderlecht vandaag, en dus namen we een ganse hoop gerief mee in de auto, en tuften naar ginder. Het weer was ronduit zalig, zij het een beetje fris zo ’s morgens vroeg. Maar op het tweede plein van Anderlecht zaten we uit de wind, in de zon, en was het fantastisch zitten. Ik had een thermos koffie mee, koekjes, en een fantastische fotograaf. Zijn batterij was al snel platgevallen, en dus trok hij verder met mijn toestel. Zalig, echt mooie foto’s. De jongens speelden dan ook nog eens heel mooi rugby, en het leven was eigenlijk gewoon mooi.

Van Kobe heb ik geen foto’s, omdat de beide velden een kilometer of twee uit elkaar liggen, en ik geen zin had heen en weer te lopen.

Omdat het zo’n prachtig weer was, had ik eigenlijk geen zin om al meteen terug naar huis te rijden, maar kochten we ter plekke broodjes van de Anderlechtse club, en aten die zalig in het zonnetje op, met een prachtig uitzicht op het park naast het hoofdveld.

IMG_2420

En daarna? Toen gingen we geocachen, uiteraard! De eerste bracht ons naar de prachtige golf van Anderlecht, waar we heel hartelijk begroet werden door een aantal golfers.

Daarna kwamen we eigenlijk in een minder stukje, en vonden we vooral een doorweekte en onlogbare cache.

IMG_2424

Ook de volgende had hetzelfde probleem: wel een hele mooie locatie, maar een huls van het logboek gevonden, helaas zonder logboek. Tsja.

IMG_2425

En daarna, toen kwamen we plots in een onverwacht stukje natuurschoon, verscholen langs een gewestweg, tussen de Krefels, autogarages en andere bedrijven, en tegenover de Ikea van Anderlecht. We moesten al goed kijken om de ingang te zien, eigenlijk. Maar het gaat wel degelijk om de Vogelzangbeekvallei, verrassend mooi.

Enfin, tegen dan was het vier uur, hadden we volop van de zon en de lucht genoten, en reden we naar huis. Mooie dag, en een heerlijk rustpunt in een superdrukke week. En dan nu in de was en het schoolwerk vliegen!